บทที่ 1224 ฉวยโอกาสจับ

เสี่ยวเหยียน:

ผลักลงทะเลนั้นเหรอ? เธอไม่กล้าขนาดนั้นหรอก

ถ้าเกิดว่าหลินชินเอ๋อว่ายน้ำไม่เป็น เธอคงต้องลงไปช่วยอีก ที่ สำคัญที่สุดก็คือ……ตัวเธอเองว่ายน้ำไม่เป็น

ถ้าเกิดว่าไม่ไปช่วยหลินชิ้นเอ๋อ แล้วหลินชิ้นเอ๋อเกิดตายขึ้นมา เธอคงจะโดนมองว่าเป็นฆาตกรไปแล้ว

ชื่อแบบนี้เสียวเหยียนรับไม่ไหวหรอก อีกอย่างเธออยากจะ ช่วยเหลือ ไม่ได้อยากจะทำร้ายตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ถึงแม้ว่าหลินชิ้นเอ๋อจะมีความคิดอื่นๆ อีก เสี่ยวเหยียนก็ไม่มี

ความจําเป็นต้องแก้แค้นแบบนั้น อย่างมากก็หลังจากที่แก้ไข

ปัญหาเสร็จแล้ว ก็ไม่ต้องติดต่อกับเธออีกก็พอ

“แค่ดูก็รู้ว่าผู้หญิงคนนี้อายุเยอะแล้ว อีกอย่างแววตาของเธอ ไม่ค่อยจะปกติสักเท่าไหร่ ฉันดูตอนที่เธอจะออกไปนั้นเหมือนจะ กินคุณทั้งตัวได้เลยล่ะ คุณกับสามีของคุณต้องระวังนะ

“ใช่ ดูสามีคุณให้ดีๆ ดอกไม้เน่ามันจะเหม็นแค่ไหน แต่มันก็ ยังหอมสำหรับผู้ชายอยู่ดี ดังนั้นคุณต้องระวังให้ดีๆ นะ

เสี่ยวเหยียนถูกทุกคนพูดอยู่รอบๆ จนรู้สึกทำตัวไม่ถูก เลย ทำได้แค่ยิ้มออกมา “ขอบคุณพวกคุณทุกคน ฉันรู้แล้ว”
จากนั้นทุกๆ คนก็ค่อยๆ ทยอยแยกตัวออกมา เสี่ยวเหยียนก ลับเดินกลับไปอยู่ข้างๆ หานซึ่งด้วยความประหม่า

เพราะ…….เมื่อครู่เธอเพิ่งโกหกไป

เธอกับหานซึ่งไม่ได้แต่งงานกันจริงๆ ไม่ต้องพูดถึงเรื่อง แต่งงานเลย ทั้งสองคนคบกันได้ไม่นานเท่าไหร่ แล้วเป็นอย่างไร ล่ะ? เมื่อครู่เธอกลับกล้าใช้ชื่อของคุณนายหาน ในการโต้เถียง กับหลินซินเอ๋อ แถมยังโกหกและเล่นละครอีก

หาน ง…….เขาจะคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงร้อยเล่ห์มายาหรือ เปล่านะ?

แน่นอนว่า เสี่ยวเหยียนรู้สึกผิดที่ทำลงไปมากในตอนนี้ เธอไม่ ควรทําแบบนั้น

ขณะที่เสี่ยวเหยียนยังสับสนไม่รู้จะทำอย่างไรอยู่นั้น แวว

ตาคมชัดก็มองมาที่เรือนร่างของเสี่ยวเหยียน

“ยังไม่มาอีก คิดจะยืนตรงนั้นถึงเมื่อไหร่กัน? อีกเดี่ยวเดียว เรือก็จะออกแล้ว เดี๋ยวคุณจะเซเอานะ”

เสียงที่สดใสนั้นมันลอยเข้ามาในหูของเสี่ยวเหยียน เธอกลับ ก้มหน้าแดงๆ ลงอย่างไม่กล้าโต้ตอบอะไร ก่อนจะค่อยๆ เดินไป หาหานชิง

ที่นั่งที่อยู่ติดทะเลนั้น หานซึ่งเป็นคนเผื่อเอาไว้ให้เธอ

แต่ตอนนี้เสี่ยวเหยียนกลับไม่กล้าเดินเข้าไป เลยนั่งอยู่ข้าง นอก ก้นยังไม่ทันจะโดนเก้าอี้ ก็ถูกหานซึ่งจับมือทั้งสองข้างเอาไว้ ก่อนจะดึงเธอมานั่งที่ตักเขา

“โอ้ย….. เสี่ยวเหยียนเกือบจะร้องออกมา ยังดีที่เธอคุมเสียง เอาไว้ได้ เธอเบิกตาโผลงด้วยความตกใจพลางมองหานซึ่ง “นี่ คุณรีบปล่อยฉันนะ”

เพราะถึงอย่างไรที่นี่ก็เป็นที่สาธารณะ เธอนั่งบนตักของอีก ฝ่ายแบบนี้ มันดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่

แต่หานซิงกลับทําเหมือนไม่ได้คิดอะไรเลย ก่อนจะพูดว่า “ไม่ได้ให้ฉันเพื่อที่นั่งเอาไว้หรอกเหรอ ทำไมไม่นั่งล่ะ? ”

“เอ่อ…….” เสี่ยวเหยียนส่ายหัว กลางขบริมฝีปากล่างของตัว เอง : “จู่ๆ ฉันก็ไม่อยากนั่งแล้ว

พูดไป พลางพยายามดิ้นออกจากขาของหานชิง แต่ไม่รู้ เหมือนกันว่าหานซึ่งเป็นอะไร ถึงได้จับเอวของเธอเอาไว้แน่น เหมือนกับ โซ่เหล็กที่ล็อกเอวเธอเอาไว้เลยล่ะ ไม่เพียงเท่านั้น เขา ยังเอาใบหน้าเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นอีกด้วย

“คุณนายหาน คุณกำลังเครียดอะไรอยู่ล่ะ? ”

เสียงทุ้มต่ำที่ออกมาจากริมฝีปากบางของหานซิง และไออุ่นที่ อบอวลอยู่รอบๆ ลมหายใจของเธอ เสี่ยวเหยียนหดคอลง หลัง จากที่ได้ยินหานซึ่งเรียกแบบนั้น ในหัวก็รู้สึกโล่ง เหมือนกับว่า มันขาวโพลนไปหมด

หลังจากนั้น แววตาทั้งคู่ของเธอก็มองไปทางหานชิงด้วย ความน่าสงสาร ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ ว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ…….……

ถ้าเกิดว่าไม่ใช่เพราะว่าหลินชิ้นเอ๋อพูดว่าพวกเธอไม่ได้ แต่งงาน แล้วเปิดโปงทุกอย่างต่อหน้านั้น เธอคงไม่ต้องมาเล่น ละครแบบนี้หรอก

ตอนนี้หานชิงพูดขึ้นมา เหมือนกับว่ากำลังตั้งใจทำเรื่องนี้ขึ้น มางั้นเหรอ?

เขาคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงร้อยเล่ห์มายางั้นเหรอ? จะไม่ชอบ เธอหรือเปล่า?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ใบหน้าของเสี่ยวเหยียนก็แสดงถึงความ ร้อนรนออกมา

หานซึ่งยื่นมือออกมา จิ้มจมูกของเธอ “แน่นอนว่าฉันรู้ว่าคุณ ไม่ได้ตั้งใจ”

เสี่ยวเหยียนหยุดหายใจสะอึกไป “อะไรนะ? ”

“คุณหมายความว่าแบบนั้นแหละ

เสี่ยวเหยียน : “เปล่านะ ฉันไม่ได้…….

“เครียดอะไรเหรอ? ” หานซึ่งจัดผมเผ้าและเสื้อผ้าให้เธอ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงสดใสเหมือนเดิม” “คุณอยากจะพูด อะไรก็ได้ ฉันไม่โทษคุณหรอก

เมื่อได้ฟังดังนั้น เสี่ยวเหยียนก็อึ้งไป ก่อนจะมองเขาอย่างเหม่อลอย
“คุณไม่โทษฉันจริงๆ เหรอ?”

หานชิงยิ้มให้เธอ

“งั้น…..คุณจะคิดว่าฉันเป็นพวกร้อยเล่ห์มารยาหรือเปล่า? หลินชิ้นเอ่อ….กฉันไล่ลงจากเรือไปนะ”

ถึงแม้ว่าสุดท้ายจะเป็นความต้องการของทุกคน แต่คนที่เริ่ม พูดนั้นก็คือคําพูดของเสี่ยวเหยียน ถ้าเกิดว่าเธอไม่ลุกขึ้นมาพูด แบบนั้นล่ะก็ บางทีทุกคนอาจจะไม่ได้มีความคิดที่มากมายขนาด นี้ต่อหลินชิ้นเอ๋อก็เป็นได้

ใครจะไปรู้ว่าหลังจากที่หานจึงได้ยินคำพูดของเธอแล้ว กลับ ยื่นมือออกมาลูบหัวของเธอ พลางพูดด้วยน้ำเสียงน่าทะนุถนอม ขนาดนั้น

“ก็ดีไม่ใช่เหรอ? มันแสดงให้เห็นว่าสาวน้อยของฉันเติบโต ขึ้นแล้ว รู้ว่าจะต้องปฏิบัติอย่างไรกับใคร

เสี่ยวเหยียน : …….

ให้ตายเถอะ! เขาคิดแบบนี้เหรอเนี่ย!

เสี่ยวเหยียนแทบจะคิดไม่ถึงเลย เธอยังคิดว่าหานซึ่งจะคิดว่า ตัวเองเป็นคนร้อยเล่ห์มารยาเสียอีก เพราะผู้ชายก็ดูเหมือนจะไม่ ค่อยชอบพวกผู้หญิงร้อยเล่ห์มารยาอยู่แล้ว

แต่ใครจะไปรู้ว่าหานชิงกลับลูบหัวของเธอด้วยความอ่อนโยน ก่อนจะพูดว่าเด็กน้อยของเขาเติบโตขึ้นแล้ว
จีบเก่งจริงๆ เลย!

ฮือๆ …เสี่ยวเหยียนอดไม่ได้ที่จะจับคอเสื้อของหานซิงเอาไว้ ก่อนจะมองเขาด้วยความหมดอาลัย

“คุณคิดแบบนี้จริงๆ เหรอ? ”

“ยังมีความคิดอื่นอีกเหรอ? ไม่เชื่อฉันงั้นเหรอ? ”

เสี่ยวเหยียนขบปากของตัวเอง ก่อนจะเอาใบหน้าแดงก่ำ เข้าไปใกล้เขา “ฉันรู้สึกซึ้งใจนิดหน่อย รู้สึก…….

ถึงแม้ว่าจะเป็นที่สาธารณะ แต่หลังจากที่เขาพูดคำนี้ออกไป จู่ๆ เสี่ยวเหยียนที่มีความคิดหนึ่งขึ้นมา คืออยากจะจูบ เขา! ! !

แถมยังเป็นการจูบอย่างดูดดื่มอีกด้วย!

แต่….ตอนนี้คนบนเรือมันเยอะมากจริงๆ เสี่ยวเหยียนค่อน ข้างเป็นคนหน้าบาง เลยไม่กล้าทำอะไรแบบนั้นได้ลง

“รู้สึกอะไรเหรอ? ” หานซึ่งไม่รู้ความคิดของสาวน้อยคนนี้ ด้วยซ้ำ เพียงแต่เมื่อเธออยากจะพูดออกใส กลับเขินอายที่จะพูด เลยต้องถามเสียงเบาๆ ออกมา

เสี่ยวเหยียนคิดอยู่สักพัก ก่อนจะกะพริบตาปริบๆ ทันใดนั้นก็ เข้าไปใกล้หน้าของเขา ก่อนจะจูบอย่างเต็มแรง

ไม่ได้จูบปาก แต่จูบแก้มของเขา นี่มันคงไม่ได้มีผลกระทบ อะไรกับภาพลักษณ์แล้วใช่ไหม?
หาเชิงอึ้งไปสักพัก ก่อนจะมองเธอด้วยความตกใจเล็กน้อย รอยจูบของสาวน้อยคนนี้ ทำให้เขาถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว

เพราะเมื่อครู่ที่เขาให้เธอนั่งบนตัก สาวน้อยคนนี้คิดว่ามันน่า อายเหลือเกิน ก่อนจะผลักเขาออกทั้งๆ ที่หน้าแดงเป็นอย่างมาก ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆ เธอถึงได้กล้าจูบเขาด้วยความกล้าขนาดนั้น?

แต่ตอนที่หานซึ่งกำลังตกใจอยู่นั้น เสี่ยวเหยียนก็มานั่งอยู่ ด้านในของเขาแล้ว ก่อนจะก้มหัวลงพลางใส่เสื้อชูชีพและคาด เข็มขัดให้กับตัวเอง

ตอนที่เธอทําเรื่องพวกนี้นั้นเธอตั้งใจเป็นอย่างมาก เหมือนกับ ว่าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเลยแม้แต่น้อย

นอกจากขนตาบางๆ ที่สั่นไหวเล็กน้อย

หลังจากแอบจับแล้ว ก็ยังทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกด้วย แต่กลับควบคุมความตื่นตระหนกของตัวเองเอาไว้ไม่ได้ แถมยัง แสดงท่าทีเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ออกไปอีก ยิ่งทำให้หานชิงรู้สึก หวั่นไหวเป็นอย่างมาก

เขาอยากจะดึงสาวน้อยคนนี้มา แล้วเชยคางของเธอขึ้นก่อน จะบอกว่าการจูบคืออะไรกันแน่

แต่เมื่อคิดว่ามีคนอยู่รอบๆ เยอะมาก เลยลบความคิดนี้ออก

ไป

ทางฝั่งของเสี่ยวเหยียน หัวใจเต้นรัวตลอดเวลา ถึงแม้ว่าท่าที จะดูนิ่งสงบ แต่ตอนที่เธอคาดเข็มขัดนั้นกลับพยายามคาดอยู่หลายรอบกว่าจะทําได้ หลังจากทำแบบนั้นอยู่หลายรอบถึงได้รู้ ว่ามือของตัวเองนั้นกำลังสั่นอยู่

แต่ว่า…..การแอบยิ้มนั้นมันรู้สึกดีเหลือเกิน

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ