บทที่764 จูบกันแล้ว

“น่ามองมากมั้ย?”

หานคู่จื่อที่ยังกำลังอยู่ในห้วงความคิด เขากำลังอยู่ในช่วงที่ กำลังจูบเธออย่างไม่รู้ตัว น่าสนุกจังเลยแฮะ

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอก็ได้พยักหน้าออกไปตามใจคิด แต่เพียงไม่นาน ก็รู้สึกแหม่งๆขึ้นมา

ในห้องทํางานแห่งนี้มีเพียงแค่เธอกับเย็ไม่เป็นเพียงแค่สอง คน นอกจากเขาแล้วจะยังมีใครถามเธอออกมาได้อีก?

เมื่อเธอเรียกสติกลับคืนมาแล้วนั้น ก็ได้พบว่าเยโม่เซ็นได้ลุก ขึ้นยืนมาตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่อาจทราบได้ สายตาก็ได้มองมายัง ใบหน้าของเธอเข้าพอดี ในตอนนี้ได้มองเธอมาอย่างหยอกเย้า พร้อมเอ่ยถามออกมา

ใบหูเริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมาเล็กน้อย นึกไม่ถึงว่าเธอจะมองเหมือ ออกไปอย่างไม่ระวังได้

หานคู่จื่อจำต้องทำเหมือนราวกับว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นทั้ง นั้น จากนั้นก็หันกลับไปเช็ดทำความสะอาดบริเวณขอบหน้าต่าง ต่อทันที

เสียงฝีเท้าก้าวเข้ามาจากทางด้านหลัง ดูเหมือนว่าเธ่ไม่เป็นจะลุกขึ้น เสียงฝีเท้าค่อยๆเข้ามาหาร่างเธอขึ้นมาเรื่อยๆ ทุกก้าวที่ ก้าวเข้ามาเหมือนกับว่ากำลังเหยียบลงมาบนใจของเธอ

เมื่อเขาใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ หัวใจของหาน จอก็เต้นเร็ว ขึ้นมามากขึ้นเรื่อยๆ

เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรไป ทั้งๆ ที่พวกเธอทั้ง สองก็คุ้นเคยกันถึงขั้นนั้นแล้วแท้ๆ ตอนนี้เขาก็แค่จำเธอไม่ได้ เท่านั้นเอง

การเข้าใกล้เข้ามาของเขา ทำไมเธอถึงได้มีสภาพจิตใจที่

เดลิดเปิดเปิงอย่างนี้ได้

หานอกผ้าขนหนูในมือแน่น ในตอนที่หันกลับไปเตรียมที่ จะเดินหนี ก็ไปชนเข้ากับอ้อมกอดของเยโมเงินเข้าพอดี

“อ๊า!”

จากนั้น เย่ไม่เป็นก็ได้กางมือทั้งสองข้างรัดร่างเธอให้อยู่ใน

อ้อมแขนของเขา

หาน จื่อต้องยกสองมือขึ้นมากันด้านหน้าหน้าอกของตัวเอง เอาไว้ตามสัญชาตญาณ เบิกตากว้างมองเย่ ไม่เป็นที่อยู่ตรงหน้า อย่างไม่อยากที่จะเชื่อ

นี่เขากำลังทําอะไรกัน? ทั้งๆที่วันนั้น ยังหลบเลี้ยงตัวเองอย่าง กับงูพิษอยู่เลย ทำไมจู่ๆถึงได้จู่โจมเข้ามาอย่างนี้ได้กัน?

“เข้ามาบริษัทตระกูลถือ ก็เพื่อฉันด้วยล่ะมั้ง?”
แววตาของเขาเยือกเย็น แต่ปากคอก็ช่างเราะร้ายออกมา ร่าง ใหญ่ของเขายืนอยู่ตรงหน้าของเธอ ถ้ามองจากทางด้านหลังก็ เหมือนกับว่าจะบังร่างเธอจนมิด

“ที่หน้าประตูใหญ่วันนั้น เธอก็ตั้งใจสินะ” คำพูดนี้ไม่ได้กำลัง ถามออกมา แต่ได้ปักใจเชื่อไปอย่างนั้นไปเรียบร้อยแล้ว

หานมู่จื่อ

เธอไม่อาจยอมรับออกไปอย่างแน่นอน ถ้าบอกไปว่าเธอเข้า มาบริษัทนี้ก็เพื่อเขา คาดว่าเธอน่าจะถูกเขาโยนออกไปแน่ ถึง อย่างไรเย่ไม่เป็นในตอนนี้ก็ต่างไปจากเย่ ไม่เซ็นเมื่อก่อนนัก

ดังนั้นแล้วหานมู่จื่อจึงส่ายหน้าปฏิเสธออกไปอย่างแรง ถึงแม้ว่าเธอจะทั้งปฏิเสธและทั้งส่ายหน้าออกมาไม่หยุด แวว ตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความลนลาน เหมือนกับว่ากำลังพูด

โกหกออกมา

อีกทั้งเหมือนกับว่าจะยังมีความรู้สึกบางอย่างขึ้นมาอีก แต่เป็นอะไรนั้น เย่ ไม่เช่นนั้นมองไม่ได้ไม่ชัดนัก

เขาหรี่ตาออกมา พร้อมโน้มตัวลงไป เพื่อเข้าใกล้ไปอีกนิด เพื่อให้มองเห็นชัดเจนขึ้นอีกหน่อย

อย่างนั้นแล้ว เมื่อหานมู่จื่อเห็นว่าเขาโน้มร่างลงมาใกล้ร่าง ของเธอเรื่อยๆ ลมหายใจร้อนผ่าวรถลงมาบนใบหน้าของเธอ หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นมาเรื่อยๆ
ทือกๆ——

เสียงดังขึ้นมาจากทางด้านหน้าประตู ทำเอาทาน ซื่อตกใจ ตื่นขึ้นมาจากภวังค์

เฉียวจื้อกำลังยืนอยู่ที่ประตูห้องทำงาน มองจากตรงหน้าด้วย สีหน้าตื่นตะลึง เหมือนราวกับว่ากำลังพบเห็นโลกใหม่ไม่ปาน

หานมู่จื่อเรียกสติกลับคืนมา จากนั้นก็ย่อร่างลงแล้วออกจาก วงแขนของเย่ ไม่เขินออกไป หลบหนีหัวซุกหัวซุนออกไปจากห้อง ทำงานเหมือนกับว่าถูกจับได้หลังจากที่ได้ทำเรื่องไม่ดีลงไป

ในตอนที่วิ่งผ่านร่างเฉียวซื้อออกไปนั้น เฉียวซื้อก็ยังมองเธอ มาด้วยสีหน้าที่สนอกสนใจ

รอจนเธอออกไปแล้วนั้น เฉียวซื้อเอามือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า

ยิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดีออกมา

“ถือเป็น นับวันนายจะทำให้ฉันยิ่งขึ้นมาเรื่อยๆเลยนะเนี่ย ลือกันว่านายไม่เข้าใกล้ผู้หญิงไม่ใช่หรือไง? ผู้หญิงทุกคนที่ทอด สะพานให้นาย นายยังไม่มองเลยสักนิด มาวันนี้นายกลับ…

เฉียวจื้อรู้สึกเหลือเชื่ออย่างมาก ส่ายหน้าออกไปพร้อมส่ง เสียงปากออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “นึกไม่ถึงเลยนะเนี่ย ว่านาย จะคิดทำเหมือนกับคนอื่นเขาก็เป็นเหมือนกัน”

เย่ไม่เซินยังคงอยู่ในท่าเดิม ได้ยินคำพูดนั้นแล้ว เขาก็เก็บมือ กลับมา แล้วเดินกลับไปยัง โต๊ะทํางานด้วยสีหน้าเย็นชา

ช่างน่าเสียดาย ยังไม่ทันได้มองแววตาของเธอ ให้ชัดเจน ก็ต้องปล่อยให้เธอหนีไปได้เสียแล้ว

กาแฟดื่มไปครึ่งหนึ่งแล้ว ไม่เป็นก็ยกแก้วขึ้นมาจ่อเข้ากับ ริมฝีปาก

เจียว อก็รีบเดินเข้าไป มองไปยังเขาด้วยท่าทางจับผิดออก มา “จูบกันแล้ว?”

ท่วงท่าที่กำลังดื่มกาแฟของเย่ ไม่เช่นนั้นชะงักไปเล็กน้อย โชค ดีที่เขายังไม่ทันได้ดื่ม ไม่อย่างนั้น…ได้ยินคำพูดนั้นของเฉียวอ จะต้องสําลักออกมาแน่

หันหน้าออกไป มองร่างของเขาออกไปด้วยสายตานิ่งลึก

เนื่องจากเมื่อสักครู่เห็นเขาทำการต้อนสาวจนมุม ดังนั้นแล้ว ในตอนนี้ภาพจําที่เฉียวซื้อมีต่อเย่ไม่เช่นนั้นได้มองในจุดที่เขา เหมือนกับตน เห็นเขาเหล่มองตนมาอย่างเย็นชา ไม่เพียงจะไม่ หวั่นกลัวออกมา แต่กลับยังก้าวเข้าไปข้างหน้า แสดงสีหน้าเล่นหู เล่นตาออกมา

“รู้สึกยังไงบ้าง?”

เย่โม่เซินเก็บสายตากลับมา ยกแก้วขึ้นมาแล้วนั่งลงไปบน เก้าอี้ เอ่ยเสียงเย็นออกไป “อย่าเอาความคิดสกปรกของนายมา ยุ่งกับฉันที่นี่”

เขาก้มหน้าลง แล้วจิบกาแฟเข้าไปคำนึง ปล่อยให้รสชาติของ กาแฟไหลพุ่งเข้าไปในปาก เอ่ยพูดเอื่อยๆออกไป “ฉันไม่เหมือน กับนาย
เฉียวจื้อส่งเสียง ปากออกมา “นายยังไม่เหมือนกับฉันอีก หรอ? นายอย่าเพิ่งพูดเลย เมื่อก่อนฉันก็เคยคิดว่านายไม่เหมือน กับฉันจริงๆ ถึงอย่างไรทั้งบริษัทแห่งนี้ไม่ว่าใครก็รู้ว่านายคือไม่ ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิง ใครมาทอดสะพานให้นาย นายก็ไม่หันมอง แม้แต่หางตา ฉันเองก็ยังเคยคิดว่านายจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่ เมื่อกี้ฉันเห็นอะไรนะ? เห็นอะไรกันนะ???

เฉียวจอนึกย้อนไปถึงเมื่อกี้ที่เห็นเขากอดรัดร่างของหญิงสาว คนหนึ่งเอาไว้ทั้งยังเหมือนกับว่าจะโน้มตัวเข้าไปอีกด้วย จะจูบ กันเห็นๆนี่?

เย่ไม่เชินเม้มริมฝีปากของตัวเอง กลิ่นอายบนร่างของเขา เยือกเย็นขึ้นมาอย่างมาก

“นายมีธุระ?”

เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เฉียวซื้อก็รีบจริงจังขึ้นมาทันที พร้อม ทั้งพยักหน้าออกมา “แน่นอนว่ามี นายก็รู้จักตาเฒ่าบ้านฉันใช่ มั้ยล่ะ?”

เย่ไม่เซินสงบเยือกเย็นไม่เอ่ยอะไรออกมา ก้มหน้ามองไปที่ โน้ตบุ๊ค สีหน้านิ่งเรียบเย็นชาเหมือนราวกับว่าตรงหน้าไม่มีคน นี้อยู่

“ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าบิดารักสนุกแค่ไหน ชอบสาวๆสวยๆมากแค่ ไหน แต่ตาเท่านั้นยังบังคับยัดเยียดคู่หมั้นให้ฉันอีก ฉันให้คนไป ช่วยฉันสืบแล้ว ปรากฏว่าผู้หญิงคนนั้น…หน้าตาไม่คู่ควรกับฉัน เลยสักนิด อีกทั้งยังได้ข่าวมาว่านิสัยของเธอก็ยังเป็นพวกหัวรุนแรงอีก ผู้หญิง โหดเหี้ยมอย่างมาก ต่อไปถ้าต้องอยู่กับผู้หญิง คนนี้ ฉันจะไม่ถึงควบคุมแย่หรือไง?

เย่ ไม่เป็นไม่ได้สนใจเขา นิ้วมือเรียวบางกดลงไปบนแป้นพิมพ์ สีหน้ายังคงเรียบนิ่งดังเดิม

เฉียว ก็เหมือนว่าจะชินกับท่าทางอย่างนี้ของเขาแล้ว จึงไม่ ได้ว่าอะไรออกไป ระบายความทุกข์ในใจออกไปต่อ

“ฉันไม่มีทางตกลงแน่ แต่ตาเฒ่านั่นบอกว่าถ้าฉันไม่ไปล่ะก็ เขาจะระงับบัตรเครดิตของฉันทุกใบ ถือเป็น นายรีบช่วยบิดา คิดหาวิธีหน่อยสิ”

“อเชิน นายได้ยินมั้ยเนี่ย? รีบช่วยบิดาหาวิธีหน่อยสิ”

ถือเป็นเงยหน้าขึ้นไป สายตาเย็นชามองไปยังร่างของเขา เอ่ยออกไปอย่างไร้ความปราน “ไสหัวไป

เฉียว อ “.….

แม่งเอ้ย เขาคบเพื่อนแบบไหนกันเนี่ย?”

ในช่วงเวลาจําเป็น กลับไม่มีเลยแม้แต่หนทางเดียว

“เอาอย่างนี้มั้ย นายก็ไปเจอผู้หญิงคนนั้นแทนฉัน? ถ้าผู้หญิง คนนั้นเห็นนาย จะต้องหลงเสน่ห์นายเข้าอย่างแน่นอน เมื่อถึง ตอนนั้นแล้ว ตาแก่นั่นก็จะไม่กดดันฉันแล้ว”

เย่ไม่เป็นมเย็นออกมา “คิดได้

เขาไม่ยอมช่วย เฉียวจื้อก็จนหนทาง โกรธสุดๆขึ้นมา ถือโอกาสนั่งลงไปบนโซฟาด้วยท่าทางสองขาไขว้กันเหมือนอย่าง กับพวกนักเลงที่กำลังนั่งบนโซฟาที่บ้านของตัวเองไม่มีผิด

ดี ในเมื่อนายไม่ยอมช่วย ขั้นต่อไปฉันก็คงทำได้เพียงต้อง อาศัยอยู่ที่ห้องทำงานนายอยู่อย่างนี้แล้ว ดื่มกินของของนาย ตา แก่ตัดบัตรเครดิตฉัน ฉันก็จะไปบ้านนาย เพราะถึงอย่างไร อก็ไม่มีทางไล่ฉันออกมาแน่

“ตามใจนาย

เย่ไม่เป็นยังคงมีสีหน้าเรียบนิ่ง ไม่ได้มีท่าทีที่สนใจเรื่องนี้เลย สักนิด

เหมือนกับว่าสมบัติของบ้านเฉือไม่ใช่ของเขาไม่มีผิด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ