บทที่ 749 มีเป้าหมายอยู่แล้ว

“พูดว่าขอบคุณอะไรมันคงดูห่างเหินเกินไปแล้ว หานซึ่งยื่นมือไป ลูบหัวของเธอ ขยี้เบาๆ พูดอย่างจนปัญญาว่า “เธอเป็นน้องสาวที่ พี่ตามหามาอย่างยากลำบาก แน่นอนว่าพี่บุกน้ำลุยไฟเพื่อเธอ ได้”

ซูจิ๋วที่นั่งด้านหน้า รู้สึกซาบซึ้งใจ อยากจะร้องไห้ออกมา

เธอเองก็อยากมีพี่ชายที่แสนดีกับเธอแบบนี้สักคน แต่น่า เสียดาย……..เธอไม่มีพี่ชายที่ดีขนาดนั้น มีแต่น้องชายที่ชอบ เบี้ยวหนี้เท่านั้น

เฮ้อ เทียบกันแล้ว……ช่างน่าโมโหจริงๆ

ซูจิ่วแปลกใจเล็กน้อย”คุณหนูมู่จื่อ เมื่อครู่ได้ยินคุณพูดว่า คุณ คิดหาวิธีได้แล้ว”

นอนหลับไปตื่นหนึ่งแล้วก็คิดออกจริงๆ หรือ

หานอพยักหน้า” ในเมื่อเขาอยู่ที่บริษัทนี้ ฉันก็แค่คิดหาวิธี เข้าไปในบริษัทนี้ให้ได้

ถึงเวลานั้นในฐานะพนักงานของบริษัทไปปรากฏตัวต่อหน้า เขา เขาก็น่าจะไม่คิดว่าเธอเป็นคนแปลกหน้าแล้ว

คิดถึงตรงนี้ มุมปากหานคู่จื่อยกขึ้น อดไม่ได้ที่จะชื่นชมใน ความเฉลียวฉลาดมีไหวพริบของตน
“เข้าไปในบริษัทนี้เหรอ”ซูจิ่วตื่นตกใจ แต่ว่าไม่นานก็ตั้งสติ ใต้ ไข่แล้ว คุณมีความสามารถที่จะเข้าไปในบริษัทนี้ได้แน่ ทำไม ก่อนหน้านี้ฉันถึงติดไม่ได้นะ ธุรกิจของตระกูลยคือแม้จะมีสาย กะเบือยันเรือรบ แต่ก็ใช้การออกแบบเป็นหลัก และการ ออกแบบ…ก็เป็นจุดแข็งของคุณหนูจอ

หานอยิ้มพลางพยักหน้า

นี่คือสิ่งที่สวรรค์ลิขิตเอาไว้แล้วจริงๆ

“ในเมื่อคุณตัดสินใจด้วยตนเองแล้ว อย่างนั้นต่อไปคุณอาจจะ มีเส้นทางที่ยาวไกลต้องเดิน คิดว่าจะเช่าห้องอยู่ที่นี่ หรืออย่างไร คะ”

หานซึ่งไม่ใช่ว่าไม่เคยคิด ที่จะซื้อบ้านอยู่ที่นี่ แต่ว่า…..ก่อน หน้านี้ตอนอยู่ในประเทศหานคู่จื่อก็คิดที่จะแยกออกมาอยู่ตัวคน เดียวอยู่แล้ว ดังนั้นจึงควักเงินตัวเองซื้อคฤหาสน์ ดังนั้นตอนนี้ เขาก็เลยไม่กล้าที่จะด่วนตัดสินอะไร

“อืม ไม่ต้องซื้อคฤหาสน์ ฉันเช่าห้องอยู่ก็พอแล้ว เมื่อคืนฉันดู มาแล้ว วันนี้จะไปดูให้แน่ใจ

ทานชิงพยักหน้า

ซูจิ๋วที่อยู่ข้างๆ หลังจากรับปากแล้วก็ตื่นตกใจขึ้นมาอีก ทำไม เร็วขนาดนี้ ท่านประธานหาน พวกเราไม่ต้องอยู่เพื่อนคุณหนูจอ สักสองสามวันหรือคะ”
เป็นเพื่อนเหรอ

หานซึ่งเหลือบมองท่าทางของหานจอในตอนนี้ คิดว่าหาก ตนเองและซูจิ๋วอยู่ต่อคงเป็นส่วนเกิน

เธอมีเป้าหมายแล้ว ต่อไปจะทำอย่างไร เธอรู้ดี และ…..เธอยัง จะต้องดูแลตนเองให้ดีมากๆด้วย

เขามีอะไรจะต้องเป็นห่วงอีก สิ่งที่ต้องเป็นห่วงจริงๆก็คือ เรื่อง ภายในประเทศ

ไม่รอให้ทานซิงเอ่ยปาก ทานคู่เอก็พูดออกมาเองว่า “อืม พวก คุณซื้อตั๋วเครื่องบินเถอะ จะได้รับกลับไป

“ก็ได้ อย่างนั้นพวกเราซื้อตั๋วตอนนี้เลย คุณหนูมู่จื่อ คุณคน เดียว….ไหวมั้ยคะ ต้อง หาคนมาช่วยทางนี้ หรือว่าเรียกเสียวเห ขียนมา”

หาน จื่อส่ายหน้าปฏิเสธไม่ต้องแล้ว ฉันอยู่คนเดียวได้

เธอไม่ใช่เด็กแล้ว จะอยู่ไม่ได้ได้อย่างไร จะว่าไปแล้ว ภาษา อังกฤษของเธอก็ใช้ได้ อยู่คนเดียวลำพังในต่างประเทศ ไม่มี ปัญหาแน่

“บริษัทและเสี่ยวหมี่โค้ว ก็คงต้องรบกวนพวกคุณแล้วล่ะ”

ตอนบ่าย ซูจิ๋วและหานชิงไปที่สนามบิน หานคู่จื่อส่งพวกเขา แค่ที่หน้าประตูโรงแรม หลังจากมองพวกเขาขึ้นรถแล้ว ตนเองก็ ขึ้นรถ ไปดูห้องที่นัดดูผ่านทางอินเทอร์เน็ต
คือห้องที่เธอทำบัดไว้ล่วงหน้าตั้งแต่เที่ยงคืนวันก่อน อยู่ใกล้ กับอาคารบริษัท คือพอดี ตอนที่เธอมาก็ไม่นำข้าวของอะไรมา เยอะ หลังจากทำสัญญากับเจ้าของห้องแล้ว ก็น่ากระเป๋าเดินทาง เข้ามาพักอยู่เลยทันที

ของใช้ในห้องมีครบครัน แต่มีของใช้ประจำวันบางอย่างที่ เธอต้องเตรียมเอง

ดังนั้นหลังจากที่ท่านจื่อเก็บข้าวของเรียบร้อยแล้ว ก็ออกไป ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อของใช้ หลังจากซื้อเสร็จแล้วก็กลับบ้าน มาจัดเก็บ

จัดเก็บทุกอย่างเรียบร้อย หาน จื่อเหนื่อยจนสายตัวแทบขาด แล้ว ดังนั้นจึงนั่งพักที่โต๊ะครู่หนึ่ง

ตอนนี้ เธอท้องได้สองเดือนกว่าแล้ว แม้ว่าจะเห็นท้องไม่ ชัดเจนนัก แต่เมื่อถอดเสื้อผ้าออกแล้ว ก็มองเห็นท้องป่องขึ้นมา เล็กน้อย

ได้พักผ่อนสักครู่ หาน จื่อจึงนึกอะไรขึ้นได้ ค้นหาข้อมูลบริษัท ของตระกูลฉือที่อยู่ในเมืองนี้ทางอินเทอร์เน็ต

ตามปกติแล้วบริษัทใหญ่ๆมักจะมีการเปิดรับพนักงานใหม่ปี ละครั้ง หาน จื่อคิดจะเข้าไปไม่น่าจะเป็นเรื่องยาก

ผลปรากฏว่า หลังจากที่ค้นหาข้อมูลจากอินเทอร์เน็ต หาน อก็พบช่องทางที่จะส่งประวัติเข้าไปสมัครงาน

นานแล้ว ไม่ได้กรอกประวัติส่วนตัว หานมู่จื่อรู้สึกไม่ค่อยคุ้นเคยนัก แต่ว่า…..ก็ยังถือว่ามีประสบการณ์มาแล้ว ดังนั้นเธอก็ยัง ถือว่าคล่องแคล่ว รวดเร็วอยู่ หลังจากกรอกประวัติเรียบร้อย ก็ ปี หน้าเว็บไซต์

ตอนนี้เขาจําเธอไม่ได้ไม่เป็นไร รอให้เธอเข้าไปที่บริษัทก่อน ถึงตอนนั้นต้องมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเขาแน่

ทันใดนั้นหานคู่จื่อก็นึกถึงปัญหายุ่งยากข้อหนึ่งขึ้นมาได้

ถึงตอนนั้นที่เย่ไม่เงินได้พบกับตน หากเขาคิดว่าตนเองจงใจ เข้าไปเพื่อจับเขาจะทำอย่างไร ในเมื่อวันนั้นเธอลากแขนของเขา ราวกับผู้หญิงที่บ้าคลั่ง ให้เขากลับไปกับตน

คิดไปคิดมา…….หากมีคนแปลกหน้ามาทำแบบนี้กับตน เธอก็ ย่อมต้องเกิดความรู้สึกที่แตกต่างออกไป

ในตอนนี้เอง หาน จื่อรู้สึกเสียใจที่ตนทำอะไรวามแบบนั้น ไป

หากตอนนั้นตนเองควบคุมสติอารมณ์ได้บ้าง ทำความเข้าใจ เรื่องราวทั้งหมดให้ดีก่อน ก็น่าจะไม่ต้องมากระอักกระอ่วนอยู่ แบบนี้

ถึงตอนนั้น หากเย่ ไม่เช่นคิดว่าเธอจะมาเกาะแกะเขาจะ อธิบายว่าอย่างไร

หานจื่อยื่นมือมากุมหน้าผาก ถอนหายใจหนึ่งครั้ง
ช่างเถอะ ถึงเวลาก็รู้เองว่าต้องทำอย่างไร ถึงตอนนั้นค่อยว่า

ไม่นานทานชิงและซูจิ๋วก็กลับไปถึง เมื่อเสี่ยวเหยียนรู้ข่าวว่า เธออยู่ที่โน่น ก็รีบโทรมาหาเธอทันที

“มู่จื่อ เรื่องของเธอทั้งหมดเลขาเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว เธอจะ อยู่ที่นั่นตัวคนเดียวจริงๆเหรอ ไม่อย่างนั้น…..นไปอยู่เป็นเพื่อน มั้ย ตอนนี้เธอท้องอยู่นะ อยู่คนเดียวลำบากแย่เลย

คำพูดของเสี่ยวเหยียนทำให้หายจื่อรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เธอ ส่ายหน้า ไม่ต้อง ฉันโตแล้ว ดูแลตัวเองได้ แล้วก็ ตอนนี้ฉันก็ยัง ท้องอ่อนอยู่ แทบไม่ได้มีปัญหาอะไรเลย

“แต่ว่า ฉันก็ยังเป็นห่วงเธออยู่ดี เมื่อก่อนฉันก็อยู่เป็นเพื่อนเธอ มาตลอด ตอนนี้จู่ๆไปอยู่คนเดียว จะให้ฉันวางใจได้ยังไง ไม่ได้

“เสี่ยวเหยียน”หาน จื่อถอนหายใจ เรียกชื่อของหล่อน เธอ เคยคิดมั้ย ว่าตอนนี้บริษัทยังต้องอาศัยเธอ ถ้าเธอมาที่ แล้วใคร จะดูแลบริษัท”

เสียวเหยียน แต่ว่าฉัน…….

“ถ้าฉันอยู่คนเดียวไม่ได้ ถึงตอนนั้นฉันจะโทรหาเธอ ดีมั้ย

เสี่ยวเหยียนก็ยังคงไม่พอใจนัก หาน จื่อได้แต่ปลอบเธอไม่กี่ ประโยค เสี่ยวเหยียนจึงได้ยอมรับคําขอร้องของเธออย่างไม่ เต็มใจนัก
“อย่างนั้นก็ได้ ในเมื่อเธอยืนยันหนักแน่นแบบนั้น ฉันก็จะไม่ ไป แต่ เธอต้องดูแลตัวเองดีๆนะ ไม่รู้ว่าอากาศทางนั้นเป็น อย่างไร ถ้าอากาศหนาวต้องใส่เสื้อหนาๆนะ ตอนนี้ที่ในประเทศ ก็หนาวขนาดนี้แล้ว และยังอีกไม่นานก็จะปีใหม่แล้ว

ปีใหม่เหรอ

เดิมหานคู่จื่อคิดว่าปีใหม่ปีนี้จะอยู่ฉลองพร้อมหน้ากันทั้ง

ครอบครัวสามคน

คิดไม่ถึงว่า ไม่เพียงสามคนจะไม่ได้อยู่พร้อมหน้า แต่ยังแยกย้ายกันไปคนละทาง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ