บทที่ 893 คุณจะชดใช้ไหวเหรอ

ยู่ฉือจินตกตะลึงกับเสียงสั่งอ่าน

แม้แต่หนูไปที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ตกตะลึงไปตั้งนานถึงจะตั้งสติได้ สูงอาน โกรธสุดขีดแล้วจริงๆ

เธอเพิ่งพาผู่จื่อไปตรวจที่โรงพยาบาลเมื่อเช้า คุณหมอยัง นักหนาให้ดูแลสุขภาพ ปกป้องลูกในท้องให้ดีๆ แล้วสุดท้าย พวกเขาก็จับตัวมู่จื่อไป คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นคนหยาบกระด้าง ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะทำอะไรเธอบ้าง

ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าเป็นอย่างไรบ้าง สั่งอานร้อนใจจะตายอยู่ แล้ว พูดออกมาตรงๆว่า “เธออยู่ที่ไหน รีบพาฉันไปหาเธอเดี่ยว

ในเวลานี้เองฉือจีนจึงตั้งสติขึ้นมาได้ เขาถามด้วยความ สงสัย “อานอาน หนูหมายถึงใคร

เขาพอจะมีคำตอบอยู่ในใจ แต่ก็…..รู้สึกตกใจ

สั่งอานเห็นว่าถึงตอนนี้แล้วเขายังเสแสร้งอยู่ โมโหจนเดิน เข้าไปคว้าคอเสื้อของฉือจินไว้ “ไอ้แก่ ยังจะเสแสร้งอีก ไม่ ได้ยินที่ฉันพูดเมื่อตะกี้หรือยังไง เขาตั้งท้องอยู่ แกยังไม่ให้ฉันไป พบเธออีก ถ้าหากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับลูกในท้องของเขา ชาตินี้ ฉันจะไม่ให้อภัยแกเลย
บทที่ 893 คุณจะชดใช้ไหวเหรอ

ยู่ฉือจินตกตะลึงกับเสียงสั่งอ่าน

แม้แต่หนูไปที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ตกตะลึงไปตั้งนานถึงจะตั้งสติได้ สูงอาน โกรธสุดขีดแล้วจริงๆ

เธอเพิ่งพาผู่จื่อไปตรวจที่โรงพยาบาลเมื่อเช้า คุณหมอยัง นักหนาให้ดูแลสุขภาพ ปกป้องลูกในท้องให้ดีๆ แล้วสุดท้าย พวกเขาก็จับตัวมู่จื่อไป คนพวกนี้ล้วนแต่เป็นคนหยาบกระด้าง ใครจะรู้ว่าพวกเขาจะทำอะไรเธอบ้าง

ตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าเป็นอย่างไรบ้าง สั่งอานร้อนใจจะตายอยู่ แล้ว พูดออกมาตรงๆว่า “เธออยู่ที่ไหน รีบพาฉันไปหาเธอเดี่ยว

ในเวลานี้เองฉือจีนจึงตั้งสติขึ้นมาได้ เขาถามด้วยความ สงสัย “อานอาน หนูหมายถึงใคร

เขาพอจะมีคำตอบอยู่ในใจ แต่ก็…..รู้สึกตกใจ

สั่งอานเห็นว่าถึงตอนนี้แล้วเขายังเสแสร้งอยู่ โมโหจนเดิน เข้าไปคว้าคอเสื้อของฉือจินไว้ “ไอ้แก่ ยังจะเสแสร้งอีก ไม่ ได้ยินที่ฉันพูดเมื่อตะกี้หรือยังไง เขาตั้งท้องอยู่ แกยังไม่ให้ฉันไป พบเธออีก ถ้าหากว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับลูกในท้องของเขา ชาตินี้ ฉันจะไม่ให้อภัยแกเลย
สั่งอานส่งสายตาไปทางฉือจีน “งั้นแกเป็นคนส่งไปเหรอ”

ฉือจีนคิดไม่ถึงว่าลูกสาวของตนจะดุร้ายถึงขนาดนี้ เมื่อเธอ ทำให้เขาตกใจจริงๆ ตอนนี้ที่เธอคุยกับเขาทำให้เขาตั้งสติขึ้นมา ได้ และพูดอย่างจนปัญญา

“ฉันก็อย่างจะส่งคนไปทำเช่นนั้น แต่เธอยอมที่จะพบพ่อคนนี้

ไหมล่ะ”

ส้งอาน ”

“หึ พวกแกใช้ได้นี่ แต่ละคนรีบปฏิเสธกันอย่างรวดเร็ว พวก แกรู้ไหมว่าฉันมาได้ยังไง ก็ไอพวกที่พาฉันมาจับตัวมอไป ฉัน เลยต้องเข้ามาหาแกยังไงล่ะไอ้แก่”

ยูฉือจิน

ในที่สุดหยูโปก็สังเกตอะไรบางอย่างได้ จึงออกไปเรียกคน ข้างนอกเข้ามา

“เกิดอะไรขึ้น

รอ”

คุณอานอานบอกว่าพวกแกจับตัวคนอื่นมาเห

สีหน้าชายคนนั้นเปลี่ยนไปทันที เขารีบชี้แจง “พ่อบ้านหมู ไม่ใช่จับตัวครับ พวกเราแค่เชิญเขามา นายท่านอยากพบคุณ อานอาน พวกเราจึง……

“ไอ้บัดซบเอ้ย” หยูโปโมโหด่าเสียงดัง “พวกแกเป็นบ้าไป แล้วเหรอ แล้วตอนนี้คนอยู่ที่ไหน
ชายคนนั้นอยากจะอ้าปากชี้แจง แต่กลับพูดไม่ออก เขาลูบหัว ตัวเองด้วยความเซ็ง นายท่านพูดถึงแต่คุณอานอานทุกวันไม่ใช่ เหรอ เขาอุตส่าห์คิดแผนพาเธอมาจนได้ ทำไมยังโดนด่าอีกนะ

“ผมจะพาทุกคนไปครับ”

พูดจบเขาก็เดินทางไป สั่งอ่านก็รีบเดินตามไป

หยูโปเดินเข้าไปพยุงฉือจีน “นายท่าน พวกเราไปด้วยครับ ฉือจีนก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น เหมือนกับตัวเอง ก็ขึ้นหลังเสือแล้ว จึงเดินตามพวกเขาไปด้วย

สามคนออกมาจากตระกูลฉือแล้วเดินไปในซอยเล็กๆ งอานเห็นสภาพรอบข้างแบบนี้แล้วอดจะขมวดคิ้วไม่ได้ หนังตาก็ กระดุกรุนแรง

หยูโป และฉือจีนเห็นทางข้างหน้าที่แคบลงเรื่อยๆ สีหน้าก็ แย่ลง

คนนําทางหยุดลงในที่สุด เตรียมจะหยิบกุญแจออกมาเปิด ประตู แต่พบว่าแม่กุญแจถูกๆตัวนั้นโดนงัดและประตูด้านหน้า แค่ปิดไว้เฉยๆเท่านั้น

สีหน้าเขาเปลี่ยนทันที รู้สึกมึนงงกับสิ่งตรงหน้า

“ที่นี่เหรอ”

ส้งอานรวดเร็วกว่าเขามาก เธอเดินเข้าไปผลักประตูออกทันที พอเดินเข้าไปก็โดนฝุ่นหนาพัดเข้าจมูก ทำให้เธอสำลักจนต้องใช้มือปิดทันที ในห้องมีแสงน้อย แต่แสงที่ลอดมาจากทาง หน้าต่างก็ช่วยให้พอจะเห็นในห้องนั้นชัดเจน

เธอมองไปรอบๆแต่ก็ไม่เห็นเงาของมู่จื่อ

สั่งอาน โมโหขึ้นทันที “คนล่ะ”

ชายคนนั้นได้ยินเสียงนั้นก็รู้สึกกลัว รีบตอบกลับ “ผม ผมก็ไม่ ทราบ ผมพาเธอมาไว้ที่นี่ แล้วล็อคกุญแจไว้ แต่เมื่อพบว่า แม่กุญแจโดนงัดแล้ว หรือว่าเธอจะหนีไปแล้ว…..

ส่วนฉือจินและหยู โปมองหน้ากันแล้วต่างเดาได้ว่าทำไม งอานถึงโกรธขนาดนี้ หยูโปโมโหสุดขีด กัดฟันแล้วถามว่า “แกเป็นบ้าอะไร ทำไม

ถึงไปจับคนมาโดยพละกาล หากเกิดอะไรขึ้นจะมีปัญญาชดใช้

ไหม”

ชายคนนั้นเห็นว่าหยูโปโมโหขนาดนี้ก็หน้าซีดเผือก “พ่อบ้าน หยู ผมเห็นว่านายท่านบ่นถึงคุณอ่านอ่านทุกวัน ผมเลยจะไปเชิญ เธอมา แต่…คุณอานอ่านไม่ยอม ผมไม่อยากเห็นนายท่านต้อง เศร้าแบบนั้น จึง…..

แกเลยกล้าตัดสินใจโดยพละกาลไปจับคนมาที่นี่หรือ” เสียง ของฉือจินแข็งกร้าวขึ้น และจ้องมองเขาอย่างเย็นชา ชายคนนั้นได้ยินดังนั้นรีบคุกเข่าลงข้างๆฉือจิน

“นายท่านครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมแค่….”
เขาก็แค่คิดแบบคนธรรมดาคนหนึ่ง เห็นว่าสั่งอานอยู่กับเขาก็ ไม่ได้คิดอะไร แค่จับเธอมาเป็นตัวประกัน ให้สั่งอานยอมมาพบ นายท่าน ถือว่าเขาทำสําเร็จแล้ว

แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว หากหนีไปได้ก็ถือว่าดี หน่อย แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ

“แกต้องการทําอะไร” หยูโป ว่า “อย่าบอกว่าเห็นเขานาย ท่านนั่งหน้าเครียดทั้งวัน เลยอยากจะช่วยท่านแก้ปัญหานะ

ชายคนนั้นพยักหน้า “เป็นอย่างนั้นจริงๆครับ นายท่าน ครับ …….ได้ไหมครับ”

“พวกแกทำอะไรกัน”สั่งอานขัดจังหวะอย่างไม่สบอารมณ์ พูด อย่างเยาะเย้ยว่า “คนที่แกจับมาหายไปแล้ว แกยังมีกะจิตกะใจ ขอความเห็นใจ ฉันจะบอกให้นะ หากเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ฉันจะ ให้แกชดใช้ร้อยเท่าพันเท่า ดูสิว่าถึงตอนนั้นแกยังจะมีชีวิตรอด มาขอความเห็นใจไหม ”

พลังของสังอานแข็งแกร่งเกินไป ชายคนนั้นตกใจจนไม่กล้าจะ อ้าปากพูด

ส่งอานกลับนิ่งสงบอย่างรวดเร็ว “เขาไม่มีมือถือ ไม่มีเงิน หาก หนีไปตอนนี้คงยังไปไหนไม่ไกล พวกเราส่งคนไปตามหาก็ได้ แล้ว แต่ถ้าหาก…..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ