บทที่ 1240 ไม่แน่อาจจะถูกปากคุณ

“เดิมทีก็มาท่องเที่ยวอยู่แล้ว จะอยู่ที่นี่นานได้อย่างไร?

หลินชิ้นเอ๋ออึ้งอยู่ตรงที่เดิม ก่อนหน้านี้เธอยังคิดที่จะทำให้ เสี่ยวเหยียนตายใจเสียก่อน จากนั้นค่อยคิดเรื่องให้ท่าทานซึ่ง แต่ว่าตอนนี้พวกเขาจะกลับประเทศกันแล้ว แบบนี้จะได้ยังไง?

เธอร้อนใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร

เพราะเหลือเวลาให้เธอไม่มากแล้ว เธอต้องเร่งมือแล้ว

“ไม่เป็นไรนี่ กลับประเทศก็กลับประเทศสิ ฉันก็เป็นคนจีน เหมือนกัน เราสามารถแอดวีแชทกัน ถึงเวลาก็สามารถติดต่อกัน ได้แล้ว”

พูดจบ หลินชิ้นเอ๋อก็ล้วงมือถือออกมา เพื่อจะแอดวีแชทของ

เสี่ยวเหยียน

แต่เสี่ยวเหยียนกลับไม่ขยับมือเลย หลินชิ้นเอ๋อรอไปตั้งนาน รู้สึกบรรยากาศโดยรอบอึดอัดขึ้นมาแล้ว และหานชิงที่อยู่ทาง โน้นก็เห็นภาพที่อยู่ทางนี้ เดิมทีอยากจะเข้าไป แต่เมื่อคิดๆดูแล้ว ไม่รู้ว่าเขาทำไมถึงได้ลดฝีเท้าลง

สาวน้อยของเขา เมื่อก่อนนั้นใสซื่อเกินไปแล้ว ต้องให้เธอเห็น ความน่ากลัวของสังคมนี้เยอะหน่อย ให้เขาตัดสินใจด้วยตัวเอง

ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าไปก้าวก่าย
“น้องเสี่ยวเหยียน วีแชทของเธอคืออะไรเหรอ ฉันเพิ่มเธอ เอง?”

“ไม่ต้องแล้ว” เสี่ยวเหยียนยิ้มอย่างไม่แยแส ปกมือแล้วกล่าว “โดยปกติฉันไม่เพิ่มวีแชท เพิ่มแล้วก็ไม่ได้ใช้ หลินชิ้นเอ๋อยังไม่รู้ตัว ก็ได้ถามกลับไป: “เธอไม่ใช้? แต่ว่าคืน

นั้นที่ฉันอยู่กับเธอ ฉันยังเห็นเธอใช้วีแชทอยู่เลย เธอไม่เต็มใจ เพิ่มฉัน เพราะรังเกียจฉันใช่มั้ย

เสี่ยวเหยียนเหลือบมองเธอแวบหนึ่ง การแสดงออกบน ใบหน้าของเขาค่อนข้างที่จะจริงจัง

“ในเมื่อรู้แล้ว ยังจะทำถามทำไม?”

ยอมรับแล้วเหรอ???

เลือดบนใบหน้าของหลินชิ้นเอ๋อหายไปทันที มองเสี่ยวเหยียน ด้วยสีหน้าที่แย่มาก “น้องเสี่ยวเหยียน เธอทำไมถึงทำแบบนี้? ฉันมาขอโทษเธออย่างจริงใจ อีกอย่างพวกเธอก็ไม่ได้แต่งงาน กันนี่นา เรื่องคำสาปแช่งก็คงไม่สำคัญ

ได้ยินแบบนี้ เสี่ยวเหยียนหัวเราะอย่างเย็นชา: “คุณขอโทษกับ ฉันอย่างจริงใจ ฉันก็ต้องอภัยให้คุณงั้นเหรอ? สิทธิ์มันอยู่ในมือ ฉัน อภัยหรือไม่อภัยอยู่ที่ฉันพูด ยังมีอีก ฉันเคยบอกคุณตอน ไหนว่าฉันยังไม่แต่งงาน? คุณมีหลักฐานมั้ย? ฉันได้ส่งข้อความ ให้คุณหรือส่งข้อความเสียงให้คุณเหรอ?”

หลินชิ้นเอ๋อถูกเธอทำให้โกรธจนพูดไม่ออก
ก่อนหน้านี้รู้สึกว่าสาวน้อยคนนี้ใสซื่อบริสุทธิ์ จะหลอกใช้เธอ นั้นง่ายมาก ตอนนี้ถึงจะรู้ว่ายัยเด็กน้อยคนนี้ก่อนหน้านี้ไม่ได้ แสดงท่าแท้ของตัวเองออกมาเท่านั้นเอง

เพราะเขาช่วยเธอไว้ ดังนั้นเขาจึงเห็นเธอเป็นคนอ่อนแอ ดัง นั้นจึงไม่ได้แสดงกรงเล็บที่แหลมคมต่อเธอ

แต่ตอนนี้ละ? เมื่อรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอแล้ว เสี่ยวเหยี ยนก็ได้แสดงกรงเล็บที่แหลมคมต่อเธอ ความหมายของเขา ชัดเจนมาก

ขอเพียงคุณคิดไม่ซื่อกับผู้ชายของฉัน กรงเล็บที่แหลมคมของ ฉันก็จะพุ่งไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล ส่วนหน้าคุณให้มันเละไปเลย!

มุมนี้ทำให้หลินชิ้นเอ๋อสยอง มือที่กำโทรศัพท์ไว้สั่นขึ้นเล็ก น้อย มองดูหญิงสาวที่ท่าทางมุ่งมั่นทระนง ทันใดนั้นก็ไม่รู้จะพูด โต้ตอบยังไง

เสี่ยวเหยียนไม่สนใจอารมณ์ของเธอ สายตามองไปในทะเลที่ สงบ แทบจะไม่มีรอยยิ้ม

“คุณถูกซ้อม ฉันช่วยคุณด้วยสัญชาตญาณ แต่ฉันเสี่ยวเหยียน ไม่ใช่ว่าใครก็จะมารังแกได้ คุณต้องการมาเที่ยวเล่นหาความสุข ในเกาะเล็กๆนี้ในเวลาที่เหลือไม่กี่วันนั้นไม่มีปัญหา แต่หากคุณ กล้าที่จะทำเรื่องไม่ดี เรื่องราวต่อจากนี้ฉันรับประกันได้เลยว่าฉัน จะไม่ยุ่งแม้แต่นิดเดียว คุณอาจจะคิดว่า คุณมาให้ท่าสามีฉันเป็น เรื่องของเขา เขาจะเล่นด้วยหรือเปล่าไม่เกี่ยวกับฉัน แต่ว่าคุณคง ไม่รู้มั้ง? สามีฉันเป็นคนที่นิสัยเย็นชา ไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงอย่างเธอเลย ต่อให้นางฟังที่ลงมาจากสวรรค์มายืนอยู่ตรงหน้าเขา เขาอาจจะไม่มีความรู้สึกอะไรเลยก็ได้”

ไม่ใช่ว่าเธอพูดจาโอเวอร์ แต่เป็นเพราะเธอนั้นเข้าใจหานชิง

มากจริงๆ

เมื่อก่อนหานซึ่งเป็นคนที่นั่งสงบมากเพียงไหน หยอกล้อจีบ เขาไปตั้งหลายครั้ง เขายังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลยแม้แต่นิด เดียวเลย? เสี่ยวเหยียนจีบเขาตั้งนาน เขาถึงได้สนใจเธอ

เธอมีความเชื่อมั่นมาก หานซึ่งไม่ใช่คนที่ชอบไปมีสัมพันธ์กับ ผู้หญิงไม่เลือก

เหมือนจะนึกอะไรได้ จู่ๆเสี่ยวเหยียนก็หัวเราะขึ้นมา จากนั้นก็ มองหลินซินเอ๋อด้วยสายตาที่น่าสงสาร

“สิ่งที่สำคัญคือ คุณเป็นคนที่มีสามีแล้ว แล้วสามีฉันนั้น พอดี ประเภทที่เกลียดคนเข้าไส้ คุณที่เป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว หาก อยู่ต่อหน้าเขายังไม่รักษาศีลธรรม เชื่อฉัน เขาไม่เพียงแต่ไม่ชอบ คุณแถมยังรังเกียจคุณด้วย ดังนั้น ฉันขอเตือนคุณด้วยความหวัง ดีอย่าทําให้ตัวเองต้องอับอายเลย”

อะไรก็ถูกเขาพูดไปหมดแล้ว ตัวเธอกลับไม่ได้ผลประโยชน์ เลยแม้แต่นิดเดียวเหรอ?

หลินชินเอ๋อโกรธมากจนกัดฟันกรามของเธอ แม้ว่าสีหน้าจะดู แย่มาก แต่ก็ยังคงไว้ด้วยรอยยิ้มที่เจื่อนๆ

เสี่ยวเหยียนพูดจบ แล้วมองดูสีหน้าที่แย่ของหลินชิ้นเอ๋ออีกครั้ง แล้วรู้สึกสะใจมาก

เธอใช้สองมือดันตัวเองขึ้นมา จากนั้นก็สะบัดทรายที่อยู่ใน ฝ่ามือ ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะจงใจหรือเปล่า ขณะที่สะบัดทรายในมือ ออกจงใจหันไปทางหลินชิ้นเอ๋อ เขาใส่เสื้อคอลึก ทรายก็ได้ กระเด็นไปในเสื้อของเขา หลินชิ้นเอ๋ออุทานไปหนึ่งที จากนั้นก็ เอามือกุมหน้าอกตัวเองไว้โดยสัญชาตญาณ

“น้องเสี่ยวเหยียน เธอ…….

เสี่ยเหยียนทำเสียงเฮ้ยไปหนึ่งที พูดด้วยสีหน้าที่ตกใจ “ขอโทษด้วยนะคุณหลิน ฉันสะบัดมือโดยไม่รู้ตัวนะ ไม่คิดว่าคอ เสื้อคุณจะลึกขนาดนี้ ทรายก็เลยกระเด็นเข้าไป รบกวนคุณเอา มันออกเองละกัน? คุณคงไม่โทษฉันใช่มั้ย?”

พูดจบ เธอยังคงยิ้มให้กับหลินชิ้นเอ๋อ รอยยิ้มของเธอเผยให้ เห็นฟันขาวที่เรียงรายอย่างสวยงาม คนทั้งคนดูแล้วช่างน่ารัก โดนใจ

จากนั้นเสี่ยวเหยียนก็มองไปรอบๆ ก็เห็นหานชิงที่อยู่ไม่ไกล นัก ก็เลยหันไปโบกมือให้กับหลินชิ้นเอ๋อ: “บ๊ายบายนะ~”

พูดจบ เสี่ยวเหยียนก็กระโดดวิ่งไปทางหานชิง

หาดทรายวิ่งเร็วไม่ได้ เพราะทุกอย่างก้าวเท้าก็จะจมเข้าไปใน ทราย ดังนั้นจึงวิ่งได้ช้านิดหนึ่ง ตอนที่ถึงด้านของหานซิงนั้น หน้า ผากของเสี่ยวเหยียนมีเหงื่อบางๆเต็มเลย

เธอมองไปที่หานชิง น้ำเสียงแฝงด้วยความตำหนิ
“คุณมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ? เห็นเธอแล้วใช่มั้ย? ทำไมคุณ ไม่เข้ามาละ? ฉันเห็นถึงความใจกล้าของเธอ…………..ไม่แน่

เดิมทีเสี่ยวเหยียนก็แค่จะพูดไปอย่างนั้นแหละ พูดจนถึง สุดท้ายก็ไม่กล้าพูดต่อ เสียงก็ค่อยๆเบาลงมาก

ไม่แน่อะไรเหรอ? หานซึ่งยังรอฟังคำพูดของเธอ จู่ๆสาวน้อย

กลับไม่พูดต่อ เขาจึงได้พูดต่อหนึ่งประโยค

เสี่ยวเหยียนใบ้กินเล็กน้อย เมื่อเธอพร่ำบ้าอะไรเหรอ? ทั้งๆ ที่รู้ว่าหานซึ่งเป็นคนยังไง แต่ก็ยังจงใจพูดสิ่งเหล่านี้เพื่อให้เขา โกรธอย่างนั้นเหรอ

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็ส่ายหัว พูดด้วยเสียงเบา: “ไม่มี อะไร……..

“ไม่มีอะไร?” หานซิงก้มหน้าลง โน้มตัวไปใกล้เธอ ระยะห่าง ของเขาทั้งสอง ใกล้ขึ้นมาทันที ลมหายใจของเขาพ่นกระจายเต็ม ใบหน้าของเธอ ทำให้ปอยผมที่หน้าผากของเธอพลิ้วไหว

“ไม่มีอะไร หรือว่าไม่กล้าพูดละ? หม?”

เผชิญหน้ากับหานชิงที่เป็นแบบนี้ สาวน้อยหน้าแดงระรื่นทันที ทำปากจู๋แล้วกล่าว: “เอาล่ะ คุณก็รู้ว่าฉันจะพูดอะไร ก็ไม่ต้อง ถามฉันแล้ว”

“คุณจะพูดอะไร? ผมจะไปรู้ได้ยังไง?” หานซิงตั้งใจที่จะแกล้ง เธอ ขณะที่พูดก็ได้ม้วนผมยาวของเธอ จากนั้นมือก็ได้เคลื่อนไปที่หน้าผากช่วยเธอซับเหงื่อให้แห้ง

“คุณอย่าแกล้งเลย ฉันจะบอกว่าหุ่นของหลินชิ้นเอ๋อนั้นดีมาก

กล้าที่จะแต่งตัว ไม่แน่อาจจะถูกปากคุณก็ได้!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ