บทที่1368 เธอเกลียดฉันไปแล้วใช่ไหม

“เรื่องของเธอกับพี่ฉันมันเหมือนกับเรื่องที่สมมุติขึ้นไหมหล่ะ? นอกจากตอนเด็กที่โตมาด้วยกันแล้ว หลังจากนั้นระหว่างพวก เธอเคยผ่านอะไรหรือมีความรู้สึกอะไรกันมั่งหรือเปล่าหล่ะ?”

สวี่เย็นหวั่นถูกเธอพูดแบบนั้นก็เงียบไป แทบจะไม่เคยคิดเลย ว่าหานมู่จื่อจะเป็นคนที่พูดตรงและทิ่มแทงได้แบบนี้

จริงๆแล้วหานคู่จื่อก็รอให้ตัวเธอนั้นพูดออกมาเอง เธอ ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่าบางทีอีกฝ่ายเองก็คงอยากจะพูดออก มา ดังนั้นจึงไม่ได้พูดมาโดยตลอด

แต่ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะยกเอาเรื่องของเธอมาเป็นตัวอย่าง ทั้งยังหยิบยกเอาความทรงจำที่เจ็บปวดของเธอขึ้นมาอีก

ในเมื่อพูดกันมาจนถึงขนาดนี้แล้ว หาน จื่อจึงไม่คิดว่าจะต้อง ถนอมน้ำใจอะไรเธอมากมาย จึงพูดออกไปตรงๆ

“ฉันพูดอะไรผิดบ้างไหม?”หานองอปากยกยิ้มบางๆ “เธอ

กับพี่ชายฉันไม่ใช่เคสที่มีความรู้สึกอะไรต่อกันเลย อีกอย่างฉัน

ขอเดาเลยนะว่าเขาเองก็ไม่รู้เรื่องหมั้นหมายอะไรนี่ด้วย ไม่อย่าง

นั้นด้วยนิสัยของเขาหน่ะ ถ้าหากว่าไม่ชอบเธอหล่ะก็ เดาว่าคงจะ

ขอตระกูลสวีถอนหมั้นไปแล้ว จะให้เธอเอาแต่คิดว่าเขากับเธอ

หมั้นกันอยู่ทําไม?”

สวี่เย็นหวั่นช็อกตัวแข็ง ปากสิ้นไปชั่วครู่
“นี่เธอ……

“พี่เย็นหวั่น เธอเองก็เคยเป็นทายาทของตระกูลสวี เรื่องอะไร

ที่แย่ๆฉันไม่พูดมันออกมาจะดีกว่าจริงไหม? ฉันพูดจนถึงขนาดนี้

แล้ว เธอลองคิดทบทวนเองก็คงจะเข้าใจ สวี่เย็นหวั่นนั่งลงกับพื้นด้วยสีหน้าที่ไม่หน้าดู กัดฟันแน่น แล้ว จู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา

“ถูกแล้วหล่ะ ที่เธอพูดมามันถูกต้องแล้วหล่ะ ฉันกับเขาไม่ใช่ เคสที่มีความรู้สึกอะไรต่อกัน เขาเองก็ไม่ได้ชอบฉัน มันเป็น ความลุ่มหลงของตัวฉันเอง ที่รักอยู่ฝ่ายเดียว โดยที่ไม่มี สัญญาณอะไรตอบกลับมา

“สิ่งที่ฉันพูดกับเธอไปก่อนหน้านี้ มันก็ยังมีประโยชน์นะ ถ้า หากว่าเธอยอมรับมัน เธอก็จะได้มีชีวิตใหม่ ไม่ว่าชีวิตนั้นจะเป็น ยังไง แต่นั่นก็คงไม่มีอะไรที่แย่ไปกว่าชีวิตที่ได้แต่มองคนอื่นรัก และมีความสุขกันหรอกนะ”

พูดจบหานมู่จื่อก็อุ้มเสียวโต้วหยาลุกขึ้น เราคุยกันเท่านี้เถอะ หลายเรื่องนั้นใจเธอเองรู้และเข้าใจดีที่สุด ฉันไม่อยากพูดพร่ำ ให้มากความ เสี่ยวโต้วหยาต้องนอนแล้วหล่ะ ฉันคงต้องพาเธอ กลับไปก่อน”

หานคู่จื่อพยักหน้าเป็นการทักทายเธอ ก่อนจะหันตัวกลับไป สวี่เย็นหวั่นมองท่าทางที่เป็นแบบนั้นของหานมู่จื่อ ก็กำชาย เสื้อแน่น กัดฟันเรียกเธอเอาไว้ “มู่จื่อ รอก่อน”
เมื่อได้ยินเสียงเรียก หานมู่จื่อจึงหยุดและหันไปมอง “มีเรื่องอะไรอีก?”

“ธะ…เธอสวี่เย็นหวั่นอีกอัก จับชายเสื้อตัวเองราวกับไม่รู้จะ พูดยังไง “เธอเกลียดฉันไปแล้วใช่ไหม?

ถามไปแบบนั้นแล้ว เธอก็รู้สึกว่าตัวเองออกจะดัดจริตไป หน่อย จึงรีบอธิบาย: ฉันไม่ได้ตั้งใจ ในตอนนั้นฉันเพียงแค่เสีย สติ จึงคิดไปถึงเรื่องของเธอ ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะพูดออกไป ฉัน ไม่ได้มีเจตนาร้ายนะ แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจพูดทำร้ายเธอ

หาน จื่อมองอีกฝ่ายที่ก้มหน้ามาทางเธอ ก็ยิ้มออกมา “ไม่ เป็นไรหรอก ฉันไม่ได้ใส่ใจหรอก”

ที่เธอบอกว่าไม่ได้สนใจนั้น คือเธอไม่ได้สนใจว่าสวีเย็นหวั่น นั้นพูดอะไร เพราะสำหรับเธอแล้ว เธอไม่ได้สนิทชิดเชื้ออะไรกับ อีกฝ่าย

สวี่เย็นหวั่นมองตาของเธอ ดูเหมือนจะรู้ว่าเธอหมายถึงอะไร ประกายความเศร้าจึงฉายออกมาจากแววตาของเธอ แต่ก็ไม่ได้ พูดอะไรอีก

หาน จื่อจึงเดินจากไป

ด้วยเพราะหานซึ่งไม่อยู่ ดังนั้นหาน จื่อจึงตัดสินใจอุ้มเดี่ยว โต้วหยาไปหาเสี่ยวเหยียนที่โรงแรม พอเดินออกมาก็พบเข้ากับ ซูจิ๋ว

“แค่กๆๆ มู่จื่อ คุยเสร็จแล้วเหรอ?”
เมื่อเห็นเป็นซูจิ๋ว หาน จื่อจึงยิ้มให้ “เลขา ไม่ทำงานเหรอ?” ซูจิ๋วเลิกคิ้วขึ้นทันที “จะไม่ทำงานได้ยังไงหล่ะ? ไม่ใช่แค่ยุ่งนะ ตอนนี้ แต่จะบ้าตายอยู่แล้ว”

“ทำไมหล่ะ?”

“ประธานหานทิ้งงานเอาไว้หน่ะสิ ช่วงนี้ฉันก็เลยยุ่งมากเลย หล่ะ จริงๆนะ”

ทิ้งงานทั้งหมดเลยเหรอ? หานคู่จื่อรู้สึกว่ามันไม่ใช่นิสัยของ พี่ชายเธอเลย และเมื่อเดาเอาจากคำพูดของสวีเย็นหวั่นเมื่อครู่ เธอก็รู้สึกว่าตัวเองสามารถเดาอะไรได้บางอย่าง

“หรือว่าพี่ฉันกับเสี่ยวเหยียนมีปัญหากัน?”

“ปราดเปรื่องมาก”ซูจิ๋วพยักหน้า เบ้ปาก “ฉันคาดว่าน่าจะมี และไม่ใช่ปัญหาน้อยด้วย แต่จะปัญหาอะไรก็ไม่แน่ใจเหมือน กัน”

พูดจบ ก็ดูเหมือนเธอจะนึกอะไรขึ้นมาได้ จึงมองไปที่ห้อง รับรอง พูดเสียงกระซิบ: “เมื่อครู่พวกเธอคุยอะไรกันในห้องอย่าง นั้นเหรอ? สวีเย็นหวั่นคนนั้น……

หานมู่จื่อมองเธอขันๆ: “คนนั้นทำไมเหรอ? ทำไมไม่พูดต่อ หล่ะ?”

“แค่กๆๆๆ เรื่องมันไม่ชัดเจน ไม่กล้าพูดสุ่มสี่สุ่มห้าหน่ะสิ” “พูดมาเถอะน่า ด้วยความสัมพันธ์ของเราแล้ว เธอจะกลัวอะไรอีกหล่ะ?”

ซูจิ๋วหัวเราะคิกๆกับเธอ ถ้าหากหาน จื่อไม่พูดแบบนี้ เธอเองก็ จะเอาสิ่งที่เธอคิดบอกทานจื่ออยู่ดี

“ก่อนหน้านี้ตอนที่สวีเย็นหวั่นอยู่ที่โรงพยาบาล ในช่วงที่ฉัน เป็นคนคอยดูแลเธอ เสี่ยวเหยียนก็คอยส่งข้าวมาให้ทุกวัน ภาย หลังแลกWechatกับสวี่เย็นหวั่นนั่นเอาไว้ แต่ฉันก็รู้สึกว่าสวี่เย็น หวั่นดูผิดปกติ ฉันรู้สึกว่าเธอมีความคิดไม่ค่อยดียังไงก็ไม่รู้ แต่ที่ เธอชอบพี่ชายของเธอหน่ะอันนี้ชัวร์แน่นอน

“อืม”หานมู่จื่อยอมรับ “เธอชอบพี่ชายฉันจริงๆ อันนี้ปิดยังไงก็ ไม่มิด”

ตอนที่เธอมองหานชิง มองห่างไปไกลกว่าสิบเมตรก็มอง ออก

“แต่เสี่ยวเหยียนไม่รู้นี่หน่ะสิ ก็เลยยังไปทำดีกับเธอ ไหนเธอ บอกว่าเธอฉลาดยังไงเล่า ทำไมเรื่องสำคัญแบบนี้หลับไม่รู้ไป ได้? หรือจะเป็นอย่างที่คนเขาว่ากันว่า คนที่อยู่ในเกมมักอ่าน เกมไม่ออก”

ที่หานมู่จื่อไม่คาดคิดเลยนั่นก็คือ เสี่ยวเหยียนกับสวีเย็นหวั่น กลายเป็นเพื่อที่ดีต่อกันเฉยเลย ทั้งยังแอดWechatกันอีก

ถ้าอย่างนั้นที่มีปัญหากัน มันก็คงจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับสวีเย็น หวั่นใช่ไหมนะ?

พอคิดได้ถึงตรงนี้ หาน จื่อก็มองลึกเข้าไปดวงตา “แล้วตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไง? พี่ชายฉันไปไหน? เธอรู้บ้างไหม?”

“รู้สึ” ซูจิ๋วพยักหน้า “เขาให้ฉันจองตั๋วรถไฟ แล้วไปเที่ยวกับ เสี่ยวเหยียน”

พอได้ยิน หานมอก็เลิกคิ้วขึ้น “หมายความว่ายังไง? “ฉันคิดว่าเสี่ยวเหยียนน่าจะโกรธพี่ชายเธอ ไม่อยากจะสนใจ เขา จากนั้นพี่ชายเธอเลยซื้อตั๋วรถไฟตามไปง้อหล่ะมั้ง?”

หานคู่จื่อพูดไม่ออกบอกไม่ถูก

สองคนนี้กำลังเล่นอะไรกันอยู่

เมื่อรู้ว่าเสี่ยวเหยียนไม่ได้อยู่ที่ร้านราเม็ง หานเจอก็ไม่รีบกลับ ตรงไปยังห้องทำงานของหานชิง เมื่ออุ้มเสียวโต้วหยาไปวางไว้ที่ โซฟาแล้ว ก็หยิบโทรศัพท์โทรหาเสี่ยวเหยียน

แต่มันกลับกลายเป็น “หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถ

ติดต่อได้ในขณะนี้”

อะไรกันวะเนี่ย?

หานมู่จื่อวางสายไป ขมวดคิ้วอันงดงามของเธอ

สองคนนี้เล่นอะไรกันอยู่กันแน่เนี่ย?

แต่มีหานซึ่งอยู่กับเสี่ยวเหยียน ก็ไม่ต้องห่วงว่าอีกฝ่ายจะเป็ อันตรายอะไร เพียงแต่เธออยากรู้ว่าระหว่างทั้งสองเกิดอะไรขึ้น กันแน่ และเกี่ยวข้องกับสวี่เย็นหวั่นรึเปล่า

เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องเล็กๆ
ตอนนี้หาน จื่อออกจะรู้สึกเสียใจ ที่เธอน่าจะบอกเรื่องนี้กับ เสี่ยวเหยียนเสียก่อน แต่ด้วยเพราะยุ่ง และเธอก็คิดว่าสวี่เย็น หวั่นไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ก็เลยไม่ได้สนใจ

ไม่คิดเลยว่า…..ใจคนจะเปลี่ยนไป

หลายครั้งที่คนเราไม่อาจจะควบคุมพฤติกรรมของตนได้ จน กลายเป็นท่าเรื่องที่ผิดไปอย่างเสียไม่ได้

ช่างมันเถอะ เธอจะไม่คิดมากแล้ว พวกเขาก็ไม่อยู่ด้วย เธอ เองควรจะรีบกลับได้แล้ว

เกรงว่าถ้ากลับดึกหล่ะก็ ครั้งหน้าเยโม่เซ็นจะไม่ให้เธอออกมา แล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ