บทที่ 1164 รอฉันที่นี่

หานซิงรอหล่อนอยู่ที่ห้องรับแขก

เมื่อสาวน้อยเดินออกมา เดินคอตกมาหยุดอยู่ตรงหน้าเขา พูด ติดๆขัดๆ “คะ…คุณหาฉันมีธุระอะไรเหรอ?”

ตื่นเต้นขนาดนี้เลย?

หานซึ่งเม้มปาก หลังจากนั้นสักพักจึงพูดขึ้น: “ตอนนี้ผมจะไป บริษัท บ่ายสองมีประชุม เสร็จประมาณบ่ายสามครึ่ง

เมื่อเสี่ยวเหยียนที่ยืนก้มหน้าอยู่ได้ยินเช่นนี้ รู้สึกแปลกใจ ทำไมจู่ๆเขาถึงบอกเรื่องพวกนี้กับตัวเอง? ประชุมเกี่ยวอะไรกับ หล่อนด้วย?

“หลังประชุมเสร็จ ผมไม่มีธุระอย่างอื่นแล้ว

ตอนนั้นเอง เขาพูดเสริมขึ้นมา เสี่ยวเหยียนยิ่งรู้สึกแปลกใจ มากขึ้น อดไม่ได้ที่จะต้องเงยหน้าขึ้นมา มองหน้าเขาด้วยสีหน้าที่ แฝงไปด้วยความรู้สึกสงสัย

ท่าทาง ใสซื่อไร้เดียงสาของหล่อนทำให้หานซึ่งรู้สึกเหนื่อยใจ แต่เมื่อคิดไปคิดมาก็รู้สึกดี แววตาของเขาแฝงไปด้วยรอยยิ้ม

“ไปบริษัทกับผมไหม?”

เสี่ยวเหยียน: “.…”

เขา…เชิญตัวเองไปบริษัทของเขา?
“ไปบริษัทกับคุณ?” หล่อนไม่แน่ใจจึงถามเขาอีกครั้ง

“อิ่ม” หานซึ่งพยักหน้าลง ดูเหมือนไม่มั่นใจ ถามต่อไป ไหม?”

“ไปค่ะ!” เสี่ยวเหยียนพยักหน้าเต็มแรง พูดอย่างหนักแน่น เมื่อพูดจบก็รู้สึกว่าตัวเองแสดงท่าที่ประเจิดประเจ้อเกินไป จึงรีบ พูดอธิบาย “ความหมายของฉันก็คือ ยังไงตอนนี้ฉันก็ไม่มีธุระ อะไรไปกับคุณก็ได้ค่ะ”

เมื่ออธิบายเสร็จก็รู้สึกเสียใจภายหลัง ทำไมหล่อนต้องพูด มากขนาดนั้นด้วย ถ้าไม่อธิบายก็แค่รู้สึกเคอะเขิน แต่พออธิบาย เสร็จก็รู้สึกเหมือนแสดงความรู้สึกออกมาชัดเจนมากกว่าเดิม เสี่ยวเหยียนแทบอยากจะกัดลิ้นของตัวเองให้ขาด

หล่อนเดินขึ้นรถไปกับหานชิง จากนั้นคาดเข็มขัดให้ตัวเอง และออกเดินทาง

เมื่อทั้งสองขับรถออกไปแล้ว บนชั้นสองของบ้านตรงหน้าต่าง บานใหญ่มีเงาของเด็กและผู้ใหญ่สองคนกำลังยืนมองอยู่

เสี่ยวหมี่โต้วเงยหน้ามองหานคู่จื่อ “หม่าม น้าเสี่ยวเหยียนจะ เปลี่ยนสถานะไปเป็นน้าสะใภ้รึเปล่าครับ?”

เมื่อได้ยินคำว่าน้าสะใภ้ หานมู่จื่อกลับฟังแล้วรู้สึกรื่นหู หล่อน ยิ้มและยกมือขึ้นมาลูบหัวของเสี่ยวหมี่โต้ว

“น่าจะใช่ คงอีกไม่นานแล้วล่ะ

“อ๋อ” เสี่ยวหมี่โต้วพยักหน้าลง “งั้นต่อไปผมก็จะได้ไปกินและเล่นที่บ้านน้าสะใภ้ได้อย่างเต็มที่แล้ว

หานมู่จื่อ:

หล่อนเลี้ยงลูกมายังไง จึงคิดอยากจะไปเล่นและกินของที่บ้าน คนอื่น?

บริษัท

หานชิงกับเสี่ยวเหยียนเข้าไปในบริษัทพร้อมกัน พนักงาน ต้อนรับ ได้ทันทีว่าคนที่อยู่ด้านข้างประธานทานก็คือคนที่เคย มาส่งอาหารคนนั้น ตอนแรกหล่อนคิดว่าตัวเองตาฝาดไป แต่ เมื่อเสี่ยวเหยียนหันมา ก็สบตากับหล่อนทันที

เพียงแค่มองผ่านแวบเดียว พนักงานต้อนรับก็รู้สึกกลัวจน หลบสายตาไปทันที

เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ หล่อนยังคงไม่ลืม ตัวเองกับคนพวก นั้นเคยสร้างเรื่องเดือดร้อนให้หล่อน ถ้าพนักงานส่งของคนนี้จะ หาเรื่องหล่อนคืน หล่อนคงเป็นคนที่ถูกลงมือจัดการเป็นคนแรก

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ พนักงานต้อนรับรู้สึกเสียใจภายหลังมาก ตอนนั้นหล่อนควรสงบปากสงบคำไว้

แต่เสี่ยวเหยียนหันมาสบตาหล่อนเพียงแวบเดียว ก็เดินตาม หานชิงไปอย่างรวดเร็ว ไม่ได้สนใจอะไรหล่อน

ในขณะที่พนักงานต้อนรับถอนหายใจโล่งอก ก็รีบเปิดกลุ่มแชทในมือถือทันที

ตอนแรกหล่อนคิดจะบอกเรื่องนี้กับเพื่อนร่วมงานพวกนั้น เพราะพวกหล่อนตัดสินใจกันแล้วว่าวันเสาร์นี้จะไปหาเรื่องหล่อน ที่ร้าน ถ้าหล่อนไปเตือนตอนนี้คงยังทันอยู่

ดังนั้นพนักงานต้อนรับจึงนำข่าวนี้ไปบอกคนในกลุ่ม

ทุกคนต่างตื่นตกใจกันทันที

“อะไรกัน? พนักงานส่งอาหารมาที่บริษัทกับประธานหาน? นี่ มันหมายความว่ายังไงกัน? หรือว่าเป็นแฟนกันแล้ว?”

“ให้ตายเถอะ ผู้หญิงคนนี้ใช้ลูกไม้ไหนกันแน่? นี่เพิ่งจะผ่านไป นานเท่าไหร่? ตกปลาก็คงไม่ไวขนาดนี้หรอกใช่ไหม?

“โห! แค่คิดว่าพวกเราต้องแพ้ให้กับคนส่งอาหารก็หงุดหงิด

แล้ว รู้สึกไม่สบายตัวตั้งแต่ผมลงไปถึงนิ้วหัวแม่เท้าแบบนั้นเลย!

“เห็นด้วยคน อาทิตย์นี้พวกเราไปจัดการหล่อนกันดีไหม? ถึง ตอนนั้นต้องถามหล่อนว่า ทำบะหมี่อร่อย หรืองานบริการผู้ชายดี กว่ากัน?”

เมื่อเห็นคำพูดเหล่านี้ พนักงานต้อนรับนึกถึงคำเตือนของซูจิ๋ว เมื่อครั้งที่แล้วขึ้นมาได้ทันที จึงพูดกลับไป

“พวกเธออย่าก่อเรื่องอะไรกันเลย อาทิตย์นี้อย่าไปดีกว่า ถึง ตอนนั้นเกิดทำให้ใครเดือดร้อนขึ้นมา ผลที่ตามมาคงไม่ดีแน่ เลขาซูเคยพูดกับฉันไว้ ห้ามไม่ให้พวกเราก่อเรื่องอะไร”
จากนั้นคนอื่นกลับไม่รู้สึกสนใจอะไร

“ทำไมเธอขี้ขลาดขนาดนี้ล่ะ? เลขาซูพูดไม่กี่คำ เธอก็กลัว ขนาดนี้แล้ว? อย่าลืมว่าเมื่อก่อนเลขาซูก็เคยชอบประธานทาน เหมือนกัน รู้บ้างไหม? ถ้าคนส่งอาหารคนนั้นคบกับประธานหาน จริงๆ คนที่โกรธมากที่สุดก็คงเป็นเลขาซู เทียบกับพวกเราแล้ว คนที่อยากเล่นงานพนักงานสาวส่งอาหารคนนั้นก็คงเป็นเลขา มากกว่า”

“นั่นสิ ต่อหน้าทําเป็นเพื่อนเธอว่าอย่าไปก่อเรื่อง แต่จริงๆแล้ว กําลังบอกเป็นนัยให้เธอทำรึเปล่า?”

เมื่ออ่านถึงตรงนี้ พนักงานต้อนรับรู้สึกลังเลขึ้นมา จะเป็นไปได้ ยังไง? หล่อนพูดชัดเจนแล้วว่าห้ามมีครั้งต่อไป? อีกอย่างตอน นั้นสีหน้าท่าทางของเลขาซูอย่างดูเคร่งเครียดจริงจังมากอีกด้วย ไม่เหมือนว่ากำลังล้อเล่น

“ฉันคิดว่าไม่น่าจะเป็นไปได้…หล่อนทำสีหน้าจริงจังมากเลย นะ”

“แน่นอนว่าต้องจริงจัง เลขาซูเป็นคนระดับไหนกัน? เรียนจบ จากมหาวิทยาลัยชั้นนำ รูปร่างหน้าตาดีเลิศ ทำงานติดตาม ประธานทานมานานเท่าไหร่? ความสามาถทางธุรกิจ ทุกคนต่าง รู้ดี แต่กลับแพ้ให้กับพนักงานสาวส่งอาหารที่ไม่มีอะไรเลย ถ้า เป็นพวกเธอ พวกเธอจะไม่เครียดเลย?”

พูดแบบนี้ดูเหมือนมีเหตุผลมาก พนักงานต้อนรับเริ่มรู้สึกลังเล “แต่ ตอนนี้หล่อนอยู่กับประธานหานนะ ถ้าหล่อนเกิดทำอะไรเขาขันมา

“เธอสบายใจได้ ผู้หญิงที่ไม่มีความหมายแบบนี้ ประธานหาน จะมองด้วยเหรอ? อย่างมากก็แค่เล่นๆเท่านั้น ไม่กี่วันหล่อนก็คง ร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้ว”

พนักงานต้อนรับกอดมือถือจนอยากจะร้องไห้ออกมาแบบไม่มี น้ำตา หล่อนอยากจะพูดออกมามากว่า อยู่มาตั้งหลายปีไม่เคย เห็นประธานทานเล่นกับผู้หญิงคนไหนเลย? ไม่ต้องพูดถึงเล่นกับ ผู้หญิง แม้แต่แฟนก็ยังไม่มี…

ห้องทํางานชั้นบนสุด

หานซึ่งเปิดประตูออก เสี่ยวเหยียนที่อยู่ด้านข้างเดินเข้าไป หล่อนค่อยๆเดินเข้าไปอย่างระมัดระวัง จากนั้นหานชิงก็ปิดประตู ห้องทํางานลง

ตอนที่พวกเขาเดินทางมารถติดมาก ดังนั้นเมื่อเพิ่งก้าวเท้า เดินเข้ามาในห้องทำงาน ซูจิ๋วก็เคาะประตูเข้ามาทันที

เมื่อเห็นว่ามีใครบางคนเพิ่มเข้ามาในห้องทำงาน ซูจิ๋วตก ตะลึงไปสักพักหนึ่ง จากนั้นก็ยิ้มให้ด้วยความเข้าใจ

“ประธานหาน ต้องการให้เลื่อนการประชุมออกไปไหมคะ?”

“ไม่เป็นไร” หานชิงเหลือบมองซูจิ๋วด้วยท่าทีเรียบนิ่ง พูดด้วย น้ำเสียงเย็นชา: “คุณไปเตรียมก่อน เดี๋ยวผมตามเข้าไป
“ไม่มีปัญหาค่ะ” ก่อนที่จิ๋วจะเดินออกไปยังหันมาเหลือบมอง เสียวเหยียนด้วยแววตาอันลึกซึ้ง จนทำให้เสียวเหยียนทำตัวไม่ ถูก รีบหลบสายตาออกทันที

หลังจากหล่อนเดินออกไป ภายในห้องทำงานก็เหลือเพียง พวกเขาสองคนอีกครั้ง น้ำเสียงอันเย็นชาของเขาจางหายไปไม่ น้อย

“เดี๋ยวผมประชุมเสร็จจะกลับมา อยู่รอผมตรงนี้?” หานชิงจ้องมองหล่อน ถามอย่างตรงไปตรงมา เสี่ยวเหยียนตั้งสติขึ้นมาได้พยักหน้าลง: “อะ…โอเคค่ะ”

หลังจากที่ทานชิงเดินออกไป จึงหลงเหลือเพียงแค่หล่อนคน เดียวในห้องทำงาน เสี่ยวเหยียนกระพริบตาลง จากนั้นมองไป รอบๆห้อง รู้สึกเหมือนว่าไม่ใช่ความจริง

ทำไมเขาถึงพาตัวเองมาที่บริษัท ก่อนหน้านี้เป็นเพราะเขาอยู่ เคียงข้างหล่อนตลอด เสี่ยวเหยียนจึงไม่ได้คิดวิเคราะห์ดีๆ ตอน นี้หานซิงไปประชุมแล้ว เสี่ยวเหยียนจึงสามารถนั่งเงียบๆ ใช้ ความคิดได้แล้ว

จากคำพูดพวกนั้นที่หานชิงคุยกับหล่อน ประชุมเสร็จไม่มีธุระ อะไรแล้ว จากนั้นก็ให้หล่อนรอเขาที่นี่ หรือ…มีเรื่องอะไรจะพูด กับหล่อน?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ