เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่706 เธอเชื่อ



บทที่706 เธอเชื่อ

พอเสี่ยวเหยียนได้ยินดังนั้น ก็เกือบจะบินขึ้นไปด้วยความตื่นเต้น แล้ว

หานซิง…….. นี่เขาเป็นห่วงเธอยังงั้นเหรอ? ถ้าเกิดว่าไม่ได้สนใจ เธอ แล้วจะสังเกตเห็นได้ตา ของเธอได้ยังไง?

ตอนที่ตื่นเต้นนั้น เสี่ยวเหยียนก็เลยลืมไปเลยว่า ใต้ตของตัว เองมันดำจนถึงขั้นรุนแรงจนแค่เหลือบไปมองก็เห็นแล้ว รู้แค่ว่า หานซิงเอ่ยปากถามเธอ แสดงว่าเขาใส่ใจเธอ

พอคิดแบบนี้ เธอก็รีบหันหน้ากลับมา “ฉัน ฉันไม่ได้เป็นอะไร แต่เมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเท่านั้นเอง……

พอพูดจบ เธอก็นึกขึ้นได้ทันที หานซึ่งถามเธอแบบนี้ แสดงว่า รอยคล้ำใต้ตาของเธอมันใหญ่และน่าเกลียดมากเลยใช่ไหม?

เสี่ยวเหยียนยกมือขึ้นมาปิดตาของตัวเองไว้เหมือนพึ่งรู้ตัว แล้วก็เอ่ยปากถามด้วยเสียงเบา “………………………….มัน น่าเกลียดมากเลยเหรอ? “

มองไปที่ใบหน้าหงุดหงิดของหญิงสาวตรงหน้า หานซึ่งก็เป็น ให้ไปชั่วขณะ ไม่รู้เหมือนกันว่าควรจะพูดอะไร พอเห็นว่าเขาไม่ ตอบ อารมณ์ในดวงตาของเสี่ยวเหยียนก็เริ่มตกต่ำลงอีกครั้ง
“ขอโทษด้วยนะ ฉันไม่ควรจะถามแบบนี้เลย ถ้ายังงั้นฉัน……… ไปทำธุระต่อก่อนนะ”

พอพูดจบ เสี่ยวเหยียนก็ไม่รอให้ทานซึ่งพูดอะไรอีก รีบหนี ออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากวิ่งหนีออกมาไกลแล้ว เสี่ยวเหยียนก็ยังคงตื่นเต้นมาก เธอยกมือขึ้นกุมใบหน้าที่ร้อนผ่านของตัวเองพร้อมกับรู้สึกมี ความสุข

ครั้งที่แล้วหานซิงคับน่องไก่ให้เธอ ครั้งนี้ก็ยังถามเกี่ยวกับใต้ ตาค่าของเธออีก

หมายความว่าความพยายามของเธอมันไม่ได้ไร้ผล หานซึ่งยัง มองเห็นเธออยู่บ้าง

ขอแค่หวานชิงมองเห็น ถ้ายังงั้นเธอก็จะพยายามต่อไป เธอจะ ทำงานหนักขึ้น พยายามทำให้หานซึ่งเคยชินกับการมีอยู่ของเธอ ถึงเวลานั้นจะคบกับเขา ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

ยิ่งคิด เสี่ยวเหยียนยิ่งรู้สึกมีความหวังมาก

เธอเอานิ้วจิ้มกัน รู้สึกมีความสุข

แต่พอเห็นหานคู่จื่อไม่มีชีวิตชีวา เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกผิดขึ้นมา ทันที มอไม่มีความสุข เธอจะมามีความสุขอยู่คนเดียวไม่ได้ ดัง นั้นก็เลยวิ่งกลับไปอยู่เป็นเพื่อนเธอ

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เสียงหัวเราะของเพื่อนๆ และญาติๆ ก็ เหมือนจะค่อยๆ จางลงเรื่อยๆ จนหายไปเลย หานมู่จื่อนั่งอยู่ตรงนั้นเหมือนจะเป็นอัมพาต ไม่ได้กระดุกกระดิกเลยแม้แต่นิดเดียว

และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผ่านไปนานแค่ไหน จู่ๆ หานมอก็เลย หน้าขึ้นมา แล้วก็มองไปที่หานซิงที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น

“มีอะไรเหรอ? ”

ข้อมูลเที่ยวบินของโม่เซ็นเป็นยังไงบ้างเหรอ เครื่องมาถึง

พอได้ยินดังนั้น หานซึ่งก็หยิบโทรศัพท์ออกมาค้นหา แล้วก็ เม้มปากพร้อมกับพูดว่า “เที่ยวบินนั้นลงจอดเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ แล้วนะ”

“ครึ่งชั่วโมงที่แล้วงั้นเหรอ? ”

หาน จื่อพิมพาถาม

หานซึ่งเม้มปากและคิดอยู่สักพัก หลังจากนั้นก็หันไปพูดกับ จิ่วว่า “เธอรีบพาคนไปที่สนามบินแล้วก็สืบข่าวคราวเกี่ยวกับ เที่ยวบินนั้นมาหน่อย ดูว่ามีช่องทางใดในการติดต่อได้บ้าง

ซูจิ๋วได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกว่ามีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง แต่ก็ไม่กล้า ถามอะไรมาก ทําได้เพียงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว”

“ค่ะประธานหาน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้

รีบออกไปทันที หลังจากเธอออกไปแล้ว ท่านจื่อที่นั่งนิ่ง ไม่ขยับไปไหนก็ไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้อีกต่อไป เธอลุกขึ้นมาจากเตียงแต่งงาน เสี่ยวเหยียนเห็นก็รีบเข้ามาจับเธอไว้

หลังจากทานมู่จื่อลงจากเตียง ก็โทรหาเย่ไม่เป็นครั้งแล้วครั้ง

เล่า

แต่ว่าสิ่งที่สะท้อนกลับมา ก็ยังคงเป็นเสียงที่เป็นทางการและ เย็นชาของผู้หญิงคนหนึ่ง เธอโทรไปครั้งแล้วครั้งเล่า แล้วก็ได้ยิน เสียงเตือนเธอครั้งแล้วครั้งเล่าเหมือนกัน

สวัสดีค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้

หลังจากได้ยินเสียงผู้หญิงที่เย็นชาเช่นนี้มานับครั้งไม่ถ้วน หา นมู่จื่อก็ยกกระโปรงชุดแต่งงานขึ้นแล้วก็เดินออกไปด้านนอก ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย หานซิงกับเสี่ยวเหยียน ก้าวขึ้นไปขวางเธอไว้

“ตอนนี้จะไปไหน? ”

“ฉันจะไปรอเขาที่สนามบิน

“จะก่อเรื่องอะไรอีก? เธอจะไปสนามบินตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ อะไรหรอก ถ้าเกิดว่าเขาลงเครื่องมาแล้วกำลังเตรียมตัวอยู่ล่ะ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะอยู่ระหว่างทางแล้วก็ได้ ถ้าเกิดว่าเธอไปสนาม บินตอนนี้ ก็อาจจะสวนทางกับเขาก็ได้นะ

“แต่ว่า….ถ้าเกิดว่าเขาลงเครื่องแล้ว ทำไมจนถึงตอนนี้ยังไม่ เปิดเครื่องเลยล่ะ ข้อมูลเที่ยวบินอาจจะผิดพลาดก็ได้นะ หรือ บางทีเขาอาจจะไม่ได้อยู่บนเที่ยวบินนี้ ฉันต้องไปสนามบินเพื่อยืนยันด้วยตัวเอง”

“เธอไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก พี่ให้จิ๋วไปแล้ว” ทานขิงขวางเธอไว้ พร้อมกับพูดด้วยเสียงเบา “พี่รู้ว่าเธอกังวล แต่ลองคิดดูสิ เย่โม่เซินเขาทำเรื่องมากมายขนาดนี้ ต่อให้มา สายนิดหน่อย ก็น่าจะเพราะว่าเที่ยวบินล่าช้าแหละ เธอจะกลัว อะไร? ”

คำถามสุดท้าย ทำให้หาน จื่อตัวสั่นอย่างไม่สามารถควบคุม ตัวเองได้

ใช่ เธอจะกลัวอะไรกัน?

นี่เธอกำลังกลัวอยู่ยังงั้นเหรอ? หานมอก้มหน้าลง เธอถอย หลังกลับเหมือนกับโดนคนรู้ทัน แล้วก็กัดริมฝีปากของตัวเอง แน่น

เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองกำลังกลัวอะไรอยู่…….

แค่รู้สึกว่า การที่ได้พบกับเพิ่งเสีโยวก่อนหน้านี้ สิ่งที่เขาพูดกับ เธอนั้น ยังคงล่องลอยอยู่ในหัวของเธออย่างชัดเจน เหมือนกับ ว่าก้องอยู่ในหู

“หานคู่จื่อ ที่ตอนนี้ฉันต้องอยู่อย่างเจ็บปวดขนาดนี้ ก็ต้อง ขอบคุณเธอ เธอมีคุณสมบัติอะไรที่จะอยู่อย่างมีความสุขและ สบายกายสบายใจอยู่ที่นั่น? ฉันจะบอกอะไรให้ เธอนึกว่าเปโม เงินอยากจะแต่งงานกับเธอด้วยใจจริงยังงั้นเหรอ? ไม่! มัน ไม่ใช่! เขาก็แค่รู้สึกติดหนี้เธอเมื่อห้าปีก่อนเท่านั้นเอง ก็แค่อยาก จะชดใช้ให้เธอ! ถ้าเกิดว่าเขารักเธอมากพอ เมื่อห้าปีก่อนพวกเธอก็ไม่มีวันเลิกกันหรอก ต่อให้เธอแต่งงานกับเขาแล้วกลาย เป็นคุณนายน้อย ตลอดชีวิตของพวกเธอก็ไม่มีวันมีความสุข หรอก! ฉันจะสาปแช่งพวกเธอ สาปแช่งให้พวกเธอไม่มีวันอยู่ ด้วยกันได้ตลอดไป ต่อให้ได้อยู่ด้วยกันก็ไม่มีวันมีความสุข!

เสียงปีศาจยังคงดังก้องอยู่ในหูของเธอ

ก่อนวันงานแต่งเธอกับเย่ไม่เป็นก็เจอกันน้อยมาก บวกกับที่ เธอจิตใจว้าวุ่นมาตลอด จนถึงตอนนี้ที่ใกล้จะถึงเวลางานแล้ว ก็ ยังคงไม่เห็นแม้แต่เงาของเย่ไม่เป็นเลย

หรือว่า…..มันจะเป็นเหมือนที่เพิ่งเสีโยวพูดรึเปล่า

เย่ โมเงิน……ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับเธอด้วยใจจริง เขาก็ แค่พยายามชดเชยความผิดที่เขาก่อไว้เมื่อห้าปีก่อนเท่านั้นเอง

และคืนก่อนวันแต่งงาน จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่า……..ไม่อยากจะทำต่อ ไปอีกแล้ว ก็เลยไม่มายังงั้นเหรอ?

“มู่จื่อ? ” หานซึ่งเห็นว่าสีหน้าของเธอดูผิดปกติไป ก็เลย เข้าไปประคองไหล่ของเธอไว้ พร้อมกับกล่าวด้วยเสียงทุ้มลึก “ยังไงตอนนี้ก็ยังไม่ถึงเวลา ไม่ต้องเครียดไปหรอก พวกเรารออีก หน่อย ไม่แน่ว่าเขาอาจจะเซอร์ไพรส์เธอก็ได้

ยังไงผู้ชายคนนั้นก็ทุ่มเทเพื่องานแต่งงานในครั้งนี้ไปมาก ทานชิงในฐานะที่เป็นพี่ชายก็เห็นอยู่ตลอด ไม่ว่าจะยังไงก็ไม่ควร จะผิดพลาดตอนนี้

แต่ว่า……หาเชิงก็เริ่มจะสงสัยเหมือนกัน
ก่อนแต่งงานเย่ ไม่เซ็นเอาสัญญาฉบับนั้นให้เขา ตอนนั้นพอ มองออกว่าปณิธานของเขามุ่งมั่นมาก แต่แล้วตอนนี้ล่ะ? หรือว่า เขารู้สึกว่าหลังจากแต่งงานกับชื่อไปแล้ว สัญญาฉบับนี้จะมีผล ก็เลยไม่มางานแต่งซะเลย?

มันก็เป็นไปได้นะ!

แต่ว่า หานซึ่งเชื่อเรื่องก่อนหน้านี้มากกว่า ยังไงผู้ชายคนนี้ก็ เป็นคนที่น้องสาวตัวเองเลือก เขาเชื่อว่าสายตาของหาน จื่อคง ไม่ได้แย่ถึงขั้นโดนผู้ชายคนเดียวหลอกถึงสองครั้งติดต่อกัน หรอกนะ?

หานมอก็สับสนมากเหมือนกัน แต่ว่าไม่นานเธอก็นึกถึงคำ พูดที่เธอเคยบอกทานซึ่งก่อนหน้านี้

ที่เธอกับเย่ ไม่เป็นเลิกกันเมื่อห้าปีที่แล้ว ก็เพราะว่าความไว้ใจ

ระหว่างกันมันน้อยเกินไป หรือว่าไม่มีเลยก็ได้

ถ้าเกิดว่าตอนนี้ เธอจะสงสัยเย่ไม่เป็นเพราะคำพูดของเพิ่งเส โยวล่ะก็ มันจะไม่ถือว่าเข้าแผนของเธอพอดีเลยงั้นเหรอ?

ดังนั้น ไม่ได้ เธอจะไม่ตกเข้าไปสู่แผนการของเพิ่งเสีโยว เธอ ต้องเชื่อใจเย่ไม่เป็น และรอเขากลับมาอยู่ที่นี่ ถ้าเกิดว่าถึงเวลา แล้วยังไม่มา เธอก็จะไปรอที่ห้องประชุมใหญ่

เธอเชื่อว่าเย่ ไม่เป็นต้องมาแน่นอน!


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ