เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่1560 ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ



บทที่1560 ไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ

หลังจากเปิดเทอมได้หนึ่งสัปดาห์ ในที่สุดก็ถึงวันหยุด พอถาง หยวนหยวนเดินออกมาที่หน้าประตูโรงเรียนก็เจอกับอ ทันที

“พี่คะ พี่มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่

“เพิ่งถึง”

“คุณน้าจอ ให้พี่มารับฉันเหรอคะ ?”

“ประมาณนั้นแหละ” ที่จริงก็มีความตั้งใจส่วนตัวของเขาด้วย เพราะหลังจากที่ถางหยวนหยวนเริ่มเข้าเรียน เฉือซูก็รับหน้าที่ เป็นคนรับส่งเธอไปโรงเรียนมาตลอด

จนเหมือนว่ากลายเป็นความเคยชินไปแล้ว ไม่ว่าหานคู่จื่อจะ คอยกําชับหรือไม่ก็ตาม

“ประมาณนั้น ? แล้วหมายความว่าพี่ชายมารับฉันเอง หรือ คุณน้าจอให้พี่มารับฉันกันแน่คะ ?”

“พี่ชายอยากมารับเธอเอง พอใจหรือยัง” เฉือรู้ว่ายังหนูนี่ เริ่มคิดอะไรในใจอีกแล้ว เลยพูดสิ่งที่เธอชอบฟังตามความคิด ของเธอออกมา

และก็เป็นไปตามนั้นพอถางหยวนหยวนได้ยินเข้า ใบหน้าเล็ก ที่อวบอิ่มนั่นก็เผยรอยยิ้มกว้างออกมา และก็เข้าไปกอดแขนของยูฉือซูเอาไว้ “พี่ชายช่างแสนดีจริงๆ

เพิ่งเขือเฟยอยู่ด้านข้างมองดูฉากนี้ด้วยความอิจฉา ในใจก็ คิดว่ามีพี่ชายนี่ดีจังเลย ไม่เหมือนเธอ…….

ถางหยวนหยวนคิดอะไรขึ้นมาได้ จู่ๆก็หันไปมองทางเพิ่ง เขือเฟย

“เฟยเฟย พวกเรารู้จักกันมานานขนาดนี้แล้ว เธอยังไม่เคยไป

บ้านฉันเลยสินะ ถ้าอย่างนั้นครั้งนี้เธอกลับบ้านไปพร้อมฉันดีไหม ?”

พอได้ยินแบบนั้น สีหน้าของเพิ่งเขือเฟยก็ฉายแววสับสนออก

มา แล้วรีบโบกมืออย่างตื่นเต้น “แบบนี้คงไม่ค่อยดีมั้ง

“มีอะไรไม่ดีกัน เธอกับฉันรู้จักกันมาตั้งนานหลายปี ไม่เคยนั่ง รถกลับไปกับฉันเลย ตอนนี้คุณแม่ของเธอก็ไม่อยู่บ้านไม่ใช่เหรอ ถ้าเธอกลับไปก็ต้องอยู่คนเดียวน่ะสิ หรือไม่ต่อจากนี้ช่วงสุด สัปดาห์เธอกลับกับฉันทุกสัปดาห์เลยดีไหม ?”

สายตาของฉือซูหล่นไปอยู่ที่ใบหน้าของเพิ่งเขือเพีย

เมิ่งเขือเฟยหูแดงไปหมด ตกใจจนก้าวถอยหลังไปสองก้าว แล้วก็โบกมือพร้อมพูดว่า “ไม่ต้องจริงๆ ฉันนั่งรถบัสกลับไปก็เร็ว เหมือนกัน อีกอย่างฉัน………

“ในเมื่อหยวนหยวนเอ่ยชวนเธอ งั้นก็ไปด้วยกันเถอะ”

คำพูดประโยคเดียวของฉือ ทำให้คำพูดของเมิ่งเขือเฟย หยุดลงทันที เธอมองดูถางหยวนหยวนอย่างระมัดระวัง ไม่มีความกล้าใดๆทั้งนั้น

“ไม่เป็นไรหรอกเฟยเฟย คุณน้าจอชอบเด็กมาก เธอกลับไป พร้อมกับฉัน ที่บ้านมีน้องเสียวโตวหยาด้วย

“ได้ได้จริงๆเหรอ

“แน่นอนสิ

สุดท้ายเพิ่งเขือเฟยก็รวบรวมความกล้า แล้วจากไปพร้อมกับ เธอ

ไม่ไกลจากหน้าประตูโรงเรียนนักหยวนเท่านั้นกับจางเสี่ยวลู่ เห็นทั้งสามคนจากไปพร้อมกัน ก็ทำออกมาคำหนึ่ง “ปกติแสร้ง ทำตัวเหมือนลูกแกะน้อย คิดไม่ถึงว่าเธอจะแผนสูงแบบนี้ แบบนี้ ก็ตามเขากลับบ้านได้แล้ว”

“ฟังจากคำพูดเหมือนทั้งสองคนนี้จะรู้จักกันมานานแล้ว จะ โทษก็โทษที่พวกเรารู้จักกันช้าเกินไป

“พี่น้อง เพิ่งเขือเฟยคนนี้น่ารังเกียจจริงๆ”

ณ ตระกูลเย่

ฉือซูพาเด็กสาวสองคนมาถึงวิลล่าไม่เจียง จากที่ไกลๆ เพิ่ง เขือเฟยก็มองเห็นพื้นที่อันกว้างใหญ่ผืนนี้ ยังคิดอยู่เลยว่าบ้าน ของพวกเขาคงอยู่ในนั้น แต่พอเข้ามาแล้วถึงได้พบว่าพื้นที่นั้น เป็นบ้านของพวกเขาทั้งหมด

ที่บ้านของเธอสภาพแวดล้อมย่ำแย่ ที่ไหนเล่าจะเคยมาเห็นสภาพแวดล้อมแบบนี้ เมิงเขือเฟยที่เดินตามหลังถางหยวนหยวน สีหน้าซีดเผือดเล็กน้อย และท่าเดินค่อนข้างแข็งที่อ

เสื้อผ้าที่สวมอยู่บนตัวเธอ เธอตั้งใจสักมันอย่างสะอาด ถึงแม้ จะเก่าเล็กน้อย แต่นี่ก็เป็นเสื้อผ้าที่ดีที่สุดของเมิ่งเข้อเฟย แต่ตอนนี้พอได้เดินเข้ามาในสถานที่หรูหรางดงามเช่นนี้ เพิ่ง เขือเฟยก็รู้สึกขึ้นมาได้ทันทีว่าเสื้อผ้าที่ตัวเองสวมอยู่นั้น ที่จริงก็

คือขยะนั่นเอง

สีหน้าของฉือนั้นค่อนข้างเย็นชาตลอดเวลา ถางหยวน หยวนเดินตามเขาไปทีละก้าว เด้งดึงดั่ง ร่าเริงเหมือนนกกระจอก ตัวมา

เพิ่งเขือเฟยเดินตามอยู่ด้านหลังสุด เดินอย่างเกร็งมือเกร็งเท้า ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เมิ่งเขือเฟยก็ตัดสินใจลากถางหยวนหยวน เอาไว้ แล้วพูดกับเธอเสียงเบาว่า

“ที่นี่ เป็นบ้านของเธอเหรอ ?”

ถางหยวนหยวนส่ายหน้า “ไม่ใช่ ที่นี่เป็นบ้านของพี่ชาย

“บ้านพี่ชายเธอ ? เธอกับเขา…… หยุดชะงักไปครู่หนึ่ง เพิ่ง เขือเฟยก็เอ่ยถามคำถามที่อยู่ในใจออกมา “เขาไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ ของเธอเหรอ ?”

เธอกับหยวนหยวนรู้จักกันมาตั้งแต่ม.ต้น รู้จักกันมานานหลาย ปีขนาดนี้ เธอคิดมาตลอดว่าถือเป็นพี่ชายแท้ๆของหยวน หยวน ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมแซ่ของทั้งสองคนนี้ถึงไม่เหมือนกันเธอก็คิดเอาเองว่าทั้งสองคนนี้ใช้แซ่กับผู้ปกครองคนละคนกัน

เพราะว่ามีบางคู่สามีภรรยาที่หย่าร้างกัน แล้วก็ให้ลูกใช้แซ่ ตามตัวเอง

คิดไม่ถึงว่าสองคนนี้จะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆกัน

ถางหยวนหยวนพยักหน้า “ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ แต่ว่าฉันรู้จักพี่ ชายมาตั้งแต่ตอนที่ยังเด็กมาก เติบโตมาพร้อมกับเขา

ถึงแม้จะมีการคาดเดา แต่พอได้ยินถางหยวนหยวนยอมรับ จากปากแล้ว เพิ่งเขือเฟยก็ยังรู้สึกตกใจมาก “ถ้าอย่างนั้นเขาก็ดี กับเธอมากเลย ฉันคิดมาตลอดว่าพวกเธอเป็นพี่น้องกันแท้ๆ

“ไม่ใช่แท้ แต่ยิ่งกว่าแท้อีกนะ! ” ถางหยวนหยวนยิ้มกว้าง ท่าทางอิ่มอกอิ่มใจแล้วพูดว่า “พี่ชายดีกับฉันมากเลย แล้วคุณ น้ามจอกับคุณลุงไม่เป็นก็ดีกับฉันมาก อีกเดี๋ยวเฟยเฟยเจอกับ พวกเขาก็จะรู้เอง”

“ฉันรู้สึกตื่นเต้นจัง” เมิ่งเขือเฟยกัดริมฝีปากล่าง แล้วถ่ายทอด ออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา “ฉันแต่งตัวแบบนี้ จะดูน่าเกลียดเกิน ไปหรือเปล่า ถึงเวลาพวกเขาจะรังเกียจฉันไหม…….

“เธอวางใจเถอะเฟยเฟย คุณน้ามจอกับคุณลุงไม่เป็นพวกเขา ไม่ดูถูกคนอื่นหรอก เข้าหาง่ายมาก

ถึงแม้ถางหยวนหยวนจะพยายามปลอบเธออยู่ตลอดเวลา แต่ กลับเป็นครั้งแรกที่เพิ่งเขือเฟยรู้สึกขึ้นมาอย่างลึกซึ้งจากก้นบึง ของจิตใจว่าตัวเองนั้นต่ำต้อย สิ่งที่งดงามนั้นขอแค่เธอไม่เข้าไปใกล้มัน เพียงอยู่ไกลๆ ก็จะไม่รู้สึกว่าตัวเองนั้นน่าเกลียด

แต่พอได้เข้าไปใกล้แล้ว ก็จะเกิดกันเปรียบเทียบอย่างชัดเจน ตอนนี้เพิ่งเขือเฟยรู้สึกว่าตัวเองนั้นน่าเกลียดจนหาที่เปรียบไม่ได้

เธอแทบอยากจะหันหลังเดินหนี ไม่อยากจะก้าวไปข้างหน้าอีก แม้แต่ก้าวเดียว

แต่ว่าท่าทางของถางหยวนหยวนกลับกระตือรือร้นมาก เธอจึง

ไม่สามารถดิ้นให้หลุดได้ สุดท้ายเลยทำได้แค่เดินตามเธอเข้าไป

พอเข้าไปในประตูใหญ่ เลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา แล้วเข้าไปด้านใน ประตูอีกบาน ในที่สุดก็ถึงห้องรับแขก

การแต่งแตงของห้องรับแขก ทั้งหรูหราและสวยงาม เป็น สถานที่ที่ชีวิตนี้เธอไม่เคยคิดฝันมาก่อน เพิ่งเขือเฟยตื่นเต้นจน ฝ่ามือซุ่มเหงื่อ และยิ่งหลบไปอยู่หลังถางหยวนหยวนมากกว่า เดิม

“คุณน้ามู่จื่อ คุณลุงโม่เซิน หยวนหยวนมาแล้วค่ะ!”

ถือกลับหันหน้าเดินไปทางห้องครัว ผ่านไปครู่หนึ่ง ด้าน บนก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น เสียงของผู้หญิงที่อ่อนโยนดังตามมา

“หยวนหยวนมาแล้วเหรอ พี่ชายไปรับเธอมาใช่ไหม”

“อืม! ”

เพิ่งเขือเฟยค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองไปตามทิศทางของเสียง นั่น คือผู้หญิงที่มีใบหน้างดงามและบุคลิกดีเป็นที่สุด ถึงแม้ว่าจะเป็นคุณแม่แล้ว แต่ระหว่างคิ้วก็มองความไม่เห็นความมีอายุเลย แม้แต่น้อย เพียงแค่ความใสซื่อของหญิงสาวได้จางหายไป เปลี่ยนเป็นกลิ่นอายของหญิงสาวที่เป็นผู้ใหญ่

ถ้าหากไม่รู้ว่าคนผู้นี้เป็นหม่ามีของฉือ เมิ่งเขือเฟยก็อาจ จะเข้าใจผิด คิดว่าเป็นพี่สาวของเขา เพราะดูอ่อนเยาว์และ งดงามมากจริงๆ

“เอ๋ ? หยวนหยวนพาเพื่อนกลับมาด้วยเหรอ ?

สายตาของหานมู่จื่อสาดส่องมาที่ใบหน้าของเพิ่งเขือเฟย

เพิ่งเขือเฟยหน้าแดงขึ้นมาทันที แล้วก็หลบไปอยู่ด้านหลังของ ถางหยวนหยวนอีกครั้ง

“ใช่ค่ะคุณน้าจอ นี่คือเพิ่งเขือเฟย เป็นเพื่อนสนิทของหนูค่ะ เฟยเฟย รีบทักทายคุณน้า ชื่อสิ

เพิ่งเขือเฟยตื่นเต้นจนแข้งขาสั้น แล้วส่งเสียงที่เล็กเหมือนยุงออกมา

“คุณ คุณน้ามู่จื่อ สวัสดี………..


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ