เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 831 คุณวางยาอะไรให้ฉัน



บทที่ 831 คุณวางยาอะไรให้ฉัน

ทีม?

หาน อนึกว่าตัวเองได้ยินผิด หรือว่าตัวเองเกิดภาพหลอน มี ฉะนั้นเธอจะได้ยินเย่ไม่เป็นพูดว่าข้อเสนอของเฉียวซื้อไม่เลวได้ อย่างไร?

เธอมองคนตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ นัยน์ตาที่หล่อ เหลาลุ่มลึกนั้น น่าดึงดูดราวกับทะเลที่ไร้ขอบเขต อาจเป็นเพราะ ว่าไม่ได้ดื่มน้ำมาเป็นเวลานาน ดังนั้นริมฝีปากบางของเขาจึงดู แห้งเล็กน้อย เขาโน้มตัวเข้ามา

“ข้อเสนอดีมาก สามารถพิจารณาอย่างจริงจัง คุณว่ายังไง? หานมู่จื่อนิ่งอึ้งอยู่กับที่

เขาอยู่ใกล้กับตัวเองมาก ไอร้อนที่พ้นจากลมหายใจ กระทบ ตัวเองอย่างต่อเนื่อง ทำให้มีความรู้สึกที่ไม่สมจริง

หาน จื่อได้ยินเสียงของตัวเอง ถามเขาอย่างแผ่วเบา

“ได้จริงๆเหรอ?”

หลังจากถามจบ เธอก็กะพริบตาอย่างประหม่าอีกครั้ง “คุณ ยอม…… กลับประเทศจีนกับฉันเหรอ?”

น้ำเสียงของเธอมีความสั่นสะเทือนเล็กน้อย ซึ่งอาจเกิดจาก ความตื่นเต้น ถ้าหากเย่ ไม่เขินเต็มใจที่จะเดินทางกลับประเทศจีนกับเธอจริงๆ ถ้าอย่างนั้นเรื่องต่างๆก็จะง่ายขึ้นมาก

เมื่อถึงกลับไปถึงประเทศจีน ก็จะมีคนมากมายอยู่เคียงข้าง เธอ ดอยสนับสนุนเธอ ไม่เหมือนตอนนี้ มีเธอเพียงคนเดียว

มือของเย่ ไม่เซ็นยื่นออกไป สอดมือเข้าไปที่ใต้วงแขนของเธอ โดยตรง แล้วกอดเธอขึ้นมานั่งบนตักของตัวเอง หานซื้อไม่ ถือว่าสูงมาก แต่ก็ไม่ได้เตี้ยเกินไป แต่ตัวเธอค่อนข้างผอม ดัง นั้น ในสายตาของเย่ ไม่เช่น คือเป็นคนตัวเล็กกะทัดรัดมาก จะ กอดจะอุ้มอะไรก็ตาม ก็แค่ขยับมือตามความต้องการเท่านั้น

เช่นเดียวกับตอนนี้ เธอก็ถูกเขาดึงไปนั่งบนตักอีกแล้ว มือ ทำได้เพียงโอบไหล่ของเขาไว้

เย็ไม่เป็นรู้สึกว่าตัวเองอาจจะบ้าไปแล้ว

ทั้งๆ ที่เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่รู้จักกันไม่นานเท่านั้น หลังจากที่ เฉียวจื้อ พูดคำแนะนำนั้นออกมา ปฏิกิริยาแรกของเขาก็คือเหลว ไหลไร้สาระ เขาเย่ ไม่เซิน จะทำพฤติกรรมหนีตามกันไปได้ อย่างไร?

แต่ต่อมาเขาก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน ก็รู้สึกว่าการ กลับไปจีนกับเธอ ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่ดี

หานคู่จื่อไม่รู้ว่าเย่ไม่เป็นตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ หลังจากถูก เขากอดไว้ เขาก้มหน้าพิงไหล่ของตัวเองไว้ริมฝีปากบางผ่าน ซอกคอของเธอ โดยความตั้งใจอย่างคลุมเครือ

สุดท้ายเธอยังได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างหนัก
“ตกลงคูณ วางยาอะไรให้ฉันกันแน่?

ทำไมเขาถึงหลงไหลเธอมากขึ้นเรื่อยๆ ? ตัดไม่เข้าใจ และไม่อยากจะไปคิดให้เข้าใจ

หลังจากกลับถึงบริษัท ทานอให้เย่ ไม่เป็นปล่อยตัวเองลง ในบริเวณที่ห่างไกลจากบริษัทมาก เรื่องแบบนี้ ก็ไม่ใช่เกิดขึ้น เป็นครั้งแรกแล้ว เย่ไม่เซ็นจึงจอดรถอย่างรวดเร็ว หลังจากหา นมจื่อลงจากรถ ปิดประตูรถเรียบร้อย บอกกับเขาว่า “ไม่นาน ฉันก็ไปถึงบริษัท

“อืม” เย่โม่เซินเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ท่าทางเหมือนกำลัง ครุ่นคิด “ไม่ว่าตอนนี้คุณจะหลบซ่อนยังไง ต่อไปคนอื่นๆก็จะ ต้องรู้อยู่ดี”

คำพูดนั้นเหมือนจะพูดอย่างง่ายดาย ฟังดูแล้วเหมือนไม่มี อะไร แต่เมื่อคิดทบทวนอย่างละเอียดแล้ว ก็จะรู้ว่าหมายถึงใน

คำพูดนี้ของเขา

แก้มของหานมู่จื่อแดงระเรื่อเล็กน้อย รีบเร่งเขา “คุณรีบไป เถอะ”

เย่ไม่เซ็นจึงต้องขับรถออกไป

หลังจากที่เขาจากไป รอยยิ้มบนใบหน้าของหาน จื่อก็ค่อยๆ จางหายไป
เธอรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เมื่อตอนที่อยู่ในร้านอาหารมังสวิรัติ คำถามสุดท้ายที่เธอถามเขา เขาไม่ตอบตัวเองเลย

ทานมู่จื่อสายหัวเบาๆ

บางทีเธออาจจะคิดมากเกินไปก็ได้ เพราะเขาแต่บอกว่าข้อ เสนอนั้นไม่เลว สามารถพิจารณาได้ แต่ไม่ได้บอกว่าแน่นอน

คือเธอที่โง่เอง ยังไปถามด้วยความไร้เดียงสา

หานมู่จื่อยื่นมือลูบแก้มของตัวเอง แล้วค่อยๆเดินกลับไป ตอนที่หานมู่จื่อเกือบจะถึงบริษัท ก็เห็นร่างที่คุ้นเคยกำลังเดิน เข้าไปในบริษัท

ด้านหลังของผู้หญิงคนนั้น ทั้งแปลกตา แต่ก็ดูคุ้นเคย ราวกับ ว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน………

“คุณตวน ”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรู้จัก ตวนเสวดังนั้นเมื่อเห็น เธอเข้ามาในบริษัท เลยทักทายกับเธอก่อน

สายตาของตวนเสวกวาดมองไปที่พวกเจ้าหน้าที่รักษาความ ปลอดภัย ในแววตามีความเหยียดหยาม ผู้ชายพวกนี้ ไม่มีความ สามารถในตัวเองเลยสักนิด ทุกครั้งที่เห็นเธอ มักจะใช้สายตา ที่รักใคร่แบบนี้เสมอ ก็ไม่ดูเลยว่า ตัวเองคู่ควรหรือเปล่า

“ฉันมาหาพี่เซิน”

เธอเรียกเข่ไม่เป็นอย่างสนิทสนม น้ำเสียงอ่อนระทวยมากพวกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมองหน้ากันไปมา แล้วพูดขึ้น เสียงเบา “รถของท่านประธานเพิ่งจะกลับมา คุณควนไปตอนนี้ น่าจะได้เจอท่านพอดี”

ความเลว ยกริมฝีปากขึ้น ยิ้มอย่างสดใส “จริงเหรอ? ถ้า อย่างนั้นฉันจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้เลย พวกนาย ใครจะนำทางให้ฉัน หน่อย?”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่ง ได้นำทางความเส เดินเข้าไป และหาน จื่อซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล ก็ได้มองฉากตรงหน้านี้ เก็บไว้ในสายตาทั้งหมด

ดวนมู่เส…….

เธอมาที่บริษัทเป็นเวลานานขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่ได้พบเธอ ใน บริษัท เพราะว่าการหมั้นไม่สำเร็จ เธอจึงมาหาเย่ ไม่เป็นที่ บริษัท โดยตรงหรือ?

ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้เห็น ตวนเสา หรือว่าวันนี้ไม่มีดวง อาทิตย์ จู่ๆเธอก็รู้สึกหนาวมากๆ

ยืนอยู่กับที่สักพัก หานซื้อก็ได้เดินเข้าไป

หลังจากนั้นเธอก็เห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพาตัวน เสวไปที่แผนกต้อนรับ พูดอะไรบางอย่างกับแผนกต้อนรับ แผนก ต้อนรับแสดงท่าทางประหลาดใจทันที จากนั้นก็พยักหน้าโค้งคำ นับให้ควนเสด้วยความเคารพ แล้วเดินออกจากเคาน์เตอร์ เพื่อนำทางให้กับสวนเสว่
มิตรภาพระหว่างตระกูลตวนและตระกูลยคือ ทุกคนย่อมรู้ดี ดังนั้นแม้จะรู้ว่า ควนเสร่ ไม่มีการนัดหมายล่วงหน้า พวกเธอก็ ยังคงไม่ขัดใจอีกฝ่าย และพาขึ้นไปโดยตรง

แผนกต้อนรับคิดว่า ครั้งที่แล้ว ตวนเสวี มาหาท่านประธาน ก็ไม่มีเรื่องอะไร ถ้าอย่างนั้น ตวนเสวี ขึ้นไปหาเขา ก็ยิ่งเป็นที่ แน่ชัดแล้ว

ดังนั้น แผนกต้อนรับจึงนำ ตวนมเสาขึ้นลิฟต์ส่วนตัวของ เย่ไม่เซินโดยตรง

หานคู่จื่อที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ ยืนอยู่ที่ประตูลิฟต์ กำลัง ลังเลว่า จะขึ้นไปในเวลานี้หรือไม่

ถ้าเธอขึ้นไปตอนนี้ จะต้องเผชิญหน้ากับตวนเสวอย่าง

แน่นอน พวกเธอเคยพบกันมาก่อน

ถ้าครั้งนี้ได้เจอหน้ากัน เธอจะต้องตัวเองได้แน่นอน

ก่อนที่เย่ไม่เซ็นยังไม่ได้ความจำเสื่อม ตวนเสวก็มีความคิด ที่จะปัดขาเก้าอี้เธอ นับประสาอะไรกับตอนนี้ ที่เย่ไม่เป็นความจำ เสื่อม?

เมื่อเห็นเธอ เธอจะต้องบอกสถานการณ์ของตัวเองกับนาย ท่านถือแน่นอน คนพวกนี้…………ลบเรื่องเหล่านั้นออกไป จะ ต้องเป็นพวกเดียวกันแน่นอน

ถ้าไม่เจอ…….
เจอ…… หรือไม่เจอ

สุดท้าย หาน จอกัดฟันไว้ แล้วกดลิฟต์

เจอก็เจอ หลบหนีตลอดเวลา ก็ไม่ใช่วิธีแก้

สิ่งสำคัญที่สุดคือ เธอก็ไม่สามารถหลบหนีได้นาน ในเมื่อวันนี้ ตนเสวี มาหาถึงที่เอง ถ้าอย่างนี้ เธอก็ไปเจอหน้าหน่อยแล้ว

มองจำนวนเลขที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในลิฟต์ หัวใจของหานคู่จื่อ ก็ ยิ่งสงบมากขึ้น

“คุณตานเสว่ คุณระวังหน่อย ตามฉันมาทางนี้

แผนกต้อนรับพา ตวนเสเดินไปทางห้องทำงานของเซ่โม่

เซิน

ระหว่างนั้น ได้เจอกับพี่หลินที่ออกมาจากห้องเลขา

“พี่หลิน ท่านนี้คือควนเสว่ แห่ง บริษัทตระกูลตวน เธอมา หาท่านประธานของเรา”

คนของ ตระกูลตวน

พี่หลินมองพิจารณาดวนเสา เธอมองกลับเธออย่างหนึ่ง ผยอง ท่าทางเหมือนไม่มองเธออยู่ในสายตา

ทำไมช่วงนี้ถึงมีคนของ ตระกูลตวนจำนวนมากขนาดนี้ มา

หาท่านประธาน?

แม้ว่าในใจจะมีข้อสงสัย แต่ยังไงแล้ว ทั้งสองตระกูลใหญ่ ก็ไปมาหาสู่กัน พี่หลินก็เลยไม่ได้ขัดขวาง พยักหน้าเบาๆ “ได้ เข้าใจแล้ว เธอพาคุณควนเสเข้าไปเถอะ”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ