เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่203เธออยากอ่อยสามีคุณ



บทที่ 203เธออยากอ่อยสามีคุณ

หึง..เหรอ?

“เพราะว่าผมออกไปตอนเที่ยงคืน คือให้คุณอยู่ บ้านคนเดียว คุณรู้สึกเหงาโดดเดี่ยวเดียวดาย ก็เลยหัง ใช่ไหม?”แรงของเย่โม่เซินไม่เยอะ แต่ก็จับคางของเธอ ยังเผด็จการทำให้เธอขยับไม่ได้

เงินเฉียวดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถดิ้นออกมา สุดท้ายก็เลยกล่าวยังโมโห”คุณปล่อยฉันนะ เย่โม่เซิน เที่ยงคืนแบบนี้คุณยังออกไปหาผู้หญิงอีก คุณยังมาถาม ว่าฉันหึงหรอ? ถ้าไม่ใช่คุณที่บ้าไปแล้วงั้นก็แสดงว่าฉัน เป็นคนบ้าเอง ปล่อยฉันนะ!”

แววตาของเย่โม่เซินเปล่งประกาย แรงมือเพิ่มขึ้น

“งั้นก็แสดงว่าผมบ้าไปแล้ว บอกผมมาสิ คุณหึง ใช่ไหม?”

“ฉันเปล่านะ!” เสิ่นเฉียวออกแรงผลักเขา:”คุณ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”

“ยังบอกว่าเปล่าอีก” เย่โม่เซินขำแบบเย็นชา”ถึง กลับโกรธแบบนี้แล้วเนี่ย”

พูดจบ เยโม่เซินโน้มตัวเข้าหา ทันใดนั้นก็ดูดจับ ปากเธอที่นึง กิริยาท่าทีที่มาแบบไม่ทันตั้งตัวทำเอาเสิ่น เฉียวตกใจใหญ่เลย มองเยโม่เซินอยู่แบบนั้น ผ่านไปสักพักแก้มขาวๆของเธอก็เริ่มแดงขึ้น

“คุณทำอะไรอ่ะ?”

“ถ้าหึงละก็ ผมจับคุณหนึ่งที่อาการคุณดีขึ้นบ้างรี เปล่า? ” เย่โม่เซินทำตาเล็กๆ ชนหน้าผากเธอแล้วกล่าว ด้วยเสียงแหบ

เสิ่นเฉียว:”.”

เธอมองนิ่งๆอย่างนั้นอยู่สิบวินาทีเต็มๆ ผ่านไปสัก พักเธอก็ยิ้มเสียงแบบขำตนเอง:”อะไรเนี่ย…ทิ้งคนไว้ เที่ยงคืนแบบนั้น คุณจะไปก็ไปสิ ทำไมต้องให้คนอื่นรอ คุณกลับมาด้วย แล้วสุดท้ายคุณก็….

“ผมให้คุณรอ คุณก็รอเหรอ?”

น่าแปลก คือวันนี้เย่โม่เซินมองเสิ่นเฉียวแล้วรู้สึก มีความสุขเป็นพิเศษ โดยเฉพาะตอนที่รู้ว่าเธอหึง เย่โม่ เซินรู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้าน่ารักสุดๆ ก็เลยอยากหยอก เธอเล่น

แต่เขาไม่ได้สังเกตถึงการเปลี่ยนแปลงในอาการ สีหน้าของเสิ่นเฉียวเลย

เสิ่นเฉียวเงยหน้า กวาดตามองจ้องที่ใบหน้าของ

เขา

“ถึงคุณจะรอ แต่ผมก็กลับมาตอนนี้แล้วไม่ใช่เห รอ?”

เส้นเฉียวเม้มปาก ใช่สิ ให้เธอรอฟรีไปคืนนึง เขา กลับไม่ปรากฏตัวสักที มาปรากฏตัวในบริษัทตอนนี้ เขายังกล้าพูดว่าตนเองกลับมาแล้ว เมื่อคิดถึงจุดนี้ เสิ่น เฉียวออกแรงดิ้นขึ้นมา:”เย่โม่เซินคุณปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ นะ! ฉันรู้ว่าคุณไม่เคยให้ความสำคัญกับฉัน แต่คุณก็ไม่ ควรรังแกกันแบบนี้ คุณคิดว่าคนอื่นเป็นคนโง่ตลอดใช่ ไหมจะต้องเชื่อฟังและทำตามคุณตลอดงั้นหรอ? ปล่อย นะ ปล่อย…อุป”

เธอยังพูดไม่จบ เย่โม่เซินก็จบปากแดงเธออย่าง แรง มือใหญ่วางไว้ตรงหลังของเธอ ลูบคลำเบาๆ ราวกับ ว่ากำลังปลอบความรู้สึกเธอ

เสิ่นเฉียวที่กำลังถูกจูบก็ลืมตาโตขึ้น ด้านหน้า เป็นหน้าอกที่แข็งแกร่งและมีพลังของเย่โม่เซิน ด้าน หลังเป็นมือที่เร่าร้อนของเขา

จูบของเขาในตอนแรกจะหนักหน่อย แต่พอผ่าน ไปสักพักก็เริ่มอ่อนโยนขึ้น จูบปากเธออย่างดูดดื่มและ ประนีประนอม ค่อยๆจูบอย่างระมัดระวัง ราวกับว่ากำลัง เชยชิมอาหารที่ตนเองชอบ

และแล้ว เส่นเฉียวก็ตกอยู่ในภวังค์แห่งความรู้สึก นี้ อารมณ์เธอค่อยสงบลง

เยโม่เซินถอยปากของตนออก ชนหน้าผากของ เธอ

“ยัยผู้หญิงโง่ ต่อไปผมให้คุณรอ คุณก็นอนก่อน ได้เลย”

ได้ยินแบบนี้ เสิ่นเฉียวเหมือนถูกคนเอาน้ำเย็น สาดจนตื่นขึ้นมา เมื่อกี้นี้เธอกำลังคาดหวังอะไร เขาพูดแบบนี้มันก็หมายความว่าต่อไปเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นอีก เขาจะทิ้งเธอไปหาผู้หญิงคนอื่นอีกเหมือนเดิม

พอมีเวลาว่างก็ค่อยมาเกลี้ยกล่อมเธอ

ก็เหมือนกับสัตว์เลี้ยงที่เขาเลี้ยงไว้ข้างกาย ตนเอง เวลาว่างก็มาหยอกคุณเล่น เวลาที่ยุ่งก็ไม่มีเวลา แม้แต่จะเหลียวแลคุณ

เสียดาย เสิ่นเฉียวเธอไม่ใช่แม้แต่สัตว์เลี้ยงของ เยโม่เซินด้วยซ้ำ

“ฉันยังมีธุระต้องทำ คุณออกไปก่อนเถอะ”

เสิ่นเฉียวยังไม่ทันตื่นตัว เธอก็ถูกเย่โม่เซินดึงตัว

ออก แล้วก็ยืนอยู่ข้างๆ เย่โม่เซินดึงสายตากลับมา เสิ่น เฉียวยืนมองเขาอยู่ข้างๆอยู่อย่างนั้นนานเลย เยโม่เซินก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นอีก เพียงแต่ผ่านไป

สักพักก็นึกอะไรขึ้นได้”ช่วยชงกาแฟให้ผมแก้วนึง”

เสิ่นเฉียวยังยืนอยู่อย่างนั้นไม่ขยับ

เยโม่เซินเหมือนจะรับรู้อะไรได้บ้าง จึงเงยหน้า ขึ้นมองเธอ

เมื่อเห็นแววตาที่แหลมคมของเขา ในใจของเธอ เสิ่นเฉียวก็ยิ่งขมขื่นเมื่อคืน หันหลังแล้วค่อยๆไปชง กาแฟให้เขาเงียบๆ

หลังจากชงกาแฟให้เขาเสร็จ เสิ่นเฉียวก็กลับไป นั่งตรงตำแหน่งที่ทำงานของตน มองคอมพิวเตอร์ที่ เคยชินเครื่องนี้ แล้วยิ่งรู้สึกเยาะเย้ยตนเอง
ตลอดเช้าวันนี้ เสิ่นเฉียวได้ใช้เวลากับการเหม่อ ลอยอยู่อย่างนั้นจนถึงตอนเที่ยงแล้วเสี่ยวเหยียนมา ตามเธอลงไปกินข้าวด้วยกัน ทั้งสองเพิ่งไปถึงตรงลิฟต์ ก็ไปเจอกับหานเส่โยวที่ออกมาจากลิฟต์

พอเห็นหานเส่โยว เสิ่นเฉียวรู้สึกแปลกใจ :”หาน เส่โยว ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?”

หานเส่โยวเริ่มอยู่พักนึง จึงเดินออกมาจากลิฟต์

“เฉียวเฉียว งานวันครบรอบวันนั้นคุณไม่เป็นอะไร นะ?”

เสิ่นเฉียวพยักหน้า “ฉันไม่เป็นไรค่ะ”

เสี่ยวเหยียนเห็นแบบนี้อดไม่ได้ที่จะทำปากเบี้ยว ใส่:”คนอะไรเนี่ย ผ่านไปนานขนาดนี้ถึงเพิ่งมาถาม นี่ยัง ดีที่ไม่เป็นอะไร ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงๆแล้วคุณมาถามตอน นี้ก็เหมือนใจคิดไม่ดีต่อกันนะ?”

“คุณ! ” หายเส่โยวจ้องหน้าเสี่ยวเหยียนอย่างแรง %3D กัดริมฝีปากกล่าว:”ตั้งแต่เจอหน้าคุณก็ทำเหมือนเป็น ศัตรูกับฉัน ฉันไปทำอะไรผิดต่อคุณตอนไหน? ถ้าฉันจำ ไม่ผิด เมื่อก่อนเราก็ไม่เคยรู้จักกันนะ?”

พอพูดถึงตรงนี้ หานเส่โยวก็มองเสิ่นเฉียวที่นึ่ง

ก็ไม่รู้ว่าเสิ่นเฉียวตนรับรู้อะไรผิดไปหรือเปล่า ถึง ได้รู้สึกว่าสายตาของหานเส่โยวกำลังสงสัยตน ปากอม ชมพูอ้ากว้าง เสิ่นเฉียวกำลังคิดจะอธิบายตนเอง

เสี่ยวเหยียนก็ได้กล่าว:”ดูคุณไม่เข้าตาไงล่ะ ใครให้หน้าตาคุณไม่ใช่แบบที่ฉันชอบ ก็เลยจงใจเสียดสีคุณ ทำไมล่ะ?”

ตรงกลางระหว่างคิ้วของหานเส่โยวดูโมโหร้อน สุดๆ แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ยังอดทนเอาไว้ได้:”เฮ้อ ฉัน เป็นถึงคุณหนูตระกูลหาน ไม่อยากถือสาคนตำแหน่ง เล็กๆอย่างคุณ อยู่ตำแหน่งอะไรก็มีแง่คิดแบบนั้น ก็ว่า ทำไมตอนนี้คุณยังเป็นแค่พนักงานตำแหน่งเล็กๆ น่าดู ถูกจริงๆเลย”

“ออ ” เสี่ยวเหยียนไม่ยอมแพ้และควงแขนของ เสิ่นเฉียว : “คุณหนูหานผู้ทรงเกียรติ ตอนที่คุณประชด ฉันคุณลืมคิดไปหรือเปล่า ว่าเสิ่นเฉียวเพื่อนสาวคนสนิท ของเธอก็แค่พนักงานตำแหน่งเล็กๆเหมือนกัน?คุณพูด ดูถูกต่อหน้าเพื่อนสาวของคุณแบบนี้มันจะดีหรอ?

หานเส่โยวไม่ได้คิดเยอะขนาดนั้น ตอนนั้นแค่ อยากเถียงเสี่ยวเหยียนให้ชนะ คิดว่าจะดึงเสิ้นเฉียวเข้า มาเกี่ยวข้องด้วย

สีหน้าของเสิ่นเฉียวซีดลง ไม่ได้พูดอะไรตอบ

ขอโทษด้วยนะเฉียวเฉียว ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้ คุณตกต่ำลง เพียงแต่เธอ…”

“พอเถอะพวกคุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว คุณมาที่นี่

ได้ยังไง? ”

“คือว่า….” หานเส่โยวกัดริมฝีปากยาอึดอัด “ฉัน

มาหาคุณชายเย่”

หาเย่โม่เซิน? เส้นเฉียวมองเธอและรู้สึกเอะใจ :”คุณมาหาเขา?”

“เฉียวเฉียวคุณอย่าคิดมากนะ ฉันมาหาเขาเรื่อง งานเฉยๆ นี่พวกคุณกำลังจะไปกินข้าวหรอ? งั้นรีบไปกิน ข้าวเถอะ ฉันคุยกับคุณชายแป๊บเดียวเดี๋ยวก็มาหาคุณ นะ”

เสิ่นเฉียว:”..อิม งั้นพวกเราไปก่อนนะ”

“โอเค” หานเส่โยวยิ้มแย้มสดใสให้เธอ จากนั้นก็ จัดคอเสื้อแล้วเดินไปยังห้องทำงานของเย่โม่เซิน พอเธอไปแล้ว เสี่ยวเหยียนหยิกเสิ่นเฉียวแรงๆที่

นึง : “นี่คุณโง่หรือไงเนี่ย คุณจะปล่อยให้เธอไปหาคุณ ชายเย่คนเดียวจริงๆเหรอ?”

“หะ?” เสิ่นเฉียวมองหน้าเสี่ยวเหยียนอย่างทำ อะไรไม่ถูก”ทำ ทำไมเหรอ?”

“ดูท่าทีของเธอ ก็กำลังอยากไปอ่อยคุณชายเย่ ชัดๆ?”ทำไมคุณโง่อย่างนี้เนี่ย?”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ