เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 795 ถนอาบน้ำร้อนมาก่อน



บทที่ 795 ถนอาบน้ำร้อนมาก่อน

หาน จื่อส่งคนลงชั้นล่างเรียบร้อยแล้ว ก็เฝ้าดูทั้งสองคนขึ้นรถ จากออกไป ขณะที่กำลังเตรียมจะกลับ เจ้าของบ้านก็กลับมายิ้ม ให้และเดินตามเธอขึ้นไป

“ดูไม่ออกเลย ว่าจริง ๆ แล้วเธอจะมีแฟนที่หล่อและรวยขนาด หาหมู่จื่อ ………ป้าเจ้าของบ้าน เขาเป็น………

“เอาหละ เธอไม่ต้องอธิบายหรอก ฉันเคยผ่านโลกมาก่อน ฉัน รู้ทุกอย่าง

ไม่เป็นไรหรอก

หรอก”

พาแฟนกลับมาที่นี่บ้างก็ได้ ฉันไม่ว่าอะไร

พูดจบ เจ้าของบ้านก็ส่งรอยยิ้มที่คลุมเครือให้กับเธอ และรีบ ตรงขึ้นไปชั้นบน

หาน จื่ออ่อนแรงเล็กน้อย และขี้เกียจจะอธิบาย จึงเดินตรงไป ชั้นบน

เมื่อกี้นี้ตอนที่มีคนสองคนอยู่ในห้องกับเธอ จึงทำให้ดูมีชีวิต ชีวา แต่ตอนนี้เปิดประตูเข้าไปกลับมีแต่เธออยู่เพียงคนเดียว หา นมู่จื่อรู้สึกโดดเดี่ยวขึ้นมากะทันหัน
คนเรา สุดท้ายก็ไม่อาจคุ้นเคยกับบางสิ่งบางอย่างได้เลยจริง

ตัวอย่างเช่น การต้องอยู่ในความมืดมิดเป็นเวลานาน และก็ เจอกับแสงสว่างอย่างทันทีทันใด ก็จะทนไม่ไหวจนต้องกลับสู่วัน ที่มืดมนอีกครั้ง

แต่ถ้าต้องอยู่ในความมืดมาโดยตลอด ไม่ได้พบเห็นแสง สว่างอีกตลอดไป ดังนั้นคุณก็จะไม่รู้เลยว่าเวลาที่ได้พบกับแสง สว่างนั้นเป็นอย่างไร ก็จะไม่ใส่ใจโหยหามันอีก

หาน จอถอนหายใจอยู่ในใจอย่างเงียบๆ จากนั้นก็เริ่ม ทำความสะอาดห้อง จึงได้พบว่าสูทตัวนั้นที่เธอได้เคยซักแห้งไว้ ให้กับเยโมเงิน เขาได้ลืมหยิบกลับไปด้วย

……..ไม่ใช่มาที่นี่เพราะมาเอาสูทหรอกหรือ ทําไมถึงเวลากลับ แล้วก็ยังไม่หยิบไปด้วย หานคู่จื่อหยิบชุดสูทขึ้น อดไม่ได้ที่จะ

บ่นออกไป

เนื่องจากเขาไม่ได้เอาไปด้วย ดังนั้นเธอจึงควรที่จะเก็บไว้ให้ เขาก่อน

แต่คราวนี้ หานคู่จื่อไม่กล้าที่จะเอาเสื้อสูทเข้าไปแขวนไว้ในตู้ เสื้อผ้าของตนเองอีกแล้ว แต่ได้นำเสื้อสูทไปแขวนไว้ที่ระเบียง จากนั้นก็เตรียมตัวไปอาบน้ำ

หลังจากเข้าห้องน้ำไปก็พบว่า ก็ได้พบว่าเย่ไม่เป็นได้ทั้งเสื้อผ้า ชุดเก่าเอาไว้ที่นี่ตอนที่เขาอาบน้ำ
เธอจ้องไปที่กองเสื้อผ้าชุดเท่านั้นด้วยความงุนงง และคิดถึง อะไรบางอย่าง แก้ม ขาวนวลของเธอก็แดงขึ้น

ทันทีที่เยโม่เป็นและเฉียวจื่อเข้าประตูมา คนรับใช้ก้าวไป แสดงความเคารพอยู่เบื้องหน้า “นายท่านรอพวกท่านอยู่บนห้อง หนังสือทีขันบน”

“ผมรู้แล้ว”

เยโม่เซินเดินตรงขึ้นไปยังห้องหนังสือที่ชั้นบน เฉียวจื้อจึงรีบ ตามขึ้นไป พลางพูดว่า “ผมเดาว่าสองหลานของตระกูลตวน จะต้องกลับไปแล้วแน่ๆ เมื่อกี้นี้ไม่เห็นรถของพวกเขา”

“อืม” เขาตอบเบา ๆ

เฉียวจื้อ “ถ้าคุณปู่จื่อต้องการให้คุณสองคนหมั้นกันจะทำ อย่างไร”

เย่ไม่เป็นไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่เขาก็มีคำตอบที่ชัดเจน อยู่แล้วภายในใจ นั้นก็คือ…..เขาจะไม่หมั้นกับสวนเส

ก๊อก ๆ—

“เข้ามา”

เย่ไม่เซ็นเปิดประตูห้องหนังสือ ฉือจีนที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะ หนังสือเงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่หนึ่งแม้ว่าจะแก่ชราแล้วแต่ก็ยังคมชัตดูมีพลัง เขานั่งอยู่ตรงนั้นด้วยออร่าที่ทรงพลัง

เมื่อเห็นว่าเดี๋ยวจื้อที่กำลังเดินตามเย่ไม่เป็นอยู่ด้านหลัง เขา จึงมั่นใจในคําพูดของเขาเมื่อกี้นี้ จากนั้นเขาก็ตะโกนออกไป อย่างแรง “ตาเฉียวนี่แย่จริงๆเลย ลูกหลานถึงจะสอนไม่เชื่อฟัง วันๆเอาแต่สร้างปัญหา เฉียวจื้อ นายก็อายุมากแล้ว นายได้เรียน รู้อะไรเพื่อมาช่วยทําบริษัทแทนของนายบ้างไหม อย่างมัวแต่ เตร็ดเตร่ไปมาทั้งวันแบบนี้”

เฉียวซื้อถูกมองว่าเลวทรามเสมอ เมื่อถูกฉือจีนพูดแบบนี้ต่อ หน้าก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่เขายังได้โน้มตัวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม “คุณปู่จื่อ บริษัทมีพ่อผมคอยดูอยู่ก็ได้แล้ว จะมีผมไว้ทำไมอีก อีกอย่าง ถ้าผมหัวคิดครึ่งหนึ่งของฉือเป็น ทำไมฉันถึงจะไม่ไป จัดการเรื่องของบริษัทล่ะ และอีกอย่างเป็นเพราะผมเองก็เหมาะ กับเรื่องแค่บางเรื่อง เกรงว่าบริษัทอาจจะต้องขาดทุนก็ได้

เมื่อได้ยินว่าเขาชื่นชมหลานชายสุดที่รัก ฉือจีนก็ดีใจขึ้นมา ในใจ แต่ก็ยังคงดูเขาอีก “รู้แต่ล้อเล่น นายควรจะเอาความ สามารถในการพูดนี้ไปใส่ใจทุ่มเทกับการงานให้มากขึ้น ไม่ถึง กับปู่ของนายที่ต้องมาบ่นที่นี่ไม่เว้นวัน

“ช่วยไม่ได้ สมองของผม โดยกำเนิดก็พัฒนาได้แค่ด้านนี้ ส่วน อื่นนั้น…..คงไม่ได้

ฉือจีนถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นมองไปยังเย่ไม่เป็นที่ เงียบนิ่งไปตั้งแต่เข้ามา และกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ในเมื่อนาย มาแล้ว อย่างนั้นก็มานั่งก่อนเถอะ ตามเรื่องสำคัญจะคุยกับนาย
เย่ ไม่เช่นเดินเข้าไป นั่งลงตรงข้ามกับฉือจีน เดิมทีเดียวซื้อ คิดจะออกไป ใครจะรู้ว่าจู่ๆเฉือจีนก็พูดขึ้น “นายก็นั่งก่อนเถอะ ไม่มีอะไรที่ฟังไม่ได้

“ขอบคุณคุณปู่ขอ

เฉียวจื้อรีบมาถึงเก้าอี้และนั่งลงข้าง ๆ เย่ไม่เป็น อันที่จริงเขาก็ รู้ว่าคุณปู่จือจะต้องให้เขาอยู่ด้วย เพียงแต่คิดจะแกล้งจะทำเมื่อ อยู่ต่อหน้าเขา ไม่อย่างนั้น……….จะถูกเขานินทา

ฉือจีนมองไปยังเย่ ไม่เซิน และไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ไม่ได้ พูดจามาครึ่งวัน นานๆถึงจะพูดสักคำ “อาเซน นาย…….คิดว่า เสียวเสวคนนี้เป็นอย่างไรบ้าง

เฉียวจื้อ “.…………

ให้ตายเถอะ หรือจะถูกเขาเดาเอาไว้แล้ว คุณปู่จือ นี่เป็นลางว่าจะมีการหมั้นให้กับคู่ถือเป็นและสวน

เสว่

เขามองไปที่ถือเป็น และกำหมัดแน่น อย่าทำให้ฉันผิดหวัง และก็อย่าทำให้ผู้ช่วยน้อยต้องผิดหวัง ล่ะยูฉือเซิน

เย่ไม่เซ็นเงยหน้าขึ้น พบว่าดวงตาของคุณตาของเขาที่จ้อง มองมายังเขาอย่างเขม็ง เหมือนกับว่ากำลังเฝ้ามองดูอารมณ์ และปฏิกิริยาของเขา เขาเม้มริมฝีปากและปล่อยลมหายใจที่ แสนจะเย็นชา
“ไม่ทราบครับ

“เขาพูดไปเพียงสามค่า

ฉือจีนได้ยินเช่นนี้ ก็ขมวดคิ้วขึ้น “อะไรคือไม่ทราบ เย่โม่เซิน “ไม่ได้สนใจ ไม่ชัดเจน”

นี่เป็นการแสดงออกว่าไม่ได้สนใจตวนเสวี ดังนั้นจึงไม่ได้ ใส่ใจ และก็ยิ่งไม่รู้ชัดเจนด้วยว่าความหมายคืออะไร

เฉียวจอแอบซมเย่ไม่เป็นอยู่ในใจอย่างเงียบๆ

เขายังคงสงสัยว่าเย่ไม่เห็นจะตอบคำถามนี้อย่างไร คิดว่าเขา อาจจะมีความเกรงใจเมื่ออยู่ต่อหน้าฉือจีน ใครจะรู้ว่าเขาจะไม่ ยอมไว้หน้าแบบนี้

ผลสุดท้าย ได้ยินดังนั้นก็ทำให้ฉือจินแทบอาเจียนเป็นเลือด

“นาย นี่มันท่าทีอะไรของนาย อะไรคือไม่ใส่ใจไม่ชัดเจน ตอน นายไม่สบายเตี๋ยวเสวก็คอยมาเยี่ยมนายทุกวัน เด็กคนนี้มีจิตใจ ดี อีกทั้งยังอ่อนโยนเอาใจใส่ นายยังมองไม่เห็นอีกตาบอดหรือ

เย่ไม่เป็น “.………คุณตา ผมก็ไม่เคยให้เธอต้องมาเยี่ยมนะ

“นาย!!” ยูฉือจินลุกขึ้นด้วยความโกรธ พยายามที่จะทำให้เย ไม่เซิน โกรธ

เฉียวจื้อเห็นเช่นนี้ ก็รีบประคองเขาขึ้น “คุณปู่มือท่านอย่าโกรธเลย เขาก็แค่พูดไม่เป็น พูดตรงเกินไป จะไปพูดแบบนั้นได้ อย่างไรกัน แต่ผมก็เข้าใจความหมายของเขานะ ผมจะอธิบาย ให้คุณปู่ ถือฟังนะ”

“คุณปู่ก็รู้จักนิสัยของอาเซน เขาไม่สนใจอะไรก็คือไม่สนใจ จริง ๆ จากจุดนี้ก็จะเห็นได้ว่าเขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณหนูใหญ่ ของตระกูลตวนมเลย”

ฉือจนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจากคำพูดของเฉียวจื้อ หรื ตาลงเล็กน้อยเพื่อมองเขา

การบีบบังคับที่มหาศาลนี้ทำให้เฉียว ออดไม่ได้ที่จะปล่อยมือ เริ่มจะพูดประชดประชัน “คุณปู่จื่อ อาเงินเป็นหลานที่หาได้ ยากของท่านนะ ท่านจะบีบบังคับเขาหรือ แม้ว่าควนเสจะ สวยงามจริง แต่…….มีหลายเรื่องที่จะบีบบังคับกันไม่ได้ใช่ไหม”

พูดถึงตรงนี้ ฉือจีนก็ส่งเสียงร้องอย่างเย็นชา ไม้ค้ำยันในมือ ของเขาก็กระแทกลงกับพื้น “ได้ ตอนแรกก็ว่าจะคุยกับพวกนาย สองคนให้ดี พวกนายตั้งใจมาจัดการกับคนแก่อย่างฉันใช่ไหม


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ