บทที่ 1407 ถ้าล้มลงไปจะทำอย่างไร

แต่คืนนี้ หล่อนไม่ได้รอเขา ตัวเองกลับกอดหมอนข้างนอนหลับ ไปก่อนแล้ว และไม่ได้กอดแขนเขาให้จูบบอกฝันดีอีกด้วย

ความรู้สึกทุกข์ใจเช่นนี้ ทำให้เซียวซูรู้สึกแปลกใจขึ้นมา

แต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงแค่ยกมือขึ้นมาลูบปากของ ตัวเอง จากนั้นเลิกผ้าห่มขึ้นมาและล้มตัวลงนอนอีกด้านหนึ่งของ เตียง

เจียงเสียวไปหลับสนิทมาก ดูเหมือนไม่รู้เลยว่าเซียวซูกำลัง ทุกข์ใจอยู่

เซียวซูหันข้าง มองดูท้ายทอยของหล่อน และทอดถอนใจ

สาวน้อยคนนี้ตอนกลางวันยังโมโหมากขนาดนั้น ตอนนี้กลับ นอนหันหลังให้เขาอย่างสบายใจ อันที่จริงหล่อนไม่ได้โกรธ หรือ อาจพูดได้ว่าแม้ว่าหล่อนกำลังโกรธอยู่ แต่ไม่นานนักก็ลืมเรื่อง พวกนี้ไปหมดแล้ว

คิดไปคิดมา เซียวซูก็นอนไม่หลับ

หลังจากตื่นเช้ามาวันรุ่งขึ้น ข้างกายเอาไม่มีเงาของเจียงเสี้ยว ไปแล้ว เขาตกใจจนรีบลุกขึ้นมาจากเตียง จากนั้นเอามือไปค ตรงที่เจียงเสี่ยวไปนอน หนาวเย็นเหมือนไม่เคยมีใครมาก่อน

ไปไหนล่ะ?
เซียวซูหรี่ตาลง จากนั้นลุกขึ้นและเดินออกไป

หลังจากที่ประตูถูกเปิดออก เซียวซูจึงหันไปเห็นเจียงเสี่ยวไปที่ นั่งอยู่บนโซฟา พร้อมซีรีย์ละครเทพยุทธ์จักรที่ถูกเปิดไว้อยู่ หล่อนดูไปพลางเคี้ยวอาหารเช้าที่ทำเอง

คงได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้น เจียงเสี่ยวไปจึงหันมามองเขา และฉีกยิ้มให้

“นายตื่นแล้วเหรอ? ฉันไม่รู้ว่านายจะตื่นเมื่อไร ก็เลยไม่ได้ทำ อาหารเช้าให้นาย จริงสิ วันนี้นายต้องไปทำงานใช่ไหม? เดี๋ยว ระหว่างทางที่ขับรถไปทำงาน ไปซื้ออาหารเช้าเองก็ได้เนอะ

เมื่อพูดจบ ก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก้มหน้าลงกินอาหาร เช้าของหล่อนต่อ

เซียวซูได้ยินเช่นนั้นอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น ด้านหน้าสาวน้อย

ผู้นี้มีของกองอยู่มากมาย แต่กลับบอกว่าไม่ได้ทำอาหารเช้าให้

ตัวเอง

เห็นได้ชัดว่าหล่อนยังโกรธอยู่ ดังนั้นจึงไม่ยอมให้เขากินของ หล่อน

เซียว กลับไปแปรงฟัน หลังจากออกมา เขากลับไม่ได้ไปออก ไปทํางานเลย แต่กลับนั่งลงด้านข้างเจียงเสียวไป

“เธอทําเยอะขนาดนี้ กินคนเดียวหมดเหรอ?”

“นายทำอะไรน่ะ?” เจียงเสี่ยวไปยกมือป้องอาหารเช้าของตัว เองไว้ มองเขาด้วยสายตาตักเตือน: ของพวกนี้ไม่มีส่วนของนาย นายอยากกินก็ไปทําเอง

“ฉันกลัวว่าเธอกินไม่หมดแล้วจะสิ้นเปลือง ฉันช่วยเธอกินหนึ่ง ชิ้นนะ”

เซียวซูกำลังจะยื่นมือออกไปหยิบแซนวิชอย่างไม่เกรงใจ แต่ เจียงเสียวไปกลับแย่งไปได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กัดกินต่อหน้า เขาหนึ่งค่า

เซียวหมดพูดไม่ออกทันที จึงจำต้องไปหยิบอีกชิ้นหนึ่ง เจียงเสี่ยวไปแย่งไปได้อีกครั้ง และกัดอีกหนึ่งคำ

จากนั้นหล่อนยังไม่พอใจ จึงหยิบของกินทุกอย่างบนโต๊ะขึ้น มากัดหนึ่งคำ จากนั้นวางกลับไปที่เดิม และหันไปมองเซียวซูด้วย ท่าทางสะใจ ราวกับสายตาคู่นั้นกำลังพูดว่า

เป็นของที่ฉันกินมาหมดแล้ว นายจะทำอะไรได้?

เซียวซูคิดไม่ถึงเลยว่าเจียงเสี่ยวไปจะงอนเหมือนเด็กเพียง เพราะเรื่องนี้ เวลาชั่วครู่ทำให้เขายังสติกลับมาไม่ได้ แต่หลังจาก ที่เขาตั้งสติได้แล้ว ก็ได้ยินเจียงเสี่ยวไปพูดว่า “ถูกฉันกินมาหมด แล้ว เดี๋ยวฉันจะกินให้หมดนี่เลย ถ้านายอยากกิน นายก็ไปทำ กินเองนะ”

“นอนมาหนึ่งคืนแล้ว ยังไม่หายโกรธอีกเหรอ?”

“นายพูดอะไรอยู่ ฉันไม่เข้าใจ” เจียงเสียวไปหันหน้ากลับไป กัดแซนวิชหนึ่งคำ หล่อนกินพลางดูทีวีไปพลาง ไม่มีท่าที่สนใจ เซียวซูแม้แต่น้อย
ตอนแรกเจียงเสียวไปคิดว่าของพวกนั้นถูกตัวเองกัดหมดแล้ว เซียวคงไม่กินต่ออีก แต่กลับคิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะหยิบแซนวิช ที่หล่อนกัดแล้วขึ้นมากินโดยไม่เปลี่ยนสีหน้าเลย จากนั้นก็กิน เข้าไปจนหมด

เจียงเสี่ยวไป: “?”

นี่เขาหมายความว่าอะไรกัน หรือเขาไม่ได้รังเกียจอาหารที่ หล่อนกัดไปแล้วบ้างเลย?

แต่ดูเหมือนเซียวซูรู้ว่าหล่อนกำลังคิดอะไรในใจอยู่ จึงตอบ กลับ “พวกเราเคยจูบกันแล้วนะ เธอคิดว่าการที่เธอกัดแซนวิชไป หนึ่งคำ จะทำให้ผมตกใจกลัวงั้นเหรอ?”

เจียงเสี่ยวไปอึ้งตะลึงไปทันที มองเขาด้วยความโมโห

หี ไอ้ผู้ชายขี้ขลาด!

“ฉันพูดผิดเหรอ?” เซียวเหลือบมองดูเจียงเสี่ยวไป เขาเป็น ผู้ชาย จึงกินเร็วเป็นธรรมดา เขากินแซนวิชที่อยู่บนโต๊ะหมด อย่างรวดเร็วต่อหน้าเจียงเสี่ยวไป และยังหยิบต่ออีกหนึ่งชิ้น

“นี่ นายพอได้แล้วนะ หนึ่งชิ้นยังไม่พอสำหรับนายเหรอ?”

“หนึ่งชิ้นจะพอได้อย่างไร” เซียวซูมองหล่อนด้วยสีหน้าเรียบ นิ่ง “วันนี้ผมไปทำงาน เธออยากได้อะไรไหม ฉันจะซื้อกลับมา ให้

ตอนแรกเจียงเสี่ยวไปจะบอกว่าไม่เป็นไร แต่กลับพลั้งปากพูด ออกไปให้เขียว ซื้อของหลายอย่างให้ตัวเอง ยังไงเสียเขาเป็นคนทําให้ตัวเอง โกรธ ให้เขาออกแรงนิดหน่อย ถือว่าเป็นการ ลงโทษเขาแล้วกัน

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ในที่สุดดีไซน์เนอร์ก็ทําชุดเจ้าสาวที่เสี่ยวเหยียนเลือกไว้เสร็จ เรียบร้อย หลังจากที่เสี่ยวเหยียนใส่ดูแล้ว รู้สึกว่าใหญ่ไปนิด หน่อย แต่ตอนนี้ยังห่างกับวันงานอีกหลายวัน เมื่อลองคิด คำนวณเวลาดู ถึงตอนนั้นคงใส่ได้พอดี

เมื่อดีไซน์เนอร์เห็นเสี่ยวเหยียน ใส่แล้วกลับดูหลวม จึงรู้สึก ตกใจมาก จึงเสนอให้เสี่ยวเหยียนวัดตัวอีกครั้ง

เสี่ยวเหยียนจึงตอบตกลง

หลังจากดีไซน์เนอร์วัดตัวเสร็จ ออกอาการตกใจสุดขีด “คุณนายหาน เมื่อครู่ตอนที่ฉันลองวัดให้คุณ สังเกตเห็นว่านอก จากช่วงเอวที่เพิ่มขึ้นมาแล้ว ส่วนอื่นกลับยังมีขนาดเท่าเดิม

เมื่อได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเสี่ยวเหยียนเผยให้เห็นถึงความ เคอะเขินขึ้นมาทันที แต่ไม่นานนักก็เลือนหายไป

แต่ดีไซน์เนอร์อยู่ใกล้หล่อนมาก จึงสังเกตสีหน้าอารมณ์ หล่อนได้อย่างรวดเร็ว หลังจากที่เริ่มเข้าใจเรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้ว ดีไซน์เนอร์จึงยิ้มและพูดขึ้น: “เห็นที คุณคงจะมีข่าวดีแล้วใช่ ไหม?”

เสี่ยวเหยียนควบคุมอารมณ์ของตัวเองไว้ไม่อยู่ เมื่อถูกอีกฝ่าย เดาถูก หล่อนจึงไม่ได้ปฏิเสธ เพียงแค่พยักหน้าลง
“อืม”

“ยินดีด้วยนะคะ ฉันก็คิดอยู่ว่าทำไมคุณถึงให้ฉันช่วย

ออกแบบให้หลวมขึ้น ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ วางใจได้ค่ะ ดูจาก ความเร็วในการโตขึ้นของท้องคุณ ถึงวันงานชุดเจ้าสาวไม่มี ปัญหาแน่นอนค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ แต่คุณช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก่อนได้ไหม

คะ?”

ได้ยินเช่นนั้น ดีไซน์เนอร์จึงเข้าใจขึ้นมาทันที ที่แท้คุณนาย หานยังไม่บอกข่าวดีกับคุณหานเหรอคะ? โอเคค่ะ ฉันเข้าใจดี ต้องปิดเป็นความลับแน่นอนค่ะ”

จัดเตรียมเรือนหอใกล้เสร็จแล้ว ตระกูลหาน ในอดีตเป็นยังไง ปัจจุบันก็ยังคงเป็นเช่นนั้น เพราะอสังหาริมทรัพย์ภายใต้ชื่อของ หานซึ่งมีเยอะมาก ต่อมาจึงช่วยกันคัดเลือก เสี่ยวเหยียนยังคง ชอบวิลล่าส่วนตัวของหานชิงที่เคยไปมา อันที่จริงแล้วนี่ก็เป็น ความเห็นแก่ตัวเล็กๆของหล่อน

เพราะหล่อนจําได้ว่าหลังจากที่ทานซึ่งช่วยหล่อนไว้ ก็พามาที่ วิลล่าแห่งนี้

และก็เป็นครั้งแรกที่เขาจูบหล่อน

ทุกครั้งที่เสี่ยวเหยียนนึกเรื่องนี้ขึ้นมา ใจของหล่อนยังคงหวั่น ไหวอยู่เช่นเคย

ดังนั้นจึงต้องเลือกที่นี่เป็นเรือนหอ
คืนวันนั้น เสี่ยวเหยียนนำชุดเจ้าสาวกลับมาที่วิลล่าส่วนตัว ของหานชิง เพื่อเก็บไว้

ตอนที่หานซิงกลับมาจากบริษัท เสี่ยวเหยียนกำลังยืนเช็ดโคม ไฟอยู่บนบันไดพอดี เมื่อเห็นภาพนี้ หานซึ่งรีบขมวดคิ้วขึ้นทันที “เรื่องพวกนี้ให้เป็นหน้าที่ของป้าแม่บ้านก็ได้ คุณมาทำเรื่อง

พวกนี้ทำไมกัน?”

ตอนที่หานจึงพูดขึ้น เขาเดินถึงข้างบันไดพอดี “รีบลงมา เกิด ล้มขึ้นมาจะทำอย่างไร

เสี่ยวเหยียนขานรับ จากนั้นพูดขึ้น: “ไม่มีทางหรอก ฉันจะ ระวังอย่างดีที่สุด”

“อย่าดื้อ”

“รอสักครู่ เดี๋ยวก็ลงไปแล้ว

เสี่ยวเหยียนกะระยะทาง จากนั้นยื่นมือออกไป เมื่อหานซึ่งเห็น ภาพนี้ จึงรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ