บทที่ 1531 กลับประเทศมาดูลูก

“แน่นอน ฉันรู้จักนิสัยใจคอของลูกสาวฉันดี และอีกอย่างฉันก็จะ ไม่หลอกคุณ

หลังจากได้รับการรับประกันจากแม่ยาย เซียวซูก็ฟื้นคืนชีพ ไปดื่ม โจ๊กแล้วพักผ่อน

อาจจะเป็นความคิดถึงและความคาดหวัง หลังจากการทำ เรื่องต่างๆ ต่อเนื่องก็เริ่มมีพลัง ตัวเองจึงไปดูแลลูก ให้นมผงลูก ให้เขาปัสสาวะและทุกอย่าง

เขาเปลี่ยนจากชายหนุ่มแข็งแรงกลายมาเป็นพ่อบ้านรับผิด ชอบเรื่องในบ้าน

และระหว่างที่รอคอย เซียวซูยังรักษาตนอย่างดี ทุกวันเดิน ทางอยู่แค่สองที่คือออกจากบ้านไปทำงานเลิกงานก็ตรงกลับ

บ้านมาดูแลลูก

ในบริษัทถึงขั้นที่ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งที่เห็นเขาอยู่คนเดียวก็ อยากใกล้ชิดเขา

หญิงสาวเริ่มเข้าหา “ฉันไม่รังเกียจที่คุณเคยแต่งงานค่ะ และก็ ไม่รังเกียจที่คุณมีลูก ฉันยินดีรับเด็กเป็นลูกแท้ๆ ของตัวเองค่ะ”

มันเป็นความจริงใจมากจริงๆ

เซียวซูพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจมาก “ขอโทษด้วย แต่ผมรังเกียจ ผมรอภรรยาของผมกลับมาอยู่ตลอดเวลา”

หญิงสาวหน้าซีดไปเล็กน้อย พูดด้วยเสียงต่ำว่า “เธอจากไป แล้วนะคะ กลัวว่าจะไม่กลับมาอีกแล้วหรือเปล่า คุณจะรออย่าง เป็นทุกข์แบบนี้ต่อไป จะรอไปจนถึงเมื่อไร

เซียวซูยิ้มและพูดว่า “รอถึงเมื่อไรก็ได้ ยังไงชีวิตนี้ผมก็รอ

เพียงเธอ จะไม่มีผู้หญิงคนอื่นอีกแล้วครับ”

มั่นคงและอ่อนโยน

เห็นเซียวซูเป็นแบบนี้ หญิงสาวก็ทั้งเสียใจและทั้งอิจฉามาก ในเวลาเดียวกัน สามารถถูกผู้ชายแบบนี้รักมันจะมีความสุขแค่ ไหนกันนะ แต่เธอรู้ว่าตัวเองไม่สามารถบังคับเขาได้ ได้แต่พูดกับ เขาว่า “งั้นก็ได้ค่ะ ขออวยพรให้คุณรอจนสามารถได้ภรรยาของ คุณกลับมาแน่นอน”

ได้ฟังสิ่งนี้ สีหน้าท่าทางของเซียวซูก็ผ่อนคลายลง เงยหน้าขึ้น มองอีกฝ่าย

“ขอบคุณครับ ขออวยพรให้คุณค้นพบความสุขที่เป็นของคุณ เองในเร็ววันเหมือนกัน”

เห็นว่าในที่สุดเขาก็มองตรงมาที่ตนจนได้ก็พลันตาแดง จาก นั้นก็ยกมือขึ้นเอาผมทัดหู “ฉันคิดว่าคงไม่พบหรอกค่ะ ที่จริงแล้ว ฉันก็ไม่ได้ชอบคุณ ฉันเคยมีแฟนมาก่อน แต่ฉันไม่สามารถมีลูก ได้ ดังนั้นเราจึงเลิกกัน

เมื่อพูดมาถึงตรงนี้เธอก็หยุดนิ่ง ก่อนจะพูดช้าๆ ว่า “ในชีวิตนี้ฉันไม่สามารถมีลูกได้แล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกว่าฉันเต็มใจที่ จะรับเด็กเป็นลูกของตัวเอง

เซียวซูชะงักไป คิดไม่ถึงว่าเธอจะไม่สามารถมีลูกได้ เขาค่อน ข้างเกิดความเห็นอกเห็นใจ เนื่องจากคำพูดที่เธออวยพรให้ตน

ดังนั้นเขาจึงปลอบใจเธอหนึ่งประโยค

“มันไม่สำคัญหรอกครับ หลังจากนี้คุณจะพบคนที่ยอมรับใน ตัวคุณได้แน่นอน”

“ขอบคุณค่ะ”

หลังจากเซียวซูกลับบ้านก็มาดูแลลูกต่อ ต่อจากนั้นก็เขียน ไดอารี่ และเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อให้รางวัลผลงานล่าสุดของเสียว ไป

นี่คือสิ่งที่เขาทําทุกวัน

ถึงแม้ว่าเจียงเสี่ยวไปจะจากไป แต่ผลงานของเธอยังคง อัปเดตทุกวัน ในทุกๆ วันเซียวซูจะเข้าไปดูเนื้อหาที่ตีพิมพ์ขึ้น ใหม่ของเธออย่างจริงจัง แล้วคาดเดาว่าวันนั้นๆ เธอจะอยู่ใน อารมณ์ที่ดีหรือไม่ดี เซียวซูทำเรื่องแบบนี้จนกลายเป็นนิสัยไป แล้ว

และการดูเนื้อหาใหม่ประจำวันของเจียงเสี่ยวไป ก็ทำให้เชียว ซูรู้สึกว่าที่จริงเธอยังไม่ได้จากตนไปไกลเกินไป ตนยังสามารถ เห็นเธอได้ทุกวัน รู้สึกถึงเธอได้

จากนั้นหานมู่จื่อก็โทรมาถามความเป็นไปกับเซียว หลังจากที่รู้ว่าเจียงเสี้ยวไปจากไปแล้วเขาก็ถอนหายใจ แล้วก็ปลอบเขา สองสามประโยค

ในเรื่องนี้ คนที่รู้สึกผิดมากที่สุดก็คือเสี่ยวเหยียน

หลังจากที่เธอรู้เรื่องที่เกิดขึ้น ก็ส่งข้อความขอโทษให้เจียง เสี่ยวไป แค่ทิ้งคำว่าขอโทษนะให้เธอประโยคเดียว แล้วจากนั้น

ก็ไม่ได้ติดต่อเธออีก

ทุกครั้งที่เจียงเสี่ยวไปเปิดวีแชท จะเห็นเสี่ยวเหยียนส่ง ข้อความสามคำนี้ให้เธอมาบนนั้นตลอด เมื่อใดก็ตามที่อยาก ตอบกลับ ก็กลับไม่รู้จะพูดอะไร จนสุดท้ายก็ได้แต่เลื่อนรายการ ลง แล้วไปดูคนที่ส่งข้อความใส่ใจมาให้เธอในช่วงเวลานี้ มีฟาง ถังถัง มีบรรณาธิการของเธอ มีแม่ของเธอ ยังมีแม่สามีของเธอ เหลียงหย่าเหอ และมีพ่อด้วย บรรดาเพื่อนๆ และครอบครัวต่าง ถามว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง

เจียงเสียวไปไม่ได้ตอบกลับสักข้อความเดียว และก็ไม่มีการ แชร์โมเมนต์ แค่อัปเดตผลงานใหม่ของตัวเองทุกวัน จากนั้นก็ อ่านคอมเมนต์ที่ผู้อ่านทิ้งไว้ ใช้ชีวิตค่อนข้างโดดเดี่ยวกับค่า ลิขสิทธิ์เพียงอย่างเดียว

ใช้ชีวิตแบบนี้กินเวลาไปประมาณครึ่งปี ความเหงาดูเหมือนจะ กลายเป็นนิสัย เพียงแต่ช่วงนี้เจียงเสียวไปเริ่มไม่อยากอยู่คน เดียวมากขึ้นเรื่อยๆ

เธอคิดถึงลูกของตัวเองเป็นพิเศษ และก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นอย่างไร ผ่านไปครึ่งปีแล้ว เขาจะเดินได้หรือยัง หรือว่าจะพูดได้แล้ว ถ้าเห็นเธอ จะสามารถเรียกแม่ได้ไหม

ความคิดเติบโตอย่างรวดเร็วเหมือนเถาวัลย์ ไต่สูงขึ้นไป รวดเร็ว ในไม่ช้ามันก็เข้าพันเกี่ยวกับหัวใจของเจียงเสี่ยวไป ดัง นั้นเธอจึงเริ่มมีใจคิดอยากกลับประเทศไปดูลูก

เจียงเสี่ยวไปจึงเก็บของเลยวันนั้น จากนั้นก็ซื้อตั๋วเพื่อกลับ

ประเทศ

เธอวางแผนจะแอบกลับไปดู ยังคงไม่ไปเจอเซียวซู กลับไปยังเมืองนี้อีกครั้ง คิดไม่ถึงว่าเวลาผ่านไปแล้วครึ่งปี ทันทีที่ลงจากเครื่อง ความรู้สึกที่คุ้นเคยก็ปะทะเข้ามา

คิดไม่ถึงว่าจากไปครึ่งปี ยังคงมีความรู้สึกผู้พัน อาจเป็นเพราะ ตั้งแต่เด็กเธอก็เกิดที่นี่ เจียงเสี่ยวไปเดินไปเดินมามองดูไปทั่ว

ทั้งทั้งที่จากไปครึ่งปีแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกคุ้นเคยกับต้นไม้ใบหญ้า มองอย่างไรก็อบอุ่น ในขณะที่เธออยู่คนเดียวในอพาร์ตเมนต์ ต่างประเทศ อยู่มาครึ่งปี ทุกวันเมื่อตื่นขึ้นมาในห้องนอนจิตใจก็ ยังมีแต่ความมึนงงสับสนเล็กน้อย รู้สึกว่าตื่นขึ้นมาทุกวันใน สถานที่แปลก

แต่ที่นี่มันต่างกัน

คุณป้าที่อยู่บนเครื่องบินลำเดียวกันกับเจียงเสี่ยวไป ขณะที่อยู่ บนเครื่องได้ดึงเธอไปคุยด้วย หลังจากลงจากเครื่องบินทั้งสองก็ ขึ้นรถบัสคันเดียวกัน ทันทีที่เห็นเจียงเสี่ยวไปเธอก็รู้สึกคุ้นเคยจึง เข้ามาพูดคุยกับเธอ
“สาวน้อย คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอคุณอีก คุณกลับมาบ้านเหรอ” เจียงเสี่ยวไปนิ่งไปก่อนจะพยักหน้า

ที่จริงแล้วเธอกลับบ้านที่ไหนกัน เพียงแต่อยากกลับมาดู ลูกชายของตัวเอง ดังนั้นจึงลังเลอยู่นานก่อนจะพยักหน้า

ป้าไม่ได้สังเกตเห็นอาการนิ่งและลังเลของเธอ ยังคง กระตือรือร้นมาก “ดูลักษณะคุณยังเด็กมาก เป็นการกลับมาจาก การเรียนต่อต่างประเทศเหรอ”

ได้ฟังดังนั้น เจียงเสี่ยวไปก็ส่ายหน้าอย่างกระอักกระอ่วน “ไม่ใช่ค่ะ ฉันแค่ไปเที่ยวมา

“อ๋อๆ ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้ งั้นแสดงว่าคุณยังไม่มีใครเหรอ”

เจียงเสี่ยวไปยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกถึงความผิดปกติ การที่เธอถามว่า ไม่มีใครเหรอ หรือว่าคุณป้าตรงหน้านี้มีความเป็นแม่สื่อด้วย

ตามที่คาด โดยไม่รอให้เธอตอบ ป้าก็ยิ้มกริ่มและพูดว่า “คุณ เห็นไหมว่าเราสามารถพบกันบนรถบัสอีกมันก็เป็นโชคชะตา ลูกชายฉันยังไม่มีแฟน คุณอยากทำความรู้จักกับเขาไหม ก่อน หน้านี้บนเครื่องบินฉันก็รู้สึกว่าคุณดูเข้าถึงง่าย

เมื่อได้ฟังอย่างนั้นเจียงเสี่ยวไปก็ได้แต่หัวเราะขมขื่น เธอไหน เลยจะเข้าถึงง่าย ความจริงแล้วที่คุณป้าตรงหน้าเข้าถึงได้ง่ายนั้น เป็นเพราะเธอแค่ตะขิดตะขวงใจที่จะปฏิเสธการพูดคุยกับเธอ เท่านั้น
ตอนนี้ไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะให้ตนรู้จักกับลูกชายเลยเหรอ แต่นี่มันน่าอาย เจียงเสี่ยวไปยิ้มและพูดเสียงเบาว่า “ขอโทษ นะคะคุณป้า ฉันไม่สามารถทำความรู้จักกับลูกชายของคุณป้าได้ ค่ะ ฉันมีลูกแล้ว”

ได้ฟังแล้วป้าก็ยังรู้สึกแปลกใจ “มีลูกแล้วเหรอ”

“ค่ะ ครั้งนี้ที่ฉันกลับประเทศมา ก็คือกลับมาดูลูกค่ะ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ