บทที่ 1303 บังเอิญเจอเข้า

เธอซื้อแท่งตรวจครรภ์มาหลายอัน อยากจะเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อ ของตัวเอง เมื่อเคลื่อนตัวไปได้ครึ่งหนึ่ง ก็รู้สึกว่าแบบนี้ไม่ได้ จะ ถูกมองว่าเป็นขโมย

ดังนั้นเสี่ยวเหยียนจึงต้องถือไว้ในมือ จากนั้นก็ค่อยๆเดิน

อย่างระมัดระวัง ไปเช็คบิลที่เคาน์เตอร์

ระหว่างทางเธอมองซ้ายมองขวาตลอด ดังนั้นเมื่อเดินเข้าไป ใกล้แคชเชียร์ เลยไม่เห็นว่ามีคนเดินมาทางนี้ด้วย จึงชนเข้า อย่างจังแบบนี้เลยกก—

กองสิ่งของในมือเสี่ยวเหยียน ก็ตกลงไปที่พื้นด้วย

เธอตกใจมากจนมึนงง โดยตรง เพราะประหม่ามากเกินไป ดัง นั้นทันทีที่ชนกัน เธอก็ตกใจปล่อยมือออกเลย แล้วของก็ร่วงหล่น

แต่แรงปะทะระหว่างทั้งสองฝ่ายไม่แรงมาก ตัวเธอจึงไม่เป็นไร

เธอเห็นสิ่งที่ตกลงบนพื้น รีบนั่งลงไปเก็บทันที แต่มีน้ำเสียงที่ คุ้นเคย ดังมาจากเหนือหัว

“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“เสียงนี้……..

มือที่ของเสี่ยวเหยียน กำลังอยากจะเก็บของ หยุดชะงักไว้โดยตรง

เพราะเสียงนี้เหมือนจะเป็น……คนที่เธอรู้จัก

เสี่ยวเหยียนค่อยๆเงยหน้าขึ้น และได้เห็นหลินสวีเจิ้ง ตามที่ คาดไว้ แต่เขากําลังก้มหน้าช่วยเธอเก็บของเลยไม่ได้สบตากับ เธอ

เก็บของ……

และเมื่อมองสิ่งของที่เขาเก็บขึ้นมาอีกครั้ง ใบหน้าของเสี่ยวเห ยียน สีเลือดจางหายไปทั้งหน้า ยังไม่รอให้เธอตั้งสติได้ เธอก็ได้ ทิ้งของในมือ ลุกขึ้นและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

หลินสวี่เจิ้งมาเพื่อซื้อผลิตภัณฑ์ดูแลสุขภาพ คิดไม่ถึงว่า จะมี หญิงสาวที่ซุ่มซ่ามชนเข้ามา แล้วสิ่งของก็ตกกระจัดกระจายไป ทั่วพื้น ตอนแรกคือเสียงของสิ่งของที่ตกลงบนพื้น ดึงดูดความ สนใจของเขา

จากนั้นเขาก็เห็นหญิงสาวที่ซุ่มซ่ามคนนั้น นั่งลงไปเก็บของ ราวกับว่าของนั้นสำคัญสำหรับเธอมาก แต่ตอนนี้ของ โดนเขา ชนเสียหายแล้ว หลินสวีเจิ้งเลยต้องนั่งลงไปช่วยเธอเก็บ และใช้

โอกาสทักทายไปด้วย หลังจากที่เขาเก็บสิ่งของที่พื้นขึ้นมา ถึงเห็นสิ่งที่เขียนอยู่บน

นั้นได้อย่างชัดเจน สีหน้าของหลินสวี่เจิ้ง ชะงักชั่วคราว จากนั้นก็กลายเป็นแข็งที่อเล็กน้อย

มิน่าล่ะ ที่หญิงสาวคนนี้ซุ่มซ่ามขนาดนี้ ที่แท้ของที่เอาไว้แต่แล้วยังไม่รอให้เขาตั้งตัวได้ หญิงสาวที่ซุ่มซ่ามคนนั้น ก็ทิ้ง สิ่งของในมือกะทันหัน เดินออกไปข้างนอกอย่างเร่งรีบ

“นี่……. หลินเจ๋งกำลังจะหยุดเธอไว้ แต่พบว่าเธอวิ่งได้เร็ว ยิ่งนัก เหมือนมีจรวดติดอยู่ที่ขา สักครู่เดียว ก็วิ่งไปอย่างไร้ร่อง รอย

จําเป็นต้องขนาดนี้เลยหรือ? เขาน่ากลัวมากขนาดนี้เลยเห รอ? หลินสวี่เจิ้งขมวดคิ้วเล็กน้อย ก้มลงไปเก็บของทั้งหมดอีก ครั้ง ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงอะไรบางอย่าง หรี่ตามองไปทางที่หญิง สาวซุ่มซ่าม ในเมื่อกี้จากไป

ทำไมรู้สึก………พด้านหลัง ในเมื่อกี้ ดูคุ้นๆเล็กน้อย เหมือน เคยเห็นที่ไหนมาก่อน?

เมื่อมองไปที่แท่งตรวจครรภ์ในมืออีกครั้ง คิดโยงถึงเรื่องที่

เธอวิ่งไปอย่างนุ่มบ่าม ในเมื่อกี้ ริมฝีปากบางก็ยกขึ้นกะทันหัน

ตัวเอง เหมือนจะค้นพบความลับอะไรแล้วนะ?

“คุณผู้ชาย ของพวกนี้ …… พนักงานแคชเชียร์ถามด้วยความ ลำบากใจเล็กน้อย เพราะที่นี่อยู่ใกล้กับเคาน์เตอร์แคชเชียร์มาก ดังนั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเมื่อกี้ เธอจึงเห็นหมดเลย เห็น หญิงสาวคนหนึ่ง ตกใจกลัวผู้ชายที่สูงใหญ่หล่อเหลาคนนี้จนวิ่ง หนี จากนั้นชายหนุ่ม ยังถือแท่งตรวจครรภ์กองนั้น ยืนหัวเราะอยู่ ที่นั่น ดูยังไงก็รู้สึกแปลกประหลาดอยู่ดีใช่ไหม?
หลินสวี่เจิ้งได้ยินเสียง กลับมามีสติอีกครั้ง วางแท่งตรวจ ครรภ์ในมือกองนั้น ไว้บนเคาน์เตอร์แคชเชียร์ทั้งหมด พนักงาน แคชเชียร์คิดว่า เขาต้องการจะคืนให้กับตัวเอง จึงยื่นมือออกไป จะเก็บของ แต่ได้ยิน หลินสวี่เจิ้งพูดขึ้นกะทันหัน

“เอามาเพิ่มอีกหน่อย แล้วจัดใส่ถุง ให้ฉัน

พนักงานแคชเชียร์ “???”

เธอได้ยินผิดหรือเปล่า? ทำไมผู้ชายตรงหน้า ถึงได้พูดว่า เอา ของจัดใส่ถุง? อะไรกัน?

“คือว่า หูของฉันดูเหมือนไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ คุณผู้ชายท่านนี้ เมื่อกี้คุณพูดว่า ……

หลินสวีเจิ้งเน้นย้ำอีกครั้ง “จัดใส่ถุงทั้งหมด

“แต่ของพวกนี้……..

ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนของฉัน ฉันช่วยซื้อให้เธอ

ที่แท้แล้วก็เป็นเช่นนี้ พนักงานแคชเชียร์ถึงได้ถอนหายใจด้วย ความโล่งอก จากนั้นก็ห่อจองให้กับหลินสวีเจิ้ง

ไม่กี่นาทีต่อมา หลินสวี่เจิ้งก็ได้เดินออกจากร้านขายยาพร้อม ถุงและกุญแจรถ ค่อยๆก้าวเข้าไปในรถอย่างสง่า เขาขับรถไปดู สิ่งก่อสร้าง ในบริเวณใกล้เคียง

ถนนสายนี้ เป็นถนนสายเดียวกับร้านราเม็ง ใช่ไหมหรือ? ดูเหมือนว่า เขาสามารถเข้าไปที่ร้านราเม็งได้แล้ว
หลังจากที่เสี่ยวเหยียนวิ่งหนีไป เธอก็รีบกลับมาที่ร้านราเม็ง อย่างรวดเร็ว ในตอนที่กลับไป หลัวหุยเหม่ยกำลังยกของออก มาข้างนอกพอดี เมื่อเห็นเสี่ยวเหยียน ยังรู้สึกประหลาดใจเล็ก น้อยเมื่อเห็น

“เหยียนเหยียน ทำไมเธอกลับมาแล้ว? บอกว่าจะไปตรวจที่ โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ? ทำไมเร็วขนาดนี้ก็…….

“แม่ ฉันจะไปชั้นบนหน่อยนะ!” เสี่ยวเหยียนทิ้งไว้ค่หนึ่ง ก็วิ่ง ขึ้นไปชั้นบน โดยตรงเลย รวดเร็วจนหลัวหุ้ยเหม่ยไม่ทันได้ตั้งตัว “ยัยเด็ก ชาง ……

แต่เมื่อเห็นท่าทางเธอเต็มไปด้วยพลัง วิ่งเร็วขนาดนี้ น่าจะไม่มี เรื่องอะไรแล้ว ดังนั้นหลัวหุยเหม่ยจึงไม่ไล่ถามอะไรอีก หลังจากที่เสี่ยวเหยียนวิ่งขึ้นไปชั้นบน ก็ยังตัวเองอยู่ในห้อง

ในที่สุดก็สามารถนั่งลง พักหายใจได้แล้ว หัวใจของเธอเต้นแรง

มาก ไม่คาดคิดว่า เธอแค่ไปที่ร้านขายยาซื้อของนิดหน่อย ยังจะ

ได้พบกับหลินสวี่เจิ้งด้วย

ถ้าเป็นคนอื่นก็ช่างเถอะ แต่นั่นเป็นหลินสวี่เวิ้งนะ!

หลินสวี่เจิ้งเป็นเพื่อนของหานชิง และความสัมพันธ์ของทั้ง สองก็ดีมากด้วย!

ก็ไม่รู้ว่าเขาจำตัวเองได้หรือเปล่า เขาจะไปพูดเรื่อยเปื่อยต่อ หน้าหานชิงไหมนะ? เสี่ยวเหยียนกำลังจะเป็นบ้าแล้ว!

เธอประมาทเกินไป ยิ่งตื่นเต้นมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำเรื่องผิดพลาด

เสี่ยวเหยียนคร่ำครวญ จากนั้นก็ฟุบลงบนโต๊ะ มองไปข้าง หน้าด้วยสีหน้าหมดอาลัยตายอยาก ทำยังไงดี ทำยังไงดี? สรุป เขาจําตัวเองได้หรือเปล่า? แต่ทำไมถึงได้บังเอิญขนาดนี้นะ? เธอไปที่ร้านขายยา หลินสวีเจิ้งก็ไปที่ร้านขายยาด้วย จากนั้นทั้ง สองก็ยังได้เจอกันด้วย

อีกอย่าง พวกของที่เธอจะซื้อ สุดท้ายก็ไม่ได้เอาออกมา จริงๆ

เลย…..

ส่วนชั้นล่าง หลินสวี่เพิ่งได้มาถึงแล้ว เขาจอดรถไว้ แล้วเดิน เข้าไปในร้านพร้อมกับถือของในมือไว้ ทันทีที่หลัวหุยเหม่ยเห็น เขามา ก็ตื่นเต้นมาก

“เถ้าแก่หลินหรือ? ทำไมวันนี้คุณถึงมีเวลาว่างเข้ามา

คำว่าเถ้าแก่หลิน เรียกหลินสวีเจิ้งจนรู้สึกเขินอายยิ่งนัก และ จมูกของตัวเองอย่างเก้อเขิน แล้วพูดว่า “คุณป้า เรียกฉันว่าเสียว สวี่ก็พอแล้ว”

หลินสวี่เจ๋งกับหานซึ่งเป็นเพื่อนรักกัน ความสัมพันธ์ระหว่างทั้ง สองนั้นแน่นแฟ้นมาก และถ้าหานชิงถึงเวลานั้นลงเอยกับเสี่ยวเห ยียน งั้นลำดับรุ่นของเขา ก็จะไล่เลี่ยกับเสี่ยวเหยียน

แม้ว่าเขาจะอายุมากกว่าเสี่ยวเหยียนหลายปี

“เสี่ยวสวี่?” หลัวหุยเหม่ยกลอกตาเล็กน้อย “แบบนี้จะได้ยัง ไง? คุณเป็นถึง ……
“คุณป้า เรียกฉันว่าเสี่ยวสวี่เลยครับ คุณเป็นผู้ใหญ่ ถ้าเรียก ฉันว่าเถ้าแก่หลิน ฉันมิกล้ารับจริงๆ”

“อย่างนี้หรือ งั้นก็ได้ วันนี้คุณมากินราเม็งใช่ไหม? เสี่ยวเหยี ยนยันเด็กนั่น เมื่อกี้วิ่งขึ้นไปชั้นบนอย่างรีบร้อน ฉันไปเรียกเธอ ลงมาให้คุณ”

หลังจากพูดจบ หลัวหุยเหม่ยก็ส่งเสียงตะโกนขึ้นไปชั้นบน

“เสี่ยวเหยียน รีบลงมาทำงานได้แล้ว เถ้าแก่หลินมาแล้ว!”

เสี่ยวเหยียนที่ฟุบหลับแกล้งตายอยู่บนโต๊ะ เมื่อได้ยินคำนี้ ก็ รีบลุกขึ้นนั่งทันที ซึ่งสามารถกล่าวได้ว่า สะดุ้งตกใจอย่าง เฉียบพลัน

หลินสวี่เจิ้งมาแล้ว???

ทําไมเขาถึงมาได้? หรือว่าเป็นเพราะจำตัวเองได้ ดังนั้นเลย ตั้งใจเข้ามา???

เสี่ยวเหยียนตื่นตระหนก ลุกขึ้นยืนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี แต่ก็ ตั้งสติได้ในไม่ช้า ตอนที่เธอวิ่งหนี หลินสวี่เจ๋งไม่ได้เห็นใบหน้า ตรงๆของเธอเลย จะจำได้ว่าเป็นเธอได้ยังไง?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ