บทที่1084 ตื่นขึ้น

หลังจากที่สูงอานพูดจบแล้ว หาน จื่อก็รู้สึกว่าหัวใจของตัวเอง เต้นแรงขึ้นมาก

ตึกตัก ตึกตัก

แทบจะทะลุออกมาจากอกแล้ว

ริมฝีปากของเธอขยับ เหมือนอยากจะพูดอะไร แต่กลับถูก งอานเดาออกเสียก่อน “อย่าตื่นเต้นไปสิ ทำใจให้สงบไว้ เธอ กำลังท้องอยู่นะ อย่าอารมณ์กระสับกระส่ายขนาดนั้น ต้องหัด ควบคุมตัวเอง”

“ขออภัยค่ะ” หานมู่จื่อหัวเราะอย่างรู้สึกผิด ยกมือขึ้นมาทาบ อก ปรับอารมณ์ของตัวเองให้คงที่แล้วเปิดปากพูดขึ้นอีกครั้ง “ฉันจะควบคุมตัวเองให้ดีค่ะคุณน้า รอให้หิมะหยุดตกแล้ว ฉันจะ รีบกลับไปทันที”

“ไม่ต้องรีบหรอก ความปลอดภัยต้องมาเป็นอันดับแรก

หิมะตกอยู่สองวันเต็มๆ ถึงค่อยๆเบาลง ทางด่วนถูกปิด ถ้าจะ กลับไปก็คงต้องช้าลง หาน จื่อเองก็ไม่อยากจะเร่ง เลยพักอยู่ที่ เมืองใกล้เคียงสี่วันถึงจะกลับไป

เมื่อกลับไปถึงเมืองเป่ยอย่างแรกที่ทำก็คือไปโรงพยาบาล

“เธอรีบร้อนเกินไปแล้ว” ส่งอานพูดพร้อมขมวดคิ้ว
“คุณน้าคะ ฉันก็กลับมาอย่างปลอดภัยแล้วไม่ใช่เหรอคะ อีก อย่างพวกเราอยู่ที่นั่นตั้งนาน หลายวันที่ผ่านมาต้องลำบากคุณ น้าแล้วค่ะ ที่นี่ให้ฉันดูแลต่อเถอะค่ะ พวกคุณกลับไปพักผ่อน เถอะ”

สั่งอานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพยักหน้าแล้วพาชายชรา กลับไปพร้อมกัน

พอทุกคนกลับไปแล้ว หานมอก็นั่งลงข้างๆเย่ โม่เซิน แล้วจับ มือเขาขึ้นมากุมไว้

“ไปขอพรให้คุณตั้งไกล ถ้าคุณได้ยินเสียงที่ฉันพูด ก็รีบตื่นขึ้น มาเร็วๆ ห้ามเอาแต่หลับอยู่แบบนี้นะ

เธอพูดพิมพ์เสียงเบากับเย่ไม่เป็น ก็ไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินหรือ

ไม่ แต่ตอนนี้รอบตัวไร้ผู้คนแล้ว เธอก็แค่อยากพูดคำพวกนี้ให้เป็ โม่เซินฟัง “ฉันกับลูกต้องการคุณนะ ดังนั้นคุณรีบตื่นขึ้นมาได้แล้ว จะจำ

เรื่องที่ผ่านมาได้หรือเปล่าก็ไม่เป็นไรแล้ว

จากนั้นหาน จื่อก็พูดกับเยโม่เซินอีกหลายต่อหลายประโยค สุดท้ายก็ผล็อยหลับไปบนแขนของเขา ตอนที่เสี่ยวเหยียนมา ถึงที่นี่ในช่วงกลางคืนแล้วได้เห็นฉากนี้เข้า ก็รู้สึกทั้งโกรธทั้ง เสียใจขึ้นมาทันที

ทั้งๆที่กำลังตั้งท้องอยู่ แต่กลับมาฟุบหลับแบบนี้ ก็ไม่กลัวว่า จะเป็นหวัดเลย
พอเซียวซูได้เห็นฉากนี้ ก็เม้มปากแน่น จากนั้นก็พูดว่า “เข้าไป ปลุกคุณนายน้อยเถอะ นอนแบบนั้นไม่ดี

“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน” เสี่ยวเหยียนพยักหน้า แล้ว เข้าไปปลูกหาน จื่อ

หลังจากที่หาน จื่อตื่นขึ้นมา ก็ยกมือขึ้นขยี้ตาตาม สัญชาตญาณ “เสี่ยวเหยียน เธอมาแล้วเหรอ

ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาไหนแล้ว หานมอกำลังจะมองเวลา แต่เสี่ยวเหยียนกลับพยุงเธอขึ้นมาก่อน “ทำไมเธอถึงไม่รู้จักดูแล ตัวเองบ้างเลย มาหลับที่นี่ได้ยังไง”

ตอนที่ลุกขึ้นมา หานมู่จื่อก็รู้สึกขาชา จนต้องนั่งลงไปเหมือน

เดิม

“เป็นอะไรไป ?”

หาน จื่อมีสีหน้าลำบากใจ “น่าจะเป็นเพราะอยู่ในท่านั้นนาน ไป ขาก็เลยชา” พอพูดจบ เธอก็ยื่นมือไปบีบนวดต้นขาของตัว เอง เสี่ยวเหยียนเลยต้องช่วยเธออีกแรง แล้วบ่นเธอไปด้วย

หลังจะนวดเสร็จแล้ว เซียวซูก็พูดขึ้น

“ที่นี่ปล่อยให้ผมเฝ้าต่อเถอะครับ

หานมู่จื่อขมวดคิ้วคู่งาม “แต่ว่าเมื่อคืนคุณขับรถนะ คุณได้พัก ผ่อนบ้างแล้วหรือยัง”

“คุณนายน้อยวางใจเถอะครับ วันนี้ผมกลับไปนอนพักแล้วตอนนี้พลังเต็มเปี่ยม อีกอย่างตอนนี้คุณชายเย่อาการคงที่แล้ว กลางคืนผมจะหาเวลาให้ตัวเองพักผ่อนเองครับ

วันที่สอง หานมู่จื่อก็คอยอยู่พูดคุยข้างๆเย่ ไม่เซินอีกหลาย ประโยค พูดจนสุดท้ายก็ทนไม่ไหวผล็อยหลับไปอีกครั้ง จากนั้น หาหมอก็เข้าสู่ความฝัน

ในความฝัน เยโมเงินตื่นขึ้นมา แต่เขาลืมทุกสิ่งทุกอย่างไป หมด แล้วยังไม่ยอมรับเสี่ยวหมี่โต้วอีกด้วย แม้กระทั่งลูกในท้อง ของหาน จื่อเองเขาก็ไม่ยอมรับว่าเป็นลูกของเขา จากนั้นก็ยัง พูดกับหาน จื่ออย่างเย็นชาว่า ยัยผู้หญิง อย่าคิดว่าจะใช้คำ โกหกพวกนี้มาหลอกลวงฉันได้ ผู้หญิงแบบเธอ จะเข้าตาฉันได้ อย่างไร

จากนั้นก็ผลักหานคู่จื่อทิ้งอย่างแรง หานมอก็เลยกลิ้งตกลง มาจากบันได

หานมู่จื่อตกใจตื่นขึ้นมา เหงื่อท่วมไปทั้งตัว ตอนที่ตื่นขึ้นอย่าง แรกที่ทำก็คือยกมือขึ้นลูบท้องตัวเอง

ท้องไม่ได้ปวด และไม่มีอะไรเกิดขึ้น หานมู่จื่อถึงได้ค่อยๆสงบ ใจลง

ส่วนเย่ โม่เป็นที่อยู่ตรงหน้าก็ยังนอนสงบนิ่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย สีหน้าดูเหมือนจะดีขึ้นกว่าเมื่อวานเล็กน้อย

ที่แท้ก็เป็นแค่ฝันเท่านั้น ทำเอาตกใจเสียเปล่าจริงๆ หานมู่จื่อยกมือขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผาก ใจยังคงเต้นระรัวเธอทําได้แค่สูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อให้ตัวเองสงบลง

จนสงบลงได้บ้าง หาน จื่อถึงได้คว้ามือของเย็ไม่เป็นมากุมไว้ อีกครั้ง

มือของเธอมเหงื่อเพราะความตื่นเต้น แต่ฝ่ามือของเยโมเซ นทั้งแห้งและอบอุ่น แตกต่างกับเธอโดยสิ้นเชิง

“ฉันฝันร้าย ทำเอาฉันตกใจแทบแย่ ฉันรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นใน ฝันไม่มีทางเกิดขึ้นจริง คุณไม่มีทางทิ้งฉันแน่ๆ ดังนั้น………รีบ ตื่นขึ้นมาได้ไหม”

“ทุกคนเป็นห่วงคุณมาก คุณหมอบอกว่าคุณจะตื่นได้ในเร็ววัน และมีโอกาสที่จะไม่ตื่นอีกนาน ฉันจะบอกคุณนะเย่ ไม่เซิน ก่อน หน้านี้ฉันต้องพบเจอกับความยากลำบากมากมาย ครึ่งชีวิตที่ เหลือฉันไม่อยากจะต้องคอยอยู่ข้างๆ คนที่นอนเป็นผักตลอดชีวิต หรอกนะ ดังนั้น……ดังนั้น……ถ้าคุณจะกลายเป็นแบบนั้น จริงๆ……

พูดถึงตรงนี้ หานมู่จื่อก็หลุบตาลง ดวงตาเปียกชื้นไปด้วย น้ำตา เบื้องหน้าเต็มไปด้วยม่านหมอก เธอ จนเธอแทบจะมอง ภาพเบื้องหน้าไม่ชัดแล้ว

ริมฝีปากสีชมพูขยับเล็กน้อย

“ฉันจะทิ้งคุณจริงๆแล้วนะ…….

เพิ่งสิ้นเสียง หานมู่จื่อก็รู้สึกว่านิ้วของเยโม่เซ็นดูเหมือนจะ ขยับเล็กน้อย เธอแข็งทื่ออยู่กับที่ราวกับถูกฟ้าผ่า จากนั้นก็รีบเงยหน้าขึ้นมองมือใหญ่ของเย่ ไม่เซิน แล้วหัวใจเต้นรัวอย่าง รุนแรง

เธอคิดไปเองหรือเปล่า ทำไมเมื่อครู่นี้ถึงได้รู้สึกว่ามือของเ ไม่เป็นขยับอยู่ที่หนึ่ง………

ตอนนั้นเอง เสียงแหบพร่าอ่อนแรงเสียงที่แสนคุ้นเคยเสียง หนึ่งก็ดังขึ้น

“เธอกล้าทิ้งฉันก็ลองดูสิ”

หานคู่จื่อแข็งที่อไปทั้งตัว ไม่กล้าขยับเขยื้อน ขนตาก็สั่นระริก อย่างแรง เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองไปทางเย่ไม่เป็น

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ที่เขาลืมตาทั้งสองข้างขึ้นมาแล้ว ทั้งที่หลับมา ยาวนานแต่แววตาเขาก็ยังกระจ่างใส ล็อกเธอไว้กับที่ราวกับโซ่ เหล็กกล้า ส่วนริมฝีปากของเย่ ไม่เช่นนั้นซีดเผือด ตอนที่เห็นเธอ มองมานั้น ในใจกลับสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่ และริมฝีปากบาง เริ่มขยับอีกครั้ง

“เมื่อกี้เธอบอกว่า จะทิ้งฉันเหรอ”

หานมู่จื่อไม่สนใจสิ่งที่เขาพูดแล้ว ทั้งตกใจและดีใจ ทั้งโกรธ ทั้งร้อนรน หลังจากนั่งอึ้งอยู่ราวสิบวินาที เธอก็ได้สติกลับมา แล้วลุกขึ้น โผกอดเย่ โม่เซินเอาไว้แน่น

เย่โม่เซินรู้สึกว่าภาพเบื้องหน้ามืดไป ทั่วทั้งร่างถูกหานคู่จื่อโอบกอดเอาไว้

จากนั้นน้ำตาร้อนผ่าวก็ไหลเข้าไปในซอกคอของเขา ลมหายใจของเยโม่เป็นหยุดชะงักไป รู้สึกปวดร้าวในใจขึ้นมา ผู้หญิงคนนี้……..

“ในที่สุดคุณก็ตื่น ฮือ…ฉันนึกว่าคุณจะหลับอยู่อย่างนี้ตลอด ไปเสียอีก ดีจังเลย ในที่สุดคุณก็ตื่นแล้ว

เห็นเธอร้องไห้เพื่อตัวเอง เย่ไม่เป็นก็รู้สึกปวดใจมาก ยกมือ ขึ้น โอบเอวเธอไว้อย่างยากลำบาก แล้วโอบกอดเธอเอาไว้

“หยุดร้องไห้ได้แล้ว ฉันจะทิ้งเธอไว้ได้ยังไง

อาจจะเป็นเพราะหลับมาเป็นเวลานาน น้ำเสียงของเขาก็เลย แหบพร่ามาก เดิมทีหานคู่จื่อรู้สึกอารมณ์ร้อนขึ้นมา ยังอยากจะ กอดเขาแล้วร้องไห้อีกสักพัก แต่พอได้ยินเสียงเขาแบบนี้ ก็เลย ปล่อยเขาออก จากนั้นก็เช็ดคราบน้ำตา

“เดี๋ยวฉันไปในน้ำให้คุณนะ”

จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นมารินน้ำให้เยโม่เซิน แล้วก็เหมือนคิดอะไร ขึ้นมาได้ “ไม่ใช่สิ ฉันต้องรีบไปเรียกคุณหมอมาดูอาการให้คุณ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรค่อยป้อนน้ำให้คุณ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ