บทที่ 130 เธอโดนแกล้ง
หานเส่โยวพูดขนาดนี้แล้ว ซูจิ๋ว ก็ควรจะ รับคำได้แล้ว เธอจึงหันไปพูดกับเสิ่นเฉียวยิ้มๆ คุณเสิ่นคะ งั้นก็รบกวนคุณด้วยนะคะ รบกวนคุณ ช่วยดูแลคุณหนูเส่โยวของเราด้วยค่ะ”
เสิ่นเฉียวพยักหน้าให้เธอ: ” ยินดีค่ะ
ซูจิ๋ว เดินกลับไป เหลือแค่พวกเธอสองคน ที่อยู่ข้างนอก
” เธอขับรถมาใช่ไหม? งั้นฉันพาเธอไปโรง พยาบาลเอง”
หลังจากที่เสิ่นเฉียวพยุงหานเสโยวขึ้นรถ แล้ว ก็ได้หยิบโทรศัพท์ออกมาค้นหาโรงพยาบาล ที่อยู่บริเวณใกล้เคียง หลังจากที่รู้แห่งแล้ว เธอก็ รับกุญแจรถของหานเส่โยวมา และขับพาเธอ ออกไปจากที่นี่
รถแล่นอยู่บนถนน หานเส่โยวนั่งอยู่เบาะ ข้างคนขับ อารมณ์บนใบหน้ากลับแปลกไป
” เฉียวเฉียว…..
เสิ่นเฉียวกำลังตั้งใจมองถนน ได้ยินเธอ เรียกตัวเองจึงหันหัวไปมองเธอ: ” มีอะไร? เจ็บหรอ? ”
” เธอทนหน่อยนะ ใกล้ถึงโรงพยาบาลแล้ว
หานเส่โยวกลับคิดไม่เหมือนเสิ่นเฉียว เธอ มองหน้าด้านข้างของเสิ่นเฉียวด้วยสีหน้ากลุ้มใจ นึกถึงภาพเหตุการณ์ในร้านอาหารเมื่อสักครู่ จึง ถามขึ้นอย่างอดไม่ได้: ” ต่อไปเธอ…”
“ว่าไงนะ?”
ช่างเถอะ ไม่มีอะไร” หานเส่โยวกัมหน้า ลง เจอหน้ากันครั้งนี้คงเป็นแค่เหตุบังเอิญ เธอแก้ ปมแล้ว ครั้งหน้าถ้าพวกเขาเจอกันก็คงไม่ยาก แล้ว
เพียงแค่พวกเขาไม่มาเจอกัน หานเสโยวก็ ไม่ได้ถือสาอะไร เธอพูดปลอบใจตัวเองแบบนี้อยู่ ในใจ
เสิ่นเฉียวคิดว่าหานเส่โยวเจ็บมาก ตอนที่ รอไฟแดง เธอตั้งใจยื่นมือออกไปจับมือของหาน เสโยวไว้ และพูดปลอบเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อน โยน: ” ไม่ต้องกลัว ฉันจะรีบพาเธอไปส่งโรง พยาบาล ให้หมอรักษาแผลของเธอให้หาย ”
หานเส่โยวมองมือที่กำลังจับเธอไว้อยู่ ก็รู้สึกเสียใจ
หล่อนไม่รู้เลยว่าเธอได้แย่งสถานะของเธอ ไป ยังมาทำดีกับเธออีก อยู่ๆความห่วงใยที่จริงใจ นั้น ก็ทำให้หานเส่โยวรู้สึกรังเกียจขึ้นมา ตอนที่ เธอยังไม่ได้สติ เธอได้สะบัดมือของเสิ่นเฉียว ออกอย่างรวดเร็ว
” เธอพูดอะไรนะ? เธอไม่รู้อะไรเลย! ”
ความโมโหอย่างกะทันหันทำให้เส่นเฉียว ตะลึง เธอมองหานเส่โยวที่อยู่ตรงหน้างงๆ และ ไม่เข้าใจว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น
หานเส่โยวเบ้าตาแดง น้ำตาค่อยๆไหลลง มา เธอกัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างรุนแรง และพูดซ้ำอีกครั้ง: “เธอไม่รู้อะไรเลย ไม่เข้าใจ อะไรเลยสักนิด! ”
ขอโทษนะเส่โยว ที่เรื่องครั้งนี้ฉันไม่ ได้ประสบไปกับเธอด้วย แต่ฉันรู้ว่าการถูกน้ำร้อน ลวกจะต้องเจ็บปวดมากอย่างแน่นอน เธออย่า เสียใจเลยนะ รอให้จัดการแผลเสร็จแล้ว ฉันจะไป กินขนมที่ร้านของหวานเมื่อครั้งที่แล้วเป็นเพื่อน เธอ เป็นไง? ”
ในใจของหานเส่โยวยิ่งโมโห เธอมีความรู้สึกละอายใจอยู่แล้ว และยิ่งเส้นเฉียวดีต่อเธอ มากขนาดไหน ในใจของหานเส่โยวก็ยิ่งเกิดการ ต่อต้าน
เช่นตอนนี้ เธอมองใบหน้าของเสิ่นเฉียว ก็ รู้สึกเกลียดมากๆ!
เห็นอยู่ว่าเธอทำเรื่องที่มันเกินไป แต่ไม่คิด ว่าหล่อนจะยังมองเธอด้วยสีหน้าเป็นห่วงอยู่อีก ทำให้ความเกลียดของเธอยิ่งฝังลึกขึ้นเรื่อยๆ
เสิ่นเฉียวเห็นเธอไม่สนใจ และไฟแดงก็ เปลี่ยนเป็นไฟเขียวพอดี เธอทำได้เพียงไปส่ง เธอที่โรงพยาบาลก่อน เป็นเพื่อนเธอไปจัดการ เรื่องแผล เสร็จแล้วค่อยไปส่งเธอกลับบ้าน
ก่อนจากกันอยู่ๆหานเสโยวก็พูดขึ้นมา: ” เฉียวเฉียว เมื่อครู่ฉันเจ็บมาก จึงใช้อารมณ์ใส่เธอ ขอโทษนะ เธอไม่โกรธฉันใช่ไหม? ”
” ไม่หรอก เธอรีบเข้าบ้านเถอะ เราเป็น เพื่อนสนิทกัน ไม่เป็นไร”
เสิ่นเฉียวไม่โกรธเธอหรอก ถึงอย่างไรเธอ ก็ช่วยตัวเธอมาเยอะแล้ว
หานเส่โยวพยักหน้า: คือ พี่ของฉันกลับ มาแล้ว ตอนกลางคืนฉันค่อยถามเขาให้ว่าสืบไปถึงไหนแล้ว แล้วพรุ่งนี้ฉันค่อยติดต่อเธอไปนะ”
พูดถึงเรื่องนี้ เสิ่นเฉียวก็ชะงักเล็กน้อย ผ่าน ไปไม่นาน เธอก็พูดออกมานิ่งๆ: ไม่รีบหรอก เธอพักผ่อนก่อน แล้วค่อยว่ากัน”
หลังจากนั้น เสิ่นเฉียวก็ขับรถกลับบริษัท
หลังจากที่คืนรถให้เซียวซู่แล้ว เธอก็นึก เรื่องอะไรที่มันสำคัญออก หลังจากนั้น เธอก็รีบ วิ่งไปที่ห้องทำงานของเย่โม่เซินอย่างรวดเร็ว
ก๊อกก๊อก–
” เข้ามา ”
เสิ่นเฉียวผลักประตูห้องทำงานเข้าไป หลัง จากที่เข้ามาแล้ว ก็เห็นเย่โม่เซินที่นั่งอยู่บนรถ เข็น เขากำลังมองหน้าจอด้วยใบหน้าที่เย็นชา พอเห็นเธอเข้ามาก็เงยหน้าขึ้นมาช้าๆ สายตาก็ได้ มาหยุดอยู่ที่บนหน้าของเธอ
เสิ่นเฉียวสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอเลียกลีบ ปากของตัวเองอย่างตื่นเต้น หลังจากนั้นก็ก้าว เท้าเดินไปทางเขา
บนตัวของเธอยังมีเสื้อสูทของเย่โม่เขิน คลุมไว้อยู่ เข้ากับชุดกระโปรงสีฟ้าบนตัวเธอ มากๆ ทำให้เย่โม่เซินรู้สึกสบายตาเป็นพิเศษ
คุณชายเย่ คือว่า… ” หลังจากที่เสิ่น เฉียวยืนนิ่งแล้ว ก็มองเย่โม่เซินอย่างไม่เป็น ธรรมชาติ
” เป็นอะไร? ” เย่โม่เซินเลิกคิ้วขึ้น: ” มีอะไร ก็พูด อย่ามา อ้อึ้ง ”
เสิ่นเฉียวเม้มปาก และพูดเสียงเบา: ” วันนี้ อาหารมื้อนั้น . ”
กลับมาก็พูดกับเขาเรื่องมื้ออาหาร? เย่โม่ เซินแทบจะระเบิดให้เธอเห็นต่อหน้าเธอ เขา หัวเราะเย็นชา : ถึงตอนนี้ยังคิดถึงมื้ออาหารนั้น? หรือคิดจะทำอะไร? ”
เสิ่นเฉียว: ”
ไอ้คนนี้มันมาอีกแล้ว มีความต้องการมาก จนน่ากลัว เธอแค่พูดถามเฉยๆ ไม่คิดว่าเขาจะ เชื่อมโยงไปถึงคนอื่น เธอกลอกตาไปมาในใจ และพูดอธิบาย: ฉันหมายความว่า วันนี้ ตอนฉัน ไป ฉันลืมจ่ายค่าอาหารมื้อนั้น”
” โอ้” เย่โม่เซินหน้านิ่ง: ผมก็ไม่ได้จ่าย”
เสิ่นเฉียวได้ฟัง สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที: ” นายเป็นอะไร? เป็นบริษัทตระกูลเย่ของเราที่นัด บริษัทตระกูลหานออกมาเจรจาเรื่องงาน ร้านอาหารฉันก็เป็นคนจอง ฉันลืมจ่าย ทำไมคุณไม่รู้
จักจ่ายหน่อยละ? เป็นแบบนี้ ถ้าบริษัทตระกูลหาน มีภาพความทรงจำที่เลวร้ายต่อบริษัทของเราจะ ทำยังไง? ” พูดมาถึงตรงนี้ เสิ่นเฉียวก็กัดริมฝีปากล่าง ของตัวเองอย่างร้อนรน และเดินไปเดินมาอยู่ที่
เดิม
ได้ฟังดังนั้น อารมณ์ในตาลึกของเย่โม่เซิ นก็เข้มขึ้นทันที น้ำเสียงของเขาค่อยๆเย็นขึ้น: ” คุณเป็นห่วงกลัวเขาจะมีความทรงจำที่ไม่ดีต่อคุณ ขนาดนั้นเลยหรอ? ”
” ที่ฉันเป็นห่วงก็คือนายนั่นแหละ! ” เสิ้น เฉียวพลั้งปากพูดออกไป คุณอยากร่วมงานกับ บริษัทตระกูลหานไม่ใช่หรอ? ถ้าฝ่ายตรงข้ามมี ภาพความทรงจำต่อเราไม่ดี ถึงตอนนั้น บริษัท ตระกูลหานไม่ร่วมงานกับบริษัทตระกูลเย่จะทำยัง ไง? และถึงตอนนั้น นายท่านก็ต้อง
เสิ่นเฉียวรีบร้อนเหมือนมดบนหม้อร้อน อยู่ๆเธอก็คิดอะไรออก: ” ฉันจะไปอธิบายเละ ขอโทษประธานหาน”
พูดจบ เสิ่นเฉียวก็ทำท่าจะหมุนตัวออกไป
สายตาของเย่โม่เซินเย็นขึ้น เขาหรี่ตาลง: ” หยุด”
ฝีเท้าของเสิ่นเฉียวหยุดชะงัก เธอหันหัว กลับไปมองเขาอย่างไม่เข้าใจ
เย่โม่เซินเม้มริมฝีปากบาง สายตามีความ จำใจเล็กน้อย
ในสายตาของคุณ ผมเป็นคนที่ไม่มีความ คิดอะไรเลยหรือไง? ถึงทำให้คุณเข้าใจผิดว่า หานชิงเป็นคนจ่ายค่าอาหารมื้อนั้น? ต่อให้หาน ชิงเป็นคนจ่าย แล้วยังไง? ”
เสิ่นเฉียวกัดริมฝีปากล่างของตัวเอง: ฉัน ไม่ได้บอกว่าเขาจ่ายไม่ได้ แต่ฉันแค่คิดว่า ถึง อย่างไรก็เป็นบริษัทตระกูลเย่ของเราที่เป็นฝ่าย เชิญ ก็ควรจะต้อนรับฝ่ายตรงข้ามให้ดีก็เท่านั้น”
เรา..
ศัพท์คำนี้ทำให้คนรู้สึกแปลกใจ เย่โม่เซิน ยกยิ้มมุมปาก
รอยยิ้มของเขาเจิดจ้าเล็กน้อย เสิ่นเฉียวจับ อะไรบางอย่างได้ ” แล้วนายจ่ายเงินรึยังละ? ”
” ไม่ได้จ่าย”
เสิ่นเฉียว: ..งั้นฉันจะไปอธิบาย”
” อธิบายอะไร? ร้านอาหารนั้นเป็นกิจการ ภายใต้บริษัทตระกูลเย่ ”
เสิ่นเฉียว: นายพูดว่าอะไรนะ?”
ผมไปทานข้าวที่นั่น จะจ่ายเงินทำไม?”
เสิ่นเฉียวหมดคำพูดทันที สรุป ที่พูดมาตั้ง นาน คือเย่โม่เซินตั้งใจทำให้เธอร้อนรนถูกไหม? เธอโดนแกล้งหรอเนี่ย?
Please enter a description
Please enter a price
Please enter an Invoice ID
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ
