บทที่1298 คู่หมั้นของประธานหาน

ทำไมถึงเร็วขนาดนี้ เจียงเสียวไปหันไปมองด้านนอกด้วยความ ประหลาดใจ แล้วก็พบว่ามาถึงใต้ตึกของบ้านเธอแล้ว

ให้ตายสิ เดิมทีคิดจะเถียงกับเขาอีกสักหน่อย คิดไม่ถึงว่าจะ ถึงเร็วขนาดนี้ อีกอย่างเขายังทิ้งประโยคหนึ่งอย่างไร้น้ำใจว่าให้ เธอลงจากรถ

ถ้าตอนนี้เธอยังนั่งอยู่ในรถต่อ ก็ต้องยิ่งน่าเกลียดเข้าไปใหญ่ น่ะสิ

แต่ว่าตอนนี้เจียงเสี่ยวไปกำลังงอนอยู่ เลยนั่งอยู่กับที่ไม่ยอม ขยับ เธอใช้สมองครุ่นคิดอยู่ครู่ใหญ่ แล้วจู่ๆก็ยกมุมปากแล้วพูด ว่า “จู่ๆฉันก็ไม่อยากลงรถแล้ว ฉันอยากไปบ้านคุณ

เซียวซู่ “?”

“จู่ๆฉันก็คิดได้ว่าพวกโน๊ตบุ๊คคอมพิวเตอร์ของฉันอยู่ที่บ้าน คุณหมดเลย ฉันกลับมาบ้านก็ไม่มีอะไรทำ ดังนั้นก็ต้องรบกวน คุณไปส่งฉันเอาของที่บ้านคุณไง

ไม่รู้ว่าทำไม เซียวซูถึงได้รู้สึกว่าเธอกำลังจงใจเอาคืนตัวเอง แต่ว่าก็หาข้อบกพร่องจากคำพูดของเธอไม่ได้เลย เลยได้แต่เม้ม ปาก แล้วถามว่า “เธอแน่ใจใช่ไหม”

“ใช่สิ” เจียงเสี่ยวไปพยักหน้า กะพริบตาปริบๆ ทำสีหน้าใส ซื่อบริสุทธิ์แล้วถามว่า “หรือว่าไม่ได้เหรอ”
“ทำไมไม่บอกล่วงหน้า

“ฉันก็เพิ่งคิดได้ตอนมาถึงที่นี่ แล้วจะให้บอกล่วงหน้าได้ยังไง ถ้าคุณลืมแล้ว คุณจะบอกล่วงหน้าได้เหรอ”

เซียวซู่ตัดสินใจที่จะเงียบ แล้วกลับรถ จากนั้นก็ขับไปเงียบๆ

เห็นท่าทางอมทุกข์ของเขา ในใจของเจียงเสียวไปรู้สึกสะใจ เพียงใดคงไม่ต้องพูดถึง นั่งพิงเก้าอี้แล้วฮับเพลงคนเดียวอยู่ อย่างนั้น

ดังนั้นถึงได้บอกแล้วว่า เซียวนั้นเป็นคนที่น่ารังแกมากจริงๆ

ช่วงนี้เสี่ยวเหยียนอยู่ไม่สุขเท่าใดนัก

เพราะเธอมักจะคอยกังวลเรื่องท้องของตัวเอง อีกไม่นานก็จะ ถึงเวลาช่วงประจำเดือนของเธอแล้ว เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองจะตั้ง ครรภ์ไหม รู้สึกกังวลเล็กน้อย แล้วก็รู้สึกคาดหวังอยู่บ้าง แถมยัง มีความตื่นเต้นอยู่ด้วย

แล้วจากนั้นเสี่ยวเหยียนก็ยังเริ่มวาดฝันอีกว่า ถ้าหากตัวเอง ตั้งครรภ์ขึ้นมา จะเป็นลูกสาว หรือว่าลูกชาย

ถ้าเป็นลูกชาย อาจจะเกเรไปหน่อย เลี้ยงดูยาก

อย่างไรก็เป็นลูกสาวดีกว่า เลี้ยงง่ายกว่าบ้าง อีกอย่างคนต่าง ก็ว่ากันว่าลูกสาวนั้นเป็นเสื้อแจ็คเก็ตของคุณแม่

แต่พอคิดดูอีกที ถ้าหากตัวเองมีลูกชายที่น่ารักเหมือนเสียวหมี่โต้ว แบบนั้นมีลูกชายก็ไม่เลวเหมือนกัน

แต่ว่าเธอก็ค่อนข้างอยากได้ลูกสาวอยู่เหมือนกัน

เฮ้อ…..นี่เธอคิดอะไรอยู่

เสี่ยวเหยียนทิ้งตัวลงบนเตียง ยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเอง แล้ว ม้วนตัวด้วยความเขินอาย ตอนที่กลิ้งไปครึ่งหนึ่ง เธอก็รีบหยุด ลง แล้วกุมท้องตัวเองเอาไว้

อย่างไรก็อย่ากลิ้งไปเรื่อยจะดีกว่า ถ้าเกิดในท้องเธอมีลูกน้อย ขึ้นมาจริงๆ แล้วได้รับบาดเจ็บจะทำอย่างไร อิอิ เสี่ยวเหยียน แอบขาเบาๆ

พอหัวเราะได้เพียงครึ่งเดียวก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนบ้า เธอ เลยลุกขึ้นไปนั่งหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง มองดูตัวเองในกระจก ตอนนี้เธอมีความสุขมาก อิ่มเอมมาก

แล้วจู่ๆเสี่ยวเหยียนก็คิดถึงหานชิงขึ้นมามาก ดังนั้นเลยตัดสิน ใจไปหาเขาที่บริษัท

ที่จริง ในกรณีปกติเสี่ยวเหยียนไม่มีทางไปหาหานชิงในเวลา งานเด็ดขาด เพราะว่าจะเป็นการไปรบกวนเขา แต่ว่าตอนที่เสี่ยว เหยียนไป ถ้าหากหานชิงกำลังทำงาน เธอก็จะนั่งรอในห้องทำ งานเงียบๆ ไม่มีทางไปรบกวนหานซิงเด็ดขาด

รอให้เขาทำงานเสร็จแล้ว เธอค่อยคุยกับเขา หรือว่าเอาของ ฝากไปให้เขา
เหมือนวันนี้ ตอนที่เสี่ยวเหยียนออกจากบ้าน ก็เอาซุปไก่ที่ตัว เองเตรียมไว้ใส่กระติกเก็บความร้อนไว้ รอทุกอย่างเรียบร้อย แล้วจึงออกเดินทางไปที่บริษัทตระกูลหาน

คนในบริษัทตระกูลทานต่างก็รู้จักเสี่ยวเหยียนแล้ว ดังนั้นตอน ที่เสี่ยวเหยียนมา พอทักทายพนักงานหน้าเคาน์เตอร์แล้วก็เดิน ไปทางช่องทางเฉพาะของผู้บริหารได้เลย

พอเห็นเงาของเธอเดินไปแล้ว พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ก็อดไม่ ได้ที่จะส่งข้อความไปทางกลุ่มแชท

“น่าอิจฉาแฟนของท่านประธานทานจังเลย ได้มองดูท่าน ประธานหานจากระยะใกล้ๆทุกวัน แถมยังเอากับข้าวฝีมือตัวเอง ไปให้ประธานหานทานได้อีกด้วย ฉันแค่มองดูยังรู้สึกอิจฉาแทบ ตายเลย ทำไมถึงได้มีผู้หญิงที่โชคดีขนาดนี้นะ

“หน้าเคาน์เตอร์น่ะพอเถอะ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะลืมประธาน หาน ต่อไปเธอห้ามพูดถึงเขาอีกนะ”

“ใช่น่ะสิ ก่อนหน้านี้ที่พวกเราเกือบจะก่อเรื่องเข้าก็เพราะเธอ ปรากฏว่าพอไปถึงร้านชาวบ้านเขาเธอก็แอบหนีไปอย่างขี้ขลาด ตอนนี้เธอยังมาพูดเรื่องพวกนี้อีก มีเจตนาอะไรกันแน่

“ถึงแม้ว่าประธานหานจะมีแฟนแล้ว แต่ฉันก็ยังไม่ตายใจจะ ทำยังไงดี เทพบุตรที่สงบเยือกเย็นขนาดนั้น ทำไมจู่ๆถึงได้มีแฟน ได้นะ จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังไม่อยากเชื่อเลย ฉันขอให้พวกเขาเลิก กันได้ไหม”

…พระเจ้าเธอนี่น่ากลัวจริงๆ คิดจะสาปแช่งคนอื่นเหรอ รวมฉันไปด้วยคนหนึ่ง

“พอได้แล้วมั้ง ข้อความพวกนี้ถ้าคนอื่นมาเห็นเข้า แล้วแคปรู ปไปประจานพวกเราล่ะก็ จบเห่แน่”

ดังนั้นทุกคนก็เลยพาก็กดยกเลิกข้อความ

“ฮ่าฮ่าฮ่าดูท่าว่าเมื่อเทียบกับผู้ชายแล้ว ยังไงงานก็ยังสำคัญ กว่าอยู่ดีนะ”

“แล้วไม่ใช่หรือไง เทพบุตรไม่มีแล้วก็ยังหาใหม่ได้ แต่งานดีๆ แบบนี้ถ้าไม่มีแล้ว ต่อไปฉันจะไปหาเงินที่ไหนมาซื้อซื้อซื้อได้ล่ะ”

คนในกลุ่มต่างก็พูดคุยกันอยู่แบบนั้น

“ไม่ถูกนะ ฉันเคยได้ยินหน้าเคาน์เตอร์บอกว่า ช่วงก่อนมีผู้ หญิงหน้าตาสวยคนหนึ่งมาที่หน้าประตูบริษัทของพวกเรา แล้ว บอกว่ามาหาประธานหาน จากนั้นหน้าเคาน์เตอร์เธอยังหัวเราะ เยาะหล่อนด้วยไม่ใช่เหรอ จากนั้นผู้หญิงคนนั้นยังบอกอีกว่าเคย หมั้นกับประธานทานของพวกเราเอาไว้ตอนสมัยเด็กๆอีก”

“อย่าพูดถึงอีกเลย ผู้หญิงหน้าไม่อายนี่มีเยอะจริงๆ กล้ามาบ อกว่าเคยหมั้นกับประธานทานของพวกเราได้ แถมยังเป็นสมัย เด็กด้วย ฉันจะบอกพวกเธอนะ ถ้าหล่อนเคยหมั้นกับประธาน หานมาก่อนจริงๆ งั้นสมัยเด็กฉันก็คงเคยเป็นเพื่อนสนิทของ ประธานหานแล้วล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”

“หน้าเคาน์เตอร์ เธอนี่จริงๆเลยนะ………ได้ยินมาว่าตอนที่ หล่อนมาวันนั้นหล่อนแต่งตัวแย่มาก แต่ฉันรู้สึกว่าที่หล่อนพูดน่าจะเป็นเรื่องจริงนะ

พนักงานหน้าเคาน์เตอร์จ้องมองข้อความนั้น แล้วก็รู้สึกว่ามัน ไม่น่าเชื่อถือ

“เธอลองเดาดูสิ ถ้าหากเธอแค่อยากจะมายั่วยวนประธาน หานของพวกเรา ทำไมถึงไม่แต่งตัวให้สวยดูดีมาล่ะ ทำไมต้อง แต่งตัวซอมซ่อแบบนั้นด้วย

“อาจจะเป็นไปได้ว่าเธออยากจะลองวิธีที่แปลกใหม่ดูบ้าง เพื่อ แสดงให้เห็นว่าเธอไม่เหมือนคนอื่นไง”

“ไม่เหมือนคนอื่นเขาไม่ได้เล่นกันแบบนี้นะ ฉันรู้สึกว่าที่หล่อน พูดนั้นเป็นความจริง”

“ข้างบน+1 ฉันก็รู้สึกว่ามีโอกาสสูงที่จะเป็นเรื่องจริง

พอจู่ๆพวกเขาก็พูดกันแบบนี้ ในใจของพนักงานหน้า เคาน์เตอร์ก็เริ่มโอนเอนขึ้นมา เอามือเท้าคางตัวเองแล้วเริ่ม ครุ่นคิดขึ้นมา หรือว่าจะเป็นเรื่องจริง แต่ว่า ทำไมหล่อนถึงต้อง แต่งตัวซอมซ่อแบบนั้น พนักงานหน้าเคาน์เตอร์คิดไม่ตกจริงๆ

และในขณะนั้นเอง ภายในแผนกบางแห่ง เจียงเหวินเหวิน หรือก็คือหนึ่งในสาวน้อยที่กำลังคุยอยู่ในกลุ่มนั้น ตอนที่เธอ กำลังยิ้มแล้วมองดูเนื้อหาที่ทุกคนคุยกันอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงเคาะ ประตูดังขึ้น

“เข้ามาได้”

ประตูถูกเปิดออก สวี่เย็นหวั่นในชุดสูทพนักงานก็เดินเข้ามา
“พี่เหวินเหวินตะ นี่คือข้อมูลที่คุณต้องการ ฉันจัดการให้ เรียบร้อยแล้วค่ะ”

พอได้ยินแบบนั้น เจียงเหวินเหวินก็เงยหน้าขึ้นด้วยความ ประหลาดใจ “ข้อมูลที่ฉันขอมีไม่น้อยเลยนะ เธอจัดการเสร็จใน เวลาอันรวดเร็วขนาดนี้เลยเหรอ ฉันคิดว่าเธอจะเอามาส่งพรุ่งนี้ เสียอีก”

สวี่เย็นหวั่นนําเอกสารไปวางบนโต๊ะเงียบๆ แล้วยิ้มบางๆ ไม่ ได้ตอบอะไร

เจียงเหวินเหวินหยิบเอกสารขึ้นมา แล้วลองเปิดพลิกดู พบว่า เค้าโครงข้อมูลและทุกอย่างเรียบร้อยมาก ก็พยักหน้าอย่างจึง พอใจ

“ทำได้ไม่เลว เธอพึ่งเข้ามาได้ไม่นาน พยายามเข้านะ เพื่อก้าว

ขึ้นสู่ที่สูง”

สวีเย็นหวั่นยิ้มบางๆ แล้วพยักหน้าอย่างอ่อนน้อม

เจียงเหวินเหวินเห็นท่าทางของเธอ แล้วก็ยิ่งรู้สึกพอใจ จาก นั้นก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า “เด็กผู้หญิงน่ะ ยังไงก็พึ่งตัวเองไว้ แหละดี เธอรู้จักแฟนของประธานของพวกเราไหม”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ