บทที่157 ไปกับฉันเถอะ

หลังจากที่ทั้งสองนั่งลงเสี่ยวเหยียนก็เปิด ปากพูดทันที “เรื่องในห้องประชุมฉันได้ยินมา หมดแล้วนะ เฉียวเฉียวคุณสุดยอดไปเลย!”

เป็นครั้งแรกที่ได้เสี่ยวเหยียนพูดชมตัวเอง เสิ่นเฉียวรู้สึกผิดเล็กน้อย จากนั้นพูดด้วยความ อึดอัดใจ “สุดยอดตรงไหน มันไม่มีอะไรหรอก”

“ฉันนึกว่าคุณจะโดนรังแกจนร้องไห้ขี้มูก โป่ง นึกไม่ถึงว่าคุณไปวันแรกก็โต้ตอบแล้วเอา คืนเลย อีกอย่างยังโต้ตอบได้อย่างสวยงามขนาด นี้ ตอนนี้หัวหน้าคนนั้นแล้วก็พวกคนเหล่านั้นที่ อยากจะหัวเราะเยาะคุณคงจะบ้าตายแล้วล่ะ”

เสิ่นเฉียว “…” เธอพูดด้วยความรู้สึกเป็น ทุกข์ “ตอนนี้ในบริษัทมีคนมากมายอยากจะเห็น ฉันหน้าแตก ถ้าคุณอยู่กับฉันละก็คุณอาจจะซวย ไปด้วยก็ได้นะ”

เสี่ยวเหยียนพูดอย่างไม่ยี่หระ “ไม่เป็นอะไร หรอก ฉันอยู่แผนกบัญชีนะ ส่วนปู่ของฉันเป็น หัวหน้าแผนกบัญชี พวกเขาไม่กล้าทำอะไรฉัน หรอก”
เสิ่นเฉียว “มีแบบนี้ด้วยหรอ?”

“ใช่สิ คุณรู้รึเปล่าว่าเงินเดือนของคนทั้ง บริษัทต้องจ่ายผ่านมือของฉันน่ะ ฮ่าฮ่า”

เสิ่นเฉียวพอจะเริ่มเข้าใจ ที่แท้เสี่ยวเหยียน คือคนที่คุมปากท้องของทุกคน

“ถึงแม้ฉันจะไม่หักเงินของพวกเขาไปเรื่อย แต่ฉันสามารถค้างการชำระเงินเดือนให้กับพวก เขาได้-คุณรู้รึเปล่าว่าคนในเมืองส่วนใหญ่ล้วน แต่เป็นพวกใช้เงินชนเดือน ทุกเดือนต่างก็รอคอย วันที่เงินเดือนออก เพียงแค่ฉันใช้ความคิดเล็ก น้อยแล้วยึดวันจ่ายเงินเดือนออกไปให้ล่าช้าสัก วันสองวัน พวกเขาแต่ละคนก็จะร้องไห้ขี้มูกโป่ง แล้ว”

เสิ่นเฉียว “เก่งจังเลย”

“ดังนั้นจากนี้ไปฉันจะปกป้องคุณเอง ไม่ ต้องกังวลขนาดนั้นหรอก”

ทั้งสองทานอาหารกลางวันแล้ว เสิ่นเฉียวก็ กลับมาที่ทำงานของตัวเอง คอมของเธอค่อนข้าง จะเก่ามาก ดังนั้นเธอต้องเสียเวลาในการจัดการ กับมันเล็กน้อย

เสิ่นเฉียวนั่งๆอยู่ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านหลัง

เธอขมวดคิ้วแน่น จากนั้นหันหน้าไปมอง เห็นสวี่เสี่ยวกำลังเดินเข้ามาหาตัวเอง ในมือของ เขาถือกาแฟหนึ่งแก้ว เขาวางมันไว้ตรงหน้าของ เสิ่นเฉียว “อันนั้น…..คุณชื่ออะไรนะ?”

สวี่เลี่ยวต้องการจะเรียกชื่อเธอแต่เขากลับ พบว่าตัวเองไม่รู้จักชื่อของเธอ เพราะเธอโดนลด ตำแหน่ง ตอนที่เธอมาก็ไม่ได้ผ่านขั้นตอนที่ถูก ต้อง อยู่ๆบอกจะยัดเธอเข้ามาในแผนกก็ยัดมา เลย ดังนั้นจึงไม่มีไฟล์บันทึกใดใด

เสิ่นเฉียวจ้องมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่เย็น ชา เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขา เธอแค่เหลือบ ไปมองแก้วกาแฟหนึ่งที่

“หัวหน้ามาหาฉันมีธุระอะไรมั้ย?”

หัวหน้าถูมือไปมา จากนั้นยิ้มแล้วพูด “คุณ ไม่บอกชื่อก็ไม่เป็นไร คุณพึ่งจะมาใหม่ งั้นฉัน เรียกคุณว่าสาวน้อยละกัน”

เสิ่นเฉียว “…”สาวน้อยมันเกี่ยวอะไรกับ เธอที่พึ่งมาใหม่มั้ย?

“หัวหน้าเรียกฉันว่าเสี่ยวเสิ่นก็ได้ ” เธอไม่อยากบอกชื่อของตัวเองกับคนที่อยู่ตรงหน้าผู้ซึ่งมีสายตาที่ดูไม่ประสงค์ดีคนนี้ อีกทั้ง เป็นคนที่พยายามจะทำร้ายเธอในตอนเช้า

“เสี่ยวเสิ่น? เสี่ยวเสิ้นเพราะดีนะ!” สวี่เลี่ยว ยิ้มแฉ่งแล้วเดินมาข้างหน้าหนึ่งก้าว จากนั้นชี้ไป ที่แก้วกาแฟแก้วนั้น “ฉันตั้งใจเอามาให้คุณ รีบดื่ม สิ”

เสิ่นเฉียว “หัวหน้า ตกลงคุณมาหาฉันมา ธุระอะไรกันแน่?”

“ธุระไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก” สวี่เสี่ยวถู มือไปมา จากนั้นเดินเข้ามาใกล้เธออีกหลายก้าว สีหน้าของเสิ่นเฉียวเปลี่ยนไปทันที เธอรีบถอยไป ด้านหลังหลายก้าวเพื่อรักษาระยะห่างกับเขา จากนั้นจ้องมองไปที่แววตาของเขาที่เต็มไปด้วย ความน่ารังเกียจอยู่ๆเสิ่นเฉียวก็เข้าใจอะไรบาง อย่างทันที

เธอยืนอยู่กับที่ จากนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่ เย็นชา “อย่าเข้ามานะ!”

สวี่เลี่ยวโดนเธอพูดเช่นนี้ เขาจึงยืนอยู่กับที่ ทันที แต่เขาไม่ได้รู้สึกโกรธ เพียงแต่สายตาของ เขายังคงจ้องมองไปที่แขนขาวๆและลำคอที่เรียว สวยของเธอไม่หยุด เขาหรี่ตามอง
“จริงๆแล้ว เสี่ยวเสิ่นคุณโดนลดตำแหน่ง แล้วย้ายเข้ามา อีกอย่างก่อนหน้านี้คุณอยู่ใน บริษัทก็เจออะไรแย่ๆมาไม่น้อยสินะ? ทุกคนล้วน แต่อยากเห็นคุณหน้าแตกหรืออยากทำร้ายคุณ คุณรู้จักเฉียงเวยที่อยู่แผนกการออกแบบใช่มั้ย? ก่อนที่คุณจะมาเธอขอให้ฉันดูแลคุณดีดี คุณ เข้าใจความหมายของฉันสินะ?”

เสิ่นเฉียวไม่พูดอะไร

สวี่เลี่ยวพูดต่อ “แต่ฉันรู้สึกว่าการกระทำ ของพวกเธอเช่นนี้มันไม่ถูกต้องเลยจริงๆ จะ ทำร้ายผู้หญิงที่น่ารักขนาดนี้อย่างคุณได้ยังไง กัน? ก็เป็นเพราะว่าพวกเธอชอบท่านประธานเย่ แต่ไม่อาจจะเอื้อมมือไปถึงได้ แต่คุณกลับมี โอกาสเข้าใกล้เขาใช่มั้ย? มันช่างไม่ควรจริงๆ”

คำพูดนี้ทำให้เสิ่นเฉียวเริ่มขมวดคิ้ว “ตกลง คุณอยากจะพูดอะไรกันแน่?”

“ฉันก็แค่อยากจะปกป้องคุณ คำพูดที่เฉียง เวยบอกกับฉัน ฉันก็ไม่ฟังเลย เรื่องที่เกิดขึ้นใน ตอนเช้าก็เป็นสิ่งที่เกิดเหนือความคาดหมาย แต่ เสี่ยวเสิ่น ฉันรับรองกับคุณได้ว่าต่อจากนี้มันจะไม่ เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก”

เขาพูดไปด้วยเดินเข้ามาใกล้เสิ่นเฉียวไปด้วย เสิ่นเฉียวรู้ว่าในใจของเขามีความคิดอะไร เธอยิ้มอย่างเย็นชาแล้วพูด “คุณลองก้าวเข้ามา ใกล้อีกทีสิ”

ฝีเท้าของสวี่เสี่ยวหยุดชะงัก เขายืนอยู่กับ ที่แล้วฝืนยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย จากนั้นพูด

“เสี่ยวเสิ่น เคยได้ยินคำพูดที่ว่าผู้รับ สถานการณ์ คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศมั้ย? ตอนนี้ คุณโดนลดตำแหน่งมาอยู่ในแผนกของฉัน ขอ เพียงแค่ฉันยินยอมที่จะปกป้องคุณ จากนี้เป็นต้น ไปคุณก็จะโดนรังแกน้อยลง ไม่ต้องเจออุปสรรค มาก ดีมั้ย?”

เมื่อเห็นว่าเสิ่นเฉียวไม่ตอบ สวี่เลี่ยวจึงพูด กล่อมเธอต่อ ” ถึงแม้ว่าฉันจะเทียบกับท่าน ประธานไม่ได้ แต่ยังไงซะท่านประธานก็ไม่เอา คุณแล้วใช่มั้ย? คุณตามมาอยู่กับฉันดีกว่า ถึง แม้ว่าฉันจะไม่มีอำนาจและเงินทองเท่าท่าน ประธานขนาดนั้น แต่ฉันรับรองว่าฉันจะไม่ทิ้งคุณ ไปเรื่อยแน่นอน คุณว่ายังไงบ้าง?”

เสิ่นเฉียว : ”

นึกไม่ถึงว่าวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของเขาก็ คือสิ่งนี้
“เสี่ยวเสิ้น คุณลองพิจารณาดูดีดี ผู้ร้ สถานการณ์ คือผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ แต่ฉันไม่ บีบคั้นคุณหรอก ฉันให้เวลาคุณคิดให้ดีดีสองวัน”

เมื่อพูดจบ สวี่เลี่ยวไม่รอให้เสิ่นเฉียวเปิด ปากพูด เขาหันหลังแล้วเดินออกไป

หลังจากที่เขาเดินออกไปแล้ว เสิ่นเฉียว กลอกตาใส่เขาอยู่ภายในใจ คุณลุงคนนี้เป็นบ้า หรอ? เธอแม้แต่เป็นเมียน้อยของเย่โม่เซินยังไม่ อยากจะเป็น เธอจะอยากเป็นเมียน้อยของเขาได้ ยังไง?

เป็นเพราะว่าสวี่เลี่ยวอยู่ตรงนี้เป็นเวลานาน อยู่ๆเสิ่นเฉียวจึงรู้สึกว่าอากาศของที่นี่มัวหมอง เพราะเขาทันที

เธอไม่อยากอยู่ต่อจึงเก็บข้าวของแล้วเดิน ออกไปก่อน

ยังไม่ถึงเวลาทำงาน เธอจึงไปหาเสี่ยวเหยี ยนเพื่อพูดคุยด้วย

เสิ่นเฉียวเดินไปที่แผนกบัญชี ระหว่างทาง เธอได้ข้อความจากหานเส่โยว บอกให้เธอเดิน ออกมาข้างถนนของบริษัท เธอผ่านมาตรงนี้แล้ว มีของขวัญจะให้เธอ
เสิ่นเฉียวเห็นว่าเสี่ยวเหยียนยังไม่ออกมา เธอจึงเดินลงไปด้านล่าง

จากนั้นยืนอยู่ข้างถนนไปสักพัก รถของ หานเส่โยวจึงขับเข้ามา

ประตูรถเปิด หานเส่โยวยื่นถุงอันหนึ่งให้กับ

เธอ

“เฉียวเฉียว ฉันตั้งใจซื้อมาให้คุณ ตอน กลางคืนคุณกลับไปถึงบ้านแล้วค่อยเปิดดูนะ”

“ทำไมอยู่ๆถึงซื้อของให้ฉันล่ะ?” เสิ่นเฉียว จ้องมองถุงนั้นอย่างไม่เข้าใจ ดูแล้วน่าจะแพง มาก ก็ไม่รู้ว่าเธอซื้ออะไรมา

หานเส่โยวดูหลบสายตาเล็กน้อย เธอยิ้ม อย่างอึดอัดใจแล้วพูด “ทำไมล่ะ? ตอนที่ฉันซื้อ ให้ตัวเองก็นึกถึงคุณไม่ได้หรอ? ดังนั้นเลยซื้อให้ คุณอีกอันไง คุณรังเกียจฉันใช่รึเปล่า?”

“ไม่ได้รังเกียจหรอก” เสิ่นเฉียวกลอกตาม องบนใส่เธอ “คุณก็รู้ว่าฉันจะรังเกียจคุณได้ยังไง กัน คุณตั้งใจขับมาที่นี่เลย”

“มันไม่มีอะไรหรอก ต่อจากนี้ฉันจะ พยายามทำดีกับคุณนะเฉียวเฉียว!”

เสิ่นเฉียว “…ทำไมล่ะ? คุณลับหลังทำ อะไรผิดต่อฉันรึเปล่า?”

สีหน้าของหานเส่วขาวซีด เธอรีบพูด อธิบาย “คุณพูดบ้าอะไรนี่? ฉันหานเส่โยวเคยทำ เรื่องไม่ดีลับหลังคุณด้วยหรอ? เฉียวเฉียว ตอนนี้ คุณพูดถากถางฉันมากขึ้นแล้วใช่มั้ย? หี”

“ไม่นะ ขอบคุณมาก”

“ที่ ใครให้คุณขอบคุณกัน ฉันไปก่อนนะ”

“เฉียวเฉียว!”

เสียงของเสี่ยวเหยียนดังมาจากด้านหลัง เสิ่นเฉียวหันหน้าไปมอง เห็นว่าเสี่ยวเหยียนกำลัง เดินมาทางนี้

“เพื่อนของคุณหรอ?” หานเส่โยวจ้องมอง เสี่ยวเหยียนที่อยู่ห่างออกไป จากนั้นถาม

เส้นเฉียวพยักหน้า “เพื่อนสาวคนหนึ่งใน บริษัทที่ดีกับฉันน่ะ”

“โอเค งั้นอีกสองวันฉันค่อยมาเยี่ยมคุณ

หานเส่โยวพึ่งจะขับออกไป เสี่ยวเหยียนก็ เดินมาอยู่ข้างเส้นเฉียวพอดี เธอยื่นหัวแล้วจ้อง มองไปทิศทางที่หานเสี่ยวขับออกไป “เห้ย ผู้ หญิงที่หน้าตาดูร้ายคนนั้นคือคนคนนั้นที่ฉันเคยเห็นในวีแชทก่อนหน้านี้รึเปล่า?”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ