บทที่ 1433 เร็วเกินไป ห้ามไว้ไม่ทัน

และไม่รู้ผ่านไปไม่นานเท่าไหร่ เสี่ยวเหยียนควบคุมความกังวล ของตัวเองไว้ไม่อยู่ ขณะที่คิดอยากจะวิ่งตามออกไป หานซิงค์ กลับมาพอดี

ในมือของเขามีผ้าห่มหนึ่งผืน

ผ้าหม?

เสี่ยวเหยียนเห็นเขาเอาผ้าห่มเข้ามาแล้วทำให้เปียกทันที จาก นั้นก็ห่อตัวเสี่ยวเหยียนไว้อย่างรวดเร็ว

“นี่เป็นวิธีเดียวที่จะไม่ถูกไฟคลอก คุณพันตัวไว้ และตามผม ออกไปตอนนี้”

เมื่อพูดจบหานซิงก็จับมือของเสี่ยวเหยียนไว้และเตรียมเดิน

ออกไปข้างนอก

เสี่ยวเหยียนกลับคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงหยุดถามเขา “เดี๋ยวก่อน บนตัวของฉันมีผ้าห่มเปียก แล้วคุณล่ะ?”

ตอนนี้ทุกที่เต็มไปด้วยเปลวไฟ ถ้าใช้ผ้าห่มที่เปียกชื้นห่อตัวไว้ แน่นอนว่าสามารถป้องกันไฟลวกและไฟคลอกได้ นี่คือวิธีจัดการ ปัญหาที่ดี

แล้วเขาล่ะ? ตัวเขาไม่มีอะไรเลย และหลังจากที่เขากลับมา ครั้งนี้ เสื้อของเขายังมีร่องรอยถูกไฟไหม้มากกว่าเดิมอีกด้วย!
เมื่อคิดถึงตอนนี้ เสี่ยวเหยียนจึงรีบพูดตัดบทขึ้น: “พวกเราใช้ ผ้าห่มด้วยกัน!”

“ไม่ได้” หานซึ่งพูดปฏิเสธหล่อนด้วยน้ำเสียงดุดัน “ถ้าเราสอง คนใช้ด้วยกันสุดท้ายก็ต้องเจ็บทั้งคู่ เธอคนเดียวอย่างน้อย สุดท้ายก็มีคนเจ็บแค่คนเดียว”

“ไม่!” เสี่ยวเหยียนส่ายหน้าเต็มแรง หล่อนกัดริมฝีปากไว้แน่น เพื่อไม่ให้น้ำตารินไหลออกมา “คุณพูดผิดแล้ว ถ้าใช้ด้วยกัน อย่างน้อยคุณก็จะได้ไม่ต้องเจ็บหนักมาก คุณบอกว่าหลังจากนี้ คุณก็จะเป็นสามีของฉันแล้ว งั้นฉันก็เป็นภรรยาของคุณ ฉันไม่ อยากให้คุณต้องเจ็บคนเดียว ฉันช่วยคุณแบกไว้ได้”

“เจ้าโง่!” หานชิงยื่นมือออกไปลูบหัวหล่อนอย่างรุนแรง “ผม เป็นผู้ชาย ปกป้องผู้หญิงถือเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว ทำไมต้อง ให้คุณมาช่วยแบกรับด้วยล่ะ เชื่อฟังผมนะ ตอนนี้ออกไปกับผม ก่อน เดี๋ยวไฟจะไหม้เยอะกว่าเดิม

เสี่ยวเหยียนเห็นสายตาอันมุ่งมั่นเด็ดขาดของเขา ดูเหมือน ตั้งใจแน่วแน่แล้วว่าจะไม่ใช้ผ้าห่มผืนเดียวกับหล่อน หล่อนไม่มี วิธีอื่น จึงทำได้เพียงหาจากในห้องน้ำ สุดท้ายจึงหันไปเห็นผ้า ขนหนูที่แขวนอยู่ด้านข้าง “นั่นไง คุณใช้อันนั้น!

หานซึ่งยื่นมือไปดึงผ้าห่มลงมา แม้ว่าจะค่อนข้างสั้น แต่ก็ดีว่า ไม่มีอะไรเลย

เขารีบทำผ้าขนหนูให้เปียกอย่างรวดเร็ว จากนั้นห่อตัวเองเอา ไว้ จับมือเสี่ยวเหยียนไว้แน่น “วิ่งออกไปอึดใจเดียว ได้ไหม?”
เสี่ยวเหยียนพยักหน้าเต็มแรง

แต่ด้านนอกของโรงแรมในตอนนี้ มีคนกลุ่มหนึ่งกำลังเฝ้ารอ ด้วยความร้อนใจ

หลังจากที่หานซิงเข้าไปไม่นาน เซียวซูก็มาถึง เขาเดินอย่าง รวดเร็ว ราวกับบินเข้าไปด้านในห้อง คนอื่นยังไม่ทันตั้งตัว จึง ห้ามไว้ไม่ทัน

จนกระทั่งมีผู้หญิงสวมส้นสูงคนหนึ่งวิ่งตามมาอย่างกระหืด กระหอบ เมื่อเห็นไฟไหม้จึงหยุดลง

“เขาล่ะ?”

หานคู่จื่อมองดูคนที่เดินมาถามขึ้นด้วยความเหลือเชื่อ “คนที่ คุณถามถึงคือเซียว?”

คนที่วิ่งเข้าไปด้านในเมื่อครู่ ดูเหมือนว่าจะเป็นเซียวซู แต่…กลับไม่กล้ามั่นใจว่าตัวเองมองผิดไปรึเปล่า เพราะอีกฝ่าย วิ่งเข้าไปเร็วมาก จากนั้นพวกหล่อนจึงรู้สึกกังวลใจมาก ยืนอยู่ ตรงหน้าด้วยความทุกข์ใจ

ขณะที่หานมู่จื่อกำลังคิดสงสัย สายตาของเยโม่เป็นที่อยู่ด้าน ข้างก็หันไปมองหน้าผู้หญิงคนนั้น “เขาเข้าไปแล้ว

เมื่อเจียงเสี่ยวไปได้ยินเช่นนั้น จึงตกตะลึงไปทันที จากนั้นก็ มองเข้าไปด้านในห้องตามสายตาของเย่ไม่เป็น
เมื่อเห็นไฟที่กำลังลุกโชนอยู่ เลือดที่สูบฉีดอยู่บนใบหน้าของ หล่อนก็หายไปหมดทันที มือที่วางอยู่บนไหล่ทั้งสองข้างก็กำแน่น

“เขาเข้าไปแล้วจริงเหรอ? ไฟลุกแรงขนาดนี้ เขาไม่กลัวตาย บ้างหรือไง?”

เพียงเพื่อผู้หญิงแค่คนเดียว เขาวิ่งตรงเข้าไปแบบนี้จริงเหรอ เซียวซู นายปล่อยวางจากหล่อนไม่ได้เลยจริงๆ ใช่ไหม?

คำพูดพวกนี้ เจียงเสียวไปได้แต่พูดกับตัวเองในใจ เพราะ

เหตุการณ์ในตอนนี้ หล่อนก็พูดอะไรไม่ออก

หาน จื่อมองดูสายตาและอารมณ์ของอีกฝ่าย จึงรู้สึกว่าหล่อน คงสนิทกับเซียวมาก ไม่เช่นนั้นคงไม่ตามเขามาแบบนี้ เพียงแค่ คิดไม่ถึงว่า คนที่วิ่งเข้าไปเมื่อครู่จะเป็นเซียวซู อีกอย่างเย่ไม่เป็น เองก็มองเห็นชัดแล้ว

“ในเมื่อคุณเห็นเขาแล้ว ทำไมคุณไม่ห้ามเขาไว้ล่ะ?” เย่โม่เซินพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย: “เร็วเกินไป ห้ามไว้ไม่ทัน

เร็วคือเร็วมากจริงๆ แม้แต่หลัวหุยเหม่ยกับพ่อจางก็ยังไม่ทัน ได้ตั้งตัว เหมือนลมพัดผ่านไป หลังจากที่ได้ยินพวกเขาคุยกัน สามีภรรยาคู่นี้จึงตั้งสติขึ้นมาได้ว่ามีคนเข้าไปด้านใน

“ทำไมมีคนเข้าไปด้านในอีกแล้วล่ะ? ไฟไหม้เยอะขึ้นเรื่อยๆ คราวนี้จะทำยังไงดีล่ะ?”

เจียงเสี่ยวไปยืนอยู่ด้านนอกประตูโรงแรม โมโหมาก หล่อนก็ไม่สามารถบุกเข้าไปโดยไม่สนใจอะไรได้

โชคดีที่ตอนนั้นพนักงานดับเพลิงมาถึงพอดี ไม่นานนักที่ตรงนี้ ก็โดนกั้นบริเวณ หานมู่จื่อกับเย่โม่เซิน และคนอื่นๆถูกพาไปนอก บริเวณที่กั้นไว้

เพราะทําได้แค่รอ พวกหล่อนจึงทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เจียง เสี่ยวไปไม่รู้จักใครสักคนตรงนี้ จึงต้องไปนั่งอยู่ที่ซอกมุมหนึ่ง เพียงลำพัง ยื่นมือออกมากอดเข่าของตัวเองไว้ มองไปที่เท้าของ ตัวเอง

เจียงเสี่ยวไป เธออย่าเห็นแก่ตัวเกินไป เธอก็รู้ว่าเขามีใคร ในใจตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่เธอยังคงตัดสินใจที่จะลองคบกับเขา ในเมื่อเธอรู้เรื่องทุกอย่าง และยินยอมทุกอย่างงั้นเธอก็ต้องให้ เวลากับเขา

วันนี้มาร่วมงานแต่งงาน แต่ไม่มีใครคาดคิดเลยว่างานแต่ง วันนี้จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น นี่ถือเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน มาก ในขณะที่เขายังไม่ลืมผู้หญิงคนนั้น เขาสามารถบุกฝ่าเข้าไป ในเพลิงไฟอย่างไม่คิดชีวิตเช่นนี้ได้ถือเป็นเรื่องปกติ

ดังนั้น ให้อภัยเขาเถอะ

อีกอย่าง สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ก็คือ เขาสามารถออกมา จากด้านในได้อย่างปลอดภัย ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเขา เจียง เสี่ยวไปแทบไม่อยากคิดต่อ

หล่อนนั่งอยู่ตรงนั้นด้วยท่าที่น่าสงสาร
น่าเสียดายที่ตอนนี้ทุกคนต่างกำลังเป็นกังวล ดังนั้นจึงไม่ได้ สนใจอารมณ์ความรู้สึกของผู้คนรอบข้าง

ไม่นานนัก ก็มีข่าวความคืบหน้า บอกว่าหานซิงพาเสียวเหยีย นออกมาได้แล้ว ทั้งสองไม่เป็นอะไรมาก แต่อาจจะเป็นเพราะสูด ควันมากเกินไป ดังนั้นเมื่อออกมาได้ไม่นาน เสี่ยวเหยียนจึงเป็น ลมไป และหานชิงก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน ทั้งสองจึงถูกหามขึ้นรถ พยาบาลไป หานมู่จื่อเป็นเพื่อนสนิทกับเสี่ยวเหยียน และเป็นน้อง สาวของหานซิงเช่นกัน ไม่นานนักจึงพาเสี่ยวหมี่โต้วขึ้นไปบนรถ พร้อมกัน

ต้องมีคนรออยู่ที่สถานที่เกิดเหตุ นั่นก็คือเย่ไม่เซิน ก่อนที่จะ ออกไป หานมู่จื่อพูดกับเย่ โม่เซินว่า “เซียวซูก็เข้าไปแล้ว ถึงตอน นั้นคุณช่วยดูด้วยนะ”

“อั้ม”

เพราะเมื่อก่อนเซียวซูคอยติดตามเขามาตลอด เยโม่เซินเองก็ ไม่เคยลืมเรื่องนี้

หลังจากที่พวกเขาออกไป เจียงเสี่ยวไปก็ยังรออยู่ เพราะเมื่อ ครูหล่อนเห็นผู้ชายคนหนึ่งอุ้มผู้หญิงคนนั้นเข้าไปในรถพยาบาล แล้ว นั่นก็คงเป็นคู่รักใหม่ในวันนี้

แล้วเซียวซู่ล่ะ?

พวกเขาออกมากันหมดแล้ว เขาก็ควรใกล้ออกมาแล้วไม่ใช่เหรอ?
เจียงเดี่ยวไปรีบลุกขึ้นยืน จากนั้นรออยู่ที่ทางเข้าที่พวกนักดับ เพลิงกั้นเอาไว้ เย่ไม่เป็นยืนเม้มปากรอด้วยสีหน้าอันเย็นชา

งานแต่งงานดีๆ กลับถูกไฟไหม้จนวุ่นวายไปหมด หลังจากที่สั งอานรู้เรื่องนี้ จึงค่อยๆ ให้แขกทยอยออกไป

และเจียงเสี่ยวไปในตอนนี้ยังเฝ้ารอให้เซียวซูออกมาอย่าง กระวนกระวายใจ รออยู่นานสักพักใหญ่ แต่ยังคงไม่เห็นเงาของ เซียวซู หล่อนกัดริมฝีปากแน่น “ด้านในยังมีคนอยู่ ทำไมยังไม่ ออกมาล่ะ?”

หล่อนพูดพลาง คิดจะบุกเข้าไป จากนั้นก็ถูกเจ้าหน้าที่ขวางไว้

“พวกคุณปล่อยฉันนะ ด้านในยังมีคนที่ไม่ออกมา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ