บทที่ 860 ถูกกระตุ้น

สถานการณ์มาอย่างกะทันหันโดยไม่ทันได้ตั้งตัวแบบนี้ ตอน เจ๋อกับถังหมิงซีคิดไม่ถึงมาก่อน

พวกเขาแค่เห็นว่าที่นี่ไม่มีคน ก็เลยนัดที่นี่ แต่ไม่คาดว่าจะเจอ

คนที่รู้จัก

และคนที่รู้จักยังมาทักทายกับพวกเขา

ตวนมเจ๋อ ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แต่ผู้ป่วยคนนั้นยังไม่ได้เห็น สถานการณ์ของตวนมู่เสว่ ก็เลยตีสนิทกับถังหมิงซีต่อ

“คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้มาเจอนักจิตวิทยาถึงที่นี่ ภายใต้คำ แนะนำทางจิตวิทยาของคุณในแต่ก่อน ตอนนี้ผมเป็นคนมองโลก ในแง่ดีขึ้นเยอะเลย ท่านอยู่ต่างประเทศไม่ใช่หรือ? ทำไมกลับ ประเทศกะทันหัน? เมื่อผมคิดว่าผมมองผิดซะอีก

เขาลูบมือถูไปมาอย่างตื่นเต้น เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้ป่วยของถังห

มิงซี

ถังหมิงไม่มีเหตุผลที่จะดุผู้ป่วย แต่กรณีตอนนี้ไม่เหมือนกัน เขาได้แต่ลุกขึ้น โค้งคำนับฝ่ายตรงข้ามอย่างสุภาพ

“ท่านครับ ผมไม่ใช่นักจิตวิทยาถังที่รู้จัก ท่านคงจำผิดคน”

ผู้ป่วย : “หรือ? เป็นไปไม่ได้ ท่านไม่ใช่นักจิตวิทยาลัง หรอ? ”
ถังหมิงซียิ้ม “ไม่ใช่”

ผู้ป่วยงในสิ่งที่เขาทํา เพราะว่าไม่รู้เหตุรู้ผลจริง เขามองไป ทางตวนมเสวกับสวนมู่เจือ สุดท้ายเห็นตวนมเจ๋อมองเขาด้วย สายตาเย็นชา คำเตือนในดวงตานั้นชัดเจนมาก

เขาลงไปแปป เห็นได้ว่าคนนี้ไม่ง่ายที่จะยั่วยุ ไม่กล้าพูดอะไร อีก ได้แต่หันหลังและจากไป เดินไปพลางและศีรษะไปพลาง ไม่ สมเหตุสมผล เมื่อก่อนเจอกันทุกวัน จะจำผิดคนได้ยังไงกัน? กลับไปถามเถอะ”

รอคนไปแล้ว ถังหมิงซีนั่งลงใหม่ ยิ้มและพูดว่า”คิดว่าผมเป็น หมอ? หรือว่า ในประเทศมีคนหน้าตาเหมือนผมหรือ? ”

ตวนมู่เจ๋อเม้นปาก ไม่พูดต่อ

สวนเสว่ ทิ้งซ้อนในมือ ยิ้มแบบเย็นซาว่า”เขามองผิดคนจริง

คุณไม่ควรเป็นนักจิตวิทยา คุณควรเป็นนักแสดง

พูดจบก็ลุกขึ้นโดยตรง

“เสี่ยวเสว่ เธอหยุดเดี๋ยวนี้ สวนเจอพูดยื้อเธอเอาไว้เหลือบตามองตวนเสวอย่างเป็น

ซา

สวนเสาหันหลังมา เห็นพี่ชายเอง ใช้สายตาแบบนี้มองตัว เธอเอง ปรากฏสีหน้าผิดหวังออกมาชั่วขณะ

“พี่ชาย พี่ไม่ใช่บอกว่าพาฉันมาหาเพื่อนของพี่เหรอ ที่แท้ก็หลอกน้องแบบนี้ พี่พาฉันมาหาหมอจิตวิทยาเหรอ ฉันแค่ชอบคน หนึ่งเอง พี่ก็คิดว่าน้องป่วยทางจิตเหรอ”

ถังหมิงก็คิดไม่ถึง เรื่องนี้ยังไม่เริ่มก็จบแล้ว เขาเดินไปหาด วนเสวอย่างรู้สึกผิด

“คุณหนูสวนมู่ เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด ผม…….

“คุณหุบปาก คุณอย่าเข้ามา! “ตวนเสเห็นเขาเดินมาหาตัว เอง ถอยตามสัญชาตญาณ ทั้งเบิกตากว้างๆถกเถียง”ฉันไม่ได้ ป่วย พวกคุณน่ะป่วย ถึงได้พาฉันมาหาหมอที่นี่

“เสี่ยวเสว่ ไม่ใช่หาหมอ แค่ให้คำปรึกษาทางจิตวิทยาหน่อย แนะนำเธอในทางที่ถูกต้อง

ตวนเจอลุกขึ้น มองไปที่เธอแล้วพูด

“ฉันไม่ต้องการ ฉันเป็นคนปกติ ฉันไม่ต้องการการให้คำ

ปรึกษาทางจิตวิทยาอะไรทั้งนั้น

“โอเค โอเค คุณไม่ต้องการการให้คำปรึกษาทางจิตวิทยา ถ้า อย่างนั้นผมรู้จักคุณไม่ใช้ฐานะหมอจิตวิทยา ใช้ฐานะเพื่อนร่วม ชั้นของพี่ชายคุณ พวกเราแค่เป็นเพื่อนกัน ได้ไหม”

“เสี่ยวเสว่ เชื่อฟังนะ พี่ชายไม่ทำร้ายเธอหรอก”

สวนมู่เสมองผู้ชายสองคนที่ตัวสูงข้างหน้า แล้วลองนึกถึง ตอนที่ตัวเองโดนหลอกถึงที่นี่ อดไม่ได้ที่จะยิ้มขมขื่น

“ฉันโง่จริงๆ ฉันคิดว่าพี่ชายฉันจะเข้าใจฉัน คิดไม่ถึง……….นึกเลยถูกเรียกว่าผู้ป่วยทางจิต ครั้งนี้ยังพาฉันมาหาหมอ จิตวิทยา ครั้งหน้า……….พาฉันไปโรงพยาบาลประสาท แล้วใช่ ไหม ฉันผิดตรงไหน ฉันแค่รักคนคนหนึ่งเอง……..

“ฉันไม่ได้ผิด ฉันไม่ได้ผิด …..ผิดที่พวกคุณ พวกคุณไม่รู้ว่า ชอบคนหนึ่งมันเป็นยังไง

พูดจบ ตวนเสวก็ไม่สนใจว่าตวนเจ๋อโกรธหรือป่าว หัน หลังก็วิ่งออกไปเลย

“เสี่ยวเสว! “ตวนเจือสีหน้าเปลี่ยนไป รีบตามไป ถังหมิงก็ ต้องตามไปด้วย

แต่ตวนมู่เสว่ยังกระสับกระส่ายอยู่ รีบวิ่งลงไป แปปเดียวเธอ ก็หายไปต่อหน้าพวกเขาในทันที

ออกจากร้าน ไม่เห็นแม้แต่เงาของเธอ ตวนเพื่อทำได้แค่

ปรึกษากับถังหมิงซีเท่านั้น

“คุณไปซ้ายมือ ผมไปขวามือ

“ได้”

ถังหมิงซีคิดแล้ว อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ดูเหมือนว่าตอนนี้อารมณ์ ของเธอแย่มาก เดี๋ยวหาเจออย่าพาเธอกลับมา ส่งเธอกลับบ้าน ก่อน บอกเธอจะไม่พาเธอไปดูหมอจิตวิทยาแล้ว”

ตวนมู่เจ๋อคิดว่าเขาพูดถูกต้องแล้ว ก็พยักหน้า

ทั้งสองเดินแยกกันไปหา แต่หาตั้งนานก็ไม่เจอสวนเสวี โทรไปก็ปิดเครื่อง

ใบหน้าของถังหมิงรู้สึกผิด “ขอโทษจริงๆ นี่เป็นความผิดของ ฉัน คิดไม่ถึง ในประเทศยังพบผู้ป่วยแต่ก่อนของฉันได้

ตวนเจอพยักหน้าอย่างสีหน้าจริงจัง เขาแววตาเรียบเฉย ฟัง เสียงที่ว่าไม่มีการตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียกส่งออกมา จากโทรศัพท์ นี่ไม่เกี่ยวคุณ ใครก็ไม่รู้วันนี้พวกเราจะพบผู้ป่วย ของคุณ และเขายังมาทักทายกับคุณ

“ใช่สิ”ถังหมิงซีรู้สึกอึดอัดใจเกินไป ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องบังเอิญ จริงๆ น้องสาวคุณตอนนี้ถูกกระตุ้นแล้ว หวังว่าเธอไม่ทำเรื่องโง่ๆ จึงจะดี”

ถูกกระตุ้น เรื่องโง่เหรอ?

สวนเจ๋อมุมปากเล็กน้อย พูดเสียงเย็นวันนี้ลำบากนายแล้ว นายกลับก่อนเถอะ วันอื่นฉันค่อยติดต่อไป

ถังหมิงยั่วโมโหไล่น้องสาวเขาไป ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี ยังไงก็ ต้องไปก่อน

รอเขาไปแล้ว ตวนเจ๋อหาเบอร์โทรของเฉียวจื้อโทรไปให้

เขา

อุปนิสัยของน้องสาวเขาเขาเข้าใจเป็นอย่างดี ทำเรื่องโง่ๆ……. โอกาสที่ทําร้ายตัวเองมีน้อยมาก แต่ถ้าทำร้ายคนอื่น…

ความน่าจะเป็นไปได้ใหญ่มาก
หลังจากเฉียวจื้อได้รับข้อมูลนี้เกือบจะบ้าแล้ว ไม่สนใจคน รอบๆ ดากันอย่างรุนแรงกับตวนปู่เจือ

“คุณทําอะไรวะ ก่อนหน้านี้จะบอกว่าระวังระมัดไม่ใช่เหรอ ทำไมยังยั่วโมโหไล่น้องสาวคุณไป ตอนนี้คนก็หาไม่เจอ จะทํา ยังไงดีละ

ได้ยินการต่อว่าของเขา สายตาของตวนเจอเย็นไปหลาย ส่วน พูดอย่างไม่เกรงใจว่า “ผมใจดีมาบอกให้คุณรู้ แต่ไม่มีภาระ ผูกพันตอบคำถามอื่นของคุณ

เฉียวจอว่า “เฮ้ย! ”

“ถ้าป้องกันได้ดี แม้ว่าเธออยากลงไม้ลงมือกับคนอื่น ก็จะ ลงมือไม่ได้”

เฉียวจื้อฟังแล้วโกรธแทบตาย ฟังคนคนนี้พูดอะไรกัน ขณะที่ เขากำลังจะด่าฝ่ายตรงข้ามอย่างรุนแรง ตวนเจ๋อก็วางสายไป แล้ว

เฉียวจื้อ โมโหมาก พูดคำหยาบกับโทรศัพท์มือถือเวลานาน มาก ด่าจนสะใจแล้วจึงจะเก็บโทรศัพท์ หลังจากนั้นหยิบกุญแจ รถแล้วรีบออกไป

ตวนเสวรักตัวเองขนาดนี้ แม้ว่าทำเรื่องโง่ๆก็เพียงแค่ทำกับ คนอื่น

แค่ไม่รู้ว่าเธอจะเลือกพี่สะใภ้หรือจะเลือกเจ้าฉือคนนี้ เรื่องนี้ทำให้อารมณ์เสียจริงๆ
ทำไมผู้หญิงหัวรั้นขนาดนี้ อย่าว่าแต่ถือปฏิเสธชัดเจนขนาด นี้ แม้บางทีผู้หญิงรู้ว่าข้างหน้าเป็นกองไฟ คุณดึงเธอไว้ เธอก็ อยากกระโดดเข้าไปอีก

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ