บทที่1077 คนที่เธอรักมาก

คำพูดนี้ ทําเอาทาน อหัวเราะไม่ออกร้องไห้ไม่ได้

“ฉันสามารถคลอดได้ขนาดนั้นที่ไหนกัน?

“ทำไมถึงไม่ได้ล่ะ?” เสี่ยวเหยียนเข้ามาชิดมากขึ้น ถึงแม้ว่า ภายในห้องมีเพียงพวกเธอสองคน แต่ตอนพูดกระซิบกระซาบ กันก็ยังต้องเบาเสียงลง กลัวว่าคนอื่นจะได้ยินเข้า

“คุณชายเย่เก่งกาจเสียขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าเธออยากมีกี่คนก็มี เท่านั้นเลยหรือไง”

หาน จื่อส่ายหน้าออกมา

“ไม่ไหว สองคนก็พอแล้ว ถ้าเยอะกว่านี้อีกเลี่ยงไม่ไหวแน่

“อู๋ ดีจริง ถ้าฉันเป็นเธอ ฉันเกิดพี่ชายมาโขยงนึง แล้วค่อย คลอดลูกสาวอีกคน ให้พวกพี่ๆดูแลน้องสาวไป อย่างนี้ล่ะก็ ลูกสาวก็จะเป็นเจ้าหญิงน้อยเพียงหนึ่งเดียวของบ้าน

“งั้นเธอก็ต้องพยายามเข้า รีบแต่งงาน อย่างนี้แล้วความ ปรารถนาก็จะเป็นจริงแล้ว

ท่ามกลางความมืด จู่ๆก็เงียบสงัดลง

บรรยากาศเหมือนกับว่าจะหนักอึ้งขึ้นมา

ก่อนหน้านี้ริมฝีปากของหาน จื่อยังประดับไปด้วยรอยยิ้ม พอ สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ผิดแปลกไปแล้ว ก็ได้รู้ตัวว่าตัวเองได้พูดอะไรออกไปอย่างรวดเร็ว

ริมฝีปากเธออ้าออกมาเล็กน้อย เหลือบมองไปทางเสียวเห ยียม เปล่งเสียงออกไปอย่างยากลำบาก

“ขอโทษ…”

ได้ยินเธอขอโทษ ทางเสี่ยวเหยียนก็ได้ตอบสนองออกมา อย่างรวดเร็ว เอ่ยชัดเธอไปทันที

“เธอจะขอโทษอะไรกัน? ฉันคิดว่าเธอพูดได้ถูกสุดๆไปเลย ในเมื่อความปรารถนาของฉันคือสิ่งนี้ งั้นฉันก็จะต้องพยายามให้ มันเป็นจริงขึ้นมา รีบแต่งงาน รีบมีลูก พยายามให้มีลูกชายหญิง ครบคู่ จากนั้นก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข”

คำพูดนี้พูดออกมาได้อย่างสบายๆ เหมือนกับว่าไม่ได้มีท่าที ทุกข์ใจเลยแม้แต่น้อย แต่หาน เอกลับได้ยินแล้วไม่สบายใจ เป็นอย่างมาก

เสี่ยวเหยียนฝืนยิ้มออกมาให้เธอไม่หยุด จุดนี้ทำไมเธอจะมอง ไม่ออกกัน

คนที่เธอชอบนั้นก็คือ คนที่มีความสัมพันธ์ที่มีความสัมพันธ์ เกี่ยวโยงกับตนอีก

ดูเหมือนว่าสําหรับเสี่ยวเหยียน ทุกวันต้องมาเจอเธอก็เป็น ความทรมานอย่างหนึ่งแล้ว แต่เธอก็ยังมาอยู่เป็นเพื่อนเธอทุกวัน

คิดอย่างนี้แล้ว หานมอก็เอื้อมมือออกไป คลำหาท่ามกลาง ความมืด จากนั้นก็ตบลงไปบนหลังของเสี่ยวเหยียนเบาๆ
“เสี่ยวเหยียนเด็กดี ในอนาคตเธอจะต้องหาคนที่รักเธอมากๆ สักคนเจอแน่ๆ หลังจากนั้นก็เกิดลูกชายมาสักโขยงนึง แล้วค่อย คลอดลูกสาวมาสักคน แต่ละวันก็จะผ่านไปอย่างมีความสุขแน่

เสียงของเธอเต็มไปด้วยความจริงใจ ทั้งๆ ที่ควรจะใช้ชีวิตที่ ปรารถนา แต่ในตอนนี้ภายในใจของเสี่ยวเหยียนกลับรู้สึกทุกข์ ใจเป็นอย่างมาก

เธอนั้นอยากมีลูกชายเป็นโขยงจริงๆ แล้วค่อยมีลูกสาวอีกคน นึง จากนั้นก็ให้พวกพี่ชายดูแลน้องสาวไป

แต่ภายในใจของเธอยังมีอีกคำพูดหนึ่งที่ยังไม่ได้พูดออกไป เธอหวังว่าคนที่จะมีลูกกับเธอคนนั้น จะเป็นคนที่เธอรัก

“อืม”

ท่ามกลางความมืด เสียงของเสี่ยวเหยียนขึ้นจมูก หานมู่จื่อ คาดเดาออกอย่างรวดเร็วว่าเธอน่าจะกำลังร้องไห้อยู่ แต่ในเวลา นี้ไม่รู้ว่าจะต้องพูดปลอบเธอออกไปยังไง ทำได้เพียงตบหลังเธอ เบาๆอยู่อย่างนั้น

ทั้งสองคนแอบอิงกันอยู่อย่างนั้น ภายในใจก็คิดจมอยู่กับ เรื่องบางอย่างไปทั้งคู่

แต่ถึงอย่างไรก็ตามสุดท้ายแล้วก็ไม่อาจทนต่อความง่วงได้ จึง ค่อยๆหลับไป

วันต่อมา เยโม่เซินยังไม่ตื่นนอน
หมอบอกว่าสถานการณ์อย่างนี้อาจเกิดขึ้นได้ ให้คนใน ครอบครัวอดทนรออีกหน่อย

หาน จื่อถึงแม้ว่าจะร้อนใจไปบ้าง แต่ก็ได้ปลอบใจตัวเองไม่ หยุด ถึงยังไงนี่มันก็เพิ่งจะเริ่ม พรุ่งนี้ ไม่แน่ว่าพรุ่งนี้ไม่เป็นคงตื่น ขึ้นมาก็ได้

แต่อย่างไรก็ผ่านไปอีกวันนึงแล้ว เย่ไม่เป็นที่นอนอยู่บนเตียงผู้ ป่วยยังคงเงียบนิ่งดังเคย วี่แววที่จะฟื้นขึ้นมาไม่มีเลยสักนิด

หาน จื่อหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้เขาด้วยตัวเอง การกระทํา

นี้เป็นไปอย่างระมัดระวัง กลัวว่าจะทำให้เขาบาดเจ็บเอาได้

สั่งอานที่อยู่ข้างๆมองภาพฉากนั้น อดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นมา กุมแล้วพูดแขวะออกมา

“โม่เป็นคนนี้นี่มันจริงๆเลย ไม่รู้ว่าภรรยากับลูกของตัวเอง กำลังรอเขาอยู่หรอ? หลายวันแล้วก็ยังไม่ฟื้น เขาอยากให้ทุกคน เขาร้อนใจตายกันหรือไง?

มือของหาน จื่อก็ชะงักไป จากนั้นก็เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม จางๆ “เขาก็คงเป็นเพราะช่วงก่อนหน้านี้เหนื่อยมากแล้ว ก็เลย อยากใช้โอกาสนี้พักผ่อนสักหน่อยล่ะมั้ง รอให้เขาพักผ่อนเสร็จ แล้ว ก็ฟื้นขึ้นมาเองนั่นแหละค่ะ”

คำแก้ตัวนี้ทำเอาสั่งอานจุกจนพูดไม่ออกเลยสักคำเดียว เหนื่อยเกินไป? ก็เลยถือโอกาสนี้พักผ่อนให้สบาย? สั่งอานอยากบอกว่าเธออย่าหลอกตัวเองไปเลย ถ้าไม่ใช่จื่ออยู่ที่นี่ สั่งอานอยากจะตบ ไม่เซ็นเจ้าเด็กหน้าเหม็นให้หลายฉาด แล้ว ค่าเขาหาดใหญ่ออกไป

เจ้าหน้าเหม็น เมื่อก่อนทำเรื่องทำร้ายคนอื่นเขาไว้เยอะมา ตอนนี้นึกไม่ถึงว่าจะยังไม่ฟื้นขึ้นมา นายยังให้คนอื่นเขาต้องทน ทุกข์ไปเท่าไหร่นายถึงจะสบายใจ?

แต่ก็ไม่รู้ว่าเจ้าหน้าเหม็นของพวกเขาตกลงแล้วจะมีวาสนากับ เขาหรือเปล่า ถึงต้องทำกับจอขนาดนี้?

คำพูดพวกนี้แน่นอนว่าสั่งอ่านทำได้เพียงบ่นอยู่ในใจ แต่ใน ความเป็นจริงไม่กล้าเอ่ยออกไปแม้แต่คำเดียว

กลัวว่าพูดมากไป จะทำให้หานอกระวนกระวายใจขึ้นมา ถึงยังไงตอนนี้เธอก็เป็นคนท้องคนนึง

หวังว่าเจ้าหน้าเหม็นจะฟื้นขึ้นมาเร็วๆ แล้วรื้อฟื้นความทรงจำ ทั้งหมดขึ้นมาได้ จากนี้ไปอย่าได้เกิดเรื่องอีกเลย

พระเจ้า ฉันสั่งอานชั่วชีวิตนี้ไม่เคยขออะไร แม้แต่ตอนที่พี่สาว เกิดเรื่องฉันก็เพิ่งรู้ซึ้งเมื่อสายไปแล้ว แต่ตอนนี้ฉันอยากขอความ เมตตาจากนาย อย่าเล่นกับความรักของคนสองคนอีกเลย

ส่งอานหลับตาลง วอนขอออกไปด้วยศรัทธาอันแรงกล้าอยู่ นานก็ได้ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง จากนั้นก็มองหาน จื่อที่กำลังดูแล เย่ไม่เป็นอยู่ข้างๆ อย่างตั้งอกตั้งใจ ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ออกมา
หาน จื่อเช็ดตัวให้กับเย่ไม่เป็นทุกวัน ถึงแม้ว่าในระหว่างนั้นสั งอานได้บอก ให้หาพยาบาลพิเศษมาให้เย่ไม่เป็น แต่หานอ ปฏิเสธออกมา ยืนกรานว่าจะทำเองให้ได้ คนอื่นก็ทำได้เพียงแค่ ยอมแพ้ไป

หนึ่งวัน สองวัน สามวัน…

ชั่วเวลาหนึ่งสัปดาห์ผ่านไป เย็ไม่เป็นก็ยังคงนอนอยู่บนเตียง แม้แต่ตอนที่หมอเข้ามาก็ยังขมวดคิ้วออกมา แต่ก็ยังให้กำลัง ใจญาติผู้ป่วย

“ผู้ป่วยมีภาวะนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไร คนในครอบครัวต้องเชื่อ มั่นในตัวเขา ไม่แน่ว่าตอนนี้เขากำลังพยายามที่จะฟื้นขึ้นมาก็ได้ คนคุ้นเคยกันก็หมั่นพูดคุยกับเขาให้มาก ถ้าผู้ป่วยได้ยิน ก็จะ สามารถเพิ่มสติให้ตื่นขึ้นมามากขึ้น”

หลังจากนั้น ในวันวันนึงหานมอนอกจากเวลากินนอนแล้ว ก็ อยู่เป็นเพื่อนเย่ไม่เป็น ไม่เช็ดตัว ก็พูดกับเขา บางครั้งก็ถึงขนาด ที่กุมมือของเขาฟุบหลับอยู่ข้างเตียงเขาเลยทีเดียว

ส่งอานเห็นหาน จื่อที่เป็นอย่างนี้แล้วก็รู้สึกสงสารจับใจ อด ไม่ได้ที่จะบ่นกับฉือจินออกมา

“เห็นแล้วหรือยังล่ะ? หลานสะใภ้อย่างนี้คุณจะไปหาคนที่สอง มาจากที่ไหนกัน? ตอนนั้นคุณยังคิดอยากให้พวกเขาเลิกกัน!

ฉือจินยื่นมือออกมาสัมผัสจมูกตัวเองอยู่หลายครั้ง สีหน้าดู กระดากอาย ในตอนแรกเขาก็นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าความรู้สึกของเด็กทั้งสองคนนี้จะลึกซึ้งได้ขนาดนี้

หลังจากที่ต่อมาเขาได้ค่อยๆยอมรับทาน จื่อขึ้นมาช้าๆ ก็ได้ พบความดีของหลานสะใภ้คนนี้ บวกกับช่วงนี้อีก ยูฉือจินนั้น เรียกได้ว่าความรู้สึกดีๆต่อหาน จื่อระเบิดออกมาได้เลยทีเดียว

ตอนนี้อย่าว่าแต่จะให้ทั้งสองคนเลิกกันเลย เรื่องจําพวกนี้เขา ไม่มีทางทำแน่ ถ้ามีคนคิดจะมาทำให้สองสามีภรรยาคู่นี้ต้องเลิก กัน เขาฉือจินนี่แหละที่จะเป็นคนแรกที่ไม่เห็นด้วย

น่าเสียดาย หลานชายของเขาไม่ฟื้นขึ้นมาสักที

ยูฉือจีนคิดอยู่แวบนึง แล้วหันไปพูดกับสังอานลูกสาวตน “โม่ เซิน ในสถานการณ์แบบนี้ เอาอย่างนี้มั้ย…พวกเราไปไหว้พระที่ วัดกันหน่อย?”

ได้ยินอย่างนั้น สั่งอานก็อดไม่ได้ที่กลอกตาออกมา

“ฉันว่านะตาแก่ ดีเลวยังไงคุณก็เป็นนายทุนผู้มีชื่อเสียงคนนึง นะ มาเชื่องมงายอย่างนี้จะดีจริงๆน่ะหรอ? ไหว้แล้วจะทำให้เขา ฟื้นขึ้นมาได้งั้นหรอ?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ