บทที่765 ไม่ใช่แค่ผู้หญิงคนนึงหรือไง

แม่งเอ๊ย!

เฉียวจอด่าว่าอยู่ในใจ

ถือเป็นยังใช้คนอยู่อีกมั้ย? อ้อ ไม่ เขาช่วยทำตัวเป็นคน หน่อยได้มั้ย?

ตัวเขาพูดออกไปตั้งเยอะ ใบหน้าของเขาไม่มีสีหน้าอะไรออก มาเลยแม้แต่น้อย เขาอยู่ตรงหน้าของเขาเหมือนอย่างกับเป็น มนุษย์ล่องหนที่ไม่อาจเรียกความสนใจจากเขาได้เลย

เฉียวจื้อทนมองไม่ไหวอีกต่อไปแล้วจริงๆ เขารู้จักกับฉือเซ็ นมาได้ไม่นาน แต่ก็ถูกชะตากับเขาอย่างมาก ในช่วงเวลาที่ได้ รู้จักกันมานี้เขาเอาแต่ทำหน้าตานิ่งเรียบอยู่ตลอด ไม่ว่าจะเจอ ใครก็แสดงสีหน้าเหมือนเดิมอยู่เสมอ กับผู้หญิง ก็จะยิ่งแสดง ท่าทีที่เย็นชาออกมาเหมือนกับสัตว์เลือดเย็นที่ไม่มีความรู้สึกตัว หนึ่งไม่มีผิด

แต่…สองวันนี้ได้ต่างออกไป

นึกไม่ถึงว่าเขาจะเห็นฉือเป็นตอนสาวจนมุมอย่างนั้น อีกทั้งผู้

หญิงคนนั้นก็ยังเป็นคนเดียวกันกับคนที่เจอกันที่ลิฟต์คนนั้น ใน

ตอนนั้นเฉียวอบอกว่าอยากจะเข้าไปเอากุญแจไปให้ด้วยตัวเอง แต่ถือเงินก็ไม่ยอม อาสาจะเอากุญแจกลับไปเอง ในตอนนั้นเฉียวซื้อก็รู้สึกทะแม่งๆขึ้นมา แต่นึกไม่ถึงว่าพวกเขาทั้งสองคนจะพัฒนาความสัมพันธ์กันรวดเร็วขนาดนี้

มองไปยังพื้นโซฟาตัวนั้นที่ตัวเองกำลังนั่งอยู่ จู่ๆเฉียวซื้อก็มี ความคิดหนึ่งเข้ามาในหัว เผยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา เอ่ยพูด ออกไปอย่างพยายามจับผิด

“จะว่าไปพวกคุณเคยมีอะไรมาแล้วหรือยัง?

นิ้วมือของเย่ ไม่เป็นหยุดชะงักลง สายตาคมกริบกวาดมองไป ยังเขา

มีการตอบสนอง!

เฉียวจออยากรู้จริงๆว่าถือเป็นถูกกระตุ้น หรือจะเป็นท่าทีที่ เริ่มสนใจขึ้นมาแล้ว เอ่ยพูดหยั่งเชิงออกไปต่ออย่างไม่กลัวตาย “ผู้หญิงคนนั้นฉันเห็นอยู่ผ่านๆ หุ่นไม่เลวเลย ดูเป็นพวกอวบอิ่มมี เนื้อมีหนัง อีกทั้งหน้าตาก็ยังดูไร้เดียงสา ผู้หญิงประเภท นี้…ความรู้สึกเวลาเล่นด้วยแล้วก็เร้าอารมณ์อยู่นะ”

ในขณะที่เฉียว อพูดอยู่นั้น มือก็ได้ทำท่าทำทางไปด้วย มองดู ลามกตื่นกามอย่างมากไม่ได้รับรู้ได้ถึงอุณหภูมิภายในห้องที่กด ต่ำลงฉับพลันเลยแม้แต่น้อย

ในตอนที่เขารู้ตัวว่าบรรยากาศภายในห้องได้ผิดแปลกออก ไป ก็ได้สายเกินไปเสียแล้ว เฉียวจื้อเห็นเย่ ไม่เซ็นยกโทรศัพท์ขึ้น มาคุยด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น

“อืม คุณปู่เฉียว ผมเย่ไม่เซินนะครับ ครับ เฉียวจื้ออยู่ที่นี่ครับ”
เฉียวจ รีบกระโดดลงจาก โซฟาทันที เดินเข้าไปหายถือเป็น ด้วยท่าทีขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน อยากเข้าไปแย่งโทรศัพท์มาจากมือ ของเขา แต่ก็ไม่กล้ามากพอ

เขากล้าพูดคุยล้อเล่นกับฉือเป็นขนาดนี้ ทั้งหมดก็เป็นเพราะ มาเจอเรื่องเด็ดๆของเขา แต่จะให้เขาเข้าไปแย่งของมาจากมือ ของถือเป็น เขายังไม่มีความกล้าถึงขั้นนั้น

ทำได้เพียงจ้องมองถือเป็นคุยโทรศัพท์อยู่อย่างนั้น

“เฉียว อบอกให้ผมไปนัดบอดแทนเขา บอกว่าไม่พอใจการ จัดการของคุณปู่เฉียว จนอยากตัดความสัมพันธ์กับคุณครับ

ถือเป็นเอ่ยพูดเน้นหนักออกไปด้วยสีหน้าที่นั่งเรียบเหมือน เดิมไม่เปลี่ยน

เฉียวจื้อนิ่งแข็งอยู่ตรงตำแหน่งเดิม สีหน้าที่แสดงออกมา ค่อยๆเลือนหายไป ไม่ต้องคิด เพราะตอนนี้เขาสามารถได้ยิน เสียงร้องคำรามของตาแก่นั่นดังออกมาอย่างชัดเจน

หลังจากที่วางสายไป ถือเป็นก็วางโทรศัพท์ลง มองเขาด้วย สีหน้าเรียบนิ่ง

“ต่อ?”

เฉียวจื้อขบฟันแน่น “โอเค นายชนะแล้ว ฉันไม่พูดแล้วโอเค มั้ย?”

เขาไม่พอใจกับการจัดการของตาเฒ่านั่นจริงๆ แต่เขาก็ยัง ต้องพึ่งตาเฒ่านั่นอยู่ทุกอย่าง ไม่กล้าเถียงออกไปต่อหน้าเขาจริงๆ ไม่อย่างนั้นแล้ว เขาจะมาหายถือเป็นเพื่อให้ช่วยเขาคิดหา วิธีไปทำไมกัน?

แต่ไม่คิดเลยว่า เพียงแค่พูดถึงผู้หญิงของเขาไปแค่ประโยค เดียว เขาจะแก้แค้นตนออกมาอย่างนี้ได้?

องขนาดนั้นเลยหรอ?

แค่ผู้หญิงคนเดียวเองไม่ใช่หรอ?

เขาเห็นผู้หญิงคนนั้นหน้าตาก็สวยสุดๆ รูปร่างก็ไม่เลว แต่…ไม่น่าจะถึงขั้นนั้นเลยไม่ใช่หรือไง?

สุดท้าย เฉียวจื้อก็ได้กัดฟันเอ่ยออกไป “ฝากไว้ก่อนเถอะ ฉัน ในวันนี้ก็คือนายในวันพรุ่งนี้ ตาเฒ่ายัดเยียดว่าที่เจ้าสาวให้ฉัน หลังจากนี้คือก็คงจะยัดเยียดให้นายด้วยเหมือนกัน ตอนนี้ นายไม่ช่วยฉัน ต่อไปฉันก็จะไม่สนนายเหมือนกัน!

พูดจบ เฉียวจื้อก็ได้ออกไปจากบริษัทด้วยอาการขุ่นเคือง

จวบจนเขาเดินออกไป เย่ ไม่เช่นก็ไม่ได้สะทกสะท้าน ทั้งยังคง มองหน้าจอด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

แต่หูของเขากลับมีคำพูดหยาบโลนที่เฉียวซื้อพูดออกมาเมื่อ ครูดังขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ

หยาบโลนเสียจริง แต่ความจริงเป็นสิ่งที่พูดถึงคนอื่น อีกทั้งยัง เป็นผู้หญิงประหลาดคนนั้น แต่ในตอนนั้นหลังจากที่เย่ไม่เป็น ได้ยินไปแล้วภายในใจก็รู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก
เขายกาแฟขึ้นมาบอีกครั้ง แววตากลับนิ่งลึกลงหลายส่วน รูปร่าง ดูเหมือนว่าจะไม่เลวเลยจริงๆ

หลังจากที่ทานมู่จื่อออกมาจากห้องทำงานอย่างกับกำลังวิ่ง หนีอะไรบางอย่างนั้น ก็ได้รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำข้างๆทันที เธอ ออกมาอย่างเร่งรีบ จึงคว้ามาเพียงผ้าขนหนูเปียกออกมาเพียง อย่างเดียว อุปกรณ์ทําความสะอาดอย่างอื่นล้วนแล้วแต่จะยังอยู่ ในห้องทั้งนั้น

แต่ถึงอย่างไรในตอนนี้เธอกลับไม่กล้ากลับเข้าไปเลย

เธอไม่รู้ว่าจะต้องใช้อารมณ์และท่าทางแบบไหนไปเผชิญหน้า กับเย่โม่เชิน หัวใจดวงนี้ของเธอยังคงเต้นรัวออกมาไม่หยุด

เธอมองตัวเองในกระจก ใบหน้ารูปไข่มีสีแดงออกมา

แม้แต่ใบหูก็ยังร้อนไปหมด

ถ้าเมื่อไม่มีคนเข้ามาล่ะก็ งั้นเขาจะจูบลงมา ใช่หรือเปล่า?

แต่…แล้วทำไมเขาต้องจูบลงมาด้วย? ว่ากันตามหลักแล้ว ถ้า เขาสูญเสียความทรงจำไปแล้ว เขาก็จะต้องไม่ทําเรื่องแบบนี้สิถึง จะถูก?

เธอรู้นิสัยของเย่ไม่เป็นดี

เมื่อได้ลองคิดไปคิดมาแล้ว หานคู่จื่อโยนความผิดทั้งหมดไป ที่ตัวผู้ชายคนนั้นที่เข้าไปในห้องเมื่อครู่นี้ ถ้าไม่เป็นเพราะจู่ๆเขาก็บุกเข้ามาล่ะก็ เธอก็จะรู้แล้วว่าสุดท้ายเย่ไม่เป็นคิดจะทำอะไร กันแน่

ตอนนี้ ภายในใจตื่นเต้นดีใจเล็กๆขึ้นมา ทั้งยังรู้สึกเสียดาย เล็กน้อย

สิ่งที่ตื่นเต้นดีใจก็คือเย่ไม่เป็นเข้าใกล้ตัวเองบ้างแล้ว แต่สิ่งที่ น่าเสียดายก็คือไม่ได้แตะโดน

หานจื่อซักทำความสะอาดผ้าขนหนู จากนั้นก็เอาไปตากเอา ไว้ข้างๆ

เธอสงบอารมณ์อยู่ในห้องน้ำอยู่สักพักนึงจากนั้นก็กลับห้อง เลขาไป

พี่หลินเหมือนราวกับว่าจะร้อนใจมากเป็นพิเศษ พอเห็นเธอ

กลับมา ก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอทันที

“ว่าไง เป็นยังไงบ้าง?

หาหมู่จื่อมองเธอเล็กน้อย เห็นเธอกมือเข้าด้วยกัน ใบหน้า แสดงท่าทางอยากรู้ออกมา บวกกับท่าทางร้อนอกร้อนใจตอนที่ ผลักเธอเข้าห้องทำงานเมื่อก่อนหน้าแล้ว ก็เข้าใจขึ้นมาทันที

“ไม่ได้มีอะไรนี่คะ” หาน อยิ้มออกมาเล็กน้อย เอ่ยพูดเสียง

นิ่งออกไป

ได้ยินดังนั้นแล้ว พี่หลินก็แปลกใจขึ้นมาเล็กน้อย “ไม่ได้มีอะไร แบบไหน?” เธอมองด้านหลังของหาน จื่อ แล้วหันมามองร่าง ของเธออีกครั้ง “คุณชายเป็นไม่ระเบิดอารมณ์ออกมา?”
ระเบิดอารมณ์?

หาน จื่อนึกย้อนไปแป๊บนึง ในความทรงจำของเธอ เย่ไม่เป็น ปฏิบัติต่อคนที่ไม่เกี่ยวข้องด้วยท่าทางอย่างนี้มาโดยตลอด พูด น้อยแต่ปากจัด ไม่อาจนับว่าเป็นการระเบิดอารมณ์เลยทีเดียว

ถ้าเย่ไม่เป็นระเบิดอารมณ์ออกมาจริงๆ นั่นมันจะน่ากลัวเป็น อย่างมาก

อาจจะไม่มีแม้แต่จะปากร้ายกับคุณเลยแม้แต่น้อย เมื่อคิดมาจนถึงตรงนี้แล้ว หาหมอก็ส่ายหน้าเล็กน้อย

“ไม่มีนะคะ”

“ไม่มี??” เสียงของพี่หลินสูงขึ้นมา เหมือนกับไม่กล้าที่จะเชื่อ ออกมา ดวงตาทั้งสองข้างเบิกกว้างออกมา “เขาไม่ระเบิด อารมณ์ออกมาเลยงั้นหรอ? นี่มันไม่น่าจะเป็นไปได้นะ?”

ทั้งๆที่สายที่โทรเข้ามาเมื่อกี้ เธอมีลางสังหรณ์ว่าคุณชายเป็น จะต้องระเบิดอารมณ์ออกมาแน่ ดังนั้นแล้วหลังจากที่เธอพาหา นมจื่อไปถึงห้องทำงาน ก็ปล่อยให้หานคู่จื่อเดินเข้าไปเอง จาก นั้นเธอก็กลับมารอที่ห้องเลขาทันที

เธอถึงขนาดที่คิดไปถึงว่า ถ้าถึงตอนนั้นหานคู่จื่อเกิดทำให้ ฉือเซ็นขุ่นเคืองขึ้นมา แล้วถูกเขาไล่ออกไปล่ะก็ เธอเองก็ช่วยไม่ ได้เหมือนกัน

อันที่จริง…ถึงแม้ว่าหาน จื่อจะเป็นคนที่เธอเลือกมาได้ไม่ใช่ ง่ายๆ แต่ไม่ว่ายังไงตอนนี้ถือเป็นก็ใหญ่ที่สุด ผู้ช่วยเลขาที่เขาไม่พอใจ จะเก็บไว้ให้ทำงานต่อไปได้ยังไง

แต่เธอเซ็นสัญญาไปแล้ว ถึงตอนนั้นเธอก็ให้เงินปลอบใจเธอ

ไปสักหน่อย แล้วพูดปลอบใจเธอมากหน่อย เด็กคนนี้ไม่เลวเลย

เมื่อถึงตอนนั้นเธอสามารถช่วยหางานอื่นให้กับทานชื่อได้ แต่ไม่นึกเลยว่า หานมู่จื่อจะกลับมาได้อย่างแคล้วคลาด ปลอดภัย อีกทั้งยังบอกอีกว่า ถือเป็นไม่ได้ระเบิดอารมณ์ออกมา

หลอกผีก็ยังไม่เชื่อเลย

บางเธออาจจะถูกไล่ออกไปแล้ว?

ดังนั้นก็เลยไม่จําเป็นต้องมาเสียเวลาระเบิดอารมณ์ออกมา?

เมื่อคิดมาจนถึงตรงนี้แล้ว พี่หลินก็จับร่างของหาน จื่อพร้อม ทั้งถามออกมาอีกครั้ง

“แล้วคุณชายเงินได้พูดอะไรออกมาหรือเปล่า?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ