บทที่ 1537 ตั้งใจจะหย่า

ประเด็นนี้เจียงเสี่ยวไปเคยพิจารณาแล้ว

แต่หลังจากลองคิดดูแล้ว เธอไม่ใช่คนประเภทที่จะทำให้ตัว เองทุกข์เพราะเห็นแก่ลูก

เธอเลือกที่จะมีลูก ก็ต้องรับผิดชอบต่อลูก มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้ เขาเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ก็ขึ้นอยู่ที่ว่าต้องคำนึงถึงชีวิตของตัวเอง ด้วย

เธอเพียงคนเดียว ก็สามารถให้ลูกมีชีวิตที่ดีขึ้นได้

สมมติว่าเธอกับเซียวซูอยู่ด้วยกันแล้วไม่มีความสุข แม้ว่าเด็ก จะได้รับความรักจากพ่อแม่ที่สมบูรณ์ เด็กมีความรู้สึกไวแค่ไหน พ่อแม่รู้สึกดีหรือไม่พวกเขาจะไม่รู้ได้อย่างไร

เธอไม่อยากปลูกฝังความรู้สึกแบบนี้ให้ลูกตั้งแต่อายุยังน้อย

“เฮ้อ พูดมากเกินไปแล้ว หนูต้องเบื่อแน่ๆ แม่จะไม่พูดแล้ว” เห ลียงหย่าเหอค่อนข้างเศร้าแล้วเช็ดขอบตาของตัวเอง “ครึ่งปีมานี้ ทุกวันฉันเห็นแต่เซียวซวนเวียนไปทำงานเลิกงานกลับบ้าน ดูแล ลูก ทุกวันๆ เอาแต่เฝ้ารอหนูกลับมา เสี่ยวไปต้องได้เห็นความ ทุกข์ใจและการรอคอยของเขา ต่อให้ไม่ได้กลับมาเร็วกว่านี้ แต่ แค่กลับมาก็เป็นเรื่องดีแล้ว”

“แต่คิดไม่ถึงว่าหนูจะกลับมาก็กลับมาโดยแค่อยากพาลูกไป อยู่ด้วย”
พูดถึงตอนท้าย เหลียงหย่าเหอร้องไห้ออกมาเสียงเบาอย่าง ควบคุมตัวเองไม่ได้ ในใจของเจียงเสี่ยวไปรู้สึกราวกับมีมดนับ พันเจาะหัวใจจนเจ็บปวด แต่เธอทําอะไรไม่ได้เลย

ทำได้เพียงยืนอยู่ที่เดิมและรอให้เหลียงหย่าเหอร้องไห้เสร็จ หลังจากลุกขึ้นก็พูดกับเธอว่า “หนูไปเถอะ ก่อนที่เซียวจะกลับ มารอเขากลับมาแล้ว ฉันจะอธิบายให้เขาฟังเอง

เจียงเสี่ยวไปค่อนข้างประหลาดใจ “คุณแม่คะ?”

“ไปเถอะ แต่หนูต้องสัญญากับแม่ ว่าจะให้เวลาตัวเองมากขึ้น ในการพิจารณาให้ชัดเจน อย่าตัดสินให้เซียวตายในทันที เรื่องระหว่างพวกหนูฉันก็พอจะเข้าใจ ลูกเอ๋ย อย่ายึดติดกับอดีต เลยนะ เซียวนะตอนนี้หัวใจของเขาเป็นของหนู โดยสมบูรณ์ แล้ว”

ประโยคสุดท้ายทำให้เจียงเสี่ยวไปสะเทือนใจมาก แต่ก็เป็น แค่ช่วงเวลาหนึ่ง เธอรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ฉันรู้ค่ะคุณแม่ ฉันจะพิจารณาให้ดีๆ งั้นฉันพาลูกไปก่อนนะคะ”

“ไปเถอะจ้ะ”

ขณะที่เจียงเสี่ยวไปอุ้มลูกไป เหลียงหย่าเหอไม่กล้าแม้แต่จะ หันไป และก็ไม่กล้ามองมาก เกรงว่าหากตนมองมากไป แล้วจะ อดไม่ได้ที่จะเข้าไปขวางหน้าหยุดแม่ลูกไว้

เธอเป็นแม่ของฝ่ายชาย แน่นอนว่าจิตใจต้องเอนเอียงไปทาง เซียวซู แต่เพราะว่าเธอจะเอนเอียงไปทางเซียวซู ดังนั้นเธอจึงยืน ในมุมของเสี่ยวไป๋และพิจารณาเพื่อเธอ เสี่ยวไปเองก็เป็นแม่คนแน่นอนว่าหวังจะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันกับลูกของตัวเอง

ถ้าผลปรากฏว่าเธอต้องการหย่า ในสถานการณ์ฐานะทาง

เศรษฐกิจที่เอื้ออำนวยเช่นนี้ เธออยากเลี้ยงลูกด้วยตัวเองแน่นอน

ปัง!

จนกระทั่งประตูปิดลง เหลียงหย่าเหอก็ทรุดนั่งลงบนโซฟา

โดยไร้ซึ่งการขยับเขยื้อน

จากความสุขที่ได้เห็นเสี่ยวไป จนกระทั่งเสี่ยวไปพาลูกจากไป

พร้อมกัน จะว่าไปก็เหมือนกับตกจากสวรรค์ลงสู่นรกก็ไม่ปาน เธอที่เป็นแม่ยังมีความรู้สึกเช่นนี้ เดี๋ยวลูกชายของเธอรู้เข้าจะ ยิ่งเศร้ากว่านี้มากแน่

ไม่รู้ว่านั่งอยู่นานแค่ไหน จนกระทั่งเซียวซูกลับมาพร้อมกับ สิ่งของ หลังจากกลับมาก็เอาของเก็บเข้าตู้เย็นเงียบๆ เหลียง หย่าเหอแค่มองดูเฉยๆ เห็นเขาเก็บของใส่ตู้เย็นจนเต็ม และหลัง

จากกลับมาเขาก็ไม่ได้มีการถามเรื่องของเจียงเสี่ยวไป

เจ้าลูกโง่คนนี้ คงคิดว่าเดี๋ยวไปยังอยู่ในบ้านกับลูกใช่ไหม คิดมาถึงตรงนี้ เหลียงหย่าเหอก็พูดขึ้น “ไม่ต้องเตรียมแล้ว เธอไปแล้ว”

เมื่อได้ยิน มือที่เคลื่อนไหวของเซียวซูก็หยุดนิ่ง หลังจากนั้นก็ ใส่ของเข้าตู้เย็นต่อไป การเคลื่อนไหวเหมือนหุ่นยนต์ และดู เหมือนมันเบลอ
เหลียงหย่าเหออดไม่ได้ที่จะโมโหขึ้นฉับพลัน ก้าวเข้าไป ตะโกนด่าเสียงลั่น “แกไม่ได้ยินที่ฉันพูดเหรอ เสี่ยวไป์ไปแล้ว เธอพาลูกไปด้วย ทําไมแกไม่ตอบ ทำไมแกเหมือนคนตายแบบนี้ แกยังเป็นสามีและพ่อคนอยู่หรือเปล่า!

เซียวซูยังคงไม่ตอบ นานมากที่เขาเหมือนจะสูญเสียกำลัง ทั้งหมดที่มีไป

“แล้วจะให้ผมทำยังไง

“อะไร”

“ผมจะทำยังไงได้ เธอไม่เต็มใจกลับมาหาผม ช่วงเวลาครึ่งปี บางทีเธออาจจะเลือกทางที่ดีได้แล้วจริงๆ

เมื่อพูดถึงตรงนี้ เซียวซูก็ลดสายตาลง เหยียดริมฝีปากอย่าง หมดหนทาง “บางทีผมควรเคารพการเลือกของเธอ ผมไม่อยาก บังคับอะไรเธอมากไปกว่านี้อีกแล้ว”

“อะไรที่เรียกว่าบังคับ” เหลียงหย่าเธอไม่เข้าใจความหมาย ในคำพูดของเขาเลยจริงๆ จับไหล่ของเขาเงียบๆ “แกเป็นพ่อ ของเด็ก แกต้องสู้ มันไม่ใช่การบังคับเข้าใจไหม

“คุณแม่ครับ อย่าพูดอีกเลย”

เซียวซูดันมือของเธอออก แล้วหันหลังกลับเข้าห้อง

เขาขังตัวเองอยู่ในห้อง หลับตาพลางครุ่นคิด ตลอดหกเดือน ที่ผ่านมาเขาอยู่นิ่งสงบและไม่รบกวนเจียงเสี่ยวไปสักวัน แล้วมัน ถึงจุดจบเพราะอะไร หลังจากเสี่ยวไปกลับมาเธอก็อุ้มลูกไป พูดกันตามจริงหากมันเป็นการตัดสินใจของเธอ ก็เหมือนว่าเขาจะ ไปสามารถไปห้ามอะไรเธอได้

เพราะก่อนหน้านี้ตอนที่พักฟื้นหลังคลอดถึงแม้เสี่ยวไปจะอยู่ กับเขา แต่ตลอดเวลาเธอไม่มีความสุขเลยสักนิด

บางทีพวกเขาอาจไม่เหมาะที่จะแต่งงานอยู่กินกัน แน่นอนว่าเขาควรทำตามคำทำนาย ไม่จากเป็นก็จากตาย เซียวซูยกมือขึ้นกุมใบหน้าส่งเสียงหัวเราะอย่างขมขื่น เวลานานผ่านไป ของเหลวคริสตัลใสไหลผ่านนิ้วมือ

หลังจากเจียงเสี่ยวไปอุ้มลูกไป ก็โทรหาตู้เซียวหยู ทางด้าน เซียวหยู่ที่กำลังตามหาอย่างบ้าคลั่ง จู่ๆ ก็พบว่าเจียงเสี่ยวไป โทรมาหา จึงรีบรับสายทันที

“เสี่ยวไป?”

“คุณแม่คะ ฉันได้ลูกมาแล้ว”

ตู้เชียวหยู่ตกใจอยู่นานก่อนจะถามว่า “ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน

เจียงเสี่ยวไปบอกที่อยู่ไป หลังจากนั้นก็นั่งรอพร้อมกับอุ้มเด็ก ไว้ในอ้อมแขน รอไม่นาน ตู้เชียวหยูก็รีบมาหา

ตอนแรกเธอไม่กล้าเชื่อ แต่เมื่อได้มาเห็นเสี่ยวไปอุ้มเด็กอยู่ใน มือซึ่งเป็นหลานของเธอก็ตระหนกตกใจมาก

“เสียว เสี่ยวไป แกไปเจอเซียวซูมาแล้วเหรอ”
เจียงเสียวไปนั่งอยู่กับเธอ เหมือนวิญญาณถูกดึงออกจากร่าง ตู้เซียวหยูพูดกับเธอจนกระทั่งรู้สึกตัว แล้วค่อยเงยหน้าขึ้นมอง เธอ

“อืม เพิ่งไปเจอมาค่ะ”

ตู้เชียวหยู่เห็นสีหน้าท่าทางของเธอ ในใจก็รู้สึกแย่มาก ได้แต่ ยื่นมือออกไปหาเธอ “มา ฉันช่วยแกอุ้มลูกนะ”

“ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่ได้เห็นเขานานแล้ว ฉันอุ้มเขาเองค่ะ”

เจียงเสี่ยวไปลุกขึ้นยืน หลังจากนั้นก็สอบถามว่า “ที่บ้านคุณ แม่มีของสำหรับเลี้ยงเด็กเล็กไหมคะ ฉันอยากพาเขาไปอยู่ที่บ้าน สักสองสามวัน”

“แน่นอนว่ามี” ตู้เชียวหยูพยักหน้า ตั้งแต่มีหลานชายคนนี้ ที่ บ้านของเธอมักจะมีสิ่งที่เขาต้องใช้ ทุกสัปดาห์เซียวซูจะพาเด็ก มาหา ดังนั้นที่บ้านไม่ว่าจะกินจะใช้อะไร ก็ล้วนเป็นของใหม่ทั้ง นั้น

“ดีค่ะ งั้นก็ไม่มีปัญหาอะไร เราไปกันเถอะ”

ระหว่างทางกลับ ตู้เชียวหยู่คิดจะถามเจียงเสี่ยวไปอยู่หลาย ครั้งว่าในใจกำลังคิดอะไรอยู่ แต่สุดท้ายก็ยังอดกลั้นไว้ แล้วถอน หายใจอย่างหมดหนทาง

ยังจะถามอะไรอีกล่ะ ไม่ว่าลูกสาวจะคิดอย่างไร เธอที่เป็นแม่ก็ จะสนับสนุนทุกเรื่องอย่างไม่มีเงื่อนไขอยู่แล้ว ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ยังไม่มีอะไรจะถามเข้าไปใหญ่
เพียงแต่ทันทีที่ใกล้จะถึงบ้าน จู่ๆ เจียงเสี่ยวไปกลับเริ่มพูด กับเธอเอง “คุณแม่คะ ฉันตั้งใจจะหย่ากับเซียวซู่ค่ะ”

เมื่อได้ยิน ตู้เซียวหยูก็สูดลมหายใจเข้าลึก รู้สึกว่ามันนาน มากกว่าที่ตนจะได้สติ

“หย่า หย่างั้นเหรอ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ