บทที่ 1279 ท่านเลือกมาได้แค่เพียงคนเดียว!

ผู้หญิงคนนึงกำลังถามชายคนนึง

“ตกลงท่านรักฉันหรือหล่อน? ระหว่างฉันกับหล่อน ท่านเลือก มาได้แค่เพียงคนเดียว!”

“ที่รัก คุณเชื่อผมนะ คนที่ผมชอบแต่ไหนแต่ไรมาก็มีเพียงแค่ คุณคนเดียว ไม่เคยมีเธอ

หรือไม่ก็เป็นอย่างนี้

“นังแพศยา วันนี้ฉันจะทำให้แกได้รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ควรทำ อะไรคือสมบัติผู้ดี”

ไม่ใช่ละครน้ำเน่าแนวชู้สาว แต่เป็นละครแนวจักรๆวงศ์ๆ หลากหลายเรื่อง ครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนแรกที่เซียวซูได้ยินก็ แปลกใจ จนในภายหลังก็ได้พบว่าในวงการโทรทัศน์นี่มันน่า อัศจรรย์เสียจริง นึกไม่ถึงว่าจะมีพล็อตเรื่องอย่างนี้อยู่ได้

แต่พล็อตเรื่องอย่างนี้ นึกไม่ถึงว่าจะมีคนดูมากขนาดนี้ เขาไม่เข้าใจคนพวกนี้เลยจริงๆ

อย่างเช่นเจียงเสี่ยวไปที่ถึงกับทำตัวเองร้องไห้ออกมาได้ มี บางครั้ง ในตอนที่เซียวซูกลับมาก็เห็นเจียงเสี่ยวไปกอดหมอน ตรงหน้าก็มีกระดาษทิชชูโยนกองเอาไว้ เธอร้องไห้จนตาบวมออกมา
เชี่ยวซูก็ยังคิดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น พอถามไปแล้วเจียงเสี้ยวไป ก็ชี้ไปยังนางเอกที่แท้งคนนั้นในทีวีพร้อมพูดออกมาว่า “คุณดูสิ เธอน่าสงสารมากเลย แต่ไหนแต่ไรมาฉันไม่เคยเห็นนางเอกที่น่า สงสารขนาดนี้มาก่อนเลย ฮือๆๆ….

เซียวซู ” ”

เป็นเขาผิดไปแล้ว เขาไม่น่าถามมากไปเลย

ครั้งนี้เขาผลักประตูเปิดเข้าไป ในขณะเดียวกันก็ได้กลิ่น อาหารหอมออกมา และยังได้ยินเจียงเสี่ยวไปพูดไปด่าไปอยู่ตรง นั้นอีก “อ๊าก ยัยนางร้ายน่าตาย นึกไม่ถึงว่าจะเลวขนาดนี้ เอามีด ให้ฉัน ให้ฉันจัดการหล่อนซะ!”

เซียวซู “.….”

อินเอาเสียจริง

เขาปิดประตูลง เปลี่ยนรองเท้าเข้าห้องไปด้วยใบหน้าได้ อารมณ์ ในตอนที่เดินเข้าห้องไปนั้น จู่ๆฝีเท้าของเซียวซูก็ชะงัก ไป เจียงเสี่ยวไปได้ยินเสียงฝีเท้า พลางพูดออกมา “คุณกลับมา แล้ว”

“อืม” เซียวซูตอบออกไป แล้วก็ได้นึกถึงคำพูดนั้นของ พนักงานสาวที่บริษัทเมื่อสักครู่

ที่แท้พวกเธอก็คิดว่ามีคนทำอาหารให้คือแต่งงานแล้วนั้น หรอ? ถ้าให้พวกเธอมาเห็นว่าภาพสถานการณ์ตอนที่ตนอยู่บ้าน เป็นอย่างนี้ อย่างนั้นแล้วเขาก็กลัวเพียงแค่ว่า…
เซียวซูเดินเข้าไป พบว่าเธอกำลังดูละครจักรๆวงศ์ๆอยู่ จาก คำพูดของเจียงเสี่ยวไป นั่นคือละครที่ดังมากในช่วงนี้

“กับข้าวฉันทำเสร็จแล้ว แต่ตอนนี้ใกล้จบแล้ว เดี๋ยวฉันดูจบ

แล้วค่อยยกออกมา หรือไม่คุณก็ไปจัดการเองก็ได้

เซียวไม่พูดอะไรมากมายกับเธอตามปกติ ถูกแขนเสื้อขึ้นเดิน เข้าไปในห้องครัว

ผ่านไปได้สักพัก เขายกเอาของออกมา รอจนเจียงเสี่ยวไปดู ละครจบ ก็ปิดทีวีไป พบว่าเซียวซูได้จัดแจงอาหารเอาไว้ เรียบร้อยแล้ว เธอเดินเข้าไปพลางเอ่ยเข้า “คุณช่างมีเซ้นส์สุดๆ ไม่เหมือนคนที่มีความคิดผู้ชายเป็นใหญ่จำพวกนั้นเลย”

พูดจบ ก็เตรียมจะนั่งลง แต่ใครจะรู้ล่ะว่าเซียวซูจะพูดเสียงเย็น ออกมา “ไม่ล้างมือ?”

เจียงเสี่ยวไปจึงได้สติกลับมา “ลืมไปเลย ฉันจะไปล้างเดี๋ยวนี้

จากนั้นก็หันไปล้างมือในห้องน้ำ ในตอนที่ล้างมือภายในใจก็ คิดอยู่ว่า นึกไม่ถึงว่าจะมีวันที่วันพระไม่ได้มีหนเดียวจริงๆ เมื่อ ก่อนเธอบอกให้เขาล้างมือ แต่ตอนนี้เขามาบอกให้เธอล้างมือ แทน

เจียงเสียวไปตบปากตัวเอง เช็ดมือสะอาดแล้วออกไป

ทั้งสองคนนั่งกินข้าวตรงกันข้ามกัน

ความจริงแล้วในตอนแรก จะบอกว่าไม่อึดอัดนั่นมันก็ดูปาก แข็งไป อันที่จริงชายหญิงแปลกหน้าสองคนนั่งกินข้าวด้วยกันเดิมทีก็เป็นเรื่องที่น่าอึดอัดสุดๆอยู่แล้ว แต่เจียงเสี่ยวไปก็ได้ รับมือมันได้อย่างหน้าด้านๆ

วันเวลาผ่านไป เธอก็เคยชินกับมันเสียแล้ว

แต่ช่วงนี้ทุกครั้งที่แม่โทรเข้ามา ทุกครั้งเจียงเสี่ยวไปก็รับมือ ได้ บอกว่าตัวเองอยู่บ้านแฟนบลาบลาๆ แม่หรี่ตาลงอย่างจับผิด จากนั้นก็ถูกเธอพูดหลอกลวงออกไป

แต่อีกไม่กี่วันก็เป็นวันครบรอบ70ปีของคุณย่าที่บ้าน เช้าวันนี้ แม่ของเธอเพิ่งจะโทรหาเธอ ให้เธอพาแฟนหนุ่มไปร่วมงานวัน เกิดด้วยกัน

ความจริงแล้วเจียงเสี่ยวไปไม่ได้สนใจคุณย่า ลำเอียงคนนั้น ของเธอเลย ยิ่งทำให้ไม่อยากไปร่วมงานวันเกิดของท่าน อีกทั้ง เรื่องที่ฆ่าคนนั้นของเธอลำเอียงก็เรื่องนึงแล้ว ยังมีเรื่องที่ให้ ความสำคัญกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิงด้วยอีก เพราะว่าที่บ้านพวก เธอมีเธอเป็นลูกสาวคนเดียว ดังนั้นแล้วคุณย่าคนนี้ก็เลยไม่ พอใจแม่ของเธอมาโดยตลอด ถึงขนาดที่บอกว่าแม่ของเธอเกิด ลูกชายไม่ได้ มีบางครั้งก็ยังฉีกหน้าแม่ของเธอต่อหน้าเธอด้วย

แต่แม่ของเธอเองก็ไม่ใช่คนที่จะรังแกได้ง่ายๆ ตอกกลับไปไม่

ทุกครั้งถึงแม้ว่าจะเถียงกลับไป แต่ก็รู้สึกที่ไม่สบอารมณ์เลย

จริงๆ

ดังนั้นแล้วความรู้สึกส่วนตัวของเจียงเสี่ยวไปก็คือไม่อยากเข้าร่วมงานวันเกิดครบรอบ70ปีของคุณย่าท่านนั้นเลย แต่คุณแม่ เจียงบอกให้เธอต้องไปให้ได้ บอกว่าเดิมทีแล้วคุณย่าไม่พอใจ เธอมากอยู่แล้ว ถ้าแม้แต่งานวันเกิดก็ยังไม่ไปอีก อย่างนั้นแล้ว จะต้องถูกด่าตามหลังอีกแน่

เจียงเสียวไปจนใจ ทำได้เพียงตอบรับออกไป

สุดท้ายคุณแม่เลี้ยงก็ยังบอกว่าตอนที่ไปก็ให้พาแฟนเธอไป ด้วย

ความจริงตัวเจียงเสี่ยวไปก็ไม่อะไร จะไปก็ไป ถ้าเซียวซูเป็น แฟนเธอจริงๆ เธอสามารถพาไปดูให้ชัดว่าคุณย่าคนนี้ของตน มีหน้าตาเป็นยังไง

แต่ปัญหาก็คือตอนนี้ทั้งสองคนเป็นแฟนหลอกๆกัน ให้เขาไป งานเลี้ยงกับตน จะต้องถูกแห่ขอเงินกันทั่วสารทิศแน่ ไม่แน่ว่าถึง ตอนนั้นแล้วก็คงจะต้องมีคนเข้ามาราวีกันแน่

คิดๆดูแล้ว ก็รำคาญขึ้นมา

“ไม่กินข้าว กําลังคิดอะไรอยู่?”

ทันใดนั้นเองก็ได้ยินคำถามของเซียวซูดังขึ้นมา เจียงเสี่ยวไป ได้สติกลับมา ก็ได้พบว่าเพราะเมื่อกี้นี้เธอกำลังคิดเรื่องบางอย่าง อยู่ ก็เลยเอาแต่เหม่ออยู่อย่างนั้น

ตอนนี้เซียวซูก็จ้องมองตนไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น เธอ ทำได้เพียงเอ่ยพูดอธิบายออกไปอย่างเก้อเขิน “ไม่มีอะไร ก็แค่ กําลังคิดเรื่องวันครบรอบ70ปีของคุณย่าฉันน่ะ”
“ครบรอบ70ปี?”

เจียงเดี่ยวไปพยักหน้าออกมาเล็กน้อย ลูกตากลอกไปมา ทันใดนั้นเองก็มองเซียวซูที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอด้วยใบหน้าที่เต็ม ไปด้วยรอยยิ้ม เอ่ยถามยิ้มๆออกมา “ในวันครบรอบ70ปีของ คุณย่าฉันมีของอร่อยๆเยอะแยะเลยนะ ไม่รู้ว่าคุณจะ…

“ไม่” เซียวไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย ปฏิเสธเธอออกมาตาม

ตรง

ถึงแม้ว่าจะอยู่ในระหว่างการคาดหวัง แต่เจียงเสี่ยวไปไม่คิด เขาจะปฏิเสธออกมาได้อย่างรวดเร็วแม่นยำได้ขนาดนี้ ภายในใจรู้สึกว่างเปล่าขึ้นมา แต่เธอก็ยังเอ่ยพูดยิ้มๆออกมา “คุณนี่มันไม่เห็นแก่หน้าฉันสักนิดเลยนะ ปฏิเสธอ้อมๆ หน่อยไม่ ได้เลยหรือไง? อย่างเช่นว่าคุณต้องทำงาน วันนั้นต้องเข้าประชุม ก็เลยไปกับฉันไม่ได้ไง”

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว เซียวขมวดคิ้วมองเธอไปแวบนึง สีหน้าที่ ปรากฏบนใบหน้านั้นได้เขียนเอาไว้อย่างชัดเจนว่าจำเป็นต้อง น่ารำคาญขนาดนี้มั้ย?

“อย่างที่คิดจริงๆผู้ชายตรงๆ ไม่รู้จักเป็นห่วงเป็นใยจิตใจอัน บอบบางของผู้หญิงเลยสักนิด”

“บอบบาง?” เซียวซูเม้มริมฝีปากออกมาเล็กน้อย จากนั้นก็ เอ่ยปากพูดออกมา “เธอ?”

“พอๆ” เจียงเสี่ยวไปโบกมือไปอย่างไม่แคร์ “งั้นวันนั้นฉันไป เองก็ได้ เรื่องอื่นคุณก็ไม่ต้องพูดแล้ว กินข้าวไป
ช่วงงานวันเกิดก็ได้ใกล้เข้ามาแล้ว เหลืออีกสามวันถัดจากนี้

ในช่วงเช้าตรู่เจียงเสี่ยวไปก็ได้ส่งข้อความไปหาเซียว บอก ว่าวันนี้ทั้งวันคงไม่มีเวลาไปทำอาหารให้เขา ก็เลยบอกไปว่าวัน นี้ให้เขาเป็นคนจัดการเอง

เขียวมองข้อความนี้ไปอย่างเหม่อลอยอยู่นาน จากนั้นก็ได้ ตอบกลับไป “จะไปร่วมงานวันเกิดย่าของเธอแล้ว?” เจียงเสี้ยว ไปตอบลืมกลับไป เดียว

เซียวซูย้อนกลับไปคิดถึงวันนั้นที่เจียงเสี่ยวไปพูดชักชวนตน ออกมาด้วยใบหน้าที่น่าขันนั้น เห็นท่าทางของเธอมีความสุข สุดๆ ก็คงไม่มีปัญหาอะไรสินะ

แต่ก็ได้เผลอไปจนได้ นึกไม่ถึงว่าเขาจะถามมันออกไปอีก “เธอคนเดียวโอเคใช่มั้ย?”

หลังจากส่งไปแล้ว เซียวซูก็คิดว่าตนจุ้นจ้านไปแล้ว แต่เจียง เสี่ยวไปกลับตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

“ไม่มีปัญหา อาหารวันนี้คุณจัดการเองนะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ