บทที่ 81 วิธีที่จะทำให้เธออับอายขายหน้า
ผู้หญิงคนนี้ต้องกินหัวใจเสือดาวเข้าไปแน่ๆ ถึงได้ กล้าลงมือกับเขาได้ถึงสองครั้งอย่างต่อเนื่องแบบนี้
เย่โม่เซินบีบขากรรไกรของเธอไว้แน่น พละกำลัง มากสะจนแทบจะบีบกระดูกของเธอให้แหลกคามือ เสิ่น เฉียวรู้สึกเจ็บมาก และสีหน้าของเธอก็ได้เปลี่ยนเป็นซีด
ขาวขึ้นทันที
“ในเมื่อเกลียดฉันขนาดนี้ งั้นนายก็ทำให้ฉันรู้สึก สบายไปเลยสิอยากโยนฉันลงตึกก็โยนลงไปเลย หรือ นายจะฆ่าฉันเลยก็ได้ แต่ทำไมต้องทำให้ฉันอับอายขาย หน้าครั้งแล้วครั้งเล่าแบบนี้ด้วย? !”
ถึงแม้ว่าคางจะถูกมีอใหญ่ของเขาบีบไว้อยู่ พละ กำลังมากมายนั้นทำให้เธอเจ็บจนเหงื่อออกเต็มหน้าผาก ไปหมด แต่เสิ่นเฉียวยังคงต่อต้านเขาอย่างถึงที่สุด
“อับอายขายหน้างั้นรี? ” เย่โม่เซินหรี่ตาลงอย่าง อันตราย
นึกไม่ถึงว่าเธอจะเข้าใจว่าการจูบเมื่อสักครู่ คือการ
ทำให้เธออับอายขายหน้า?
อันที่จริงแล้วเย่โม่เซินก็ไม่รู้ว่าทำไมตอนนั้นตัวเอง ถึงได้ก้มลงไปจูบเธอ เพียงแต่ตอนที่เข้าใกล้เธอ อยู่ๆเขา ก็เหมือนเห็นพลังบางอย่างอยู่ในตาสงบคู่นั้น หลังจากนั้น เขาก็ก้มลงไปจูบโดยไม่รู้ตัว
หลังจากนั้น ยิ่งจูบ ก็ยิ่งรู้สึกหลงใหล
เขากำลังคิดว่าผู้หญิงคนนี้มีเวทมนตร์อะไรกันแน่ก็ได้ถูกเธอกัดลิ้นเสียก่อน
แน่นอนว่า…..เขาจะต้องฟันต่อฟัน
” เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าตบหน้าฉัน”
” ตบก็ตบไปแล้ว นายจะทำยังไง? ” เส้นเฉียวพูด อย่างไม่กลัวตาย
เขาจะทำยังไงนั้นหรอ?
พูดตามหลักการ จากอารมณ์ที่ผ่านมาของเขา ต่อ ให้เธอไม่ตาย ก็ต้องพิการ แต่ตอนที่เผชิญกับผู้หญิงคนนี้ เขาพบว่าตัวเองกลับทำเธอไม่ลง
“เหอะ ไม่ทำยังไง? ไม่ใช่ว่าเธอเข้าใจว่าฉันทำให้ เธออับอายขายหน้าหรอกหรอ? ” เย่โม่เซินยิ้มอย่างเยือก เย็น และเข้าใกล้ริมฝีปากของนางอย่างรวดเร็ว พูดด้วยน้ำ เสียงคลุมเครือ: แบบนี้ เธอคิดว่าเป็นไงบ้าง? ”
” ไอ้…อื้อ” เสิ่นเฉียวอยากผลักเขาออก แต่ริม
ฝีปากของเขากลับแนบแน่นขึ้น และได้ปิดเสียงของเธอไป
จนหมด
เสิ่นเฉียวรู้สึกสะอิดสะเอียน วินาทีต่อมากลับตาโต ขึ้น เพราะสองมือของเย่โม่เซินได้ล้วงเข้าไปทางชายเสื้อ ของเธอ หลังจากนั้น ….ได้คลำ…
เธอแทบจะกระโดดขึ้นมาทันที และใช้แรงผลักเย่ โม่เซินออก ร่างของตัวเองถอยไปข้างหลัง แต่เสิ่นเฉียว ไม่มีเวลาไปคิดอย่างอื่น ได้ออกแรงกระโดดลงจากเตียง หลังจากนั้นก็ถอยให้ห่างจากเย่โม่เซิน
เย่โม่เซินเลิกคิ้วขึ้น: ” หนี? เธอคิดว่าเธอจะหนีไปไหนได้?
เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากแน่น และคิดอะไรออก เธอยื่น มือออกมาและออกแรงเช็ดริมฝีปากของตัวเอง
ต่อหน้าเย่โม่เซิน เย่โม่เซินถูกการกระทำของเธอ ยั่วให้โกรธได้อย่างง่ายดาย นึกไม่ถึงว่าเธอจะกำลังเช็ด ปาก เย่โม่เซินมีสีหน้าคร่ำเครียด เดินเข้าใกล้เธอและยิ้ม อย่างเยือกเย็น: ” เธอลองทำอีกทีสิ! ”
พูดจบ เส้นเฉียวก็หมุนตัวและวิ่งไปทางด้านนอก
เซียวซู่ที่กำลังตามมาก็ได้ชนเข้าเต็มอก ร่างของ เซียวซูถอยหลังไปทันที เส้นเฉียวชนจนเจ็บหน้าอกไป หมด หลังของเธอแนบติดกับผนัง เซียวซู่ปิดหน้าอกถาม: ผู้ช่วยเสิ่น คุณกำลังทำอะไรเนี่ย?”
เสิ่นเฉียวไม่สนใจเขา เดินผ่านเขามาได้ก็วิ่งไปทาง ด้านนอกทันที
เซี่ยวซู่รู้สึกงงเล็กน้อย เดินไปที่ด้านหน้าของเย่โม่ เซ็นและพูดถามขึ้น: ” คุณชายเย่ ผู้ช่วยเสิ้นเธอ….ตื่น แล้ว? ”
เย่โม่เซินหยุดหมุนล้อรถ สีหน้าของเขาคร่ำเครียด ขึ้น สายตาเยือกเย็นมองเซียวซู่ด้วยหางตา
” ไม่ใช่ว่านายเห็นแล้วหรอ? ”
เซียวซูพยักหน้า: ” ใช่ครับ นึกไม่ถึงว่าเธอไม่ได้กิน ข้าวทั้งวัน ตื่นมากลับมีแรงวิ่งได้ ยังชนผมสะเจ็บอีกด้วย ” เส้นเลือดบนหน้าผากของเย่โม่เซินปูดขึ้นมา
เซียวซู่” คุณชายเย่ ผู้ช่วยเสิ่นทะเลาะกับคุณหรอครับ? ”
เย่โม่เซิน: “.
เซียวซู่: ” คุณไม่ตามไปหรอครับ? ”
เย่โม่เซิน:
.”
เป็นความผิดของเขาเองที่หาผู้ช่วยแบบนี้
เสิ่นเฉียววิ่งไปที่โรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว ตอน หยุดวิ่งเธอรู้สึกหอบมาก หายใจไม่ทัน ด้านหน้ามืดไป หมด แขนขาแทบจะไร้เรี่ยวแรง สิ้นเฉียวต้องรีบจับ กำแพงไว้ นั่งยองๆและหลับตาลงช้าๆ
พักผ่อนสักพัก เธอถึงได้ลืมตาขึ้นมาใหม่ ด้านหน้าได้ฟื้นฟูแสงสว่างเหมือนเดิมแล้ว
เธอนั่งยองๆอยู่บนพื้นเย็น ถึงได้รู้สึกตัวว่าไม่ได้ใส่ รองเท้ามา ความเจ็บที่แล่นผ่านลิ้นเตือนเธออย่างชัดเจน ว่าเย่โม่เซินทำให้เธออับอายขายหน้า และเธอไม่สามารถ กลับไปได้อีกแล้ว
เยโม่เซิน ไอ้คนเลว!
เสิ่นเฉียวกำหมัดแน่น หลังจากนั้นก็ได้ยื่นมือออก มาเช็ดริมฝีปากอีกครั้ง
ท้ายที่สุด เธอก็ลุกขึ้นช้าๆ และมองคนที่เดินผ่านไป
มารอบๆ
อาจเป็นเพราะสภาพของเธอตอนนี้แปลกประหลาด เล็กน้อย ดังนั้นสายตาของคนพวกนั้นที่กำลังมองเธอก็ แปลกประหลาดเหมือนกัน
เสินเฉียวยิ้มเจือนๆ และก้มหน้าเดินไปข้างหน้า
” เฉียวเฉียว”
เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากทางด้านหลัง เสิ่นเฉียว หยุดฝีเท้าลง คนคนนั้นก็พุ่งเข้ามาหาทันที ” เฉียวเฉียว เป็นคุณจริงๆด้วย?”
เสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้น นึกไม่ถึงว่าคนที่ตามเธอมาจะ เป็นหลินเจียง
ทำไมมาเจอเขาที่นี่ได้ละ?
สีหน้าของเสิ่นเฉียวเปลี่ยนไปเล็กน้อย และได้เร่ง ฝีเท้าเดินไปข้างหน้า แต่เธอไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เมื่อวาน เดินได้สองก้าวก็เกือบจะล้มลง หลินเจียงเดินขึ้นมา ประคองเธอไว้
“เฉียวเฉียว ผมโทรหาคุณส่งข้อความหาคุณ ทำไมคุณถึงไม่สนใจผมละ? “หลินเจียงมีสีหน้ากังวลใจ แต่น้ำเสียงเต็มไปด้วยคำถาม คล้ายกับยังไม่เห็นว่าเวลานี้ เธอกำลังใส่ชุดคนป่วยอยู่ และมีท่าทางอ่อนแอมาก
เสิ่นเฉียวผลักมือเขา เธอยิ้มอย่างเย็นชาและก้าว ถอยหลัง
“ออกไปให้ห่างจากฉัน ไอ้คนเจ้าชู้”
ฝึก้าวที่กำลังจะเดินไปข้างหน้าของหลินเจียงได้ หยุดลง เขามองเส้นเฉียวอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง: ” เฉียวเฉียว คุณบอกว่า …..ผมเป็นคนเจ้าชู้? ”
เส้นเฉียวมองเขาอย่างเยือกเย็น
“เฉียวเฉียว ผมมีความลำบากใจ คุณเชื่อไหม?”
เส้นเฉียวหมุนตัวเดินไป หลิ่นเจียงรีบตามไปจับมือ ของเธอไว้ เงินเฉียวพลิกฝ่ามือและสลัดเขาออกอย่างน่า ขยะแขยง: ” ปล่อยฉัน อย่ามาจับฉัน! ”
หลินเจียงเก็บมือกลับไปด้วยใบหน้าเจ็บปวด และ
ยืนมองเธอเงียบๆ
” ผมมีความลำบากใจจริงๆ และผมหวังว่าคุณจะฟัง ผมอธิบาย”
“อธิบายอะไร? ขั้นตอนการหย่าพวกเราก็ทำเสร็จ แล้ว? คุณกับฉันไม่มีความเกี่ยวข้องกันแล้ว ”
” ก็เพราะเป่าเอ๋อท้อง ดังนั้นผมจึงต้องรับผิดชอบ เธอ เฉียวเฉียว คุณยกโทษให้ผมได้ไหม? ”
เสิ่นเฉียว: ”
นึกไม่ถึงว่าเขายังมีหน้าพูดคำพวกนี้ออกมา เสิ่น เฉียวหัวเราะเยาะตัวเอง หลังจากนั้นก็มองไปที่หลินเจียง ” หลินเจียง คุณคิดว่าฉันเสิ้นเฉียว ดูเหมือนโง่มากหรือไง หรือจะบอกว่า ฉันคือคนโง่ในสายตาของคุณ? ที่จะทำ กับข้าว สักผ้า และคิดแทนคุณไปตลอดโดยไม่มีเงื่อนไข อะไร ที่ไม่ว่าคุณจะทำอะไร ฉันก็สามารถไม่ถือสา ต่อให้ คุณพาชู้เข้ามาในบ้าน ถึงขนาดที่ทำหล่อนท้อง ฉันก็ สามารถให้อภัยคุณได้? ”
: ผมคิดว่าคุณเป็นแบบนั้น เฉียวเฉียว เป็นภรรยาผม หรือ คุณจะไม่เห็นอกเห็นใจสามีของตัวเองหน่อยหรอ? ”
” หรือว่าไม่ใช่? ” หลินเจียงย้อนถาม เขาขมวดคิ้ว
เสิ่นเฉียว: ”
เป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกจนปัญญาขนาดนี้ และเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่าความหน้าด้านมันน่ากลัวขนาดไหน เธอยิ้มเย็น: ” ฉันนึกไม่ว่าคุณจะหน้าด้านได้ถึง ขนาดนี้นะ ” %3D
” เฉียวเฉียว หรือว่าไม่จริงละ? มีผู้ชายคนไหนบ้าง ที่ไม่ไปหาชู้ข้างนอก? แล้วคนที่คุณไปหาเขาวันนั้นละ? เขาเป็นใคร? ทำไมคุณถึงได้ไปอยู่กับเขา?”
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
