บทที่1428 ชั่วชีวิต

เปลวเทียนไม่ได้ใหญ่เท่าไหร่ อีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ไฟไหม้ เพราะว่าหานซิงน้อยรอไปรอมาแล้วรู้สึกเบื่อ ก็เลยเดินคลตาม ความมืดไปที่ห้องเพื่อตามหาสมุดวาดภาพของตัวเอง

เขาคิดว่า วันนี้เขาสามารถวาดภาพพ่อกับแม่อยู่ด้วยกัน แล้ว ก็วาดตาเข้าไปด้วย ถึงแม้ว่าหานซิงตัวน้อยจะอายุแค่ห้าขวบ แต่ ว่าทักษะการวาดภาพของเขาก็ดีมาก เขาวาดภาพคนทั้ง ครอบครัวออกมา หลังจากนั้นเขาก็ถือสมุดวาดภาพพร้อมกับยิ้ม อย่างมีความสุข

ไม่นาน หานซิงตัวน้อยก็รู้สึกหดหูเล็กน้อยอีกครั้ง

เพราะว่าถึงแม้ว่าวันนี้จะเป็นวันเกิดของเขา แต่ว่าคุณตาก็ไม่ มาอยู่กับเขา เมื่อไหร่ที่คุณตาจะยอมรับพ่อของเขาได้กัน ทั้งๆ ที่ พ่อของเขาดีขนาดนี้

อื้อ เขาตัดสินใจแล้ว พรุ่งนี้เขาจะส่งรูปนี้ไปให้คุณตา หวังว่า คุณตาจะสามารถละทิ้งอคติที่มีต่อพ่อได้เร็วๆ

พอคิดได้แบบนี้ หานซิงตัวน้อยก็ลุกขึ้นเตรียมจะเก็บรูปวาด แต่ว่าตอนที่ลุกขึ้นนั้น เพราะว่าคิดอะไรเพลินไปหน่อย ก็เลย บังเอิญไปเตะเก้าอี้ข้างๆ อย่างไม่ทันระวัง เขาล้มลงไปด้านหน้า สมุดวาดภาพในมือนั้นก็ลอยออกไป ตกลงไปบนเทียน
เมื่อเปลวไฟกระทบกระดาษสีขาวมันก็ลุกไหม้ขึ้นมาทันที เพราะว่าหานซิงตัวน้อยเจ็บเข่า ก็เลยจับเข่าของตัวเองไว้เป็น เวลานาน ตอนที่เขาตั้งสติกลับมาได้อีกครั้ง ไฟก็ลามไปข้างๆ แล้ว

ตอนนั้นหานซึ่งอยู่ในบ้านเช่าเล็กๆ ข้าวของในบ้านหนาแน่น แล้วส่วนใหญ่ก็เป็นวัตถุไวไฟ หานซิงตัวน้อยไม่ได้มีปฏิกิริยา ตอบสนองอะไร ตอนที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นนั้น กองไฟก็ รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

ในที่สุดเขาก็รับรู้ได้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่ว่าในใจของ เขาก็รู้สึกกลัวมาก เขาจำสิ่งที่ครูพูดในชั้นเรียนได้อย่างเลือนราง ว่า เด็กเล็กห้ามเล่นไฟ มิฉะนั้นจะทำให้เกิดเพลิงไหม้ได้ง่าย

ใช่สิ น้ำมันสามารถดับไฟได้

ในหัวของหานชิงตัวน้อยเหลือเพียงแค่ความคิดนี้ เขาก็เลยรีบ ลุกขึ้นและวิ่งไปที่ห้องครัว อุ้มกะละมังใบหนึ่งวิ่งออกมา แต่ เพราะว่าอายุยังน้อย ร่างกายก็อ่อนแอ ดังนั้นถือน้ำเดินออกมา เขาต้องการจะดับไฟ แต่ว่าก็มีเพียงแค่เพียงแค่เล็กน้อยก็แพ้ไฟ

ไฟนั้นแรงขึ้นเรื่อยๆ หานซึ่งตกใจมากจนอยากจะไปบอกพ่อที่

กำลังพักผ่อนอยู่ในห้องหลังจากเลิกงาน เดิมที เขาคิดว่าตัวเอง

จะจัดการได้ ทุกวันพ่อทำงานเลิกดึกมาก วันนี้เขาเลิกงานก่อน เวลาเป็นพิเศษเพื่อที่จะมาฉลองวันเกิดเขา แต่ก็แค่ไปพักผ่อน เล็กน้อยก่อนที่งานฉลองวันเกิดจะเริ่มขึ้น ดังนั้นหานซิงก็เลยไม่อยากจะไปรบกวนเขา
พ่อหานอยู่ในความฝัน แล้วก็ได้กลิ่นไหม้อย่างไม่ชัดเจนเท่า ไหร่ เริ่มแรกมันก็แค่เล็กน้อย แต่ว่าหลังจากนั้นกลิ่นมันก็รุนแรง ขึ้นเรื่อยๆ เขาคิดในใจว่า วันนี้ภรรยาของเขาทำอาหารแล้วทำ ใหม่อีกแล้วรึเปล่า?

เฮ้อ ทั้งๆ ที่ทำอาหารไม่เป็น แต่ว่ากลับไปเรียนเพื่อเขา เดิมที เธอควรจะได้เป็นคุณหญิงใหญ่ของตระกูลหาน มีคนคอยรับใช้ ทุกวัน อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่ สวมใส่เสื้อผ้าที่สวยงามสิถึงจะ ถูก แต่ว่าหลังจากมาอยู่กับตัวเองแล้ว เธอก็ต้องลำบากทุกวัน

เขาไม่อยากให้เธอลำบาก ก็เลยทำได้แค่ขยันหาเงิน และใน ขณะที่ขยันหาเงินอยู่นั้น ก็ละเลยเธอไปอย่างมาก ทุกครั้งที่เขา เลิกงานกลับมาแล้วเห็นภรรยาของตัวเองมือต้องถูกลวกเพราะ ว่าทําอาหาร พ่อหานก็โทษตัวเองอย่างมาก

เขารู้สึกว่าตัวเองช่างไม่เป็นผู้ชายเอาเสียเลย ไม่ยังงั้นแม้แต่ ภรรยาตัวเองจะปกป้องไม่ดีได้อย่างไร ต้องให้เธอได้รับกับ ความลำบากแบบนี้ เธอไม่ควรจะต้องมาเป็นกังวลเรื่องอาหาร การกินกับเสื้อผ้าด้วย

พอคิดได้แบบนี้แล้ว พ่อหานก็ไม่ได้นอนต่อ เขาลุกขึ้น แต่ว่า ไม่รู้ว่าเพราะว่าทำงานล่วงเวลาติดต่อกันหลายวันรึเปล่า ตอนที่ ลุกขึ้นนั้นเขารู้สึกเวียนหัวอย่างมาก การยืนก็มีปัญหา พ่อหาน สะบัดหัว ยื่นมือมาบีบขมับของตัวเอง

นี่เขาเป็นอะไรกัน? ทำไมจู่ๆ หัวถึงได้หนักขนาดนี้? หรือเพราะ ว่าช่วงนี้ทำงานล่วงเวลาเยอะไม่ค่อยได้พักผ่อนอย่างเพียงพอเปล่า? ไม่ได้แล้ว เขาจะล้มไม่ได้ ภรรยากับลูกชายยังต้องพึ่งพา เขาอยู่ แล้วอีกอย่างวันนี้ก็เป็นวันเกิดของเสี่ยวชิง และก็ไม่รู้ว่า ภรรยาซื้อเค้กกลับมายัง

พอคิดได้แบบนี้ พ่อหานก็ลุกขึ้นและเดินออกไปด้านนอก หัว ของเขาหนักขึ้นอย่างมาก ทุกย่างก้าวเลื่อนลอยเหมือนเหยียบ อยู่บนฝ้าย เหมือนกับว่าวินาทีต่อไปล้มลงไปยังไงยังงั้น

แต่ว่าในฐานะที่เป็นผู้ชาย พ่อหานไม่ได้ปล่อยให้ตัวเองล้มลง เขาเปิดประตูห้อง ตอนที่เห็นเปลวไฟกับหานชิงที่เตรียมจะเข้ามา ในห้องของเขานั้น พ่อหานก็ตะลึงไปในทันที

“นี่ นี่มันเรื่องอะไรกัน? ”

หานชิงตัวน้อยยืนอยู่ข้างๆ เขา เงยหน้าขึ้นมองเขา สีหน้าของ หานซึ่งดูร้อนรนมาก ดึงขากางเกงเขาแล้วพูดว่า “พ่อ พ่อครับ ผม ผมไม่ทันระวังทำเทียนล้ม แล้วมันก็เป็นแบบนี้เลย แต่ แต่ว่า ผมหยิบน้ำมาแล้ว แต่ว่ามันดับไฟไม่ได้

ตอนที่เขาพูดอะไรพวกนี้สีหน้าของเขาเหมือนกับว่าเขาได้ ทําความผิดครั้งใหญ่

แต่ไหนแต่ไรมาพ่อหานทำใจหานซึ่งไม่ได้ และก็ไม่เคย ตะคอกใส่เขาสักคำ ตอนนี้พอเห็นลูกชายตำหนิตัวเองแบบนี้ เขาก็รู้สึกปวดใจขึ้นมา แต่ว่าเวลานี้เขาไม่มีเวลาจะมาปลอบเขา ได้แต่พูดว่า “เสี่ยวชิง ลูกไปรอพ่อข้างๆ ก่อน เดี๋ยวพ่อจะไปดับ ไฟ”

นี่คือที่ๆ พวกเขาอาศัยอยู่ ถ้าเกิดว่าไฟไหม้หมดแล้ว ต่อไปพวกเขาจะไปอยู่ที่ไหนกัน

ดังนั้นความคิดแรกของพ่อทานก็คือวิ่งไปดับไฟ เขาสูงใหญ่ และแข็งแรง การกระทำที่ไปหยิบน้ำนั้นว่องไวมาก ถึงแม้ว่าจะ เวียนหัวยืนไม่มั่นคง แต่ว่าจิตใจที่แน่วแน่สามารถทำให้เขาฝัน ไว้ได้ เขาถือถังใส่น้ำมาเยอะ หานซึ่งก็ช่วยอยู่ข้างๆ เหมือนกัน

สุดท้าย ดวงตาของพ่อหานก็ค่อยๆ มืดลงเรื่อยๆ สติ สัมปชัญญะค่อยๆ เลือนราง แต่ไฟในบ้านยังคงไม่ดับ ครอบครัว เล็กๆ ของเขาคาดว่าจะไม่รอดแล้ว

หลังจากที่พ่อหานตระหนักได้ถึงความเป็นไปได้นี้ ก็ไม่ได้ ล่าช้าอีกต่อไป รีบเดินเข้าไปหาหานชิง จับมือของเขาไว้ “เสี่ยว ชิง ไฟมันแรงเกินไปแล้ว ดูจากความสามารถของพวกเราแล้ว เราไม่สามารถดับไฟได้หรอก พวกเรารีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ”

หลังจากพูดจบ พ่อหานก็ดึงมือทานชิงวิ่งออกไปด้านนอก

ปัง!

คานหลังคาที่ถูกไฟไหม้ก็ทุบลงมาทันที ขวางทางของสองพ่อ ลูกไว้ หานชิงตกใจมาก เปลวไฟพุ่งเข้ามาที่หน้า ตอนที่เขานึกว่า มันจะมาโดนหน้าเขานั้น ร่างที่สูงใหญ่ของพ่อหานก็ปกคลุมเขา ไว้รับอันตรายทั้งหมดแทนเขา

พ่อหานรู้สึกมึนหัวมากจนไม่รู้ทิศไม่รู้ทางแล้ว เขาปกป้องหาน ชิงไว้ในอ้อมแขน ไฟรอบๆ ตัวของเขาก็รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

“พ่อ พ่อ! ” หาเชิงน้อยตะโกนเรียกเขา สติของพ่อหานกลับคืนมา ก้มหน้ามองดูลูกชายที่กำลังมองดูเขาอย่างเป็นห่วง สายตายังเต็มไปด้วยความละอายใจและความหวาดกลัว

ไม่ได้ เขาจะมาเป็นลมไปตรงนี้ได้ยังไงกัน? เขาต้องพาเสียว ชิงออกไป เขาเองก็ตายตรงนี้ไม่ได้เหมือนกัน เขาทำให้เสี่ยวชิง กับแม่ของเขาต้องลำบากมามากแล้ว ถ้าเกิดว่าตัวเองตายไป ถ้า ยังงั้นสองคนแม่ลูกก็คงจะไม่มีความหวังอะไรอีกแล้ว

แล้วอีกอย่างเขาก็เคยสัญญาไว้ว่าจะดูแลสองแม่ลูกไปชั่ว

ชีวิต

ไป พวกเราออกไปจากที่นี่กัน”

พ่อหานลุกขึ้นอีกครั้ง อุ้มหานซึ่งเดินออกไปด้านนอก แต่ว่า วินาทีถัดมา คานก็ตกลงมาอีกครั้ง พ่อหานมึนหัวจนไม่รู้จะหันไป ทิศทางไหน ดังนั้นก็เลยไม่ได้หลบมัน

เสียงดังโครมคราม คานของบ้านหล่นลงมา ชนเขาล้มลงกับ

แรงขนาดนั้น ราวกับว่าภูเขาหลายพันลูกถล่มลงมาในเวลา เดียวกัน ตอนที่พ่อหานล้มลงนั้นรู้สึกได้ว่าหน้าอกของเขามีเลือด ออก แต่ว่ายังโชคดี ที่เขาปกป้องหานชิงไว้ได้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ