บทที่ 1341 กาหนดของโชคชะตา

ดูแลเธอแทนคุณลุงคุณป้าสวสักหน่อยงั้นหรอ? เพียงเพราะเรื่องนี้ ก็เลยย้ายตำแหน่งให้เธอนั้นหรอ?

ได้ยินคำพูดพวกนี้แล้ว สวี่เย็นหวั่นก็รู้สึกเพียงความขมขื่นที่ ก่อขึ้นมาทั่วทั้งหัวใจ รู้สึกแย่มากๆ เธอช้อนสายตามองไปทาง หานชิง

“ไม่มีสาเหตุอื่นแล้วหรอคะ?”

เธอได้ยินตัวเองใช้เสียงเบาเอามากๆถามหานชิงออกไป

เสียงนั้นเบาบางเอามากๆ ตัวสวีเย็นหวั่นเองก็แทบจะได้ยินไม่ ชัด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหานซิงเลย

ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนถึงแม้ว่าจะไม่ไกล แต่ไม่ได้ใกล้กัน นัก ดังนั้นแล้วครั้งนี้หานชิงจึงไม่ได้ยินเลยว่าเธอพูดอะไร แต่เขา เองก็ไม่ได้สนใจว่าเธอจะพูดอะไรอยู่แล้ว

เพราะหานซึ่งรู้ว่าเธอมาหาตนที่นี่ สิ่งที่อยากพูดจะต้องเป็น เกี่ยวกับเรื่องที่จะปฏิเสธการย้ายตำแหน่งนั่น

“เย็นหวั่น” หานชิงทอดถอนหายใจออกมาอีกครั้งพร้อมกับ เรียกชื่อเธอ “ฉันรู้ว่าเธออยากแข็งแกร่ง แต่…สภาพ ในตอนนี้ ไม่ใช่เวลาที่เธอจะต้องแข็งแกร่ง หลายเรื่อง มันก็ไม่ได้มีเพียงแค่ ตัวเลือกเดียวนะ”
สวีเย็นหวั่นมองใบหน้าหล่อเย็นชาตรงหน้า ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี สายตาที่หานซึ่งมองเธอยังคงเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ในดวงตา ที่ลึกอ่านยากมีเพียงความรู้สึกที่เฉยชา ไม่มีอะไรอื่น

ไม่เหมือนกับวันนั้นที่โรงพยาบาล ตอนที่เขามองเสี่ยวเหยียน ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ทั้งยังมีการแสดงเป็นเจ้า ข้าวเจ้าของที่รุนแรงออกมา

ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ได้

สวี่เย็นหวั่นหลับตาลง จากนั้นก็เอ่ยออกไป “ฉันรู้แล้ว ในเมื่อ เป็นอย่างนี้ งั้นฉันก็ต้องขอบคุณสำหรับความหวังดีของประธาน หานแทนพ่อแม่ฉันด้วยนะคะ”

พูดจบ สวีเย็นหวั่นก็ยิ้มให้กับหานชิงไปเล็กน้อย จากนั้นก็ผัน ร่างเดินออกจากห้องทำงานไป

หานชิงไม่รู้ว่าภายในใจของสวีเย็นหวั่นคิดยังไง เธอก็คงจะ หยิ่งในศักดิ์ศรี เพราะถึงยังไงก็เคยเป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูล สวี่ ตอนนี้กลับต้องตกอับจนมาทำงานที่บริษัทของเขา

ถ้าเธอยอมรับล่ะก็ หานซึ่งก็จะช่วยเธออีกสักหน่อย แต่จาก นิสัยของเธอ คาดว่าคงทำได้แค่เพียงช่วยถึงตรงนี้แล้วจริงๆ

หลังจากที่สวีเย็นหวั่นออกไปจากห้องทำงานนั้น ก็ได้เดินไปยัง แผนกของตัวเองอย่างนิ่งเงียบ จากนั้นก็ไม่พูดไม่จาแล้วเริ่มเก็บ ข้าวของทันที

เจียงเหวินเหวินเห็นตอนที่เธอกลับมาก็เงียบไป ก็เลยเดินเข้าไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“เป็นอะไรไป? เย็นหวั่น เธอตัดสินใจจะย้ายตำแหน่งแล้ว หรอ?”

ได้ยินอย่างนั้น สวีเย็นหวั่นก็นิ่งไปแป๊บนึง จากนั้นก็ส่งยิ้มไป ให้เจียงเหวินเหวิน “ใช่ค่ะ การกำหนดของโชคชะตา ทำไมจะไม่

ยอมรับล่ะคะ?”

เธอในตอนนี้ มีสิทธิ์ที่จะไม่รับด้วยหรอ?

ก็เหมือนกับตอนแรกที่ตระกูลสวี่เกิดเรื่อง ทั้งหมดก็ได้ถูก กำหนดไว้อย่างแจ่มแจ้ง เธอจะมีสิทธิ์อะไรไปบอกว่าไม่อีก ทั้งมี สิทธิ์อะไรจะไปพยายามอย่างหนักเพื่อกอบกู้วิกฤติอีกล่ะ?

เป็นตัวเธอเองที่อ่อนแอเกินไป

เจียงเหวินเหวินได้ยินความหมายอื่นที่ออกมาจากคำพูดนี้ จึง ถามออกไปอย่างระมัดระวัง “เธอไม่ได้ยินยอมใช่มั้ย?”

“อันที่จริงพี่เหวินเหวินก็คิดว่าความสามารถในการทำงาน ของเธอก็ดีมาก สามารถอยู่ช่วยพี่เหวินเหวินที่นี่ได้ก็จะดีมากๆ เลย ถ้าเธอไม่ยอมจริงๆ จะให้พี่เหวินเหวินลองพยายามแย่งตัว เธอมาอีกแรงมั้ย?”

น่าขัน ประธานหานออกคำสั่งมาด้วยตัวเอง เธอจะแย่งกลับ มาได้ยังไงอีก

เพียงแต่เฉียงเหวินเหวินรู้ว่าถ้าพูดอะไรแบบนี้ไปในตอนนี้ มัน จะทำให้สวีเย็นหวั่นรู้สึกดีขึ้น
สวี่เย็นหวั่นคงนึกไม่ถึงว่าเฉียงเหวินเหวินจะพูดออกมาว่าจะ ช่วยเธอ ก็เลยหันไปส่งยิ้มจางๆ ให้เธอ พร้อมเอ่ยเสียงหวานออก ไป “พี่เหวินเหวิน ขอบคุณพี่นะคะ แต่ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันคิดว่าที่ พี่พูดมาก่อนหน้านี้มันถูกต้องแล้ว เพราะสุขภาพของฉันตอนนี้ เปลี่ยนไปอยู่ที่ที่สบายๆหน่อยมันจะดีกว่าเยอะจริงๆนั่นแหละค่ะ จริงพี่เหวินเหวิน ต้องขอบคุณการดูแลของพี่ในตลอดช่วงนี้ มากๆเลยนะคะ”

เจียงเหวินเหวินได้ยินคำพูดนี้ก็รู้ว่าเธอได้ตัดสินใจแล้ว จึงได้ เข้าไปตบไหล่เธอเบาๆ

“ดูลงดูแลอะไรกัน ทุกคนก็เป็นคนบริษัทเดียวกันทั้งนั้น อะไรที่ ช่วยได้ก็ช่วย ไม่ต้องไปใส่ใจหรอก”

สวีเย็นหวั่นยิ้มออกมาเล็กน้อย ไม่ได้ตอบกลับไป

เจียงเหวินเหวินกลับเป็นฝ่ายเอ่ยออกมาว่า “จริงๆ ถ้าหลังจาก ที่ไปแล้วเธอมีอะไรไม่สบายใจ อย่าลืมกลับมาบอกพี่เหวินเหวิน ได้เลยนะ เธอเป็นคนที่ออกไปจากแผนกของพี่นี่ ถ้ามีใครกล้า รังแกเธอเจ้านั่นคงอยู่ร่วมโลกกับเลี้ยงเหวินเหวินไม่ได้ ถึงตอน นั้นพี่เหวินเหวินออกหน้าให้เธอเอง

“ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่เหวินเหวิน”

หลังจากที่สวีเย็นหวั่นเก็บของออกไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีข่าว แพร่เข้ามาในกลุ่มอีกครั้ง

ในกลุ่มก็เลยคึกคักขึ้นมาอีกครั้ง
“สุดยอดเลย สถานะคู่หมั้นคงไม่ไปไหนแล้วล่ะมั้ง? ประธาน หานย้ายตำแหน่งให้เธอด้วยตัวเองเลย งั้นปัญหาก็มาแล้วสิ แล้วมือที่สามคนนั้นจะทำยังไง? สุดท้ายประธานหานจะเลือกยัง ไงเนี่ย?”

“ถ้าตามหลักแล้ว เมียหลวงจะต้องสู้เมียน้อยไม่ได้ สิ่งดีๆที่ เมียหลวงได้รับมาตอนนี้ ทั้งหมดนี้เป็นความละอายใจที่มีต่อเมีย หลวงหลังจากที่ฝ่ายชายได้เจอกับเมียน้อยแล้วทั้งนั้น นี่คงจะ เป็นการชดเชยให้กันสักหน่อยล่ะมั้ง”

“ทำไมฉันถึงคิดว่าคู่หมั้นคนนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ เข้าบริษัทมา โดยไม่บอกไม่กล่าว แล้วยังได้ยินข่าวเด็ดมาว่าที่ที่คู่หมั้นคนนั้น เป็นลมเมื่อวันก่อนนั้นไม่ใช่ที่อื่นเลย แต่เป็นตรงหน้าแฟนคน ปัจจุบันของประธานหานต่างหาก พวกเธอคิดว่า เธอเป็นลมไม่ดี ตรงไหน ทำไมจะต้องมาเป็นลมตรงหน้าคนปัจจุบัน? ความรู้สึก เหมือนกับว่าจงใจจะสร้างสถานการณ์เลยไม่มีผิด?”

“จงใจสร้างสถานการณ์ขึ้นมา? นี่มันค่อนข้างจะดูเป็นทฤษฎี สมคบคิดไปหน่อยมั้ย? ถ้าจงใจสร้างสถานการณ์ ทำไมไม่ไป เป็นลมหน้าประธานหานเสียเลยล่ะ? จะได้ไม่ต้องไปเป็นลมหน้า คนปัจจุบันของเขา ถ้าคนปัจจุบันนั้นร้ายกาจสักหน่อย เธอเป็น ลมไปแล้วมันจะมีประโยชน์อะไรอีก?”

“นี่ก็คือสิ่งที่ฉันบอกว่าเธอไม่ธรรมดาไง กล้าเป็นลมหน้าคน ปัจจุบันของเขา แล้วยังคาดเดาเอาไว้แล้วว่าคนปัจจุบันจะไม่มี ทางนิ่งเฉยทิ้งเธอเอาไว้ได้อีก”
“เธอพูดมาได้น่ากลัวเสียจริง แต่ฉันคิดว่าไม่มีทางหรอก จะไป คาดเดาแม้แต่ความคิดของอีกฝ่ายได้ขนาดนั้นได้ยังไงกัน?

“ถ้าไม่ได้คาดเดาเอาไว้แล้ว งั้นก็คงเดิมพันเอาไว้แล้วล่ะมั้ง ยังไงฉันก็พนันร้อยหยวนเลยว่าคู่หมั้นคนนี้ไม่ธรรมดา!

กลุ่มคนในกลุ่มต่างคนต่างแย่งกันพูดกัน ถึงขนาดที่มีบางคนออกมาแก้ตัวแทนคู่หมั้นด้วย

ส่วนเจียงเหวินเหวินเห็นการแสดงความคิดเห็นพวกนี้แล้ว ริม ฝีปากก็แสยะยิ้มหยันออกมาเล็กน้อย

ในกลุ่มส่วนใหญ่จะเป็นสาวน้อยกันทั้งนั้น จะว่าไปสาวน้อยก็ เป็นสาวน้อยอยู่วันยังค่ำล่ะนะ

เรื่องบนโลกนี้น่ะ มันจะไปบังเอิญมากมายขนาดนั้นได้ที่ไหน

ความบังเอิญส่วนใหญ่ โดยพื้นฐานแล้วเป็นคนที่สร้างมันขึ้น มาเองทั้งนั้น

ที่ที่เกิดความบังเอิญอยู่มากนั่นคือ ในละคร เหอะ ช่างเป็นกลุ่ม ที่ดูละครมากไปจริงๆ แล้วยังคิดเพ้อไปต่างๆนานาได้ง่ายจริงๆ บางทีก็ไร้เดียงสาเกินไป

วันเกิดของหานชิงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ช่วงนี้เสี่ยวเหยียนเอาแต่คิดอยู่ตลอดว่าจะต้องเตรียมของขวัญอะไรที่จะดูพิเศษให้กับเขาดี

ความจริงเธอได้ตัดสินใจเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ว่า ในวันเกิด ของหานชิงวันนั้น จะฉลองวันเกิดให้เขา แล้วค่อยบอกข่าวดีเรื่อง ที่เธอท้องกับเขา

ให้เขาได้ฉลองวันเกิดที่เขาลืมไม่ลง

เพียงแต่สิ่งที่เสี่ยวเหยียนกังวลนั่นก็คือจะฉลองกับเขายังไง

ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยมีประสบการณ์เลี้ยงฉลองวันเกิดให้ใคร มาก่อน และก็ไม่เคยซื้อของขวัญให้ผู้ชายมาก่อนเหมือนกัน ก็ เลยปวดหัวมาก เพราะไม่รู้เลยว่าจะต้องให้ของขวัญอะไรกับ ผู้ชายอีกฝ่ายเขาถึงจะชอบ

เธอก็เลยลองเข้าไปเสิร์ชหาในอินเทอร์เน็ตดูสักหน่อยว่าใกล้ วันเกิดแฟนแล้วจะให้ของขวัญอะไรดี

ผลคำตอบทั้งหมดก็ล้วนแล้วจะเป็นของจําพวกเข็มขัดเอย กระเป๋าตังค์เอย ไฟแช็กเอย อะไรพวกนี้กันทั้งนั้นเลย ของพวกนี้ เป็นของดีที่มักจะมอบให้กันเป็นของขวัญที่เห็นกันอยู่บ่อยๆ ดู เหมือนว่ามันจะน่าเบื่อไป

อีกอย่างหานซึ่งก็ไม่ได้ขาดอะไรเลย ของที่เธอซื้อจะต้องไม่ได้ เอาออกมาใช้แน่

เสี่ยวเหยียนก็เลยแอบส่งข้อความไปหาหลินสวี่เจิ้ง ถามว่า หานชิงชอบอะไร

หลินสวี่เจิ้งในตอนที่ได้รับข้อความนี้จากหญิงสาว อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลงครุ่นคิด จากนั้นก็พูดพิเรนทร์ออกมาด้วยคำพูดที่ได้ ยางอาย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ