บทที่ 1150 รายงานความปลอดภัย

อาบ อาบน้ำ ?

หลังจากเสร็จสิ้นการจูบแล้ว พอได้ยินคำพูดนี้ เสี่ยวเหยียน รู้สึกว่ายากที่ตัวเองจะไม่คิดลึก สมองที่ขาวโพลนมีสีสันไหลเข้า มา

เห็นสาวน้อยมองดูตัวเองอย่างตกตะลึง ดวงตาเต็มไปด้วย ความประหลาดใจ หานซึ่งก็รู้ว่าเธอคงจะคิดลึกไปแล้ว เลยพูด อธิบายเสียงเบาว่า

“อาบน้ำ เพื่อสงบสติอารมณ์

“อ๋อ อ๋อ……” เสี่ยวเหยียนพยักหน้าอย่างเลิ่กลั่ก จากนั้นก็เดิน ไปทางห้องอาบน้ำด้วยตัวเอง

ห้องน้ำอยู่ตรงหน้าในที่ๆสามารถมองเห็นได้ ดังนั้นเสี่ยวเหยีย นก็เลยเดินเข้าไปด้วยตัวเอง แล้วปิดประตูลง

เมื่อกั้นทุกอย่างไว้ด้านนอกประตูแล้ว เสี่ยวเหยียนถึงได้จ้อง เข้าไปในกระจก

ภายในกระจกนั้นตัวเองกำลังหน้าแดงระเรื่อ เพราะจูบเมื่อครู่ ตอนนี้ริมฝีปากเองก็แดงระเรื่อด้วย เธอมองดูกระจกเงียบๆอยู่ครู่ ใหญ่ จากนั้นก็ค่อยๆยื่นมือ ใช้นิ้วแตะสัมผัสริมฝีปากของตัวเอง

เธอคิดไปเอาหรือเปล่านะ
เมื่อครู หานซิงจูบเธอหรือ อีกอย่าง ยังไม่ใช่จบแค่ผิวเผินด้วย ทั้งหมดมัน……..

เทียบกับที่เธอแอบลักหลับเขาก่อนหน้านี้แล้ว จูบระดับนี้ เทียบเท่ากับการลักหลับของเธอสิบครั้งเลย

ไม่จริงใช่ไหม ถ้าไม่ใช่เธอคิดไปเอง เธอก็คงกำลังฝันอยู่

จู่ๆเสียวเหยียนก็ยื่นมือไปหยิกแก้มตัวเอง ปรากฏว่าเธอเจ็บ จนหน้ายับยู่ยี่ เจ็บจนต้องอุทานออกมา แต่ก็คิดบางอย่างขึ้นมา ได้ เธอยกมือขึ้นปิดปากของตัวเอง และเบิกตาโตด้วยความตื่น ตกใจ

ในระยะที่ใกล้ขนาดนี้ เธอกรีดร้องแบบนั้น หานซึ่งจะต้องได้

ยินแน่ๆ

เสี่ยวเหยียนกล้ำกลืนความเจ็บลงท้องไป จากนั้นก็เปิดฝักบัว

แล้วยืนอยู่ด้านล่างปล่อยให้น้ำไหลผ่านร่าง

ความคิดสกปรกก่อนหน้านี้เลือนหายไปหมดแล้ว ปฏิเสธไม่ ได้ว่าหานชิงจูบได้ถึงจุดมาก ตอนนี้ทั้งใจทั้งดวงตาของเธอต่างก็ เต็มไปด้วยจูบนั้นหมดแล้ว

เสี่ยวเหยียนยื่นมือไปปิดหน้า

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว จนด้านนอกมีเสียงเคาะประตู ดังขึ้น

เสี่ยวเหยียนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที รีบปิดฝักบัว แล้วยืนอยู่ ตรงนั้นไม่กล้าส่งเสียง
“ฉันแขวนเสื้อผ้าไว้หน้าประตูนะ ฉันออกไปก่อน เธออย่าลืม หยิบนะ”

จากนั้นก็มีเสียงถุงพลาสติก จากนั้นเสียงฝีเท้าของท่านซึ่งก็

ค่อยๆห่างออกไป เสี่ยวเหยียนได้ยินเสียงประตูห้องถูกปิดลง เธอลังเลอยู่หนึ่ง เดินเท้าเปล่าและเปิดประตูอย่างเงียบๆ แล้ว

ยื่นมือออกไปหยิบถุง

ภายในถุงเป็นเสื้อเชิ้ตสีดำตัวหนา เพียงแค่มองเสี่ยวเหยียน หน้าแดงแล้ว

ที่นี่ไม่มีผู้ชายคนอื่น เสื้อเชิ้ตตัวนี้ก็คงเป็นของเขาสินะ เขาเอา เสื้อเชิ้ตของเขาให้เธอใส่หรือ เสี่ยวเหยียนเม้มริมฝีปากล่างของ ตัวเองเบาๆ รู้สึกตกอกตกใจเล็กน้อย

ทำอย่างไรดี เธอจะใส่ดีไหม

แต่ถ้าให้ใส่เสื้อเชิ้ตของเขา มันจะอันนั้นเกินไปหรือเปล่า

แต่ความจริงไม่ปล่อยให้เสี่ยวเหยียนได้ลังเลนานนัก เพราะ ตอนนี้เสื้อผ้าของเธอสกปรกไปด้วยคราบดินเสียแล้ว อีกอย่าง พอเข้ามาแล้วก็เปียกน้ำอีก

หรือว่า เธอจะไม่ควรเข้ามาอาบน้ำกันนะ

ตอนนี้เป็นอย่างไรเล่า เอาแต่ยืดเยื้ออยู่นาน เสี่ยวเหยียนถึงได้เช็ดตัวให้แห้งแล้วสวมเสื้อเชิ้ตสีดำตัวนั้น
หานซิงตัวสูง เสี่ยวเหยียนรูปร่างเล็ก ความยาวของเสื้อเชิ้ต ยาวลงมาปิดเข่าขาวนวลของเธอได้อย่างมิดชิด อีกอย่างสีเข้ม มาก จนมองไม่เห็นอะไรเลย

ยืนอยู่ตรงหน้ากระจกครู่หนึ่ง เสี่ยวเหยียนถึงได้วางใจ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ที่หนึ่ง จากนั้นก็เปิดประตูห้องน้ำแล้ว เดินออกไป

ภายในห้องเงียบสนิท มีเพียงเสียงลมหายใจของตัวเธอเอง เธอเดินเท้าเปล่าเข้าไปในห้อง หลงเหลือเป็นรอยเท้าสีขาวเปียก ปอน

“อาบเสร็จแล้วเหรอ”

น้ำเสียงกระจ่างใสของชายหนุ่มดังขึ้นมาจากหน้าประตู ทําเอาเสี่ยวเหยียนสะดุ้งตกใจ จากนั้นก็ยกมือขึ้นกอดไว้ตรงอก

ท่าทางแบบนั้นทำเอาทานซึ่งรู้สึกเลิ่กลั่กเล็กน้อย เขาเม้มริม ฝีปากบาง แล้วเบนสายตาออกไปทางอื่น “บนโซฟามีเสื้อคลุม ตัวหนึ่ง ไปเอามาสวมชะ

ตอนนี้เสี่ยวเหยียนกลายเป็นหุ่นไม้ ส่วนเส้นด้ายก็คือหานชิง ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เธอก็จะทำอย่างนั้น

พอได้ยินคําพูดของหานชิงแล้ว เสี่ยวเหยียนก็เดินไปหยิบเสื้อ คลุมที่โซฟามาสวม

เสื้อคลุมเป็นเสื้อสําหรับฤดูใบไม้ผลิ เป็นรุ่นบางพิเศษ สวม แล้วลดความอึดอัดใจของเสี่ยวเหยียนลงอย่างมาก พอเห็นเธอสวมเสื้อคลุมเสร็จแล้ว หานซึ่งก็ถือรองเท้าแตะคู่หนึ่งเข้ามาแล้ว โค้งตัวลงไปวางข้างเท้าเธอ ก่อนจะพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “ไม่มี รองเท้าคู่อื่นแล้ว ใส่ของฉันไปก่อน

พอได้ยินแบบนั้น เสี่ยวเหยียนก็ก้มหน้าลง เบื้องหน้าของเธอ คือรองเท้าแตะของผู้ชายสีเทาอ่อน ไซส์ของผู้ชายนั้นใหญ่กว่าผู้ หญิงมาก พอเท้าเสี่ยวเหยียนสวมเข้าไปแล้วก็เหลือพื้นที่อยู่เยอะ มาก

“ถ้าฉันใส่ของคุณ แล้วคุณล่ะ

เสี่ยวเหยียนมองเขาที่หนึ่ง เขาไม่ได้สวมรองเท้า

น่าแปลก หรือว่าหลังนี้จะมีรองเท้าแค่คู่เดียวกัน

หานซิงคงจะดูความคิดของเธอออก ก็เลยตอบข้อกังวลของ เธอด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“ไม่ค่อยได้มาที่นี่ เลยมีอยู่แค่คู่เดียว”

พอพูดจบ หานซิงก็ยื่นมือไปจับแขนผอมเพรียวของเธอ “มา ทายา”

เธอถูกหานชิงลากไปนั่งที่โซฟา จากนั้นก็มองดูเขาเปิดกล่อง ยาออก หยิบยาทาแผลออกมาจากในนั้น ช่วยเธอเช็ดแผลก่อน

เขาเช็ดอย่างตั้งอกตั้งใจ แถมยังอยู่ใกล้มาก ลมหายใจของ ทั้งสองคนแทบจะหลอมรวมกัน เสี่ยวเหยียนทำได้เพียงพยายาม ควบคุมตัวเอง หลีกเลี่ยงไม่ให้ลมหายใจของตัวเองไปโดน ใบหน้าของอีกฝ่าย
พอเช็ดบนหน้าเสร็จแล้ว หานซึ่งก็มองเธอแล้วถามว่า

“บนตัวยังมีตรงไหนได้รับบาดเจ็บอีก

เสี่ยวเหยียนแข็งทื่ออยู่กับที่ บนตัว ? หรือเขาคิดจะช่วยเธอทา บนตัวด้วย ที่จริง……ดูเหมือนว่าบนตัวเธอจะแทบไม่ได้รับบาด เจ็บอะไร เพราะหานซึ่งมาได้ถือว่าทันเวลา ดังนั้นเธอก็เลยแค่ถูก ตบกับถูกฉีกเสื้อผ้าเท่านั้น นอกจากนี้ ก็ไม่ได้รับบาดเจ็บที่อื่นอีก เลย

แต่ว่าตอนที่อาบน้ำเมื่อครู่นี้ รู้สึกว่าตรงแผ่นหลังร้อนผ่าวเล็ก น้อย ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะถูกับกำแพงหรือไม่

แต่ว่า ในเมื่ออยู่ที่แผ่นหลัง เธอก็คงบอกกับหานซึ่งไม่ได้ เพราะคงถอดเสื้อแล้วให้เขาทาบนแผ่นหลังให้เธอไม่ได้อยู่ดี หานซึ่งมองดูหญิงสาวหน้าแดงอยู่ครู่ใหญ่ แล้วก็คิดอะไรขึ้น มาได้ เลยถามเสียงทุ้มต่ำว่า “ไม่สะดวกเหรอ”

เสี่ยวเหยียนพยักหน้าเบาๆ จากนั้นก็รีบส่ายหัว “เปล่า ไม่ใช่ ไม่สะดวก ฉัน…….ฉันไม่ได้บาดเจ็บ

พอได้ยินแบบนั้น หานซิงก็ขมวดคิ้ว ตอนที่เขาไปเห็นสาวน้อย ถูกกดเข้ากับกำแพง ผิวหนังของสาวน้อยบอบบาง จะไม่บาดเจ็บ ได้อย่างไร

เพียงแต่ ชายหญิงนั้นแตกต่าง ก็คงไม่สะดวกจริงๆ หาเชิงยืนขวดยา ให้เธอ “ทางเองถึงไหม ยา ช่วยในการสมานแผลได้ดี และช่วยบรรเทาอาการปวดได้ ถ้าหากถึง พยายามทานะ ถ้าไม่ได้จริงๆเดี๋ยวฉันช่วยเธอ

“…..ไม่ต้องหรอก ฉันทำเองก็พอ

องให้เขาช่วยไม่ได้หรอก เสี่ยวเหยียนทําได้แค่รีบรับเอาขวด ยามา จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินไปทางห้องน้ำด้วยตัวเอง

ตอนทีทายาเสี่ยวเหยียนถึงได้พบว่า แผลอยู่ข้างหลัง จะให้ ทายานั้นเป็นเรื่องยากลำบากมากจริงๆ สามารถเอื้อมถึง แต่ไม่ สามารถทําให้เสมอกันได้ อีกอย่างควบคุมแรงมือได้ยาก พอไม่ ระวังก็จะขูดเข้ากับปากแผล

แต่เธอก็ยังยืนหยัดทายาจนจบ

เพียงแต่พอทาเสร็จแล้ว เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าแผลของตัวเอง

เป็นหนักกว่าเดิม

เธอสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วออกไป จากนั้นก็ยื่นขวดยาให้ หาเชิง

“ทาเสร็จแล้วเหรอ

เสี่ยวเหยียนพยักหน้าอย่างเก้ๆกังๆ

เมื่อจัดการกับแผลเสร็จแล้ว ทั้งสองคนก็ไร้คำพูด พอเงียบลง เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าบรรยากาศเริ่มอึดอัดขึ้นอีกครั้ง แต่หานชิง กลับยื่นโทรศัพท์มือถือของเธอมาให้
“เวลาไม่เข้าแล้ว โทรไปหาคุณป้า เพื่อรายงานความ ปลอดภัยก่อนสิ

เสี่ยวเหยียนเหมือนได้ตื่นจากฝัน ก่อนพยักหน้ารับ “อืม

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ