เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่1547 ให้ผมเก็บรักษาต่อ



บทที่1547 ให้ผมเก็บรักษาต่อ

เสี่ยวหมี่โต้วลงมาชั้นล่างเหมือนปกติที่ผ่านมา หลังจากเขาเห็น เงาของถางหยวนหยวนปรากฏอยู่ที่ห้องรับแขก ก็ได้หยุดฝีเท้า ลงมาครู่หนึ่ง จากนั้นทุกอย่างก็ปกติแล้ว

ต่อมาเขาได้เข้าไปในห้องครัว หลังทานข้าวเสร็จได้บอกกับ

หาน จื่อแล้วออกจากบ้านคนเดียว

วันนี้ต้องเข้าเรียน หานมอนอกจากบอกให้เขาตั้งใจเรียน ไม่ได้พูดอย่างอื่นอีก

หลังเขาออกจากบ้าน หาน จื่อถึงพบว่าถางหยวนหยวน เศร้านิดหน่อย จึงได้ยื่นนิ้วออกมาจิ้มแก้มของถางหยวนหยวน “เป็นอะไรคะ?”

ถางหยวนหยวนเงยหน้า ลืมตาโตกลมแบ๊วไว้ และมองเธอ

ด้วยหน้าสงสาร “พี่ชายเกลียดหยวนหยวนใช่มั้ยคะ?

หานมู่จื่อฟังแล้วอึ้งเล็กน้อย จากนั้นก็ได้อธิบาย: จะเกลียดหนู ได้ยังไงคะ? เสี่ยวหยวนหยวนทำไมถึงคิดแบบนี้คะ พี่ชายไม่ เกลียดหยวนหยวนหรอกค่ะ”

ถางหยวนหยวนก้มหน้าไว้ หน้าตาค่อนข้างท้อแท้

“เป็นเพราะว่าเมื่อกี้พี่ชายไม่คุยกับหยวนหยวน ก็เลยทำให้ เสี่ยวหยวนหยวนคิดฟุ้งซ่านเหรอคะ? หยวนหยวนวางใจนะ พี่ ชายไม่ใช่คนที่ใจแคบขนาดนั้น พี่เขาแค่ไปเรียนหนังสือ เดี๋ยวรอหนูเข้าเรียนก็สามารถไปพร้อมกับพี่ชายแล้วนะ

“จริงเหรอคะ?

ถางหยวนหยวนเงยหน้าและถามด้วยความไม่แน่ใจ

“อืม จริงค่ะ เดี๋ยวพี่ชายกลับมาจะคุยกับหนูแน่นอน ถ้าเขาไม่ คุยกับหนู เดี๋ยวน้าช่วยหนูจัดการเขา โอเคมั้ยคะ?

หลังจากหาน จื่อพูดแบบนี้ เธอก็ไม่ได้บอกว่าโอเคหรือว่าไม่

โอเค แค่กะพริบตามองเสียวโต้วหย่าที่อยู่ข้างกาย

เวลาต่อจากนี้ ถางหยวนหยวนก็เฝ้ารอเสี่ยวหมี่โต้วเลิกเรียน กลับบ้าน

ความคิดของเด็กมักจะเรียบง่ายมาก ตอนที่ทะเลาะกับเพื่อน สนิทก็ง่ายที่จะคิดมาก จากนั้นก็มีแค่ความคิดเดียวคือคืนดีกัน

เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอแค่ตั้งตารอให้พี่ชายกลับมาเร็วๆ เธอ

อยากคืนดีกับพี่ชาย

เวลาทั้งวันได้ผ่านไปท่ามกลางการเฝ้ารอ

สุดท้ายถางหยวนหยวนรอจนหลับคาโซฟา เสี่ยวโตวหยาเห็น เธอหลับ ก็ได้กอดแขนเธอไว้แล้วนอนลงข้างๆอย่างไม่มีหัวจิต หัวใจ

หลังหานคู่จื่อลงมาจากชั้นบนก็เห็นภาพนี้ เพราะเดี๋ยวโต้วห ยาพาดอยู่บนตัวของถางหยวนหยวน เธอได้แต่เอามือของเสียว โต้วหยาออกก่อน จากนั้นอุ้มเธอขึ้นไปชั้นบน เดี๋ยวค่อยลงมาอุ้มถางหยวนหยวน

ตอนที่หาน จื่อเตรียมตัวลงมาอุ้มถางหยวนหยวน ทันใดนั้นก็ เห็นรถรับส่งเสี่ยวหมี่โต้วกลับมาแล้ว คิดถึงความขัดแย้งระหว่าง เด็กสองคนนี้ หาน จื่อตัดสินใจยังไม่ลงไปชั้นล่างในตอนนี้

ที่จริงความขัดแย้งระหว่างเด็กคลี่คลายง่ายที่สุด เพราะเด็กๆ ล้วนไร้เดียงสา อีกทั้งยังกล้าหาญ แต่คาดว่าถ้าเธออยู่ข้างกาย เด็กสองคนคงจะเก้อเขิน เพราะฉะนั้นหาน จื่อจึงไม่ได้ลงไปชั้น ล่างอีก

ถางหยวนหยวนฝันเห็นตัวเองกำลังกินไอศกรีมช็อกโกแลต และสายไหมอยู่ เธออยู่ในห้องเจ้าหญิงที่เต็มไปด้วยของกิน มี กลิ่นหอมของอร่อย โชยอยู่ทั่วห้อง ถางหยวนหยวนกินอย่าง เพลิดเพลิน กินอย่างไม่หยุด กินถึงสุดท้ายจู่ๆตรงหน้ามีเสียง ของเสี่ยวหมี่โค้วโผล่มา

จากนั้นถางหยวนหยวนก็สะดุ้งตื่นเลย

หลังจากตื่นขึ้นมา ถางหยวนหยวนพบว่าบนโซฟามีเงาผอมสูง เพิ่มมาอีกเงา เธอเพิ่งตื่น ดังนั้นจึงเลยไม่ได้คิดมาก เพราะเธอรอ มาทั้งวันแล้ว เพราะฉะนั้นปฏิกิริยาแรกที่เห็นเสี่ยวหมี่โต้วก็คือ ลุกขึ้นนั่งและเรียกเขาว่า “พี่ชาย

เสี่ยวหมี่โต้วได้ยินแล้วสันหลังแข็งทื่อ จากนั้นได้ค่อยๆหันไป มองเธอ

สักพัก ถึงพูดออกมาอย่างยากลำบากคำนึง”อืม”
ถางหยวนหยวนจำอะไรไม่ได้แล้ว ขึ้นไปก็จับแขนเสื้อของ เสี่ยวหมี่โต้วไว้ “พี่ชาย”

เธอไม่รู้จะพูดอะไร และพูดขอโทษไม่ค่อยเป็น แต่สัปดาห์นี้ทั้ง สองไม่ได้คุยกันเลย ถางหยวนหยวนก็กินน้อยลง ตอนนี้เธอ ตะกละมาก หวังอยากให้พี่ชายพาเธอไปกินสายไหม ฮือๆๆ

“เอาล่ะ วันนั้นเป็นความผิดพี่เอง พี่ไม่ควรพูดเสียงดังกับ หยวนหยวน” ระหว่างพูด เสี่ยวหมี่โต้วก็เอาช็อกโกแลตถุงนึง และอมยิ้มออกมาจากกระเป๋า และยื่นให้ถางหยวนหยวน “อันนี้ ชดเชยให้เธอ”

“อ๊า”ถางหยวนหยวนหอบของขวัญมาในอ้อมอกด้วยความ เซอร์ไพรส์ พริบตาเดียวก็กระดกระดาขึ้นมา “ขอบคุณค่ะ พี่ชาย

เสี่ยวหมี่โต้วเห็นถางหยวนหยวนที่ไร้หัวจิตหัวใจ หลังจากมี ขนมก็ยิ้มจนไม่มีหัวจิตหัวใจ ไม่รู้ทำไมรู้สึกค่อนข้างจนปัญญา แต่ไม่นานเขาก็คิดอะไรได้ และพูดกับเธอเหมือนคนแก่แดด “พวกนี้ล้วนเป็นของหวาน กินเยอะไม่ดีต่อสุขภาพ เพราะฉะนั้น เธออย่ากินเยอะนะ”

“พี่ชาย หยวนหยวนจำได้แล้วค่ะ”

ต่อมาเด็กสองคนถือว่าคืนดีกันแล้ว ไม่นานความไม่สบ อารมณ์ของก่อนหน้านี้หายเข้ากลีบเมฆหมด ไม่เหมือนผู้ใหญ่ที่ จําเรื่องไม่สบอารมณ์พวกนั้นไว้

ตอนที่หานมู่จื่อลงมาอีกครั้ง ถางหยวนหยวนก็เหมือนหางที่ เดินตามเสี่ยวหมี่โต้วต้อยๆ เอะอะก็พี่ชาย
เด็กเรียบง่ายจริงๆด้วย หลังจากคืนดีก็เหมือนตอนแรกทันที ไม่มีความสุขและความกลุ้มใจมากขนาดนั้น

หลังจากผ่านเรื่องนี้ ถางหยวนหยวนตอนแรกก็จำคำพูดของ เสี่ยวหมี่โต้วได้ ของหวานกินเยอะไม่ได้ คำพูดนี้เหมือนคำสาปที่ คอยวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ แต่ทุกครั้งตอนที่อยู่ต่อหน้าของ อร่อย ไม่นานเธอก็ลืมคำสาปนั้น พอกินหมดถึงนึกขึ้นมาได้

ส่วนอีกด้านนึง เซียวเห็นหลังจากเปิดใจคุยกันวันนั้น เจียง เสียวไปเปลี่ยนไปเยอะมาก ใช้ชีวิตกับเธออย่างจริงจัง และไม่ พูดเรื่องหย่ากันอีกเลย ทั้งสองใช้ชีวิตสงบสุขเหมือนตอนแรกมา โดยตลอด

แน่นอนครึ่งปีนี้ เซียวซู่ให้เกียรติเจียงเสี่ยวไปตลอด เพื่อเลี่ยง ไม่ให้เจียงเสี่ยวไปท้อง เขาไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเธอสักครั้ง

สำหรับเซียวซู ถึงแม้เห็นการเปลี่ยนแปลงของเจียงเสี่ยวไป แต่ในใจก็ยังมีความสงสัยอีกเช่นเคย ยังคงกลัวเธอไปจากตัว เองอีกเช่นเคย เพราะฉะนั้นพอถึงเวลานัดหมาย ผู้ชายคนนี้ก็เอา สมุดจดทะเบียนออกมาให้เจียงเสียวไปอย่างรู้ตัวดีมาก

ตอนที่เขาเอาสมุดจดทะเบียนมาวางที่ตรงหน้าของเจียงเสียว โป๋ เจียงเสี่ยวไปกำลังอุ้มเชียวนั่งซื้อทานข้าวอยู่ และกล่อมลูก ด้วยเสียงอ่อนโยน เหลียงหย่าเหอก็อยู่ข้างๆ หันหน้าไปก็เห็น ลูกชายตัวเองถือสมุดเล่มแดงสองเล่มเดินมา

สีหน้าเธอเปลี่ยนเล็กน้อย เธอพูดกับเจียงเสี่ยวไป : แม่อุ้ม หลานไปเดินเล่นใต้ตึกรอบนึงนะ”
“หืม?”เจียงเสี่ยวไปดึงสติกลับมาไม่ได้ ทำไมจู่ๆแม่จะอุ้มลูก ลงไปเดินเล่นใต้ตึก: แม่คะ นี่กำลังทานข้าวอยู่……

ยังพูดไม่จบ เหลียงหย่าเหอก็ได้อุ้มเชียวนั่งฉือขึ้นมา จากนั้น หันหลังจากไป

เจียงเสี่ยวไปค่อนข้างจนปัญญา กำลังอยากจะพูดอะไรก็ได้ ยินด้านหลังมีเสียงฝีเท้า หันไปดูถึงพบว่าคือเซียวซู และในมือ

ของเขากำลังถือสมุดเล่มแดงไว้สองเล่ม

เจียงเสี่ยวไปเงียบกริบทันที ที่แท้แบบนี้นี่เอง ถึงว่าจู่ๆเหลียง หย่าเหอก็บอกว่าจะอุ้มเชียววังจือไปใต้ตึก

ไม่นาน เด็กก็ถูกเหลียงหย่าเหออุ้มไป ในห้องเหลือแค่เซียวซู กับเจียงเสี้ยวไป

เจียงเสี่ยวไปนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ พอเซียวซูมา ก็ได้นั่งมาที่ข้าง กายเธอ

“นี่เป็นสมุดจดทะเบียนสมรสที่ผมเก็บรักษามาครึ่งปีครับ

เซียวซูยื่นสมุดสีแดงสองเล่มให้เธอ “ตอนนี้ผมเอาสมุดจด ทะเบียนนี้ให้คุณ ครบครึ่งปีแล้ว คุณยังอยากไปจากผมมั้ย?”

เจียงเสี่ยวไปได้ยินแล้วหยุดชะงักไว้สักพักพูดเสียงเบาเหมือน คนไม่เป็นไร ในเมื่อเก็บรักษาไว้ครึ่งปีแล้ว งั้นฉันก็ขี้เกียจแตะ ต้องมันแล้ว คุณเก็บรักษาต่อเถอะ”

เซียวใจเต้นผิดจังหวะให้ผมเก็บรักษาต่อ?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ