บทที่ 226 ทะเลาะกันจนถึงแก่ชีวิต

คาดไม่ถึงว่าเสิ่นเฉียวจะโชคดีหลบตัวจากข้างๆ โดยอัตโนมัติ

แต่อย่ามองข้ามซื่อจีนเป่าที่แม้ว่าเธอจะมีท้องโต แต่เธอก็ยังคงว่องไวจับมือเธอและเล็บยาวก็จิกเข้าที่ แขนขาวราวกับหิมะ ใบหน้าของเธอแสยะยิ้มฉีกฟัน “เธอมันสารเลว วันนี้ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน เธอและฉันต้องไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง”

เล็บที่จิกเข้าไปในเนื้อทำให้เสิ่นเฉียวขมวดคิ้ว อย่างเจ็บปวด เธอกัดริมฝีปากและพูดว่า “ฉันไม่ไป ฉัน ตัดความสัมพันธ์กับเขาทั้งหมดไปนานแล้ว ถ้าคิดว่ามี อะไรบางอย่าง ก็เป็นฝ่ายเขาคนเดียว”

“หาก เธอคิดว่าฉันจะเชื่อเหรอ เสิ่นเฉียว เธอมันก็ผู้ %3D หญิงชั้นต่ำ ทุกคนในตระกูลเสิ่นไม่ใช่คนดี”

ซื่อฉินเป่าคนนี้มืดมนมาก เพราะเธอมีครรภ์คน อื่นๆ ไม่กล้าทำอะไรเธอ ดังนั้นเธอจึงมุ่งเป้าไปทางเสิ่น เฉียว จึงสามารถจับและบีบแขนได้เสิ่นเฉียวอย่างแรง ทุกคนต่างมองเห็นเล็บของเธอจิกเข้าไปในเนื้อของเสิ่น เฉียว และคราบเลือดก็ไหลออกมาอย่างรวดเร็ว

แต่ในฐานะผู้หญิงท้อง เสิ่นเฉียวจึงไม่กล้าขัดขืน

เช่นเดียวกับรูปภาพ.ของตระกูลเย่ เพราะเธอเป็น หญิงมีครรภ์ แม้พวกเขาอยากจะยุติความวุ่นวาย แต่ก็ไม่กลาทาอะไรเธอ

ตั้งแต่สมัยโบราณสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือสตรีมีครรภ์ และผู้สูงอายุที่สร้างปัญหาเพราะกลัวว่าอุบัติเหตุคร่า ชีวิต

ในสังคมสมัยใหม่ชีวิตเป็นสิ่งมีค่าไม่สามารถจ่าย

ได้

ทั้งๆ ที่ทำอะไรไม่ถูก แล้วไงล่ะคงทำได้แค่ทน

“ถ้ายังไม่ปล่อย ฉันไม่เกรงใจแล้ว ถ้าเกิดอะไรขึ้น แล้วเธอใช้อะไรผูกมัดเขา”

จะทำอะไรก็ต้องจับจุดความสำคัญ ยิ่งเจ็บปวด เสิ่นเฉียวก็ยิ่งสงบลงสงบสติอารมณ์มากขึ้นจับเส้น เลือดของชื่อจีนเป่าทันทีแล้วรีบคว้าตัวเธอไว้ดึงเธอ ออกไป

ใครจะรู้ว่าซื้อจีนเป่าอึ้งไปเพียงชั่วขณะหนึ่งแล้ว ก็มีปฏิกิริยาแล้วก็พูดตรงไปตรงมา “คิดง่ายไปแล้ว ถ้า เด็กคนเป็นอะไรไปฉันจะเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของ เธอว่าเป็นคนไร้ยางอาย”

เมื่อเห็นมือของเธอถูกบีบจนเป็นรอยเลือด ใน ที่สุดเสี่ยวเหลียนที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ทนไม่ไหว และรีบตรง เข้าไปเพื่อช่วย

“เธอมันผู้หญิงหน้าด้าน รังแกคนอื่นแบบนี้เพราะ เธอเป็นคนท้อง เธอคิดว่าเราเป็นคนดียอมให้แกล้งง่ายๆ แบบนี้เหรอ” เล็บที่ยาวมากของเสี่ยวเหยียน ไม่สามารถ ผลักซื้อฉินเป่าไปได้ แต่เธอก็คว้ามือซื้อฉีนเป่าไว้ด้วยแล้วจิกเล็บลงที่แขน

“อ๊ะ” ซือฉุนเป่ากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าจ้องไปที่เสี่ยวเหยียน “เธอนังสารเลว ฉันเป็นคน ท้อง กล้าทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง”

“ใช่เพียงเพราะท้อง จึงกลั่นแกล้งคนอื่น และคน อื่นไม่สามารถทำกลับได้ เฉียวเฉียว เธอบีบแขนเธอเรา ก็บีบแขนเธอกลับ ฉันไม่เชื่อว่าเราจะหักแขนของเธอ ฉันไม่เชื่อว่าทำแบบนี้เด็กจะประสบอุบัติเหตุ ตราบใดที่ ยังไม่ถึงแก่ชีวิตก็ไม่เป็นไร”

เทียบกับเส้นเฉียนแล้วเสี่ยวเหยียนจะรุนแรงกว่า

มาก

“เยี่ยม”

ซื้อฉีนเป่าในที่สุดก็ตระหนักได้และตะโกนว่า “คุณป้าถ้าไม่มาช่วยฉัน ฉันจะถูกพวกเขาสองคนรังแก

จนตาย…”

ในที่สุดผู้หญิงที่ยืนโง่ๆ กลุ่มหนึ่งก็โต้ตอบและรีบ เดินหน้าเข้าร่วมวงล้อม เริ่มตะลุมบอนกันและคนอื่นๆ ก็ รุมกันเสิ่นเฉียวและเสี่ยวเหยียนจ้องหน้าพวกเธออย่าง รวดเร็ว

ในระหว่างนั้นจู่ๆ ก็ได้ยินเสียงกรีดร้อง

ปรากฏว่าซื้อฉีนเป่าถูกใครไม่ทราบผลักออก แล้ว ล้มลงอย่างแรงกระแทกชั้นโครงเหล็กข้างหลัง

ปีง
ชั้นเหล็กกำลังล้มลงมากดเธอ

“อ้า”

ผู้คนที่ดูอยู่ต่างกรีดร้องจ้องมองฉากนี้ด้วยดวงตา ที่เบิกกว้าง

ขณะที่เสิ่นเฉียวถูกพวกเขาจับและทุบตี พยายาม ปกป้องเสี่ยวเหยียนอย่างสุดแรง ผู้หญิงพวกนั้น แข็งแกร่งและกล้าหาญ พยายามจับ ดี และหยิก ยังไม่ นับรวมบาดแผลมากมายบนร่างกายของเสิ่นเฉียว ก่อนที่ เธอจะตอบสนองมีเสียงกรีดร้องตามด้วยเสียงกระแทก

แล้ว … ทุกอย่างก็เงียบ!

“เลือดไห..

ไม่รู้ว่าใครคำรามและในวินาทีถัดมาเสียงต่างๆ ก็ ดังขึ้น “นี่คือการพยายามฆ่าชัดๆ”

และผู้หญิงที่ปิดล้อมเสิ่นเฉียวและเสี่ยวเหยียนก็ แยกย้ายกันไป ในที่สุดเสิ่นเฉียวก็เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่อเธอเห็นชือฉีนเป่าล้มลงจมกองเลือด หัวใจ ของเธอก็เต้นผิดจังหวะ ก่อนที่เธอจะตอบสนอง เสี่ยวเห ยียนกรีดร้องและคว้าเธอไว้ “เฉียวเฉียว เกิดเรื่องแล้วจะ ทำยังไงดีฉันไม่ได้ผลักเธอ”

เส้นเฉียวหายใจไม่ออก ผู้หญิงตรงหน้าเหล่านั้น หันกลับมาและจ้องมองเธออย่างดุร้าย “ทั้งหมดนี้เป็น ฝีมือของเธอ เธอทำให้ฉันเป่าเป็นแบบนี้ ฉันจะเรียก ตำรวจ”
หลังจากพูดจบเธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรไป ที่ 110 เสิ่นเฉียวมองไปที่เธอและคว้าโทรศัพท์มือถือ ของเธอไป เธอบาดเจ็บมากขนาดนี้ ยังอยากโทรหา ตำรวจทำไมไม่โทร 120ล่ะ”

หลังจากนั้นเสิ่นเฉียวก็เรียกรถพยาบาลอย่าง ใจเย็น เธอดูเยือกเย็นขึ้นมา แต่เมื่อกดตัวเลขสามหลัก 120 มือของเธอก็เริ่มสั่น

หญิงสาวนอนจมกองเลือด เสียเลือดมาก และยัง มีโครงเหล็กหล่นลงมา ..

เกรงว่าครั้งนี้เด็กและผู้ใหญ่จะไม่รอด

เธอไม่ใช่พระแม่มารีย์ แต่เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะเธอ และที่สำคัญที่สุดคือเสี่ยวเหลียนก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย ไม่แน่ใจว่าเธอจะมีส่วนร่วมในครั้งนั้น

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เสิ่นเฉียวก็รีบหันไปหาเสี่ยวเหยี ยนและพูดว่า “เสี่ยวเหยียน กลับไปที่แผนกก่อน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เสี่ยวเหยียนก็คว้ามือเธอทันที “ฉันกลับไป แล้วเธอล่ะ”

“เธอมาที่นี่เพื่อตามหาฉัน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ เธอควรกลับไปที่แผนกโดยเร็วที่สุด”

เสี่ยวเหยียนครุ่นคิดอย่างรอบคอบและรู้ได้อย่าง รวดเร็ว จับแขนเธอไว้แน่น “ฉันกลับแล้วเธอจะรับทุก อย่างไปเองหรือเปล่าเฉียวเฉียวไม่ได้นะ ฉันไม่ใช่คน เหี้ยมโหดไม่รับผิดชอบ”
เสิ่นเฉียวขมวดคิ้ว “ไม่ใช่อย่างนั้นเรื่องนี้ไม่เกี่ยว อะไรกับเธอ รีบไปซะ” เสิ่นเฉียวพูดตรงๆ ผลักเธอออก ใครจะรู้ว่าจู่ๆ พวกผู้หญิงกลุ่มนั้นมาจับพวกเธอทั้งสอง จากด้านหลัง “เธอสองคนเป็นคนผลักเธอล้มลง ถ้าเธอ ตายพวกเธอทั้งคู่จะต้องรับผิดชอบ”

“เฉียวเฉียว” มือของเสี่ยวเหยียนถูกจับไว้และเธอ ดิ้นขณะมองไปที่เสิ่นเฉียว

เสิ่นเฉียวไม่มีเวลาที่จะดูแลตัวเองและไม่มีเวลา ตอบเธอ หลังจากที่หญิงบ้าพลังที่ซื้อจีนเป่าพามาพบว่า

ซื่อฉีนเป่าประสบอุบัติเหตุสิ่งแรกที่ทำไม่ใช่ขอความช่วย เหลือ แต่มาจับพวกเธอ ทำเอาใจด้านชา

“เกิดอะไรขึ้น”

เสียงอันอ่อนโยนดังออกมา เย่หลิ่นหานมองไป ยังสถานที่ที่วุ่นวายตรงหน้าแล้วถามขึ้นทันที เสียงนั้น ลดลงเขาเห็นเสิ่นเฉียวที่ถูกผู้หญิงสองสามคนรุมล้อม ก็ เปลี่ยนสีหน้าและแววตาทันที ก้าวไปช่วยเสิ่นเฉียว

“พวกคุณเป็นใคร ใครอนุญาตให้คุณมาที่บริษัท ตระกูลเย่ สร้างความวุ่นวายแบบนี้ รปภ.ล่ะ”

ยังไงเสียเย่หลิ่นหานก็เป็นรองประธาน เมื่อมีคำ สั่งรปภ.ที่เฝ้าดูความตื่นเต้นอยู่ก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อ คลายความตึงเครียด ตอนนี้ไม่มีหญิงตั้งครรภ์มาขัด ขวางการหยุดยั้งผู้หญิงสองสามคนก็เป็นเรื่องง่าย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ