บทที่ 915 หาความไม่สบายใจ

ส่งอานได้ออกคําสั่งไล่แขกแล้ว แต่ทั้งสองคนนั้น กลับยืนนิ่ง เหมือนรูปปั้นแกะสลักสองชิ้นอยู่ตรงนั้น ไม่ขยับตัวเลยสักนิด พวกเขาไม่ขยับออก พวกเธอก็ไม่สามารถเปิดประตูได้

“ตาเฒ่า คุณไม่ใช่มั้ง? ฉันให้คุณไปแล้ว คุณยังยืนนิ่งอยู่ที่นี่ ทําอะไร?”

ฉือจีนส่งเสียงไอเบาๆ หยู โปก็เข้าใจทันที ก้าวไปข้างหน้า อธิบายด้วยรอยยิ้ม

“คืออย่างนี้ครับ คุณหนูอานอาน พวกเราโทรหาคุณชายเป็น คุณชายเงินไม่ได้รับสายเลย เวลาส่งท้ายปีเก่าแบบนี้ ฉันและ นายท่านก็ค่อนข้างรู้สึกเป็นห่วงคุณชายเซ็น ก็เลยเข้ามาดู หน่อย”

เมื่อได้ยิน สูงอานก็เลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วไงต่อ?”

หยูโปหัวเราะแห้งๆ

“ความหมายของนายท่านคือ เพียงแค่เห็นคุณชายเงิน ปลอดภัย เขาก็จะไป

“เชอะ” สงอานส่งเสียงหัวเราะเยาะ “ถ้าไม่เห็นล่ะ? ถ้าไม่เห็น ก็จะดื้อด้านอยู่ที่นี่?”

ฉือจิน “……ฉันแค่อยากจะอยู่ที่นี่ รอหลานชายของฉันกลับมามีปัญหาอะไรหรือเปล่า? อานอาน?”

สั่งอ่านยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่หาน จื่อที่อยู่ข้างๆ เหมือน ฟังออกอะไรบางอย่าง เธอรีบห้ามสั่งงานไว้ แล้วก้าวไปข้างหน้า เอง

“ไม่มีปัญหาอะไร คุณตา ถ้าอย่างนี้ฉันเปิดประตู คุณเข้าไปใน

บ้านเถอะ”

ในที่สุดเขาก็ได้ยินคำพูดที่ฟังเข้าหูแล้ว แต่ฉือจีนยังคงส่ง เสียงอย่างทะนงตัว “ถือว่าเธอพูดจารู้เรื่อง!”

หานคู่จื่อส่ายหน้าอย่างจนปัญญาในใจ เดินไปเปิดประตู เพื่อ ให้ฉือจีนและหยู โปเข้าไป เสี่ยวเหยียนก็แอบตามเข้าไปด้วย หานมู่จื่อพบว่าสังอานยังคงยืนอยู่ที่ประตู ด้วยสีหน้าไม่พอใจ

“คุณน้าเล็ก? ”

“เธอให้เขาเข้าไปทําไม? วันนี้เป็นวันส่งท้ายปีเก่านะ ให้เขา อยู่ที่นี่ ก็คือหาความไม่สบายใจมาให้พวกเราเองไม่ใช่หรือไง?

“คุณน้าเล็ก อย่าโกรธเลยนะ” หาน จื่อจับมือของเธอไว้ พูด เสียงเบา “คุณก็รู้ว่าวันนี้เป็นส่งท้ายปีเก่า ปล่อยให้เขาคนแก่คน หนึ่ง อยู่ในบ้านหลังใหญ่คนเดียว จะอ้างว้างเหงาเดียวดาย มาก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สั่งอานชะงัก ตามคำพูดของหานคู่จื่อ ก็ สามารถจินตนาการท่าทางที่ฉือจีนอยู่ในบ้านหลังใหญ่คน เดียวได้อย่างรวดเร็ว มีอาหารทุกประเภทอยู่ตรงหน้า แต่ข้างกายไม่มีแม้แต่คนคุยด้วยเลย

ฉากอย่างนี้ ก็น่าสงสารจริงๆ

แต่ถ้าเป็นตาเฒ่า สังอานก็ไม่คิดว่าเขาน่าสงสาร คือจินน่า แค้นเสียมากกว่า

เพราะว่า ผู้ที่น่าสงสาร ย่อมมีสิ่งที่น่าเกลียดชัง

เขากลายเป็นคนน่าสงสารมากขนาดนี้ เพราะเขาทำมันด้วย ตัวเอง ถ้าสมัยก่อน เขาไม่ทำเรื่องเหล่านั้น เธอกับพี่สาวก็ไม่ต้อง จากไป

เมื่อนึกถึงส่งซิ่น สีหน้าของสั่งอานก็วิ่งตึงอีก ไม่ได้อารมณ์ดี อีกต่อไป เธอลดสายตาลง พูดอย่างเย็นชา

“เขามีอะไรน่าสงสาร? พี่สาวฉันอยู่ใต้ดินที่ทั้งหนาวทั้งเย็น น่า

สงสารยิ่งกว่า”

พี่สาวของเธอ…

หานอนิ่งอึ้ง สั่งอานน่าจะพูดถึงแม่ของเย่ โม่เซ็น ซึ่งนั่นก็คือ แม่สามีของเธอ

และเมื่อพูดถึงสังซิน กลิ่นอายบนตัวของสังอาน ก็เปลี่ยนไป ทันที หานเจอก็ไม่กล้าพูดอะไร ทำได้เพียงอธิบายเสียงเบา เท่านั้น

ขอโทษนะคุณน้าเล็ก ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เขาเข้าไป ฉันแค่คิด ว่า……ระหว่างครอบครัว ยังไงก็มีสายสัมพันธ์แห่งสายเลือดเชื่อมโยงอยู่”

เมื่อได้ฟังความโทษตัวเองในน้ำเสียงของหานคู่จื่อออก งอานถึงได้ดึงสติกลับมา

“ช่างเถอะ เอาอย่างนี้เถอะ

เธอเดินเข้าไป หานมู่จื่อยืนอยู่ที่เดิมสักพัก ก็เดินตามเข้าไป

เดิมทีแม่บ้านช่วยทำงานอยู่ทางนี้ แต่เนื่องจากเป็นช่วงตรุษ จีน สั่งอานเลย ให้เธอกลับไปก่อน คิดว่าจะทำอาหารด้วยตัวเอง หม้อไฟก็เตรียมพร้อมแล้ว

แต่ตอนนี้ล่ะ? ฉือจีนอยู่ที่นี่ สั่งอานไม่มีอารมณ์เลยสักนิด จริงๆ

บวกกับเย่โม่เซินยังอยู่ในโรงพยาบาล ยิ่งทำให้ไม่มีอารมณ์

เข้าไปใหญ่

หลังจากที่ชายชรานั่งลงแล้ว ก็มองไปรอบๆ ก็ไม่พบตัวเย่ไม่ เซิน จึงถามด้วยน้ำเสียงทุ้ม “อาเงินไปไหนแล้ว?

สั่งอานนั่งลงตรงข้ามกับเขาโดยตรง พูดอย่างเย็นชา “ไปไหน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ? คุณอยากจะรอเขาไม่ใช่หรือ? ถ้า อย่างนั้นคุณก็รอเขากลับมาอยู่ตรงนี้ก็พอแล้ว ไม่ต้องถามอะไร ทั้งนั้น”

ท่าทีของเธอยังคงแย่เหมือนเดิม โต้เถียงจนฉือจินคับอก คับใจยิ่งนัก แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรรุนแรงกับเธอ ริมฝีปากขยับ เล็กน้อย จากนั้นก็มองหาน จื่อที่อยู่ด้านข้าง
หาน จื่อกำลังเก็บจานชาม เมื่อรู้สึกว่าสายตาของฉือจีนต้อง มองมา เธอก็เลยพูดขึ้น “คุณตา ลุงหยู พวกคุณยังไม่ทานอาหาร เย็นใช่ไหม?”

หยูโปลูบมือของตัวเอง ยิ้มอ่อนๆ แล้วพยักหน้า

ยฉือจีนอยากจะพูดอะไร หางตาก็ชำเลืองเห็นสั่งอาน สุดท้าย ก็ส่งเสียงออกจากจมูกเบาๆ

แน่นอนว่า สั่งอ่านยังไม่ทันจะพูดอะไร หานเจอก็พูดขึ้นว่า “งั้นก็พอดีเลย เรากำลังจะทานอาหารข้ามคืนต้อนรับปีใหม่แล้ว คุณตากับลุงหยูทานพร้อมกับพวกเราเถอะนะ?”

ยูฉือจินขมวดคิ้วขึ้น ตอนที่กำลังลังเลว่าจะตอบกลับยังไง หยู โปก็พยักหน้าอย่างว่านอนสอนง่าย “ดีเลย ถ้าอย่างนั้นก็ต้อง ลำบากคุณหญิงน้อยแล้ว

คำพูดและคำเรียกของเขา ทำให้เจือจินขมวดคิ้วมากขึ้น

หยูโปไอ้หมอนี่ คือเกิดอะไรขึ้น? ตัวเองยังไม่ได้ตอบตกลงให้ หานมู่จื่อและเย่ไม่เป็นอยู่ด้วยกัน แต่เขากลับเรียกคุณหญิงน้อย ขึ้นมาเอง?

เมื่อนึกถึงตรงนี้ สายตาของฉือจีนก็ชำเลืองมองหยูโป เสมือนมีดคม

หยูโปรู้สึกว่า มีสายตาดุจมีดคมพุ่งส่องมาหาตัวเอง เขาก็ไม่ กลัวยิ้มระรื่นให้หาน จื่อ

ตามความเข้าใจของเขาที่มีต่อนายท่านแล้ว ในเวลานี้ เขาจะไม่กล้าว่าอะไรตัวเองต่อหน้าแน่นอน และเขาเรียกแบบนี้ก็ เหมือนกับว่าไม่ได้มีอะไรผิดปกติ

คุณหญิงน้อยคนเขาก็ได้ตั้งท้องแล้ว ถ้าหากยังทำให้เลิกกัน อีก มันก็น่าโหดร้ายเกินไปแล้ว

เสี่ยวเหยียนเก็บทําความสะอาดกับหาน จื่ออยู่ข้างๆ มองไป ที่ทั้งสองคน ที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น พูดกับหานคู่จื่อด้วยเสียงต่ำ

“เดี๋ยวเวลากินข้าวกัน จะทะเลาะกันหรือเปล่า?”

หาน จื่อเหลือบมองไปที่ห้องนั่งเล่น อดไม่ได้ที่จะยกริมฝีปาก ขึ้น “ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ อีกอย่างต่อให้จะทะเลาะกันจริงๆ ก็ไม่ ได้รบกวนถึงคุณและฉัน

เสี่ยวเหยียน “……คุณพูดอะไรกัน!

“วางใจได้ คุณดูไม่ออกหรือไง? ตาของโม่เซินเชื่อฟังน้าเล็ก ทุกอย่าง ไม่กล้าที่จะพูดคำรุนแรงแม้แต่คำเดียวด้วยซ้ำ จะไม่ สามารถทะเลาะกันได้หรอก”

เมื่อได้ยินหาน จื่อพูดแบบนี้ เสี่ยวเหยียนก็สังเกตอย่างตั้งใจ และพบว่ามันดูเหมือนจะเป็นอย่างที่เธอพูดจริงๆ

เมื่อเห็นเช่นนี้ เสี่ยวเหยียนก็โล่งใจในที่สุด แต่ก็กังวลแทนหา นมู่จื่ออีกครั้ง

“คุณตาของคุณชายเย่ ดูเหมือนจะไม่ชอบคุณมากนัก ช่วง เวลาที่ผ่านมา คงไม่ใช่ว่าเป็นอย่างนี้ตลอดนะ? เขาหาเรื่องคุณ อยู่ตลอดเวลาเลยใช่ไหม? คุณอยู่ทางนี้เพียงคนเดียว ยากลำบากมากใช่ไหม? จื่อ…….ฉันคิดว่าฉันควรจะทิ้งบริษัททันที แล้วมาอยู่ด้วยกันกับคุณ มีเรื่องและความทุกข์อะไร คุณก็ สามารถบอกกับฉันได้หมด

คำพูดเหล่านี้ เสี่ยวเหยียนพูดอย่างเศร้าใจ เธอและหานคู่จื่อ เป็นเพื่อนที่ดีมาก เพียงแค่คิดว่า หานคู่จื่ออยู่ในต่างแดนคน เดียว ไม่มีญาติสนิทมิตรสหาย คุณชายเย่ก็ได้ลืมเธอไปแล้ว คุณ ตาของเขาก็ขัดขวางทุกวิถีทาง ก็รู้สึกเจ็บปวดใจยิ่งนัก

หานคู่จื่อนิ่งอึ้ง ส่ายหัวแล้วพูดด้วยเสียงต่ำ “ที่จริงแล้ว โอกาสที่ฉันได้พบกับเขา มีน้อยมาก

แค่ครั้งเดียวตอนก่อนหน้านี้ในบริษัท ยูฉือจีนมาหาเอง กะทันหัน ให้หยูโปเอาเช็คมาให้เธอ ให้เธอออกไปจากเย่ไม่ เซิน แต่ในเวลานั้น เธอแกล้งบ้าแกล้งโง่แล้ว ดูเหมือนว่าก็ไม่มี อะไรที่น่ากลัว

และเธอรู้สึกว่า คุณตาของเย่โม่เป็น ก็ไม่ใช่ว่าจะรับมือยาก เป็นพิเศษ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ