บทที่212 เธอไม่เสียใจจริงๆ หรอ

“เข้ามาใกล้หน่อย”

เสิ่นเฉียวก็ก้าวเล็กๆ ขึ้นมาอีกก้าวเดียว “คุณชาย

เย ? ”

เยโม่เซินมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ห่างจากตัวเอง ไป7-8ก้าว ความเยาะเย้ยในใจก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ “ฉันให้เวลาเธอ5วินาที เธอต้องเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า ฉันเดี๋ยวนี้”

“5”

“4”

เสิ่นเฉียวเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วมองไปที่เย่ โม่เซิน ไม่คิดว่าเขาจะนับด้วย เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้ว สุดท้ายในตอนที่เขานับเลขสุดท้ายนั้นเสิ่นเฉียวก็เดิน เข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขา

แล้วเสียงก็หายไป ทันใดนั้นลมปราณของเย่โม่ เซินก็เปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกทันที “ผู้หญิงที่แต่งงาน ครั้งที่สองคนนี้ กล้าให้ฉันรองั้นหรอ! ”

สีหน้าของเสิ่นเฉียวค่อยๆ เปลี่ยนไป “คุณชายเย่ ฉัน…โอ๊ย”

เธอยังไม่ทันจะพูดจบ ข้อมือของเธอก็ถูกจับ อย่างป่าเถื่อน วินาทีถัดมาเธอก็โดนเย่โม่เซินออกแรง ดึงไปกอดไว้ในอ้อมแขน บีบคางเธอ แล้วก็จูบอย่างรุนแรงที่ริมฝีปากของเธอ

“อื้อ….”เสิ่นเฉียวลัมลงในอ้อมแขนของเขา นั่ง บนขาของเขา ทั้งร่างกายของเธอถูกปกคลุมด้วยลม หายใจของผู้ชายที่เอาแต่ใจ

โดยเฉพาะช่องปากของเธอ มันเต็มไปด้วยริม ฝีปากและลิ้นของเขา เย่โม่เซินจูบอย่างรุนแรงมาก ครอบครองทุกส่วนในปากของเธออย่างรุนแรง ดูดซับ ความหวานของเธอ ในขณะเดียวกันก็ฉกฉวยเอาลม หายใจของเธอไปด้วย

เธออยากจะขัดขืน แต่ว่าขยับไม่ได้ ก็เลยได้แต่ ปล่อยให้เขาทำตามความต้องการไปแบบนั้น

น่าจะผ่านไปประมาณหลายนาที จู่ๆ เย่โม่เซินก็ ถอนริมฝีปากและลิ้นของตัวเองออก บีบคางของเธอแล้ว ก็จ้องริมฝีปากสีแดงสดของเธออย่างดุเดือด

“หรือว่าพอฉันไม่ได้ทำอะไรกับเธอหน่อย เธอก็ เลยลืมสถานะของตัวเองไปยังงั้นหรอ?”

ถึงแม้ว่าเขาจะจูบอย่างแรง แต่ว่าเสิ่นเฉียวไม่ได้ สูญเสียสติปัญญาของตัวเองไป น่าจะเพราะว่ามันไม่ได้ นานเท่าไหร่ เธอก็เลยยังครองสติตัวเองไว้ได้

เสิ่นเฉียวจ้องตาเยู่โม่เซิน ดวงตาสีหมึกของเขา ลึกดั่งน้ำทะเล ความโกรธกำลังซัดไปมาเหมือนดั่งคลื่น เสิ่นเฉียวกะพริบตา แล้วก็ตอบด้วยเสียงเบา “แน่นอนว่า ฉันรู้สถานะของตัวเองดี”

“ถ้ายังงั้นเธอก็บอกฉันมาสิ ว่าสถานะของเธอคืออะไร? ”

เสิ่นเฉียวหัวเราะเบาๆ “คุณชายเย่ ทำไมสิ่งที่คุณ ถามฉันคุณไม่ถามตัวเองเอาล่ะ? ในใจของคุณ คิดว่าฉัน อยู่ในสถานะอะไรฉันก็อยู่ในสถานะนั่นแหละ”

เย่โม่เซิน : –

สมควรตาย

นี่เขาก็แสดงอาการโกรธใส่เธอแล้ว เธอยังมีท่าที ไม่กลัวตายอยู่อีกงั้นหรอ?

“ยัยผู้หญิงที่แต่งงานสองคน นี่เธอกำลังบีบให้ ฉันโกรธเธออยู่ยังงั้นหรอ?” เขาพูด แล้วมือของเย่โม่เซิ นก็บีบไหล่ของเธอแน่น แค่ออกแรงเพียงนิดหน่อย แต่ ว่าเสิ่นเฉียวก็ขมวดคิ้วเพราะความเจ็บปวด ริมฝีปาก สีชมพูของเธอขยับ เหมือนกับว่าอยากจะร้องออกมา

สายตาที่คมกริบของเย่โม่เซินจ้องหน้าเธอ “ทำไม? ต่อให้เป็นแบบนี้ เธอก็ยังจะทำท่าทางเหมือน ไม่กลัวตายอยู่ยังงั้นหรอ?”

ทันใดนั้นเสิ่นเฉียวก็ตั้งสติกลับมาได้ ที่แท้เขา กำลังยั่วยุเธอ แต่ว่าน่าเสียดายที่เธอได้ตัดสินใจตั้งแต่

แรกแล้ว เธอหลับตาและพูดเบาๆ ว่า “ถ้าเกิดว่าคุณชาย

เย่ได้ระบายพอแล้ว จะปล่อยฉันได้รึยังคะ? ”

หลังจากเงียบไปนาน เยโม่เซินก็อดทนเก็บความ โกรธไว้ไม่ไหว “ปล่อยงั้นหรอ? ตลอดชีวิตนี้ไม่มีทาง เป็นไปได้หรอก”
สิ้นเสียง มือหนาของเขาก็ยกเสื้อผ้าของเธอขึ้น การเคลื่อนไหวที่ป่าเถื่อนทำให้เสิ่นเฉียวทนไม่ไหว เธอ จับมือที่ไร้มารยาทของเขาไว้ “นายจะทำอะไร? ”

เยโม่เซินประเมินเสิ่นเฉียวที่อยู่ตรงหน้าของเขา พอเห็นว่าใบหน้าสีขาวของเธอเริ่มมีสีหน้ากังวลขึ้นมา เขาก็ถามออกมาอย่างเลวร้าย “ตอนนี้ถึงพึ่งจะกลัวงั้น หรอ? เมื่อกี้ไม่ได้สนใจไม่ใช่หรอ? ฉันก็เลยนึกว่าเธอไม่ สนใจอะไรเลย”

เสิ่นเฉียวหอบเบาๆ จับมือของเขาไว้ไม่ให้ ขยับ “คุณชายเย่ ฉันยังมีงานอีกหลายอย่างให้ต้อง สะสาง ฉัน…..”

ไม่ต้องพูดเรื่องพวกนี้” มือของเย่โม่เซินเริ่ม ออกแรง ต้องการที่จะดึงเสื้อผ้าของเธอขึ้นอีกครั้ง เสิ่น เสียงหายใจหอบอย่างกังวล “เย่โม่เซิน ! ”

ในที่สุดมือของเย่โม่เซินก็หยุด เขาหัวเราะเยาะ “ลองเรียกอีกครั้งสิ”

มุมปากอดกระตุกไม่ได้ แต่ว่าเสิ่นเฉียวก็เงียบ แน่นอนว่าไม่ได้เรียกเขาอีกครั้งตามที่เขาต้องการ เยโม่ เซินก็เริ่มการกระทำที่มีอของตัวเองต่อ สายตาเต็มไป ด้วยความร้ายกาจ “จะดื้อกับฉันใช่มั้ย? จะเรียกไม่เรียก?

เสิ่นเฉียวตัวสั่นนิดหน่อย แล้วก็เรียกอีกครั้ง “เย่ โม่เซิน นาย..จะทำอะไรกันแน่? ”

“อ้อ ก็ทำตามหน้าที่ของสามีภรรยาไง”
มือหนาที่ลุกเป็นไฟของเขาสั่นสะท้านเหมือนกับ เหล็กที่แผดเผาบนผิวของเธอ เส้นเฉียวใจเต้นแรงมาก แต่ก็พยายามทำให้สีหน้าของตัวเองสงบนิ่งให้มากที่สุด

“ก่อนหน้านี้ฉันเคยบอกนายแล้ว ตอนนี้ฉันท้อง อยู่ ไม่ได้…ไม่ได้..”

เยโม่เซินหยุดการกระทำของเขา แล้วก็หรี่ตาลง เกือบลืมเรื่องที่เธอท้องไปแล้ว

หลังจากเสิ่นเฉียวพูดจบ เห็นว่าเขาหยุด ก็นึกว่า เขาจะปล่อยตัวเองไป ใครจะไปรู้ว่ามือของเขากลับคลำ มาที่หน้าท้องของเธอ

เวลาก็ผ่านไปนานแล้ว ท้องล่างของเสิ่นเฉียวก็ แค่ปูดขึ้นนิดหน่อยเท่านั้นเอง ตอนที่มือของเยโม่เชิ นวางลงตรงนั้น เสิ่นเฉียวก็ตกใจ เธอคิดว่าเขาจะทำ อะไรลูกของตัวเองรึเปล่า?

รอจนผ่านไปซักครู่ มืออุ่นๆ ของเย่โม่เซินก็แค่จับ ตรงนั้นเท่านั้น แต่ว่าไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่น ผ่านไปซักพักเขาก็ถามออกมาด้วยน้ำเสียงแหบ

แห้ง “จะคลอดลูกของผู้ชายแบบนั้นออกมา จะไม่เสียใจ ภายหลังจริงๆ หรอ? ”

เสิ่นเฉียว :

ลูกไม่ใช่ของหลินเจียง แล้วเธอพูดอะไรได้บ้าง ล่ะ? เสิ่นเฉียวหลุบตาลง ขนตาเธอสั่นเล็กน้อย

“นายไม่เข้าใจ”
“เหอะ ทำไมฉันถึงไม่เข้าใจ?”

“นายเป็นผู้ชาย นายไม่มีวันท้อง นายไม่เข้าใจ หรอก..ว่าใจของคนเป็นแม่เป็นยังไง”

เห็นท่าทางของเธอตอนนี้ จู่ๆ เยโม่เซินก็นึกถึง แม่ของตัวเองในตอนแรกขึ้นมา พอนึกถึงท่าทางที่แม่ ของเขาต้องเผชิญหน้ากับความตาย สายตาของเย่โม่เซิ นก็มืดมนลงไปเยอะ เขามุดหัวเข้าไปตรงระหว่างคอ ของเสิ่นเฉียว

ก่อนที่แม่จะเสียชีวิต เธอบอกให้เขากลับตระกูล เย่ ในใจของเย่โม่เซินเต็มไปด้วยความเคียดแค้น ผู้ชาย คนนั้นพาชู้เข้ามาในห้องหลัก แล้วก็ไล่คนที่อยู่ใน ตำแหน่งออกไป แล้วทำไมแม่ของเขายังต้องคลอดลูก

ออกมาเพื่อผู้ชายแบบนี้อีก

ตอนนั้นแม่จับมือของเขาไว้ แล้วก็มองเขาด้วย รอยยิ้ม

“โม่เซินบื้อ ที่แม่คลอดลูกออกมาไม่ใช่เพื่อเขา แต่ว่าเพื่อลูกต่างหาก”

ตอนนั้นเอง เย่โม่เซินก็ช็อกไป มันจะเป็นเพื่อเขา ได้ยังไงกัน เขาหรี่ตาลงแล้วถามว่า “เพื่อผมหรอ?”

สั่งอานที่อยู่ด้านข้างได้ยินดังนั้น ก็ถอนหายใจ ออกมา “ใช่แล้วโม่เซิน หลานคิดว่าพี่ทำเพื่อพ่อเลวๆ คน นั้นน่ะหรอ? ที่จริงแล้วเขานับว่าเป็นใครกัน? เหตุผลที่ สำคัญที่สุดก็คือหลานไง หลานคือคนที่พี่อุ้มท้องมา ทั้งหมด10เดือน แม้ว่าในกระดูกของหลานจะมีเลือดของผู้ชายเลวๆ คนนั้นไหลอยู่ก็ตาม แต่ว่าสิ่งที่สำคัญก็ คือเลือดของหลานก็มีเลือดของแม่อยู่ครึ่งหนึ่งเลยนะ และตอนที่ตั้งท้องหลานนั้นพวกเธอสองคนแม่ลูกก็เป็น ร่างกายเดียวกัน แม่คนหนึ่ง..ไม่โหดร้ายขนาดที่จะ สามารถทำลายลูกของตัวเองได้หรอก”

เยโม่เซิน :

แม่ของเย่โม่เซินคือพี่สาวของสังอาน ชื่อว่าสัง

ซิน

หลังจากแต่งงานกับพ่อของเย่โม่เซินไม่นาน พ่อ ของเย่โม่เซินก็ออกนอกลู่นอกทาง หลังจากนั้นก็พาชู้ เข้ามาที่บ้านตระกูลเย่ สังซินโกรธจนหย่ากับเขาทันที หลังจากนั้นก็ออกมาจากบ้าน ตระกูลเย่ แต่ว่าผ่านไปไม่ นานก็พบว่าตัวเองตั้งท้อง ตอนนั้นสังอานเคยแนะนำให้ เธอทำแท้งซะ แต่ว่าต่อให้ต้องตายสั่งซินก็จะปกป้อง เอาไว้

ก็เลยมีเย่โม่เซินออกมา

ถ้าให้พูดตามจริง สิ่งที่เสิ่นเฉียวผ่านมาก็ไม่ได้ ต่างกับสั่งซินแม่ของเขาเท่าไหร่นัก แต่ว่าสั่งซินไม่ เหมือนกับเสิ่นเฉียว สั่งซินไม่ได้แต่งงานใหม่ แล้วก็ต้อง เลี้ยงดูเย่โม่เซินมาด้วยตัวคนเดียว แต่ว่าเสิ่นเฉียวแต่ง งานกับเย่โม่เซิน

เหตุผลที่เยโม่เซินไม่ยอมรับเสิ่นเฉียวในตอนแรก นั้นก็คือเหตุผลนี้ นอกจากเรื่องที่เขาไม่อยากจะใช้ของ ซ้ำจากผู้ชายคนอื่นแล้วนั้น เขายังรู้สึกว่าเสิ่นเฉียวนั้นโง่คลอดลูกของผู้ชายเลวๆ ออกมาอย่างไม่จำเป็น

แต่ว่าหลังจากนั้นพอเห็นว่าเธอพยายามปกป้อง สุดชีวิต ก็ทำให้เขานึกถึงแม้ของตัวเอง แล้วอีกอย่างร่างกายของเธอก็ไม่เหมาะกับการทำแท้ง ก็เลยเก็บลูก ไว้จนถึงตอนนี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ