เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่97 ฉันอยู่ด้วย ไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอหรอก



บทที่97 ฉันอยู่ด้วย ไม่มีใครกล้าทำอะไรเธอหรอก

“ผู้ช่วยเสิ่น ชุดๆนี้คุณชายเย่เป็นคนเลือกเองกับ

มือ”

เซียวซู่ห้ามตัวเองไม่ไหวจนต้องพูดขึ้นมา

“อำ?” เสิ่นเฉียวทำหน้างงๆหันไปมองเยโม่เซิน เยโม่เซินหลบตาเธอ กระแอมขึ้น “ฉันเลือกหรอ ทำไม ฉันไม่เห็นจะรู้?”

เอ้อ ใช่ครับๆ ชุดนี้ผมเป็นคนเลือกเอง ขอโทษด้วยครับผู้ช่วยเสิ่น”

เซียวซูบ่นในใจ คุณเย่ชาย นี่คุณชายไม่รู้สึก ละอายบ้างหรอ?

เซียวซู่ไม่ค่อยรู้ว่าเย่โม่เซินรู้สึกยังไงกับเสิ่น เฉียว แต่ในฐานะลูกน้อง เขาก็ทำได้เพียงแสร้งว่าไม่รู้ อะไรทั้งนั้น

“ไปกันได้แล้ว”เย่โม่เซินเตือน เสิ่นเฉียวถึงได้ เดินมาผลักรถเข็น

ทั้งสามคนเข้าไปในลิฟต์ ออกมาขึ้นรถ ผ่านไป แป๊บเดียวก็ถึงสถานที่จัดงาน

เสิ่นเฉียวมองวิวระหว่างทางที่มางาน เธอพบว่า ระหว่างทางนั้นไม่เห็นมีบึงน้ำเลยสักแห่ง เมื่อลงจากรถ เธอถึงตระหนักได้
เธอกำลังโดนเย่โม่เซินแกล้งอีกหนแล้ว

บึงน้ำอะไร! ไม่เห็นจะมี นี่เขากำลังแกล้งเธออยู่ ชัดๆ

คิดถึงตรงนี้ เธอก็ผลักรถไปข้างหน้าอย่างโมโห “คุณโกหกฉันอีกแล้ว! ตอนนั่งรถมาฉันไม่เห็นบึงน้ำเลย สักแห่ง”

ได้ยินอย่างนั้น เยโม่เซินก็กระตุกยิ้มมุมปากขึ้น “เด็กโง่”

เพราะเสียงของเขาเบามาก เธอเลยไม่ได้ยินว่า เขาพูดว่าอะไร เธอเลยจำเป็นต้องโน้มตัวไปข้างหน้า

“อะไรนะคะ?”

เยโม่เซินหันมาเห็นพอดีว่าตอนที่เธอที่โน้มตัวลง มา หน้าอกของเธอก็โผล่ออกมาด้วย เขาสูดลมหายใจ เข้า “เงยหน้า”

เสิ่นเฉียวถึงจะไม่เข้าใจ แต่ก็ทำตามเขาสั่ง

“ห้ามก้มหัวอีก” ที่นี่คนเยอะจนตาลาย ถ้าเธอกัม ลงมา คนคงได้เห็นกันหมดพอดี

เขามองเห็นไม่มีปัญหา แต่เมื่อคิดถึงว่าก็มีคนอื่น มองเห็นด้วยเหมือนกัน ใจเขาก็ไม่สงบสุขอีกต่อไป เวรจริง! รู้แบบนี้เขาคงเลือกชุดที่เรียบร้อยกว่านี้ ให้เธอ

เสิ่นเฉียวยังคงสับสน “ตกลงมีอะไรหรอคะ?” “เธอทำตัวให้มันดูเป็นผู้หญิงเรียบร้อยกว่านี้ไม่ได้หรอ?”

ได้ฟังเธอก็เบิกตาโต “ฉันไม่เรียบร้อยตรงไหน

คะ?”

เสิ่นเฉียวก้มลงมองชุดที่ตัวเองสวม ยิ้มเยาะ “คุณชายเย่ ชุดนี้ไม่ใช่ว่าคุณเป็นคนเลือกเองหรือคะ? ตอนนี้มาว่าฉันทำตัวไม่เรียบร้อย ไม่ใช่ว่ากำลังตบหน้า ตัวอยู่หรือไง?”

“เซียวซู่ไม่ได้บอกแล้วหรอว่าเขาเป็นคนเลือก ชุดนี้”

เซี่ยวซู่ที่ยืนอยู่ข้างๆรีบตอบ “ขอโทษครับ ครั้ง หน้าผมจะเลือกชุดที่ดูเรียบร้อยกว่านี้ครับ”

เยโม่เซินมองคาดโทษเซียวซู่ และเขาก็ทำได้ เพียงกรีดร้องในใจ

การเปิดตัวของเย่โม่เซินได้รับเสียงตอบรับเป็น อย่างดี ถึงแม้ว่าเขาจะนั่งอยู่บนรถเข็นแต่ว่าตระกูลเย่ใน เมืองเปยถือว่าเป็นตระกูลดังอันดับต้นๆ อีกทั้งเย่โม่ เซินยังเป็นประธานของบริษัทตระกูลเย่ การปรากฏตัว ของเขาสามารถเรียกสายตาจากคนมาร่วมงานได้เป็น อย่างดี

ตอนที่แสงไฟและสายตาจับจ้องอยู่ที่เยโม่เซิน เสิ่นเฉียวที่เดินอยู่ข้างๆก็ไม่ได้โดนมองข้าม อย่างน้อย วันนี้ชุดที่เสิ่นเฉียวสวมก็เป็นชุดราตรีสีเทา ผมของเธอ ปล่อยยาวประบ่า มองดูแล้วดูสวยงาม เรียบร้อย สะอาด ตา
ทำให้ดึงดูดสายตาทั้งของชายหนุ่มและหญิงสาว ที่มาร่วมงาน

จำนวนครั้งที่เยโม่เซินเข้าร่วมงานเลี้ยงแค่มือข้าง เดียวก็นับได้ และระยะห่างในการเข้าร่วมงานแต่ละครั้ง นั้นห่างกันค่อนข้างนาน นับตั้งแต่ที่เขาเข้ามาเป็นส่วน หนึ่งของบริษัทตระกูลเย่ก็หลายปีแล้ว เขาเข้าร่วมร่วม งานเลี้ยงน่าจะเพียง5-6ครั้งเท่านั้น

แต่คำเชิญที่เขาได้รับทุกครั้งจะเป็นเกี่ยวกับเรื่อง ธุรกิจ หรือไม่ก็เป็นงานเลี้ยงที่ถูกจัดขึ้นเพราะงานวันเกิด ของลูกสาว ส่วนใหญ่เขาจะปฏิเสธการเข้าร่วม

นานๆเข้า ในแวดวงชนชั้นสูงเย่โม่เซินก็เหมือน กับเทพที่เจอตัวได้ยาก

ชายคนนี้ลึกลับเกินกว่าจะหาอะไรมาเปรียบเทียบ แต่เขากลับจัดการเรื่องราวต่างๆเร็วราวกับพายุ หน้าตา หล่อเหลาราวเทพบุตร แถมยังมีหัวด้านการค้าอีก

แต่ เพราะว่าเขาไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องสาวๆเลย เพราะงั้นก็เลยเริ่มมีข่าวลือว่าเขานกเขาไม่ขัน นานวัน เข้า ทุกคนก็คิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง

ตอนนี้ ต่อให้จะมีคนอยากจะมีสัมพันธ์ฉันท์เครือ ญาติกับเขาแค่ไหน พอได้ยินเรื่องเขานกเขาไม่ขันก็มัก จะพิจารณาเรื่องคบหาแทนลูกสาว

เพราะฉะนั้นครั้งนี้เมื่อเห็นเยโม่เซินควงสาวมา

ด้วย แถมยังเดินคู่กันเข้ามาภายใต้สายตาของคน

มากมาย ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่หลายๆคนจะให้ความสนใจ
“ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆคุณชายเย่นั่นใครกัน? หน้าตา ใช้ได้เลยนะ ลูกสาวของบริษัทไหนหรือเปล่า?”

“ไม่น่าจะใช่นะ ดูชุดที่เธอสวมก็ดูแพงใช้ได้อยู่ แต่ว่าอย่างอื่นก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษนี่ ผู้หญิงแบบนี้ น่าจะเป็นแค่ผู้ช่วยของคุณชายเยไม่ก็ตำแหน่งอื่น มากกว่า”

“ฉันเคยได้ยินคนในบริษัทพวกเขาพูดว่า คุณชาย เย่มีผู้ช่วยเพิ่มขึ้นมาคนนึง ครั้งก่อนแม่สาวผู้ช่วยคนนี้ก็ เคยออกงานคู่กับเขามาแล้วครั้งนึง แต่ว่าครั้งก่อนเธอ แต่งตัวธรรมดาๆ เพราะงั้นครั้งก่อนเลยไม่มีใครสนใจ เธอ กับครั้งนี้ก็น่าจะเป็นคนๆเดียวกันนะ”

“ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง แย่จริง…. ฉันก็นึกว่าผู้หญิง คนนี้จะทำให้ข่าวลือเป็นเรื่องโกหกเสียอีก”

พวกผู้ชายหัวเราะกันยกใหญ่ ทุกคนมารวมตัวคุย

กัน คนที่ไม่เข้ากลุ่มก็มารวมฟังด้วย

“ถ้าเป็นแค่ผู้ช่วย งั้นพวกเรา… รออีกแป๊บเข้าไป หาเธอกันเถอะทั้งหน้าตาทั้งหุ่น ก็ดีใช้ได้ บางที….เรื่อง บนเตียงก็น่าจะไม่แพ้กัน?”

“ความคิดนี้ใช้ได้ แต่ว่าฉันเห็นเธอก่อน พวกนาย ห้ามแย่ง”

“ใครจะแย่งนายกัน พวกเราก็ต่อคิวหรือไม่ก็จัด เป็นกลุ่มๆ”
เสิ่นเฉียวเมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังโดนจับจ้องจาก ทุกทิศทางเธอก็รู้สึกประหม่าจนต้องหลุบตาลง มือที่ กำลังจับที่ตัวจับรถเข็นของเย่โม่เซินก็เริ่มแน่นขึ้น ภาพ ตรงหน้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ

ดูเหมือนว่าอาการเก่าๆของเธอกำลังกลับมา

เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าปากกับคอของเธอแห้งไปหมด ตัวของเธอก็เริ่มโงนเงนไปมา

เยโม่เซินรู้สึกได้ถึงอาการแปลกๆของเธอ เขา ขมวดคิ้ว “เป็นอะไร?”

เสิ่นเฉียวส่ายหน้า “ไม่ ไม่เป็นไร” แต่ว่าเสียงที่เปล่งออกมาของเธอสั่นๆ

เยโม่เซินขมวดคิ้วหนักยิ่งกว่าเก่า คิดถึงครั้งที่ กำลังเดินอยู่ในห้างสรรพสินค้า ตอนนั้นเธอต้องเผชิญ หน้ากับสายตาสอดรู้และตำหนิของคนอื่น เธอไม่ทันได้ โต้ตอบอะไรกลับไป เธอก็ตาปรือแล้วเป็นลมล้มลงไป เลย

ถ้าไม่ใช่เพราะเขารับเธอเอาไว้ได้ทันเวลา เธอ คงได้ลงไปนอนอยู่บนพื้น

เสิ่นเฉียวรู้สึกว่าภาพด้านหน้าของเธอค่อยๆมืด ลงทุกที แต่เธอก็ทำได้เพียงกัดริมฝีปากตัวเองแล้ว อดทนเอาไว้

มือเธอได้รับสัมผัสอุ่นๆ เย่โม่เซินวางมือของเขา ใกล้ๆกับมือของเธอ เสียงทุ้มถาม “ตื่นเต้นหรอ?”
เสียงนุ่มทุ่มในลำคอของเขาฟังแล้วทำให้รู้สึก เหมือนมีแรงมากขึ้น มือเล็กๆที่เย็นเฉียบของเธอเทียบ กับมือใหญ่ของเขา มือของเขาก็ไม่ต่างอะไรกับกองไฟ กองใหญ่ มันทำให้เธอนั้นรู้สึกอุ่นขึ้นไปถึงหัวใจ

เสิ่นเฉียวที่อยู่ในอาการประหม่าเมื่อกี้ พอได้ยิน คำพูดของเขาก็ได้แต่กระพริบตามองท้ายทอยของ เจ้าของคำพูด

เหมือนกับเขารู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เขาเลย พูดขึ้นมาอีกครั้งว่า “มีฉันอยู่ด้วย ไม่มีใครกล้าทำอะไร เธอหรอก”

ตั้ง!

คำพูดเมื่อกี้ มันเหมือนกับเป็นเสียงเตือนของ นาฬิกา เสียงตั้งของมัน ดังลั่นเข้าไปในใจของเสิ่นเฉียว

เธอได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นรัวและเร็วขึ้น เย่ โม่เซินที่อยู่ด้านหน้าก็ดูตัวโตขึ้น ความรู้สึกที่ถูกดูแล ทำให้เธอไม่ได้กลัวเขาอย่างที่ผ่านมา เมื่อเงยหน้าอีก ครั้ง ภาพตรงหน้าเธอก็เปลี่ยนมาเป็นปกติ

เสิ่นเฉียวไม่เคยรู้ตัวว่าอาการของเธอก็สามารถ รักษาให้หายได้ ตั้งแต่….เกิดเรื่องนั้นขึ้น เธอก็กลัว สถานที่ที่มีคนรวมตัวเยอะๆ โดยเฉพาะเวลาที่มีคนมอง มาทางเธอมากๆ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ