บทที่ 1286 อิจฉาคนรอบข้าง

“ใช่แล้วค่ะสามี คนเยอะมากเกินไป เข้าไปก็ไม่สามารถอวยพร วันเกิดได้ ดังนั้นฉันและเสี่ยวไปก็เลยรออยู่ที่นี่สักครู่ เมื่อสักครู่ก็ พูดคุยกับทุกๆคนอย่างสนุก

คนที่เฝ้าดูการต่อสู้ระหว่างคำพูด ในเมื่อสักครู่นี้ “.….”

พูดคุยกันอย่างสนุก?

ฉันเชื่อเธอก็บ้าแล้ว!

เป็นเธอที่ตอกกลับคนอย่างสนุกล่ะ?

ทว่าเจียงเหย็นเปื้อกลับเผยรอยยิ้มอย่างโล่งใจมองผู้หญิงที่ สําคัญที่สุดสองคนในชีวิตแบบนี้ที่ควงแขนซ้ายและขวาของตัว เอง รู้สึกมีความสุขอย่างมาก

“พูดคุยกันอย่างสนุกก็ดีแล้ว ฉันยังกลัวว่าวันนี้พวกเธอจะไม่ ชินซะอีก คิดไม่ถึงว่าเป็นฉันที่คิดมากเกินไปแล้ว”

ไม่ ไม่ ไม่! นายคิดมากเกินไปแล้วจริงๆ แต่ว่าพวกเธอไม่ได้ ไม่ชิน แค่กล้าหาญมากเกินไป

ทุกคนตะโกน ในใจ

และท่าทางของตู้เชียวหยู่ทางนั้นยังคนแข็งแกร่งเหมือนเมื่อ ก่อน ตอนนี้อิงแอบอยู่ข้างๆเจียงเหยื่นเคอ เห็นได้ชัดว่าเป็นเด็กผู้ หญิงตัวเล็ก ๆคนหนึ่ง
มองไปทางเจียงเสี่ยวไปอีก แม้ว่าจะไม่อ่อนโยนเหมือนดั่ง เช่นตู้เชียวหยู่ แต่ว่าเธอก็รับบทเป็นลูกสาวที่ว่านอนสอนง่าย ด้วยเช่นกัน

คนหนึ่งเรียกว่าคุณพ่อ อีกหนึ่งคนเรียกว่าสามี ครอบครัวทั้ง สามคนก็เดินเข้าทางฝูงคนอย่างสนิทสนมเช่นนี้

หลังจากที่พวกเขาเดินออกไปแล้วนั้น ทุกคนมองไปหน้าซึ่งกัน

และกัน และทันใดนั้นก็มีคนถอนหายใจออกมาเบา ๆ

“ทำไมจู่ๆผมก็รู้สึกว่า ลูกชายคนที่สามของตระกูลเจียงคน นี้…หน้าตา… ดูมีความสุขล่ะ?”

คนที่พูดเป็นผู้ชายคนหนึ่ง และคำพูดของเขาคำนี้ ก็แสดงถึง ความในใจของผู้ชายที่อยู่ตรงนี้ด้วย

ภรรยาของตัวเองคนอ่อนโยนเหมือนดั่งน้ำ ลูกสาวว่านอน สอนง่าย แข็งกระด้างกับโลกภายนอก แต่กลับเชื่อฟังตัวเขาเอง มากอย่างไร้ที่เปรียบ คนหนึ่งเป็นภรรยา และอีกคนเป็นลูกสาว แถมยังไม่ทะเลาะกัน และเข้ากันได้ดี เป็นความสุขที่สุดในโลก ของมนุษย์แล้วไม่ใช่เหรอ …

เฮ้อ เดิมทีชายหนุ่มที่ยังสงสารเจียงเหนเคยก็อิจฉาเขาขึ้นมา โดยทันที

คุณหญิงใหญ่เจียงถูกรายล้อมไปด้วยคนกลุ่มใหญ่

วันนี้เป็นวันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของเธอ ย้อนกลับไปตอนนั้น ที่เธอดิ้นรนให้กำเนิดลูกชายทั้งสามคน สามีวัยรุ่นของเธอก็ทิ้งเธอและวิ่งหนีไป จากนั้นเธอก็เลี้ยงลูกทั้งสามคนขึ้นมาด้วยตัว เอง ตอนนี้ในที่สุดก็เห็นสำเร็จลูกชายตัวเองแล้ว แถมยังเป็นเจ้า ภาพจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ให้เธอด้วย หัวใจของเธอ ก็เต็มไปด้วยความสำเร็จ

แม้ว่าตอนเธอวัยรุ่นนั้น สามีของเธอจะทิ้งเธอและวิ่งหนีไป ทำให้เธอรู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรมโกรธและเสียใจ และน้อย ใจมากๆด้วย แต่ในฐานะที่เธอเป็นแม่คนหนึ่ง เธอเป็นไปไม่ได้ที่ จะทิ้งลูกของตัวเองและวิ่งหนีไป

ดังนั้นเธอจึงกัดฟันและเลี้ยงลูกทั้งสามคนแบบนี้มา

เจียงเสี่ยวไปรู้เรื่องเหล่านี้ และเคยได้ยินคุณพ่อของเธอพูดถึง เรื่องนี้ตั้งหลายครั้ง มันยากแค่ไหนที่ตอนนั้นคุณย่าของเธอเลี้ยง ลูกทั้งสามคนด้วยตัวเอง

และด้วยเหตุนี้ ความประทับใจของเจียงเสี่ยวไปที่มีต่อคุณย่า

คนนี้จึงไม่เลวร้ายนัก

เธอก็มีความคิดที่ว่าผู้ชายสำคัญมากกว่าผู้หญิงฝังแน่นเกินไป เท่านั้น แต่ในอีกแง่หนึ่ง คุณย่าเจียงกลับเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่ง และยิ่งใหญ่คนหนึ่ง

ถ้าหาก หล่อนสามารถลดทิฐิเกี่ยวกับตัวเธอเอง คุณพ่อและ คุณแม่ของเธอได้ก็จะดี

คุณแม่ เซียวหยู่และเสี่ยวไปมาแล้วครับ”

เจียงเหม็นเคอพาภรรยาและลูกสาวของตัวเองมาตรงหน้าของคุณหญิงใหญ่เจียง และยิ้มพูดตักเตือนหนึ่งประโยค ภรรยาและลูกๆของพี่ชายคนและชายรองได้ทักทายคุณ

หญิงใหญ่เจียงกันเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พวกยืนๆ มอง ตู้เชียวหยู่ในฐานะที่เป็นแม่ จึงอวยพรวันเกิดให้กับคุณหญิง

ใหญ่เจียงก่อน

ต่อมาก็เพียงเสี่ยวไป ทั้งชายรอง อวยพรจนสามารถเรียกเป็นน้ำไหลไฟดับ

แม้ว่าคุณหญิงใหญ่เจียงจะไม่ชอบภรรยาและลูกสาวของ ชายสุดท้อง แต่ไรตามวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิด ของเธอ ในสถานที่คนเข้าใจเป็นอย่างดี ในเวลาถามว่าพวกเธออะไรไปโดย ปริยาย ก็ท่าพยักลูกชายคนและลูกชายคนแบบนั้น

หลังจากงานเลี้ยงฉลองวันเกิดเลิกงาน เจียงเสี่ยวและเซียวหยู่ตามยืน

เจียงเหมยยืนข้างคุณแม่ของตัวเอง ตอนที่เธออวยพรวัน เกิดในเมื่อสักครู่นั้น เธอชอบใจมากพูดเยอะขนาดก็เพื่อเธอ

ความโมโหอย่างทรมานในวันได้มาจากเจียงเสี่ยวไป ก็ได้เตรียมตัวได้รับคืนจากคุณย่าทางนั้นแล้ว

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้คุณย่าจะไม่ยุ่งสองแม่ลูกคู่นั้นอย่าง

เจียงเสี่ยวไป และไม่มีประโยคส่วนเกินไดออกมาสักประโยค จะ เป็นไปได้อย่างไร? เจียงเหมยไม่ยอมแพ้ ดังนั้นจึงมองไปที่เจียงเสี่ยวไปที่กลับ เข้าไปยืน และออกจากแถวโดยทันที วิ่งไปข้างๆคุณหญิงใหญ่

เจียงแล้วจับแขนของเธอ

“คุณย่า เหมยเหมยมีเรื่องอยากจะบอกคุณค่ะ” เมื่อเห็นเจียงเหมยจู่ๆก็วิ่งไปอยู่ข้างๆคุณหญิงใหญ่เจียง เจียง เสี่ยวไปรู้สึกเพียงแค่คิ้วกระตุก และมีลางสังหรณ์ที่ไม่ชัดเจนออก มาหนึ่งอย่าง

ยัยเจียงเหมยคนนี้ คงไม่อยากสร้างปัญหาในตอนนี้หรอก สินะ?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ในตอนที่เจียงเสี่ยวไปอยากจะพูดอะไรบาง อย่างนั้น จู่ๆเจียง โย่วลูกชายคนโตของคุณป้าใหญ่ก็พูดว่า “เจียงเหมย วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่า แขกกำลังรออยู่ นะ เธอมีอะไรพูด ก็ค่อยคุยกับย่าในภายหลังแล้วกัน

เจียงเหมยไม่คิดว่าลูกพี่ลูกน้องจะรั้งเธอไว้ ก็เลยผงะไปครู่ หนึ่งแล้วพูดว่า “ฉัน ฉันจะบอกคุณย่าตอนนี้ แค่ไม่กี่คำเท่านั้น เอง”

เจียงโย่วสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนักเอ่ยว่า “เป็นเรื่องแค่ไม่กี่คำเธอรอไว้พูดในภายหลังไม่ได้เหรอ ตอนนี้มีแขกมากมายขนาดนี้ หรือว่าจะให้ทุกคนรอเธอคนเดียว?”

เมื่อคุณหญิงใหญ่เจียงได้ยินสิ่งนี้ ก็เผยรอยยิ้มออกมา และตบ ไปที่มือของเจียงเหมย “เหมยเหมย มีอะไรจะพูดก็ค่อยพูดทีหลัง แล้วกันนะ เธอกลับไปก่อน”

“ แต่ … ” เจียงเหมยไม่ยอมแพ้ จ้องเขม็งไปยังตำแหน่งของ

เจียงเสี้ยวไป

เมื่อเจียงเสี่ยวไปเห็นหล่อนมองมาทางตัวเอง ก็เลิกคิ้วและ กะพริบตา มองไปทางเธอ

เมื่อมองปฏิกิริยาจากสายตาของเจียงเหมยนี้แล้วนั้น เป็น เพียงการแสดงพลังหนึ่งอย่าง ยั่วยุ ไม่นานเธอก็โกรธแล้ว พูด เสียงดังโดยทันทีว่า “เจียงเสี่ยวไป นี่มันสายตาอะไรของเธอ? ฉันก็แค่อยากจะคุยกับย่าเท่านั้น เธอเห็นฉันถูกไล่ออกมา ก็ดู ภูมิใจมากใช่ไหม ?”

เจียงเสี่ยวไป “… ”

กลัวว่าเจียงเหมยจะไม่ใช่คนปัญญาอ่อนคนหนึ่งหรอกสินะ คุณหญิงใหญ่เจียงได้บอกให้เธอหยุดพูดแล้ว เห็นได้ชัดว่าให้ ความสำคัญเกี่ยวกับงานเลี้ยงวันเกิดในวันนี้มาก

จะเพิกเฉยได้อย่างไร?

นี่เป็นครั้งแรกที่ลูกชายทั้งสามคนของตระกูลเจียงจัดงานเลี้ยง วันเกิดครั้งใหญ่ให้คุณแม่ของตัวเองเชียวนะ แถมยังเชิญผู้คนมาตั้งมากมาย คนนอกมีใครที่ไม่รู้ว่าคุณหญิงใหญ่เจียงรักหน้าตา และศักดิ์ศรีแค่ไหน และนี่เป็นวันเกิดอายุเจ็ดสิบปีของเธอ เจียง เหมยทำแบบนี้ก็เท่ากับว่าตบหน้าเธออยู่นะ

คุณย่า ฉันไม่ได้อยากจะบอกเรื่องอื่นอะไรคุณ ฉันก็แค่อยาก จะบอกคุณว่า เสี่ยวไปเธอมากเกินไปแล้ว เรียนจบแล้วก็ไม่ออก ไปทำงานหาเงิน อยู่บ้านแต่ในบ้านรอให้รอคุณลุงสามและคุณ น้าสามเลี้ยงเธอทุกๆวัน คุณย่า เมื่อก่อนคุณเคยสอนพวกเราว่า เราต้องพึ่งพาอาศัยความพยายามของเราเองทุกเรื่อง ไม่ใช่ อาศัยเพียงแค่พ่อแม่ใช่ไหมคะ? แต่ว่าเสี่ยวไปจําอะไรก็ไม่ได้ เลยสักนิด สมัยเรียนก็ไม่ตั้งใจเรียนหนังสือ ปัจจุบันออกงาน สังคม เธอก็ยังคงไร้ประโยชน์ขนาดนี้ คุณย่า ในเมื่อวันนี้เธอมา แล้ว คุณก็ว่าเธอเยอะๆสักหน่อยสิคะ ถ้าเธอเป็นอย่างนี้ต่อไป ฉันรู้สึกสงสารคุณลุงสามและคุณน้าสามมากจริงๆเลยค่ะ…”

ทุกคน “… ”

เจียงเสี่ยวไป “…”

เธอมองไปที่เจียงเหมยอย่างไร้คำพูด

ก่อนหน้านี้เธอยังคิดว่าเจียงเหมยยังมีสมองอยู่นิดหน่อย แต่ วันนี้กลับมองไม่เห็นแล้ว อะไรที่เรียกว่าคนโง่ ขาดสติ

หล่อนจะต้องเกลียดตัวเธอเองมากแค่ไหนกัน ถึงได้รีบร้อนที่ จะฟ้องเรื่องไม่ดีของเธอในตอนนี้จนกระทั่งเอาความผิดของตัว เองใส่เข้าไปในนั้นด้วย

เจียงเสี่ยวไปมือหนึ่งค้ำคางไว้ ท่าทางเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ