บทที่1140 ค่าใช้จ่ายขั้นต่ำ

คิดถึงตรงนี้แล้ว เสี่ยวเหยียนก็โกรธขึ้นมา ทั้งๆที่พูดกับเขา ชัดเจนแล้ว เจ้าเด็กคนนี้ทำไมถึงได้เจ้าเล่ห์ขนาดนี้กัน

{หนูอย่ามาเล่นลูกไม้กับน้าอยู่เลย รีบส่งที่อยู่มาให้น้ามา ไม่ อย่างนั้นแล้วน้าเสี่ยวเหยียนจะโกรธจริงๆแล้วนะ ถ้าน้าโกรธขึ้น มาจริงๆหนูก็คงรู้ผลอยู่แล้วนะ

ในตอนที่เห็นข้อความนี้แล้ว เสี่ยวหมี่โต้วก็เหมือนจะสามารถ จินตนาการถึงท่าทางของเสี่ยวเหยียน ในตอนนี้ออกเลยทีเดียว จึงอดไม่ได้ที่จะอยากปิดปากหัวเราะออกมา แต่ก็ช่วยไม่ได้ เสี่ยว หมี่โต้วไม่ชอบคู่นัดบอดคนนี้เลย

อีกทั้งเขาก็คิดว่าการให้เขาเลี้ยงสักมื้อนึงก็ไม่เห็นเป็นไร ถึง ยังไงก็ต้องลองอยู่พอดี

จ่ายไหวก็คือจ่ายไหว จ่ายไม่ไหวก็จ่ายไม่ไหว ก็ไม่เห็นเป็นไร แต่ต้องดูว่าเขาจะกล้ายอมรับหรือเปล่า

{น้าเสี่ยวเหยียน น้าไม่ต้องรีบร้อนไปหรอก เสี่ยวหมี่โต้ว จัดการเองได้

{ที่อยู่ เร็ว}

เสี่ยวหมี่โต้วส่งสติกเกอร์น่ารักไป จากนั้นก็เก็บโทรศัพท์กลับ ไป ไม่ได้คุยกับเสี่ยวเหยียนต่อ เสี่ยวเหยียนถูกการกระทำนั้นทําเอาโกรธขึ้นมาไม่น้อย ยืนอยู่ที่หน้าประตูใหญ่ด้วยสีหน้าที่ แย่สุดๆออกมา

ส่วนหลัวหุยเหม่ยก็เห็นว่าเธอออกมานานแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะ ยังไม่เรียกรถอีก จึงต้องเดินเข้ามาดู

“เป็นอะไรไป?”

“เสี่ยวหมี่โต้วไม่ยอมส่งที่อยู่มาให้หนู” เสี่ยวเหยียนเอ่ยพูด ออกมาอย่างจนใจ

“ทำไม? หรือว่าเด็กคนนี้ไม่ห่วงตัวเองเลยงั้นหรอ?”

“เขามีอะไรต้องเป็นห่วงนัก? แม่ คนที่เราต้องเป็นห่วงควรจะ ต้องเป็นคู่นัดบอดของหนูมากกว่า จะต้องถูกเสี่ยวหมี่โต้วหลอก เข้าแน่”

“พูดอะไรกัน? เสี่ยวหมี่โต้วน่ารักเสียขนาดนั้น อีกอย่างเขาก็

เป็นแค่เด็กคนนึง จะไปหลอกคนอื่นเขาได้ยังไง?”

เสี่ยวเหยียน “

เธอมองแม่ตัวเองไปอย่างจนใจ ดูเหมือนว่าเธอจะถูกเสี่ยวหมี่ โต้วกำราบจนอยู่หมัดไปเสียแล้ว และเสี่ยวหมี่โต้วจะต้องแสดง ความฉลาดหลากหลายวิธีต่อหน้าพวกเธอ ดังนั้นแล้วคู่สามี ภรรยาตระกูลโจวจึงไม่รู้โฉมหน้าที่แท้จริงของเจ้าปีศาจน้อยตน นี้กันเลย

คิดมาจนถึงตรงนี้แล้ว เสี่ยวเหยียนก็ไม่อยากเถียงออกไปอีก ทำได้เพียงพูดออกไปว่า “หนูส่งข้อความหาหลีซื้อบ้านดีกว่า”
เธอกับหลี่ซือห้านได้แลกวีแชทกันเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังไม่ แลกเบอร์โทรศัพท์กัน

เดิมทีเธอโทรหาเสี่ยวหมี่โต้วเพราะค่อนข้างที่จะคุ้นเคยกับ เด็กน้อยอยู่พอสมควร ก็เลยจัดการได้ง่าย แต่นึกไม่ถึงว่าเขา ตอนนี้จะเหมือนกับปราการที่แข็งแกร่งไม่มีผิด ดื้อรั้นสุดๆ

ตอนนี้ทำได้เพียงจัดการจากทางเขา

เสี่ยวเหยียนส่งข้อความไปหาหลี่ซื้อบ้าน

รออยู่นาน กว่าจะได้สักคำ

{วางใจเถอะ ผมจะดูแลเขาอย่างดี}

เสี่ยวเหยียน “

เขาเองก็ไม่ยอมบอกตำแหน่งเธอเหมือนกันว่ากำลังอยู่ที่ไหน? ดูเหมือนว่า จะถูกเสี่ยวหมี่โต้วล้างสมองไปแล้ว? เจ้าเด็กคนนี้ ทําไมถึงได้…

ช่างเถอะ จะบอกว่าเกลียดเขาคงเป็นไปไม่ได้ เสี่ยวเหยียนทำ ได้เพียงคิดหาวิธีอื่น เธอเดินเข้าไปเรียกรถจากข้างถนน หลังจาก ที่ขึ้นรถไปแล้วก็ได้บอกกับคนขับรถไปว่า “คุณลุงคะ คุณลุงรู้มั้ย คะว่าที่ที่ของแพงที่สุดของช่วงนี้คือที่ไหน?”

“ที่ที่ของแพงที่สุด?” สีหน้าคุณลุงเปลี่ยนไป เหมือนกับกำลัง คิดอยู่

เสี่ยวเหยียนเห็นอย่างนั้นก็รีบพูดเสริมออกไป “ของกิน!”
คุณลุงเข้าใจขึ้นมาทันที “อันนี้ จากที่ลุงได้วิ่งรถมานาน ก็รู้จัก อยู่หลายที่เลย แต่คุณอยากไปที่ไหนหรอครับ?”

ไปที่ไหน? เสี่ยวเหยียนเองก็ไม่รู้แน่ชัดว่าเสี่ยวหมี่โต้วหลอก ให้หลี่ซื้อห้านพาไปที่ไหน แต่ในเมื่อไม่ยอมให้เธอไป เธอแน่ใจ ว่าเขาจะต้องหลอกหลี่ซื้อบ้านไปที่ไม่ดีกับเขาแน่

ตอนนี้ทำได้เพียงหาไปทีละร้านๆไป

คิดมาถึงตรงนี้แล้ว เสี่ยวเหยียนจึงเอ่ยปากพูดกับคนขับรถไป ว่า “งั้นรบกวนคุณลุงช่วยพาฉันไปสักร้านหนึ่งในนั้นก่อน ฉัน ต้องไปตามหาคน ถ้าหาไม่เจอล่ะก็ ฉันค่อยไปหาอีกร้าน

คุณลุงคิดอยู่สักพัก จากนั้นก็พยักหน้า “ได้”

ทางนี้หลังจากที่ขับรถไป เสี่ยวเหยียนส่งข้อความไปหาหลอ ห้าน เธอไม่อาจพูดตรงเกินไปนัก เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เธอต้องไป ต่อกรกับความรักในศักดิ์ศรีของคนอื่นเขา ดังนั้นแล้วข้อความที่ ส่งไปจึงอ้อมค้อมอย่างมาก

(ขอโทษจริงๆ เสี่ยวหมี่โต้วเขาชนมาก คุณเพิ่งจะรู้จักเขา จริงๆแล้วไม่ได้มีหน้าที่ที่จะต้องเลี้ยงข้าวเขาเลย เอาอย่างนี้เถอะ นะคะ ค่าใช้จ่ายของเขาในวันนี้ให้ฉันจ่ายเองหรือไม่คุณก็บอกที่ อยู่ฉันมา ฉันจะไปเอง

พูดไปอย่างนี้ ก็คงจะไม่ทำลายศักดิ์ศรีของอีกฝ่ายหรอกมั้ง เสี่ยวเหยียนคิดในใจ

แต่หลังจากที่ส่งข้อความไปแล้วก็ยังไม่มีการตอบกลับมา ช่วยไม่ได้ เสี่ยวเหยียนทำได้เพียงรอการตอบกลับมา

ส่วนทางนี้เอง เสี่ยวหมี่โค้วก็ได้พาหลี่ซือห้านไปถึงที่หมาย หลังจากที่ถึงที่หมายแล้ว โรงแรมหรูตรงหน้าได้ทำเอาหลีซื้อห้า นขมวดคิ้วออกมาเล็กน้อย แต่พอคิดๆดูแล้ว เด็กคนนึงคงไม่ ค่อยมากินข้าวที่โรงแรมนักล่ะมั้ง? อีกอย่างสถานที่หรูหราขนาด นี้แค่มองก็รู้ว่าเป็นโรงแรมระดับห้าดาว เขาก็แค่เด็กน้อยคนนึง จะไปเข้าใจอะไร?

คงเป็นเพราะคำแนะนำของที่นี่ค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์ และที่ที่ เขาจะไปก็แค่อยู่แถวๆ โรงแรมนี้เท่านั้นเอง

เพียงไม่นานหรือห้านก็ปลอบตัวเองเสร็จ จากนั้นก็พาเสียว หมี่โต้วลงจากรถ

“ไปกันเถอะ ลุงพาหนูไปกิน

ถึงที่นี่แล้วยังใจกว้างได้อีก? เสี่ยวหมี่โต้วกะพริบตาออกมา หรือว่าลุงคนตรงหน้าคนนี้ยอมจ่ายเงินก้อนใหญ่เพื่อเลี้ยงข้าว เขาจริงๆ? เฮอะ!

แต่เพียงไม่นาน ในตอนที่เสี่ยวหมี่โต้วพาเขามาถึงหน้า โรงแรมเตรียมที่จะเข้าไป สีหน้าของหลี่ซื้อบ้านก็เปลี่ยนไปเล็ก น้อย “เสี่ยวหมี่โต้ว หนูเดินมาผิดที่หรือเปล่า?”

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว เสี่ยวหมี่โต้วก็หันกลับไปมองเขาด้วยแวว ตาเป็นประกาย

“เดินมาผิดที่? ไม่นะฮะคุณลุง”
“แล้วทำไมหนูถึง… สีหน้าของหลี่ซื้อบ้านดูแย่ขึ้นมา เด็ก คนนี้คิดจะเข้าไปกินข้าวในโรงแรมห้าดาวนี้จริงๆ?

กินมื้อนึงที่นี่ต้องจ่ายเท่าไหร่กัน?

“คุณลุงจะไม่รักษาคำพูดใช่มั้ยฮะ?”

เพราะว่าพวกเขายืนกันอยู่ที่หน้าประตู ดังนั้นแล้วคนที่เข้าออก ไปมาก็เยอะมาก ถึงแม้ว่าเสียงของเสี่ยวหมี่โต้วจะไม่ได้ดัง แต่ หลี่ซื้อห้านครอบงำจิตใจของเขา จนคิดว่าแบบนี้มันเสียหน้ามาก จึงทำได้เพียงเดินเข้าไปเอ่ยพูดเสียงเบา

“ลุงไม่ได้ไม่รักษาคำพูดนะ เพียงแต่ลุงแค่คิดว่าที่นี่ไม่เหมาะ กับเด็ก ลุงพาหนูไปที่ที่ทำอาหารให้เด็กกินโดยเฉพาะเลยดี มั้ย?”

เสี่ยวหมี่โต้วกลอกตาไปมา ทันใดนั้นเองก็เอ่ยถามออกไป

“คุณลุงกลัวว่าที่นี่แพงเกินไปใช่มั้ย? สบายใจได้เลย ถ้าคุณ ลุงไม่อยากเลี้ยงเสี่ยวหมี่โต้ว เสี่ยวหมี่โต้วเรียกคุณน้าของผมมา จ่ายเงินก็ได้นะฮะ”

เฮอะ! ถ้ามีพร้อมสู้คุณน้าของผมไม่ได้ ก็อย่าได้คิดจะแย่งน้า เสี่ยวเหยียนไปได้เลย

พูดไปแล้วก็ไม่รู้ว่าหลังจากที่คุณน้าเห็นข้อความของเขาแล้ว จะมาหรือเปล่า เสี่ยวหมี่โต้วลอบเบ้ปากอยู่ในใจ ถ้าคุณน้าไม่มา ล่ะก็ ต่อจากนี้เขาจะไม่สนใจคุณน้าอีกแล้ว

“…” ได้ยินเสี่ยวหมี่โต้วบอกว่าจะเรียกคุณน้ามาจ่ายให้เองสีหน้าของหลี่ซือห้านยิ่งดูย่ำแย่กว่าเดิม ก่อนหน้านี้เด็กน้อยได้ พูดออกมาเพียงครึ่งแต่ได้ถูกเสี่ยวเหยียนลากออกไปเสียก่อน แต่หลี่ซือห้านก็ได้ยินมันชัดเจน

เสี่ยวเหยียนกับคุณน้าของเขาจะต้องมีความสัมพันธ์อะไรกัน บางอย่างแน่ๆ

ตอนนี้เด็กน้อยก็ยังมาบอกว่าจะเรียกคุณน้ามาจ่ายเงินให้ออก มาต่อหน้าเขาอีก นี่ไม่ใช่การดูถูกเขาผู้เป็นคู่นัดบอดคนนี้หรือ ไง? หลี่ซื้อบ้านผู้รักหน้าตาตัวเองจึงเอ่ยออกไปทันที ไม่ต้อง ลุง จ่ายไหว หนูอยากกินที่นี่ใช่มั้ย? งั้นพวกเราก็เข้ากันไปเถอะ

“อ้อ งั้นขอบคุณนะฮะคุณลุง”

หลังจากที่ทั้งสองคนเข้ากันไปแล้ว เสี่ยวหมี่โต้วหาห้องส่วน ตัวมาห้องนึงอย่างชำนาญ หลี่ซื้อบ้านเดินตามข้างๆพนักงาน ก็มี อาการทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย แต่ก็ยังหน้าด้านถามออกไป

ค่าใช้จ่ายขั้นต่ำของที่นี่คือเท่าไหร่หรอครับ?”

ท่าทีที่แสดงออกมาของพนักงานดีมาก “สวัสดีค่ะคุณผู้ชาย ถ้าจองห้องส่วนตัวล่ะก็ ค่าใช้จ่ายอย่างคือห้าพันค่ะ”

ห้าพัน…

สีหน้าของหลี่ซื้อห้านย่ำแย่ลงหลายส่วน พูดได้ว่าวันนี้เขา ต้องเตรียมเงินเข้าไปห้าพันหยวนเลย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ