บทที่1198 ย้ายเขาออกไป

“อ๋อ” เจียงเสี่ยวไปกวาดตาไปมองเซียวซูที่หนึ่ง แล้วพูดด้วย สีหน้าเรียบเฉยว่า “ฉันไม่รู้จักเขาหรอกค่ะ มีปัญหาอะไรเหรอคะ” พี่ชายคนนั้นทำหน้ามึนงง “ไม่รู้จัก แต่เมื่อครู่ผมยังเห็นพวก

คุณคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่เลยนะครับ อีกอย่างดูท่าทางสนิท

สนมกันมากด้วย……

เจียงเสี่ยวไป “..………..

เธอไปคุยอย่างสนุกสนานกับคนๆนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วสนิท สนมกับผีอะไร ภายในพล็อตนิยายเองก็ยังไม่กล้าใช้คำๆนี้สุ่มสี่ สุ่มห้าเลยนะ ส่วนฟางถังถังที่อยู่ข้างๆก็ทำท่าทางเหมือนได้กลิ่น เรื่องซุบซิบ ก็เลยเขยิบเข้ามาใกล้ทันที

“เอ๋ ผู้ชายคนนี้ดูจากแผ่นหลังแล้วไม่เลวเลยนะ เธอตกได้เห รอ”

เจียงเสี่ยวไปมองดูฟางถังถังอย่างหมดคำพูด “เธอเห็นว่าฉัน เหมือนคนแบบนั้นเหรอ”

“ถึงแม้ปกติเธอจะทำท่าเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก แต่ไม่ แน่ว่าภายในใจของเธออาจจะโลดแล่นอย่างเร่าร้อนก็ได้นะ

อะไรคือภายนอกสงบนิ่ง ใน ใจโลดแล่นกัน เจียงเสี่ยวไปถลึงตาใส่พี่ชายคนนั้นที่หนึ่ง แล้วพูดอย่างดุร้ายว่า “ใครบอกว่าพวกเราสนิทกัน ถ้าคุณยังพูดไปเรื่อยอีกฉันจะ ฟ้องหมิ่นประมาทคุณ ถ้าฉันรู้จักเขา เขาเมาขนาดนั้นฉันจะทำ เป็นไม่สนใจเขาเหรอ เห็นได้ชัดเลยว่าไม่รู้จักกัน ! ”

พี่ชายคนนั้นถูกพ่นใส่หน้าเป็นชุด เลยลูบจมูกตัวเองด้วย ความโกรธ

พูดจาดูมีเหตุผลดีนะ

ถ้ารู้จักกัน จะทิ้งเขาไว้แบบนั้นได้อย่างไร

“เสี่ยวไป ปกติเธอไม่ใช่คนที่คุยกับคนอื่นแบบนั้นได้นี่นา ฉัน ไม่เชื่อหรอกว่าพวกเธอไม่รู้จักกัน รีบบอกมาว่าเขาเป็นใครกัน

เจียงเสี่ยวไป ไม่รู้จัก อย่าถามอีกนะขอบคุณ พวกเราไป กันเถอะ”

พอพูดจบเจียงเสี่ยวไปก็ลากฟางถังถังออกไปข้างนอก แต่ฟาง

ถังถังกลับไม่ยอมเชื่อ เอาแต่ซื้อถามเธอไม่หยุด

พอมาถึงด้านนอกบาร์ เจียงเสี่ยวไปมองดูท้องถนนที่โล่งไป หมดแล้ว จู่ๆก็เริ่มรู้สึกปวดหัวขึ้นมา เธอคิดถึงเซียวที่อยู่ด้าน ใน เขาดื่มจนเมาแล้ว อีกอย่างหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ทางบาร์จะ ต้องไม่ยอมให้เขานอนอยู่ในนั้นเป็นเวลานานแน่ ดังนั้นพอถึง เวลาปิดร้านคงจะโยนเขาออกมาข้างนอกแน่

ถนนเส้นนี้ถึงเวลานั้นคงไร้ผู้คนสัญจรแล้ว แล้วเขาจะเจอเรื่อง อันตรายอะไรหรือเปล่านะ ข้อเสียที่ใหญ่หลวงที่สุดของเจียงเสียวไปก็คือ ใจอ่อน ถ้าเป็นคนไม่รู้จักจริงๆเจียงเสี้ยวไปอาจจะ ทำเป็นไม่สนใจได้ แต่อีกฝ่ายเป็นคนที่เธอรู้จัก แถมยังเคยให้ เงินเธอด้วย

พอคิดถึงตรงนี้ เจียงเสี่ยวไปก็หยุดเท้าลง สีหน้าท่าทาง

ครุ่นคิด

ฟางถังถังเห็นเธอหยุดลง ก็เริ่มได้กลิ่นเรื่องซุบซิบขึ้นมาอีก ครั้ง “เป็นไงเป็นไง เธอรู้สึกผิดแล้วใช่ไหม อยากกลับไปเหรอ

เห็นท่าทางแบบนี้ของเพื่อนรัก เจียงเสียวไปอยากจะปฏิเสธ แต่ถ้าปฏิเสธแล้วเธอก็ต้องกลับไป ให้เธอกลับไปก่อนแล้วค่อย ออกมาอีกรอบหรือ

เธอไม่ได้มีน้ำใจขนาดนั้น และถึงจะมีน้ำใจ เธอก็ไม่มีแรง เหลือแล้ว

พอครุ่นคิดอยู่สามตลบ เจียงเสี่ยวไปก็พูดออกมา “เธอกลับ

ไปก่อนเถอะ”

ฟางถังถังจับข้อมือเธอไว้แน่น “ว้าว ฉันว่าแล้วว่ามันต้องมี เบื้องลึกเบื้องหลัง เธอบอกมาว่าเธอจะกลับไปหาผู้ชายที่อยู่ ตรงเคาน์เตอร์บาร์เมื่อกี้ใช่ไหม ยังจะมาหลอกฉันว่าไม่รู้จักอีก ถ้าเธอไม่รู้จักจริง เธอจะกลับไปทำไม เสี่ยวไปไป เขาเป็นใครเห รอ เกี่ยวข้องอะไรกับเธอกันแน่ พวกเธอสองคนเป็นเพื่อนกันเห รอ”

เจียงเสี่ยวไป “……เธอสอบปากคำผู้ร้ายหรือไง คำถาม มากมายพวกนี้ฉันไม่อยากตอบเลยสักข้อ ก่อนอื่นเธอกลับไปก่อนเถอะ

พอเห็นว่าฟางถังถังยังจะพูดอะไรอีก เจียงเสี่ยวไปก็พูดคำหนึ่ง ออกมาปิดปากเธอก่อน ไม่อย่างนั้นต่อไปถ้ามีกิจกรรมอะไร แบบนี้อีก ต่อไปฉันจะไม่มาเป็นเพื่อนเธออีกแล้ว

สีหน้าตื่นเต้นกับเรื่องซุบซิบของฟางถังถังเมื่อครู่นั้นพอได้ยิน ค่านี้เข้าก็หุบลงทันที ” ฉันเข้าไปกับเธอแล้วจะเป็นไรไป เดี๋ยว ถ้าผู้ชายคนนั้นเมาไม่ได้สติ เธอคนเดียวจะแบกเขาไหวเหรอ ถ้า ฉันอยู่ข้างในก็ยังช่วยเธอได้บ้าง

พอเจียงเสียวไปได้ฟังเธอพูดแบบนี้แล้ว ก็ครุ่นคิดดูว่าก็ถูก ของหล่อน ถ้าหากเซียวซูไม่ยอมตื่น เธอคนเดียวคงไม่มีแรงแบก เขาออกมาแน่ ให้ฟางถังถังเข้าไปใช้แรงงานพร้อมกับเธอไม่ดี ตรงไหน

“ได้ งั้นอีกเดี๋ยวเธอเข้าไปช่วย แต่ว่าห้ามปากมากนะ”

ฟางถังถังพยักหน้า “อืมอิ่ม เธอวางใจเถอะ ฉันไม่มีทาง ปากมากแน่”

พี่ชายหน้าเคาน์เตอร์บาร์กำลังมองเซียวซูอย่างกังวล แต่พอ คิดอีกทีก็รู้สึกว่าช่างมันเถอะ ยังไงเสียลูกค้าที่มาดื่มจนเมาทุกวัน ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี รอดูว่าดึกกว่านี้เขาจะตื่นหรือไม่ก็แล้วกัน

ขณะกำลังครุ่นคิด พี่ชายหน้าเคาน์เตอร์บาร์ก็เห็นเด็กสาวสอง คนเมื่อครู่เดินกลับเข้ามาอีกครั้ง ตาเขาเป็นประกายทันที รอจน เจียงเสี่ยวไปเดินไปถึงตรงหน้าเขา กำลังเตรียมจะพูด
ใครจะรู้ว่าเจียงเสี่ยวไปจะตัดบทเขาอย่างโหดร้าย

“ฉันรู้ว่าคุณอยากจะพูดอะไร แต่ขอให้คุณปิดปากไว้ดีกว่า ไม่ อย่างนั้นฉันจะทิ้งเขาไว้ตรงนี้

ตอนที่พูดประโยคนี้ เธอก็จงใจถลึงตาใส่ ดูแล้วดุร้ายมาก

พี่ชายหน้าเคาน์เตอร์บาร์ที่ถูกทำหน้ามึนงงมองดูเจียงเสียว ไป๋ เจียงเสี่ยวไปเดินเข้าไปในตัวเซียวซู “ตื่นได้แล้ว นี่ ตื่นสิ ยะ!

แต่เซียวซูดื่มจนเมามากแล้ว เลยฟุบอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อน เจียงเสี่ยวไปจิ้มเขาอย่างไม่ยอมแพ้ จิ้มแล้วจิ้มอีก แต่ก็ไม่มี ปฏิกิริยาเหมือนเดิม

แล้วฟางถังถังที่อยู่ด้านหลังเธอก็ทนไม่ไหวจนต้องพูดว่า “หยุดจิ้มได้แล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาเมาไม่ได้สติแล้ว เธอจะจิ้มจน เป็นรูเขาก็ไม่ตื่นหรอก”

“ช่างเถอะ ย้ายเขาออกไปแล้วกัน”

เจียงเสี่ยวไปเคลื่อนไหวตามประโยคที่พูด จากนั้นก็คว้าแขน ข้างหนึ่งของเชียวขึ้นมาพาดไหล่ตัวเอง ให้เขาทิ้งน้ำหนักตัวลง บนตัวเธอ จากนั้นก็ดันให้เขาลุกขึ้นยืน

เพราะทีแรกเซียวซูนั่งอยู่ ดังนั้นเจียงเสี่ยวไปก็เลยไม่ได้รู้สึก ถึงแรงกดดัน แต่พอถอยจากเก้าอี้แล้ว น้ำหนักทั้งหมดของผู้ชาย คนนั้นก็กดลงบนตัวเธอ ทำให้วินาทีนั้นเจียงเสี่ยวไปเข้าใจสิ่งที่ เรียกว่าแบกภูเขาไท่ซานนั้นหมายความว่าอย่างไร
ให้ตายเถอะ!

เจียงเสี่ยวไปเกือบจะหายใจไม่ทัน ถ้าไม่ใช่เพราะเธอตั้งเท้า ได้มั่นคง คาดว่าตอนนี้คงล้มหน้าคะนำไปหลายรอบแล้ว

เห็นสภาพของเจียงเสี่ยวไปแบบนี้แล้ว ฟางถังถังก็รีบเข้ามา ช่วยทันที ทั้งสองคนพยุงเซียวซูออกไป สุดท้ายพี่ชายหน้า เคาน์เตอร์บาร์ก็อดพูดออกมาไม่ได้ “คือว่า……..

“หุบปาก! ”

พี่ชายหน้าเคาน์เตอร์บาร์ “……QAQ”

วันนี้เขาไปทำผิดต่อใครเข้าหรืออย่างไร ทำไมแค่พูดอะไรบ้าง ก็ยังไม่ได้เลยเล่า ทำไมเด็กผู้หญิงคนนี้ถึงได้ขนาดนี้

เห็นพอเห็นว่าผู้ชายคนนั้นดื่มเหล้าไปมากมายขนาดนั้น พี่ ชายหน้าเคาน์เตอร์บาร์ก็รู้สึกว่าถ้าตัวเองไม่พูดอะไรอีกคงไม่ได้ แล้ว ดังนั้นเขาก็เลยกลั้นหายใจคำหนึ่งแล้วพูดกับเจียงเดี่ยวไป ว่า “คุณผู้หญิงครับ ค่าเหล้าของคุณผู้ชายท่านนั้นเขายังไม่ได้ จ่ายเลยครับ

เอ๋ ?

เท้าของเจียงเสี่ยวไป๋หยุดชะงัก จนเกือบจะล้มพับ

ที่แท้ก็ยังไม่ได้จ่ายค่าเหล้านี่เอง เจียงเสี่ยวไปครุ่นคิดอยู่ครู่ หนึ่ง ก่อนจะพูดกับฟางถังถังว่า “เธอพยุงไว้ก่อนนะ ฉันขอดูก่อน ว่าเขาพกกระเป๋าเงินมาด้วยหรือเปล่า”
“อืม อืม”

แล้วเจียงเสี่ยวไปก็เริ่มทําการค้นตัวเซียว สุดท้ายก็ลูบเจอ กระเป๋าเงินที่อยู่ในกระเป๋าของเขา เธอเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออก มา จากนั้นก็ล้วงกระเป๋าเงินออกมาแล้วเดินไปทางเคาน์เตอร์ บาร์ แต่พอเปิดออกดูกลับพบว่าในกระเป๋าเงินมีเงินอยู่แค่สอง ร้อยหยวน กับบัตรประชาชนและบัตรเอทีเอ็ม

วินาทีนั้นเจียงเสี่ยวไปก็รู้สึกอยากด่ามารดาขึ้นมา แล้ว ตาของเธอมองไปทางพี่ชายหน้าเคาน์เตอร์ช้าๆ “ทำไมพวกคุณ ถึงไม่เก็บเงินก่อนสั่งของกัน”

ถ้าเก็บเงินก่อนสั่งก็จะได้ไม่ต้องมาปวดหัวแบบนี้ ดังนั้นค่า เหล้าก็ต้องเป็นเธอจ่ายใช่ไหม

หลังจากจ่ายเงินแล้ว เจียงเสี่ยวไปกับฟางถังถังพยุงเซียวซู ออกมาถึงด้านนอกอย่างยากลำบาก จากนั้นก็เรียกรถ แต่หลัง จากพาเขาขึ้นรถแล้ว ฟางถังถังก็ได้รับสายโทรศัพท์จากบ้าน ของเธอ สีหน้าเธอเปลี่ยนทันที “เสี่ยวไป ที่บ้านฉันอาจจะรู้เรื่องที่ ฉันแอบออกมาข้างนอกแล้ว ฉันคงต้องกลับไปก่อน คงอยู่เป็น เพื่อนเธอไม่ได้แล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ