เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 784 คนที่อยู่กันลึกภายในใจของฉัน



บทที่ 784 คนที่อยู่กันลึกภายในใจของฉัน

ชอบ จ่อเซ็นจริงๆ ใช่ไหม?

หาน ไม่รู้จะตอบคำถามนี้อย่างไร ระหว่างเธอและเย่ไม่ เขิน…มันไม่ควรจะเป็นเพียงคำถามว่าชอบหรือไม่ชอบ

ถ้าหากว่าจะลงลึกถึงคำถามนี้แล้วนั้น ก็คง… หานมู่จื่อยิ้มเบาๆ “ไม่ใช่ว่าชอบ เฉียว อเบิกตากว้าง “ไม่ชอบหรือ?” บ้าอะไรกัน หรือว่าเขาจะเพี้ยนหรือยังไง?? “เขาคือคนที่อยู่ก้นลึกภายในใจของฉันเลยล่ะ”

ในขณะที่เฉียวจื้อกำลังคิดว่าตัวเองนั้นคิดผิดไปอย่างมาก ประโยคถัดมาของหาน จื่อทำให้เขาอดที่จะเบิกตากว้างไม่ได้ เลย

“อะ อะไรนะ…คนที่อยู่ก้นลึกภายในใจ? คุณ คุณมีความรู้สึก ลึกซึ้งต่อยู่ฉือเซินงั้นหรือ?”

ไม่ นี่ไม่ใช่

เฉียวจื้อหรี่สายตามองไปยังหาน จื่อที่อยู่ตรงหน้า เห็นได้ชัด ว่าเธอกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าเขา แต่เมื่อเธอพูดแบบนี้น้ำเสียงของ เธอนั้นดูโล่งและหนักแน่น แววตาของเธอดูเหมือนจ้องมองเขา แต่กลับไม่มีเขาอยู่ในสายตาของเธอ เห็นได้เลยว่าตอนนี้จิตใจของเธอนั้นได้ล่องลอยไปไกลแล้ว

สำหรับสถานที่ที่ห่างไกลนั้น เฉียว จอเขาเดาว่าตัวเขาเอง สามารถเดาได้ว่ามันคือที่ไหน

“แฮ่มแฮ่ม” เฉียวจื้อกระแอมสองครั้งเรียกสติของหาน จอก ลับมา “งั้นพี่สะใภ้ คุณ…เคยรู้จักถือเป็นมาก่อนใช่ไหม?

คำพูดเหล่านี้ทำให้หาน จื่อกลับมามีสติสัมปชัญญะ แต่คิดได้ ว่าคำพูดเมื่อกี้อาจทำให้เฉียวซื้อนั้นพบเบาะแสอะไรบางอย่าง

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้เธอก็กลับมายิ้มอีกครั้งเพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่าย ค้นพบอดีตของเธอ เธอจึงแก้ไขสถานการณ์ต่อเฉียว อ

“อะไรกัน? ต้องรู้จักกันนานหรือถึงจะได้เข้ามาอยู่ภายใน จิตใจ? ฉันอาจจะตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบ เป็นความรักที่มี กันมาแต่ชาติปางก่อนไม่ได้หรือไง?”

เฉียว อ ……

ผู้หญิงสมัยนี้เขาเป็นกันอย่างนี้หรือ?

เฉียว ออดไม่ได้ที่อยากจะสำลักออกมา “ทำไมไม่มีผู้หญิงคน ไหนปฏิบัติกับฉันแบบนี้? ” หลังจากที่เขาพูดแบบนั้นเขาก็เอื้อม มือไปแตะใบหน้าของเขา “เป็นเพราะฉันยังหล่อไม่พองั้นเหรอ?”

หาน จอถอนหายใจด้วยความโล่งใจเมื่อมองไปที่อีกฝ่ายที่ เหมือนจะไม่เคลือบแคลงอะไร เธอแก้ไขสถานการณ์ได้ใช่ไหม?

โชคดีที่เฉียวจื้อนั้นดูเหมือนไม่ได้คิดมากอะไร
ถ้าหากว่าฉลาดกว่านี้หน่อยก็คงจะเคลือบแคลงและสงสัยเธอ

เมื่อคิดเช่นนั้นแล้วหานมู่จื่อก็กล่าวอย่างอ่อนโยน “เรื่องแบบ นี้ขึ้นอยู่กับโชคชะตาด้วย อีกอย่าง หากว่ามีผู้หญิงมาตกหลุมรัก คุณแบบนี้ขึ้นมา คุณจะไม่รู้สึกว่ามันน่ารำคาญหรอกเหรอ?”

เมื่อหานมู่จื่อพูดแบบนี้เฉียวซื้อก็พยักหน้าเห็นด้วย “ที่พูดก็ จริง หากว่ามีผู้หญิงมาทำแบบนี้กับฉัน ฉันเองก็คงรับไม่ได้ เพราะฉันเป็นคนที่ใฝ่หาอิสระและความงาม ถ้าไม่ใช่ว่าเธอชอบ ถือเป็นอยู่หรอกนะ ไม่งั้นฉันรุกเธอแน่

หานมู่จื่อ

เฉียวจื่อเห็นว่าเธอพูดไม่ออกจึงรีบกลบเกลื่อน “แน่นอน รุกที่ ฉันพูดถึงไม่ใช่รุกแบบนั้นหรอก แล้วก็พี่สะใภ้ คุณชอบฉือเซ็น แล้ว ฉันจะไม่ลงมือจัดการคุณหรอก สบายใจได้

ทั้งสองนั่งอยู่ในร้านกาแฟสักพักหนึ่งและเฉียวซื้อก็กล่าวว่า เขาหิวและบอกว่าจะเลี้ยงอาหารเที่ยงหานมู่จื่อ

หาน จื่อครุ่นคิด เขามาตั้งไกลเพื่อที่จะพูดเรื่องราวเหล่านี้กับ

เธอและไม่ได้คิดร้ายอะไรเธอจึงกล่าว “ช่างเถอะ ฉันเลี้ยงคุณ แล้วกัน”

“จริงเหรอ? งั้นฉันจะเลือกร้านสุดหรู คุณจะหมดตัวเลยหรือ เปล่า?”

ทานมู่จื่อไม่มีอะไรจะพูด
“สบายใจเถอะ ฉันไม่ได้ล้มละลายง่ายๆแบบนั้น

บางทีเดียว เขาอาจคิดว่าเธอเป็นเพียงพนักงานตัวน้อย ไม่มีเงินเดือนมากมายขนาดนั้นดังนั้นจึงกลัวเธอหมดตัว แน่นอนว่าหลังจากที่เธอคิดแล้วเฉียวซื้อก็พูดพิมพา “จะไม่

หมดตัวจริงๆหรือ? คุณเพิ่งเข้ามาฝึกงานไม่ใช่เหรอ? เงินเดือนก็ ไม่ได้มากมายอะไรนี่ อาหารของฉันในหนึ่งมื้อจะเกินเงินเดือน ครึ่งเตือนของคุณหรือไม่?”

เมื่อเขาพูดอย่างนั้น หานมอก็เปลี่ยนคำพูดอย่างรวดเร็ว ก็ จริง งั้นเรากินอะไรแบบถูกๆดีกว่า”

เฉียวจื้อ “ให้ตาย!”

ในที่สุดเฉียวซื้อก็พาเธอไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง หลังจากผ่าน ประตูเข้าไปหาน จื่อก็พบว่าการตกแต่งของร้านนี้เหมาะกับ รสนิยมของเธอเป็นอย่างมาก ดังนั้นเธอจึงมองไปรอบๆอยู่หลาย ครั้ง เฉียว อคิดว่าเธอกำลังศึกษาคุณภาพของร้านอาหารและรีบ อธิบาย “คุณสบายใจได้ วันนี้มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง ครั้งหน้าคุณค่อย เลี้ยงฉันกลับ”

หาหมอกล่าวในใจ ฉันจ่ายได้

แต่เห็นว่าเขาพูดมาหลายครั้งและยังไม่อยากจะบอกกล่าวเขา ในเวลานี้

ทั้งสองขึ้นไปยังชั้นบนและนั่งในห้องวีไอพี หาน จื่อเดินตาม เฉียวซื้อเข้าไปในห้องวีไอพี “แค่เพียงอาหารเที่ยง ทำไมต้องจองห้อง?

“ห้องวีไอพีมีไว้ทำธุระคุณไม่รู้เหรอ? คุณคิดว่าฉันจะชวนคุณ มาทานอาหารเที่ยงหรือ?

ทานมู่จื่อ “????”

เฉียวซื้อโทรศัพท์ไว้ในมือ “ฉันสร้างโอกาสให้คุณกับคู่มือ เช่น เดี๋ยวฉันจะส่งข้อความหาเขา

หาหมอคิด คนคนนี้เขาทำเป็นเล่นดีจริง

แต่อย่างไรก็ตามปรากฏว่ามิตรภาพของเธอกับเฉียวซื้อเป็น

ไปในทางที่ดี เขากระตือรือร้นกับผู้คนมากและสายตาของเขาก็ ชัดเจน เหมือนกับว่าเขาไม่มีจิตใจที่เลวร้ายเลย เขามักจะจับคู่ เธอกับเย่ไม่เป็นอยู่เสมอ

เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอและเย่ไม่เป็นก็เจอกันบ่อยครั้งมากกว่าเมื่อ

ก่อน

แต่เพียง…ความกังวลของหาน จื่อคือ เขาดูเหมือนกับ ว่า…เขาไม่มีท่าทีประทับใจอะไรเลย

หรือว่าเธอไม่ใช่คนที่เขาคุ้นเคย? ทำไมเขาไม่มีทางที่ประทับ ใจหรือตอบโต้อะไร? ไม่ใช่ว่าคนที่เสียความทรงจำจะมีอาการ ตอบโต้ต่อคนที่เคยเป็นคนคุ้นเคยหรอกหรืออย่างไร?

หรือว่า…เธอใช้วิธีการที่ผิดวิธี?

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หาน จื่อก็ตกสู่ห้วงแห่งความคิด หลังจากที่เฉียวจอนั่งลงและเห็นหานมู่จื่อจมอยู่ในภวังค์เขาก็แอบถ่ายรูป ของเธอและจากหลังของร้านอาหาร หลังจากการถ่ายภาพและ ส่งแต่งให้หายเล็กน้อย เขาก็โพสต์ลงหน้าไทม์ไลน์และตั้ง ค่าให้ถือเป็นเห็นเท่านั้นพร้อมกับเขียนข้อความว่า นัดสาวสวย ทานมื้อเที่ยง

แน่นอนว่าเขารู้ดีว่าถือเป็นจะไม่ไปดูตรงหน้าไทม์ไลน์ ดังนั้น เขาจึงส่งข้อความไปในวีแชทของเย่ไม่เป็น

อื้อจื้อตัวน้อย : ฉือเซิน ไปดูหน้าไทม์ไลน์ฉัน

หลังจากรอประมาณหนึ่งนาทีเขาก็ตอบกลับ

“ไสหัวไป

เมื่อเห็นคำนี้ ก็ยิ้มออกมา เขาหัวเราะเบาๆสองครั้งและพิมพ์

ต่อไป

อื้อจื้อตัวน้อย : ไปดูเร็ว มีเรื่องน่าประหลาดใจและเป็น

ประโยชน์กับคุณ

อีกฝ่ายนั้นไม่สนใจเขา เห็นได้ชัดว่าเขาดูถูกพฤติกรรมที่น่า เบื่อของเขา

เฉียวจอมีความเอนเอียงภายในใจ คนคนนี้ไม่ได้สนใจในเกม ไพ่ของเขาดังนั้นจึงต้องใช้กลอุบาย

เขาจึงส่งรูปในไทม์ไลน์ให้กับฉือเซินโดยตรง และครั้งนี้อีก ฝ่ายตอบกลับ แต่มีเพียงเครื่องหมายคำถามเท่านั้น
แม้ว่าจะเป็นเพียงเครื่องหมายคำถาม แต่เฉียวซื้อก็รู้สึกว่ามี เนื้อหามากมายในเครื่องหมายคำถามนี้

สามารถทำให้ยจื่อเซินเกิดความสงสัย เขานี่มีพรสวรรค์

จริงๆ!

เฉียวจื้อพิมพ์ข้อความอย่างตื่นเต้น

จ๋อจื้อตัวน้อย : นัดสาวสวยมาทานมื้อเที่ยง อิจฉาไหม?

หลังจากส่งประโยคนี้ไปแล้ว เฉียวซื้อก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “คุณเป็นอะไร?” หานมู่จื่อมองเขาที่หัวเราะกับโทรศัพท์และ อดที่จะถามไม่ได้

เฉียวจื้อได้สติกลับมาและรีบส่ายหน้า “ไม่มีอะไร เมื่อกี้เห็น ข้อความที่ตลกๆก็แค่นั้น

“อ๋อ”

ดังนั้นทั้งสองจึงเงียบลงอีกครั้ง หานคู่จื่อรู้สึกเบื่อและหยิบ โทรศัพท์มือถือของเธอออกมา

นี่คือข้อเสียของการกินข้าวกับคนที่ไม่คุ้นเคย พวกเขาสองคน ไม่มีอะไรจะคุยกันและเมื่อเวลาเงียบทั้งคู่ก็จะอึดอัด

ถ้าหากว่าไม่ใช่มองว่าเฉียวอช่วยเหลือเธอ เธอเองก็ไม่คิด อยากจะออกมา..


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ