บทที่ 1055 ผมไปด้วย

อย่างไรก็ตาม แน่นอนว่าการกินของพวกนี้เป็นบางครั้งบางคราว ก็ไม่ได้มีผลอะไรมาก แม้ว่าจะเป็นสารหนู แต่ถ้าพูดถึงความร้าย แรง หากการกินในแต่ละครั้ง โดยไม่พิจารณาปริมาณก็ยังถือว่า เป็นอันตรายตัวฉกาจ

ขอแค่ไม่กินมาก ไม่กินบ่อย นานๆกินทีละครั้งสองครั้งก็ไม่ เป็นไร

แต่เยโม่เป็นก็ยังไม่ยอมให้เธอกินของพวกนี้ หนึ่งเพราะไม่ถูก สุขอนามัย สองคือมีสารกันบูด พอต่อมาเห็นว่าหาน จื่อไปค่อยมีความอยากอาหาร บวกกับ คำแนะนำของคนรับใช้ที่บอกว่าตัวเองสามารถทำเองที่บ้านได้

โดยการซื้อวัตถุดิบหม่าล่ามาทำ ซึ่งจะสะอาดกว่าซื้อกินข้างนอก

และไม่เป็นการเสียแรงโดยเปล่าประโยชน์

เย่ไม่เป็นพยักหน้าในท้ายที่สุด

ก่อนที่หาน จื่อจะกินหม้อไฟเล็ก เธอก็คิดว่าเสี่ยวหมี่โต้วยัง ไม่กลับมาเลย ดังนั้นจึงคิดจะโทรศัพท์ไปหาเสี่ยวหมี่โต้วเพื่อ ถามว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ แต่ก็เหลือบตาไปเห็นร่างเล็กๆที่อยู่ ตรงหน้าประตูกำลังเดินเข้ามา

“เสี่ยวหมี่โต้ว?”

“หม่ามี้”
เสี่ยวหมี่โต้วเรียกเธอพร้อมกับเดินเข้าไปกอดหานคู่จื่อ

“ทำไมน้าเสี่ยวเหยียนไม่เข้ามากับหนูล่ะ?” พอพูดเสร็จ หา นอก็มองตามไปยังด้านหลังของเธอ

“หม่ามี้ พ่อของน้าเสี่ยวเหยียนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์อยู่ ที่โรงพยาบาล เธอจะต้องไปส่งข้าวที่โรงพยาบาล

เมื่อได้ยินดังนั้น หานซื่อก็ตกใจ เธอนิ่งเหมือนท้ายทอยโดน กระแทก “ลูก ลูกว่าอะไรนะ? พ่อของเสี่ยวเหยียนประสบ อุบัติเหตุทางรถยนต์? อยู่ที่โรงพยาบาล?”

เสี่ยวหมี่โต้วพยักหน้า

ร่างกายของหานมู่จื่อรู้สึกไม่สบายไปในชั่วขณะ เธอปล่อย เสี่ยวหมี่โต้วให้ยืนขึ้นและฝีเท้าลุกลี้ลุกลนอยากวิ่งออกไปข้าง นอก

“หม่ามี้!”

ขณะนี้ที่บ้านก็มีเพียงแค่เธอกับเสี่ยวหมี่โต้วเท่านั้น ดังนั้นพอ เสี่ยวหมี่โต้วเห็นว่าเธอจะวิ่งออกไป เขาจึงได้แต่รีบห้ามเธอไว้ “หม่ามีจะไปไหนฮะ? น้าเสี่ยวเหยียนนั่งรถออกไปแล้ว หม่ามีไป ตอนนี้ก็ไม่เจอน้าเสี่ยวเหยียนหรอก”

หานมู่จื่อหยุดเท้า เธอสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วทำใจเย็น “งั้น ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง? เสี่ยวหมี่โต้วรู้อะไร บอก หม่ามี้มาให้หมด”

“อืม”
หลังจากที่เสี่ยวหมี่โต้วเล่าสถานการณ์คร่าวๆ ให้หานจื่อฟัง หาหมอก็ถึงจะเบาใจลงได้ด้วยสีหน้าผ่อนคลาย แต่พอหาน อนึกถึงเสี่ยวเหยียนคนเมื่อก่อน เธอก็รู้สึกเจ็บปวด

ตอนนั้นเสี่ยวเหยียนจะเสียใจมากสักแค่ไหน และเธอก็ปฏิเสธ ที่จะเจอทานมู่จื่อ เนื่องจากหานคู่จื่อเป็นน้องสาวของหานซิง ดัง นั้นหาน จื่อจึงไม่กล้าปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเสี่ยวเหยียนได้ตาม สะดวก

เนื่องจากเป็นคำขอของเสี่ยวเหยียน ดังนั้นเธอจึงทำตามที่ เสี่ยวเหยียนขอ

แต่ตอนนี้ล่ะ? เธอได้ทราบข่าวว่าคุณพ่อของเสี่ยวเหยียน ประสบอุบัติเหตุ ในช่วงเวลาที่เสียวเหยียนลำบากที่สุดเนื่องจาก คนในครอบครัวประสบอุบัติเหตุ เธอผู้ซึ่งอ้างว่าเป็นพี่สาวน้อง สาวที่แสนดีกลับไม่ได้อยู่เคียงข้างเสี่ยวเหยียนเลย

เสี่ยวเหยียนข้ามผ่านช่วงเวลานั้นมาได้อย่างไร? พอคิดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อก็รู้สึกเจ็บปวดใจ ไม่สามารถพูดอะไร

ได้สักค่า

“หม่ามี้?”

เสี่ยวหมี่โต้วสังเกตได้ว่าสีหน้าของหาน จื่อดูไม่ค่อยดีนัก เขา จึงรีบทําให้เธอคลายกังวล “หม่ามี ไม่ใช่ว่าน้าเสี่ยวเหยียนไม่ อยากบอกหม่ามี แต่เธอแค่คิดว่าในท้องหม่ามียังมีน้องอยู่ ถ้า บอกหม่ามีไป หม่ามีจะเป็นห่วงเอาได้ก็เลยไม่ได้บอก อีกอย่าง ตอนนี้ลุงจางก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว หม่ามีไม่ต้องเป็นห่วง”
หานมู่จื่อกลับมาตั้งสติได้อีกครั้ง ใช่แล้ว ลุงจางไม่ได้เป็นอะไร แล้ว เธอไม่ต้องกังวลใจอะไร แต่เธอแค่เป็นห่วงเสี่ยวเหยียน เท่านั้นเอง

แค่พูดถึงลุงจาง หม่ามีก็เสียใจมากขนาดนี้ ไม่ว่าอย่างไรเสียว หมี่โต้วก็ไม่กล้าเอ่ยเรื่องที่วันนี้น้าเสี่ยวเหยียนเจอกับคุณน้าและ ยังเรื่องที่น้าเสี่ยวเหยียนเสียใจ

เสี่ยวหมี่โต้วประคองหาน จื่อไปนั่งบนโซฟา

“หม่าไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรแล้ว ต่อไปเสี่ยวหมี่โต้วจะทำ หน้าที่ไปอยู่เป็นเพื่อนน้าเสี่ยวเหยียนทุกๆวันแทนหม่ามีเอง

หานคู่จื่อคิดแล้วก็คิดว่าทำแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน พอถึงเวลาก็ ค่อยพาเสี่ยวหมี่โต้วไปโรงเรียนเอกชน

วันรุ่งขึ้น ตอนที่เสี่ยวเหยียนจัดเก็บของในบ้านให้เป็นระเบียบ เรียบร้อยและเตรียมนั่งรถออกไปรับเสี่ยวหมี่โต้ว เธอก็ได้ยิน เสียงกริ่งหน้าประตู

พอเธอเปิดประตูก็พบเสี่ยวหมี่โต้วยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

“สวัสดีตอนเช้าฮะ น้าเสี่ยวเหยียน” เสี่ยวหมี่โต้วเอียงศีรษะ ด้วยรอยยิ้มสดใส

เสี่ยวเหยียนนิ่งไปสักพักพลางมองไปยังด้านหลังของเขา “เธอ เธอมาได้ยังไง?”
“หม่ามีบอกว่าให้น้าเสี่ยวเหยียนไปกลับแบบนี้ทุกวันจะ นําบากเอาได้ ดังนั้นต่อไปนี้ก็เลยให้คุณลุงคนขับรถรับผิดชอบ รับส่งเสี่ยวหมี่โต้วไปกลับทุกวันเลย น้าเสี่ยวเหยียนจะได้ไม่ต้อง อุ้มเสี่ยวหมี่โต้ววิ่งไปมาจนเหนื่อยแบบนี้อีก

พอพูดเสร็จ เสี่ยวหมี่โต้วก็พูดเสียงเล็กๆขึ้นมา “อีกอย่างคุณ ลุงคนขับรถจะตามพวกเราทั้งวัน น้าเสี่ยวเหยียนจะไปที่ไหนก็ได้ ทั้งนั้น”

พอพูดเสร็จ เสี่ยวเหยียนก็ตื้นตันใจเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่าหา นมจือจะนึกถึงเธอขนาดนี้

“งั้นขอบใจหม่ามีของเสี่ยวหมี่โต้วแทนน้าเสี่ยวเหยียนด้วย นะ”

” น้าเสี่ยวเหยียนอยากขอบคุณหม่ามีก็โทรหาเธอเอง

เสี่ยวเหยียนยิ้ม “ได้สิ สายๆหน่อยน้าจะโทรหาเธอ

หลังจากนั้นทั้งสองก็ไปโรงพยาบาลด้วยกันเพื่อส่งอาหารให้ พ่อจาง เมื่อเห็นประธานเย่น้อย พ่อจางก็ตื่นเต้น ส่วนหลัวหุ้ยเหม่ ยก็เห็นได้ชัดว่าชอบเสี่ยวหมี่โต้วมาก สองสามีภรรยาชวนเขา คุยหลายเรื่อง เสี่ยวเหยียนที่นั่งอยู่ข้างๆอดส่ายหัวและถอน หายใจอย่างช่วยไม่ได้

ในเวลานี้ โทรศัพท์ของเสี่ยวเหยียนก็ดังขึ้น เธอรับสาย

“เอ๊ะ? มาถึงวันนี้แล้วเหรอคะ? ค่ะๆ งั้นเดี๋ยวฉันไปเปิดประตู ให้ รบกวนคุณช่วยย้ายของเข้ามาให้ฉันด้วยนะคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันจะจ่ายค่าชดเชยให้พวกคุณ รบกวนด้วยนะคะ”

หลังจากวางสายเสร็จ เสี่ยวเหยียนก็ลุกขึ้นพูดว่า “เฟอร์นิเจอร์ ที่ซื้อมาถึงแล้ว เดี๋ยวหนูจะไปดูที่ร้านสักหน่อย พ่อกับแม่ช่วยดู เสี่ยวหมี่โต้วด้วยนะคะ

เสี่ยวหมี่โต้วกลับลุกขึ้นพูดว่า “น้าเสี่ยวเหยียน ผมไปด้วย “เอ๊ะ? จะไปด้วยเหรอ? แต่ว่า…น้าน่าจะกลับมาเร็วเหมือนกัน นะ อีกอย่างร้านก็ยังไม่เปิด ไม่มีอะไรน่าดูหรอก”

“ไปเถอะไปเถอะ หุ้ยเหม่ย เธอพาประธานเย่น้อยไปกับเสี่ยว เหยียนด้วยสิ ดูแลประธานเย่น้อยของเราให้ดี ที่โรงพยาบาล ไม่ใช่สถานที่ที่ดี คนแก่อย่างฉันอยู่ที่นี่คนเดียวก็ได้ ทำไมต้อง เอาเด็กมาทิ้งที่นี่ด้วย? ถ้าติดเชื้อโรคจะทำยังไง?

เสี่ยวเหยียน “…”

ได้ยินคำพูดที่ไม่น่าฟังเอาเสียเลย…

แม้เสี่ยวเหยียนจะเข้าใจว่าเป็นเจตนาดี แม้ว่าโรงพยาบาลจะไม่ใช่สถานที่ที่ดี แต่ก็เป็นที่พักพิงของผู้

ป่วย

“พ่อคะ!” เสี่ยวเหยียนขมวดคิ้วพลางเรียกเขาอย่างไม่พอใจ

พ่อจางเดาได้ว่าทำไมลูกสาวของตัวเองถึงขมวดคิ้ว เขาจึงรีบ ยกมือห้าม “ไปๆ ไปกันทั้งหมดนั่นแหละ ไปจัดการเรื่องข้างนอก ให้เรียบร้อยแล้วค่อยกลับมาหาฉัน
หลัวหุยเหม่ยกะพริบตายืนขึ้น

“งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ ช่วงนี้พ่อก็อาการดีขึ้นแล้ว ลงจาก เตียงเองก็ได้แล้ว พวกเราไปแป๊บเดียวก็กลับมา ให้พยาบาล ช่วยดูแลไปก่อน”

เสี่ยวเหยียนพยักหน้าภายใต้ดวงตาที่ดื้อรั้นของพ่อจาง

จากนั้นเสี่ยวเหยียนก็พาเสียวโต้วและหลัวหุ้ยเหม่ยเดินออก มาจากโรงพยาบาลด้วยกันและรีบไปร้านราเม็ง

หลังจากจัดการธุระเสร็จหมดแล้ว เสี่ยวเหยียนกับหลัวหุ้ยเหม่ ยก็แยกกันไป เธอกลับไปที่โรงพยาบาล ส่วนเสี่ยวเหยียนพา เสี่ยวหมี่โต้วกลับไปทำกับข้าว

เดิมทีเสี่ยวเหยียนคิดจะให้เสี่ยวหมี่โต้วกลับไปและเธอก็กลับ

ไปทําอาหารที่บ้าน

แต่เสี่ยวหมี่โต้วกลับหยิบกระเป๋าสัมภาระขนาดเล็กออกมา จากท้ายรถอย่างลับๆล่อๆ พลางขยิบตาให้เธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ