บทที่ 825 ทําอะไรตามใจตัวเอง

บทที่825 ทําอะไรตามใจตัวเอง

“อย่าเป็นห่วงเลย ทางฝั่งฉันไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก เธอ ดูแลตัวเองกับเสี่ยวหมี่โต้วให้ดีก็พอแล้ว”

เสียวเหยียนแก้มป่องอย่างไม่ชอบใจ “ใครจะยอมเชื่อเธอ ถ้า ไม่เกิดเรื่องขึ้นจริงๆเธอคงไม่ติดต่อหาคุณน้าสั่งอานแบบนี้แบบ

“ฉันติดต่อหาท่าน เพราะคิดว่าท่านเป็นญาติผู้ใหญ่ของไม่เป็น แค่อยากให้เธอมาเพื่อกระตุ้นความทรงจำของไม่เห็นเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรหรอก”

พอเธอพูดแบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็ไม่สงสัย “จริงเหรอ แค่นั้น จริงๆเหรอ”

หาน จอถอนหายใจ “ฉันมีแค่วิธีนี้วิธีเดียวแล้วล่ะ หรือว่าเธอ จะมีแผนอื่นที่ดีกว่า”

เสี่ยวเหยี่ยม “มะ ไม่มี

ทั้งสองคนคุยกันสักพัก เสี่ยวเหยียนก็ถามขึ้นมาอีก “นี่ก็ใกล้ จะปีใหม่แล้ว เธอจะไม่กลับมาอยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวหมี่โต้ว และทุก คนจริงๆเหรอ”

พอได้ยินแบบนี้ หานมอก็เริ่มลังเลใจ
เธอเองก็อยากจะกลับไป ไม่มีแม่คนไหนในโลกที่ไม่คิดถึงลูก ของตัวเอง แต่ว่า… เธอไม่มั่นใจสถานการณ์ในตอนนี้ว่าจะ เปลี่ยนไปยังไง พอได้ยินเสี่ยวเหยียนถาม เธอจึงตอบกลับอย่าง นุ่มนวล “ถึงเวลาค่อยว่ากันเถอะ ถ้าหากมีเวลา ฉันจะกลับไป ฉลองปีใหม่ด้วยนะ

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอจะต้องปฏิเสธออกไปตรงๆแน่นอน แต่ ตอนนี้เธอกลับเปลี่ยนวิธีการพูดเป็นอีกแบบ เสี่ยวเหยียนจึงคิด ว่าสถานการณ์ทางฝั่งหาน จื่อน่าจะดีขึ้นแล้ว ถึงตอนนั้นเธอจะ พาเสี่ยวหมีโค้วไปหาอีกฝ่ายที่นั่นเอง น่าจะดีกว่า

“อืม”

คฤหาสน์ตระกูลฉือ

“ไปไหนมา”

หลังจากเย่ ไม่เช่นเดินเข้าประตูมา คนรับใช้ในห้องรับแขกถูก ฉือจินไล่ออกไปหมดแล้ว เหลือก็แต่เขาที่นั่งรออยู่บนโซฟา

พอเย่ ไม่เช่นเดินเข้ามา เขาก็ถามออกไปเสียงแข็ง

เย่ไม่เป็นหยุดเดิน พอนึกถึงตอนที่อยู่กับหานคู่จื่อ แล้วพ่อ บ้านโทรมาพูดถึงอาการของฉือจีน

ดูท่าทาง คงจะโกหกเขาสึนะ เย่ ไม่เซ็นเม้มปาก ก่อนจะเดิน

พอคิดได้แบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็ยิ้มอย่างพออกพอใจ “งั้นก็ได้ ฉันกับเสี่ยวหมี่โต้ว แล้วยังมีพี่ชายของเธอรอฟังข่าวดีจากเธออยู่ตรงเข้าไปหาฉือจีน

“มีอะไรครับคุณดา”

ยู่จือจินยิ้มเยาะ “แกยังรู้ว่าฉันเป็นตาของแกอยู่อีกเหรอ”

เย่ไม่เช่นยืนนิ่ง

“แกไปไหนมา หลายวันมานี้ฉันนึกว่าแกทำงานล่วงเวลาอยู่ที่ บริษัท แต่พอโทรไปถาม กลับได้รู้ว่าแกเลิกงานตามเวลาทุกวัน ไม่ได้อยู่ที่บริษัท”

เยโม่เซ็นเงยหน้าขึ้นมา “ผมโตแล้ว ถึงจะไม่ได้ทำงานอยู่ที่ บริษัท ที่มีชีวิตส่วนตัวของตัวเอง หรือว่านอกจากไปทำงานที่ บริษัทแล้ว ผมจะต้องอยู่แต่ที่บ้านเท่านั้นหรือไงครับ”

เขาส่งเสียง หึ ออกมา “อยู่ที่บ้านแล้วมันยังไง ตาของแกอายุ มากแล้ว แกจะกลับมาอยู่เป็นเพื่อนบ้างไม่ได้หรือยังไง”พูดตาม ตรง เย่โม่เซินไม่ได้รู้สึกผูกพันกับคุณตาตรงหน้าสักเท่าไหร่ ถึง แม้ตอนที่ลืมตาตื่นขึ้นมาท่านจะบอกว่าเป็นคุณตาของเขา แล้ว ยังใส่ข้อมูลความทรงจำให้เขา จนเขาเชื่อ

แต่เย่ไม่เซินกลับไม่รู้สึกผูกพัน โดยเฉพาะตอนที่ท่านพยายาม ย้ำเตือนเขา คิดจะให้เขาแต่งงานกับสวนเสว เย่ ไม่เป็นก็อยาก จะอยู่ให้ห่างจากเขา

“ช่างเถอะ เด็กสมัยนี้ ไม่ค่อยอยากจะอยู่กับคนแก่อย่างฉันก็ พอไม่แปลก แต่เสียวเสวีเป็นเด็กดีขนาดนั้น เธอถูกตระกูลตวนเลี้ยงดูสั่งสอนมาอย่างดี ท่าไมแกถึงได้ปฏิเสธเธอ”

พอพูดถึงความเลว แววตาของเย่ไม่เป็นก็เป็นชาขึ้นมาทันที

เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงเป็นยา “แล้วคุณตาคิดว่า ถึงผมจะไม่ สนใจเธอยังไง ก็ต้องดึงเธอไว้อย่างนั้นเหรอครับ” ฉือจีน “เจ้าเด็กบ้าน แกพูดบ้าอะไรของแก พูดไม่เป็นก็

หุบปากไปซะ”

เย่ไม่เชิน “…”

“ดึงเธอไว้อะไรของแก ที่แกไม่สนใจเธอ เพราะแกยังไม่รู้ถึง ข้อดีของเสียวเสว เสี่ยวเสวมีตรงไหนไม่ดีบ้าง หน้าตาก็สวย สามารถพูดได้หลายภาษา ถ้าดูจากความสามารถของเธอ ถ้าแก กับเธออยู่ด้วยกัน สามารถช่วยเหลือแก ในด้านการงานได้

เย่ ไม่เซิน “ ”

“แกพูดมาสิ”

เยโมเซ็นสีหน้าเยือกเย็น “คุณตาบอกให้ผมหุบปากเองไม่ใช่ เหรอครับ”

ฉือจินโมโหจนแทบบ้า เขาจับหน้าอกตัวเองไว้ “เจ้าเด็กบ้าน แกจะยั่วโมโหตาของแกให้โมโหตายเลยใช่ไหมถึงจะพอใจ

เขาถอนหายใจออกมา ก่อนจะมีสีหน้าเหมือนเจ็บปวดมาก เย่ไม่เซินเหนื่อยใจ เขายกมือขึ้นมานวดขยับ “ตอนที่พ่อบ้าน โทรไปหาผม บอกว่าคุณตากลับห้องไปพักแล้วไม่ใช่เหรอครับทำไมถึงยังอยู่ที่นี่อีก”

พอได้ยินแบบนี้ ยูฉือจีนถึงได้รู้ตัวว่าถูกจับได้แล้ว ท่านนั่งตัว

ตรง “ทำไม ถ้าฉันไม่พูดแบบนี้ แกจะกลับมาหรือไง” เย่ไม่เป็น “คุณตาครับ ผมไม่มีทางแต่งงานกับความเส

แน่นอน”

“แกว่ายังไงนะ คู่แต่งงานที่ฉันหาให้แกดีที่สุดแล้ว ดูก็รู้ว่ามี แค่ตวนมเสวีที่คู่ควรกับแกที่สุด แกไม่แต่งงานกับเธอ แกคิดจะ อยู่ตัวคนเดียวไปตลอดชีวิตหรือไงกัน

อยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตอย่างนั้นเหรอ

ไม่หรอก

เย่ไม่เป็นคิดถึงใบหน้าของหานจื่อขึ้นมา คิ้วที่ขมวดกันแน่น ก็คลายลง “ยังไงผมก็ไม่มีทางแต่งงานกับเธอเด็ดขาด ไม่ว่าคุณ ตาจะพูดกี่รอบก็ตาม อีกอย่างงานของผมไม่จำเป็นต้องพึ่งพาผู้ หญิง ถ้าคุณตาคิดว่าผมจำเป็นต้องพึ่งพาผู้หญิงถึงจะทำให้ บริษัทยืนหยัดต่อไปได้ งั้นคุณตา… ก็หาผู้สืบทอดกิจการใหม่ เถอะครับ”

เขาไม่รู้สึกสนใจเรื่องเงินทองความร่ำรวยพวกนี้สักเท่าไหร่

ฉือจินซะงักงัน ก่อนจะเบิกตาโตมองไปทางเย็ไม่เป็น ใน ขณะ ที่เขากำลังพูดคำพูดนี้ออกมาเหมือนมีเงาของอีกคนปรากฏ ตัวขึ้นมา

เงาร่างนั้นค่อนข้างบอบบาง ไหล่ผอมบาง แต่หลังของเธอกลับยืดตรง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงมั่นคง “หนูไม่มีทางแต่งงานกับ เขาเด็ดขาดค่ะ คุณพ่อบีบบังคับให้ลูกสาวของตัวเองแต่งงานกับ คนที่ไม่รัก หนูยอมตายต่อหน้าคุณพ่อดีกว่า” ในตอนนั้นเย่ไม่ เงินถูกคำพูดของลูกสาวทำให้ร้องไห้ออกมา เพราะเป็นลูกสาว ของเขาเอง แต่กลับบอกว่าจะตายต่อหน้าเขา จะไม่ให้เขาโมโห ได้ยังไงกัน

“ลูกบ้า พ่อจะทำร้ายลูกหรือไง ที่พ่อให้ลูกแต่งงานกับเขาก็ เพื่ออนาคตของลูกนะ ลูกไม่มีพี่ชายหรือน้องชาย ในอนาคตลูก ต้องดูแลธุรกิจของตระกูลฉือทั้งหมด

“ถ้าหากหนูไม่ได้อยู่กับคนที่รัก ถึงคุณพ่อจะยกมรดกทั้งหมด ให้หนู หนูก็ไม่ต้องการ แล้วอีกอย่าง หนูมีกำลังพอที่จะหาของ พวกนี้เองได้ ทำไมจะต้องพึ่งพาคนอื่นด้วย

ในตอนนั้น แม่ของเย่ ไม่เซ็น หรือก็คือลูกสาวของเขาฉือซิน ก็พูดกับเขาแบบนี้เหมือนกัน

คิดไม่ถึงเลยว่าหลายปีผ่านไป ลูกชายของเธอจะมีนิสัยเหมือน กับเธอแบบนี้

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้

พอนึกถึงฉือน เฉือจีนก็ดูแก่ตัวลงไปมาก บางครั้งเขาก็คิด จะตามลูกสาวไป เพราะยังไงซะเขาก็แก่มากแล้ว ไม่อยากจะ สนใจอะไรแล้ว

พอนึกขึ้นได้ว่าตัวเองแก่แล้ว มีชีวิตได้อีกไม่นาน จึงไม่อยาก ให้เรื่องราวมันเป็นแบบนี้ต่อไป
เขามักจะรู้สึกเสียใจทีหลัง ที่ไม่ห้ามซื้อขืนไว้ไม่อย่างนั้น….. ลูกสาวสุดที่รักของเขาจะไม่ต้องตายไปเร็วแบบนี้

พอคิดถึงตรงนี้ ยูจิ จีนก็ยังไม่ยอมให้เขาทำอะไรตามใจตัว เองเด็ดขาด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ