เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1532 แม่ลูกพบกัน



บทที่ 1532 แม่ลูกพบกัน

ได้ยินว่าเธอกลับมาดูลูก ป้าก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอีก

เพราะก่อนหน้านี้เธอยังอยากแนะนำลูกชายของตัวเอง ผล ปรากฏว่าแม้แต่ลูกก็ยังมีแล้ว แถมยังรู้สึกอายด้วย

“คุณยังเด็กมากจริงๆ มองไม่ออกเลยว่ามีลูกแล้ว

สุดท้ายแล้วป้าก็ได้แต่ล้อเล่นกับเธอด้วยคำอื่นเพื่อปัดตก หัวข้อนี้ไป เจียงเสี่ยวไปยิ้มเล็กน้อยและพยักหน้าอย่างสุภาพ

หลังจากลงจากรถ เจียงเสี่ยวไปก็นั่งรถไฟใต้ดินกลับบ้าน หลังจากที่เธอจองห้องพักในโรงแรมใกล้เคียงและวาง สัมภาระเรียบร้อยแล้ว ถึงได้คิดได้ว่าจะไปดูลูกอย่างไรดี

เพราะตอนนี้ลูกของเธอยังเล็กมาก ถ้าไปที่บ้านเพื่อดูเขามันไม่ สมจริง แต่จะให้เขาออกมาได้อย่างไรล่ะ ก่อนหน้านี้เจียงเสียวไป ไม่ได้คิดถึงเรื่องพวกนี้ก็รีบกลับประเทศมาโดยไม่คิดหน้าคิด หลัง

ถ้าไปที่บ้านแล้วเจอเขา เซียวซูจะคิดว่าตนกลับมาหาเขาหรือ

เปล่า

จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่แน่ใจว่าในใจของตัวเองเป็นแบบไหน กันแน่ ถึงแม้ว่าจะคิดถึงเขาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่บ่อยครั้งที่คิดไป ถึงภาพที่เขาทิ้งขว้างตัวเอง
ความเจ็บปวดเหล่านั้นยังไม่ผ่านไป ดังนั้นเธอจึงไม่มีทาง ปล่อยไปได้

กลับมาคราวนี้ตั้งใจจะแอบไปดูสักหน่อยแล้วก็จะจากไป

ต้องคิดหาวิธี

โทรหาแม่ของเธอตรงๆ ไปเลยดีไหม เพราะเหมือนว่านี่จะเป็น วิธีที่ง่ายที่สุด แต่หลังจากที่แม่รู้ ท่านจะเอาไปบอกเซียวหรือ เปล่า

สุดท้ายคิดไปคิดมา เจียงเสี่ยวไปก็ยังคิดหาวิธีดีๆ ไม่ได้ เวลา สองวันอยู่ในโรงแรมเพียงคนเดียว สั่งอาหารเมื่อหิว แล้วก็ไม่ไป ที่ไหนเลย ใช้ชีวิตน่าเบื่อไปวันๆ

สุดท้ายเธอก็ดื่มไวน์ไปนิดหน่อย หลังจากนั้นถึงได้โทรหา เซียวหยู่

เมื่อสายเชื่อมต่อติด เจียงเสี่ยวไปก็อดจะหัวเราะตัวเองไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าตอนนี้เวลาเธอจะติดต่อกับแม่ของตัวเอง ไม่อยาก เชื่อว่ายังต้องดื่มเพื่อยืมความกล้า ไม่อย่างนั้นก็ไม่สามารถกด โทรออกไปได้

คิดๆ ดูแล้วก็รู้สึกเศร้า

ทั้งทั้งที่ก่อนหน้านี้ชีวิตของเธออยู่อย่างสุขสบายมีหน้ามีตา แต่สิ่งที่เกิดขึ้นช่วงนี้ ทำให้ตัวเธอต้องเป็นแบบนี้

“ฮัลโหล?”
เสียงสั่นเล็กน้อยของตู้เชียวหยู่ดึงเธอกลับมาสู่ความเป็นจริง เจียงเสี่ยวไปได้สติกลับมา เหยียดมุมปากอยู่นานกว่าจะหา เสียงตัวเองเจอ

“คุณแม่…”

ได้ยินเสียงคำว่าแม่ โทรศัพท์มือถือในมือตู้เชียวหยู่ที่อยู่ ปลายสายแทบร่วงก่อนจะส่งเสียงร้องไห้ออกมา เพราะตั้งแต่ เสี่ยวไปตัดสินใจจากไป เธอก็ไม่ได้ติดต่อกับตัวเองอีก

ตู้เชียวหยู่พยายามติดต่อเธอ แต่ทุกครั้งที่โทรหาเธอล้วนไม่ สามารถเชื่อมต่อได้ คิดไม่ถึงว่าวันนี้เสียวไปจะโทรหาเธอเอง ดัง นั้นตู้เชียวหยู่จึงตื่นเต้นมาก

“เสี่ยว เสี่ยวไป๋”

สองคนหายใจคนละฝั่งเป็นจังหวะเดียวกัน เมื่อพูดจบก็ต่าง ตาแดง ในน้ำเสียงมีก้อนสะอื้นเล็กน้อย

“เต็มใจโทรหาแม่แล้วเหรอ แม่ยังคิดว่าชีวิตนี้แกจะไม่อยาก คุยกับแม่แล้ว”

เจียงเสี่ยวไปตาแดงมาก ตลอดเวลาพยายามที่จะไม่ปล่อยให้ น้ำตาร่วงหล่น ดังนั้นจึงทำได้แต่เปิดดวงตาให้กว้าง หลังจาก เม้มริมฝีปากเบาๆ ถึงได้ส่งเสียงออกมาช้าๆ “ไม่หรอกค่ะ จะไม่ คุยไปตลอดชีวิตได้ยังไงคะ เพียงแต่ก่อนหน้านี้ไม่กล้าติดต่อคุณ แม่เท่านั้น กลัวว่าถึงตอนนั้นคุณจะโน้มน้าวฉันน่ะค่ะ

“เด็กโง่” ตู้เชียวหยู่ตำหนิเธอเสียงเบา “แกตัดสินใจเลือกเองแม่จะไปตำหนิแกได้ยังไง แม่กลัวว่าแกจะไม่มีความสุข นี่ก็ผ่าน มาครึ่งปีแล้ว แกคิดได้หรือยัง”

พูดปัญหานี้ขึ้นมา เจียงเสี่ยวไปก็จมอยู่ในความเงียบ

เมื่อฟังอยู่นานแล้วไม่มีการตอบกลับจากเจียงเสี่ยวไปที่ปลาย สาย ตู้เซียวหยู่จึงรู้ว่าตัวเองถามผิดไป จึงยิ้มอย่างเก้อเขินแล้ว เปลี่ยนเรื่อง “ดูสิฉันถามอะไรเนี่ย เสี่ยวไปของเราอยากทำอะไรก็ ทำเลยจ้ะ ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน ต่างประเทศเหรอ”

เจียงเสียวไปหยุดนิ่งไปนาน สายตาค่อยๆ ยกขึ้นและตกลงที่ ขอบหน้าต่าง มองไปที่แสงแดดจ้านอกหน้าต่าง หลับตาและ สัมผัสมันครู่หนึ่ง เมื่อลืมตาถึงจะค่อยๆ พูดเสียงว่า

“ฉันอยู่ในประเทศค่ะ

เมื่อได้ยิน ตู้เชียวหยูก็ตกใจมากไปครู่หนึ่ง ที่ได้รับสายจาก ลูกสาวก็ทำให้เธอประหลาดใจมากแล้ว คิดไม่ถึงว่ายังอยู่ใน ประเทศอีก

ชั่วขณะนั้น เธอตื่นเต้นจนไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี นานมากกว่า จะเรียบเรียงคำพูดออกมาได้ กลัวว่าลูกสาวจะไม่ชอบฟังคำพูด ตน เดี๋ยวลูกสาวจะโกรธจนวางสายไปหรือว่าจากไปอีก

นี่แค่เวลาครึ่งปี ครึ่งปีของความคิดถึงมันช่างเป็นอะไรที่ยาก ลำบากจริงๆ

ไม่เพียงแต่ความคิดถึง ยังมีความรู้สึกอื่นๆ อีกมากมาย กังวล ว่าอยู่ภายนอกเธอจะไม่ได้นอนหลับสนิทหรือไม่ ทุกข์ใจหรือเปล่า จะไม่เจอคนเลวใช่ไหม แล้วถ้าป่วยจะทำอย่างไร

ดังนั้นจึงระมัดระวังคำพูดเป็นพิเศษ

ครึ่งปีก่อนแม่ไม่ได้พูดกับตนแบบนี้ หลังจากครั้งที่เธอเริ่มต่อ ต้านแม่ ตู้เชียวหยูก็ระมัดระวังกับเธอเป็นพิเศษทั้งการกระทำ และคําพูด

เมื่อไรกันที่สองแม่ลูกกลายเป็นแบบนี้

เมื่อคิดให้ละเอียดขึ้นมาแล้วก็เจ็บปวดมาก เจียงเสี่ยวไปสูด ลมหายใจเข้าลึกแล้วพูดเสียงเบาว่า “คุณแม่คะ คุณไม่ต้อง ร้อนรนนะคะ อยากพูดอะไรก็ค่อยๆ พูด ฉันจะไม่วางสาย คุณ อย่ากังวลไปเลย”

ตู้เชียวหยู่คิดไม่ถึงว่าอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองจะถูก ลูกสาวอ่านออก นอกจากรู้สึกเขินแล้วยังค่อนข้างซาบซึ้ง เธอพูด จมูกก่อนจะพูดว่า “ที่จริงแล้วแม่อยากพูดว่า พบหน้าได้ไหม

หลังจากวางสายไปแล้ว ตู้เชียวหยูก็ร้องไห้กับโทรศัพท์มือถือ ในมือ

เมื่อสามีของเธอเจียงเหม็นเคอเข้ามาก็เห็นท่าทางแบบนี้ของ ภรรยา ยังคิดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นและรีบเดินเข้ามา

“เป็นอะไรไป”

ตู้เชียวหยู่เงยหน้าขึ้น ร้องไห้ดวงตาพร่ามัวพลางพูดว่า “เมื่อ ครูลูกสาวโทรมาหาฉัน
เมื่อได้ยินดังนั้น เจียงเหนเคยก็นิ่งไปชั่วขณะกว่าสติจะกลับ คืนมา

ในที่สุดเธอก็เต็มใจจะติดต่อคุณเหรอ”

“อืม”

“เอ้อ ตอนนี้ยัยเด็กคนนั้นโตแล้ว ต่างก็มีความคิดเป็นของตัว เอง ยิ่งออกจากการควบคุมของเรามากขึ้นเรื่อยๆ คุณต้องเปิด ใจหน่อย เพราะยังไงแกก็มีอิสระและมีชีวิตเป็นของตัวเอง”

“ฉันไม่ได้คิดจะไม่เปิดใจค่ะ เพียงแต่ฉันเป็นห่วงว่าแกอยู่ข้าง นอกคนเดียวหากเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง และแกก็มักจะไม่ติดต่อ มาเลย”

มันยากที่จะพูด กลัวมากจริงๆ ว่าจะมีเรื่องเกิดขึ้นกับเจียง เสี่ยวไปแล้วปรากฏว่าพ่อแม่ไม่รู้เรื่อง นั่นจะเป็นเรื่องที่น่าเศร้า ที่สุด

เจียงเหย็นเคอเข้าใจความคิดของเธอ เดินไปนั่งลงข้างเธอ เอื้อมมือไปจับเธอเบาๆ

“เอาล่ะ อย่าคิดมากเกินไปนักเลย แกก็ติดต่อคุณมาแล้วไม่ใช่ เหรอ เรื่องนี้คุณบอกครอบครัวอีกฝั่งหรือยัง”

“ยังเลย”

ตู้เชียวหยู่ส่ายหน้า “ตอนที่เสี่ยวไปโทรหาฉันถึงแม้ว่าจะไม่ได้ พูดว่าบอกครอบครัวฝั่งนั้นได้ไหม แต่ฉันลองหยั่งเชิงดูแล้ว เธอ น่าจะไม่อยากติดต่อกับเซียวซู
“เด็กคนนี้นี่จริงๆ เลย…

“อย่าว่าเธอเลย เสี่ยวไปยินยอมจะกลับมาก็ดีแล้ว เรานัดทาน

ข้าวกันช่วงบ่าย คุณอย่าได้พูดไปเด็ดขาดนะ!” เจียงเหยืนเคอยิ้มอย่างอ่อนใจ “เข้าใจแล้ว ฉันเป็นพ่อของ เสี่ยวไป แน่นอนว่าต้องยืนอยู่ข้างเสี่ยวไปกับคุณ อีกอย่างผม

ชอบนินทาที่ไหนกัน

“อืม”

เมื่อถึงช่วงบ่าย เจียงเสี่ยวไปก็มาตามสัญญา สองแม่ลูกนัด กันที่ร้านอาหารเล็กๆ จองห้องวีไอพีเล็กห้องหนึ่งเพื่อสะดวกใน การสนทนา

และห้องวีไอพีเล็กก็เงียบสงบเป็นส่วนตัว เมื่อทั้งคู่ควบคุม อารมณ์ไม่ได้ก็จะไม่ต้องทําให้คนอื่นได้เห็นแล้วกัน


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ