บทที่ 946 ฉันชอบคุณนานยิ่งกว่า

เผชิญคำถามของเสี่ยวเหยียนแล้ว ก็เหมือนตอนนั้น ตอนที่เธอ อยู่ห้องครัวแล้วถามตัวเองว่าเหมือนที่ชอบเธอใช่มั้ย หูของเซียวแดงขึ้นในทันที หลังจากนั้นเขาก็เรียกพนักงาน

มาสั่งอาหาร

เวลาแบบนี้จะให้เสี่ยวเหยียนสั่งอาหารคงเป็นไปไม่ได้แน่ เพราะฉะนั้น เซียวไม่ได้ถามเธอแม้แต่คำ ก็ตัดสินใจช่วยเธอ สั่งอาหารที่อุ่นร่างกายให้อบอุ่นแก่เธอ หลังจากนั้นก็ยื่นเมนู คืนให้กับพนักงานไป

หลังจากพนักงานเดินจากไป เซียวซู่กลับสังเกตเห็นว่าเสี่ยวเห ยียนยังจ้องมองเขาอยู่ ดวงตาคู่นั้นจ้องเขาไม่ขยับ

และเป็นเพราะเพิ่งจะผ่านการร้องไห้มาตาคู่นั้นดูบวมแดง ยิ่งดู

น่าสงสารมาก

“นายยังไม่ได้ตอบคำถามของฉันเลยนะ

เธอพูดอย่างดื้อรั้น

เซียวซู

เงียบไปสักพัก เขาอธิบายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ต่างก็ เป็นคนรู้จักกัน ถ้าวันนึง เธอเห็นคนที่รู้จักเดินร้องไห้อยู่บนถนน เธอจะเพิกเฉยได้ลงคอหรอ? ”
ฟังเขาอธิบายแบบนี้แล้ว เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่าก็มีเหตุผล แล้ว พยักหน้าเห็นตาม จากนั้นก็พูด “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เองหรอ งั้นก็ดี…….ฉันยังนึกว่า……..นายชอบฉันแน่ะ”

ท่าทางมือของเซียวซูได้หยุดลง สายตามองไปที่เธอ เสี่ยวเหยียนไม่ได้มองหน้าของเขาอีก แต่หลุบตามองที่โต๊ะ “ถ้านายพูดว่าชอบฉันแล้วล่ะก็ ฉันคงต้องปฏิเสธนายไป แน่นอน”

หัวใจของเซียวซูรัดแน่นขึ้น ดวงตาที่แดงได้จางหายไป

แต่เสียดายที่เสี่ยวเหยียนไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางและอารมณ์ ที่เปลี่ยนแปลงของเขา เอาแต่พูดของตัวเองเหมือนเคย “ถ้า หากนายชอบฉันเข้าจริง แล้วฉันปฏิเสธนายไป นายก็คงจะต้อง เสียใจมากๆ ก็เหมือนฉันในตอนนี้ ที่ทั้งเสียใจทั้งน่าอนาถ

เซียวจับใจความสำคัญจากคำพูดของเธอ เขาหรี่ตาลง

“ตอนนี้เธอ?

“ใช่แล้ว ฉันเพิ่งถูกปฏิเสธมานี่เอง”เสี่ยวเหยียนเงยหน้าขึ้น มา แกล้งหันไปยิ้มกว้างๆ ให้กับเซียวซูที่นึง : “หน้าตอนนี้ของฉัน ดูแย่มากเลยใช่มั้ย? เมื่อกี้นายเองก็เห็นแล้วหนิ ความรู้สึกที่ถูก คนอื่นปฏิเสธนั้นมันทรมานจริงๆ โดยเฉพาะตอนนายยังชอบฝั่ง ตรงข้ามอยู่มากๆซะด้วย”

ทันใดนั้น เซียวซูก็บอกไม่ถูก ว่าตอนนี้ตัวเองมีความรู้สึกยัง ไง
เขาไม่รู้ว่าเธอผ่านเรื่องอะไรมา เพียงแค่อยากรีบเดินเข้าไป ปลอบใจเธอ แต่เขาเป็นคนซื่อบื้อแข็งทื่อ สุดท้ายแล้ว หลังเดิน เข้าไปก็พูดคำปลอบใจไม่ออกเลยสักคำ ตอนนี้…….

กลับจู่ๆมารู้ว่าเธอถูกปฏิเสธมา ใคร? ? ?

“เพราะฉะนั้น โชคยังดี ที่นายคิดกับฉันแค่เพื่อน ถ้าขืนนาย ชอบฉันแล้วล่ะก็ นายก็จะมีสภาพแย่เหมือนฉันในตอนนี้…….

พูดจบ เสี่ยวเหยียนยังหัวเราะฮิฮิขึ้นมา

ความรู้สึกตอนนี้ของเซียวซูยากจะบรรยาย มือที่เดิมที่วางอยู่

บนโต๊ะได้ค่อยๆแอบย้ายลงมาอยู่ใต้โต๊ะวางอยู่บนตักของตัว เอง แม้แต่ตัวเองยังไม่รู้สึกตระหนักถึง และมือก็ได้ค่อยๆ เป็น หมดจนแน่น มองหน้าเธอแล้ว เหมือนไม่ใช่แค่เพิ่งจะหลงรัก แต่คือรักจน

หัวปักหัวป่าไปแล้ว

“นานเท่าไหร่แล้ว? ”

เซียวซูได้ยินเสียงตัวเองกำลังถามเธอ

“อ้า? “เสี่ยวเหยียนเหมือนไม่เข้าใจว่าเขากำลังถามอะไรเธอ เซียวซูยิ้มขึ้นบางๆ เธอรักเขาคนนั้น นานเท่าไหร่แล้ว? ”

เสี่ยวเหยียนราวกับเมาเหล้าอย่างไรอย่างงั้น ก้มหน้าเริ่มนับ นิ้วมือตัวเองขึ้นมา หน้าตาของเธอดูจิ้มลิ้ม ทำให้คนอดไม่ได้อยากจะกอดเธอมาไว้ในอ้อมกอด

เธอนับอยู่นาน ถึงเงยหน้าขึ้นมาพูดอย่างเศร้าใจ “จะสี่ปี แล้ว”

ได้ยินแบบนี้แล้ว เซียวซูได้ยกมุมปากยกขึ้น

“สี่ปีหรอ? ”

เขานับเวลาอย่างละเอียด ตัวเองแอบชอบเสี่ยวเหยียนมาก หกปีแล้ว

ที่แท้ เวลามันผ่านไปเร็วจังเลย

เวลาได้หายไปในทุกวัน ถ้าไม่ตั้งใจไปนับ ยังคงรู้สึกเรื่องมัน ราวกับเพิ่งเกิดในเมื่อวัน แต่ทั้งนี้ก็เหมือนกับห่างไกลมาก ความ คิดของเซียวซูดูจะเลือนราง

“ใช่ สี่ปี! “เสี่ยวเหยียนใช้แรงพยักหน้า “นานมากใช่มั้ย ล่ะ? ตอนแรก ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะรักเขาได้นานขนาดนี้ สี่ปี เชียวนะ……

เธอแบมือนับนิ้วแล้วพูดไปด้วย : “นี่มันเป็นวัยใส่ของฉัน หลายปีเลยนะ เวลาสี่ปีเชียวนะ!

เซียวซูคิดอยู่ในใจ

ที่ผมแอบชอบคุณยิ่งนานกว่า

ถึงแม้ว่าเขาเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงชอบเสี่ยวเหยียน ความ รู้สึกนี้มันมาอย่างไม่ทันตั้งตัว แต่ตอนนั้น เขารู้สึกมีใจให้เธอแล้วจริงๆ

ตั้งแต่หลังจากที่เซียวซูติดตามคุณชายเย่มา ก็ได้ทุ่มเทเวลา ให้แต่งานไปหมด รอจนเขามีเวลา เขาก็เหนื่อยจนไม่อยากหาคู่ แล้ว ถึงที่บ้านจะเร่งเขาเรื่องงานแต่ง แต่เขาเองก็เต็มใจที่จะ เลือกแบบนี้

เพราะสําหรับเขาแล้ว เย่ ไม่เป็นคือคนที่เขาสามารถเสียสละ ชีวิตตัวเองได้

ตอนนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเยโมเงินยื่นมือช่วย ตอนนี้เขาคงยัง ตกระกำลำบาก หรือบางทีเขาอาจจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วก็เป็นได้ แม้กระทั่งบ้านแตกสาแหรก

เพราะฉะนั้น ตอนนั้นหลังจากที่รู้ว่าตัวเองมีใจให้กับเสี่ยวเห ยียน เซียวซูรู้สึกเศร้าใจในชั่วขณะ ไม่นานเขาก็เก็บความรู้สึกนี้ ไว้ในส่วนลึกของหัวใจ

พอเก็บก็เป็นหลายปีเลย

รอจนเธอมายืนต่อหน้าตัวเองตัวเป็นๆอีกครั้ง ความรักที่ถูก เก็บไว้ส่วนลึกในใจก็ได้งอกออกมาอีกครั้ง

หลังจากนั้น เมื่อจํานวนครั้งที่พบหน้ากันมากขึ้น และคิดถึง เรื่องราวอดีตบ่อยๆ ต้นกล้าที่งอกเงยได้ค่อยๆเติบโตขึ้นมา

พอนึกถึงนี้ เซียวซูเงยหน้าขึ้นมา สายตาหยุดอยู่ที่ร่างของ เสี่ยวเหยียนอีกครั้ง

ถ้าในเวลานี้ เขาบอกว่าชอบเธอ เธอจะยอมรับตัวเองหรือเปล่าน้า?

แต่ถ้าเป็นแบบนี้จริง นั้นเขาก็กลายเป็นคนฉวยโอกาสสินะ? หมัดที่วางอยู่บนตักยิ่งอยู่ก็ยิ่งแน่นขึ้นทุกที สุดท้ายก็ยอม ปล่อยมือ

ช่างเหอะ บอกรักในตอนนี้ มันไม่ยุติธรรมกับพวกเขาทั้งสอง ฝ่าย

ในเมื่อเธอถูกปฏิเสธมา นั้นก็รอให้เธอจัดการอารมณ์จิตใจ ตัวเองให้ดีก่อนค่อยว่ากัน รอเธอตายใจกับคนที่เธอรักคนนี้ ก่อน ตอนที่เธอใจว่างแล้ว เขาค่อยหาวิธีให้ตัวเองเดินเข้าไปใน ใจของเธอ

แต่เสียดาย ใบหน้าของเขาในตอนนี้……..

ก็ไม่รู้ว่าเสี่ยวเหยียนเธอจะชอบหรือเปล่า แต่ถ้าไม่รองดู ใครก็ไม่รู้ว่าผลสุดท้ายมันจะเป็นยังไง

หลังจากที่พนักงานมาเสิร์ฟ เสี่ยวเหยียนกลับจู่ๆเปิดปากของ เหล้ากับพนักงานขึ้นมา

พนักงานอึ้งไปครู่นึงแล้วหันไปมองเซียวซู เซียวซูเลยรีบห้ามเธอไว้

“เธอตากลมหนาวอยู่นาน ดื่มเหล้ามันไม่ดีต่อกระเพาะของ เธอ ดื่มอะไรร้อนๆก่อน แล้วค่อยทานอะไรหน่อย”

“ไม่เอาอ่ะ”
เสี่ยวเหยียน ใส่หัว” “ฉันอยากดื่มเหล้าตอนนี้

พูดจบ สายตาของเธอก็จ้องเขียวอย่างไม่ขยับ “นายไม่รู้ หรอก…หัวใจของฉันในตอนนี้ทรมานแค่ไหน”

เซียว หลังจากดื่มเหล้า กระเพาะจะยิ่งทรมาน พอถึง ตอนนั้น เธอจะยิ่งทรมานรู้มั้ย”

“ไม่เป็นไร ฉันอยากดื่ม เซียวซู นายเป็นเพื่อนของฉันใช่ มั้ย? งั้นก็ฟังฉันครั้งนึงได้มั้ย? ”

เพื่อน……..

เซียวซูได้แต่ฝืนยิ้มอยู่ในใจโดยทำอะไรไม่ถูก นี่เขาขุดหลุม ให้ตัวเองหรอเนี่ย? รู้แต่แรกก็ไม่บอกว่าเป็นเพื่อนแล้วไม่อย่าง นั้น ตอนนี้เธออ้าปากพูดทีไรก็เอาคำว่าเพื่อนมากดขี่ตัวเองอยู่ แบบนี้

ระหว่างที่เซียวซูกำลังจะต่อว่าเธออีกครั้งนั้น เสี่ยวเหยียนก็ได้ ทำท่าทีขอร้องเขา “ขอร้องนายล่ะ ฉันดื่มครั้งนี้ครั้งเดียว! แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว?

ครั้งเดียวยังไม่พอหรอ?

“อีกอย่าง ฉันหนาวขนาดนี้ ดื่มเหล้าก็ช่วยให้ร่างกายอบอุ่น ได้ นายไม่รู้หรอ? ”

คำนี้พูดจนเซียวซูโต้กลับอะไรไม่ได้ เขาได้แต่พยักหน้า นั้น………แค่นิดเดียวนะ อีกอย่าง ต้องทานอะไรรองท้องก่อนถึงดื่มได้

เสี่ยวเหยียนรับปากทันที

ไม่นาน เหล้าก็ถูกเสิร์ฟมา สุดท้ายเซียวซูก็ห้ามเธอเอาไว้ไม่

อยู่

เธอเชื่อฟังเขา ทานอะไรรองท้องไปหน่อย แต่เหล้ากลับดื่ม ไปไม่น้อยเลย ดื่มจนสุดท้าย หน้าของเธอแดงไปทั้งหน้าและเมา จนเริ่มพูดจาเลอะเทอะ

เซียวซูก็เริ่มเสียใจที่รับปากให้เธอดื่มเหล้า

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ