บทที่1481 กลัวที่ไหนกัน

“เชอะ!” เจียงเสี่ยวไปเยอะเขาคำนึงทันที “ใครจะเอาเงินของคุณ ฉันเองก็หาเงินเก่งไม่ใช่ย่อยเลยนะ เอาเถอะ ในเมื่อคุณสปอร์ต ขนาดนี้ จนถึงเวลาฉันก็ออกเงินสินสอดเยอะหน่อยก็แล้วกัน ฉัน ไม่เอาของคุณฟรีๆหรอก!”

ถึงแม้แต่งงาน แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะให้อีกฝ่ายออกเงินหมด จุดนี้เจียงเสี่ยวไปแยกย้ายได้

แต่หลังจากเซียวซู่ฟังแล้ว กลับขมวดคิ้ว เสียดายเจียงเสี่ยวไป ไม่สนใจเขาแล้ว แค่ดึงเขาเข้าร้าน: “พวกเราบอกความคิดของ พวกเราออกมาก่อน จากนั้นค่อยรวมเป็นหนึ่งเดียว คุณคิดว่า แบบนี้เป็นไงบ้าง?”

“โอเคครับ”

ทั้งสองใช้เวลาไปประมาณสองสามชั่วโมงถึงคุยเสร็จ พอตอน จากไป เจียงเสี่ยวไปถึงตระหนักได้ว่าร้านของคนอื่นจะปิดร้าน อยู่แล้ว ส่วนพวกเขาได้ทำให้พวกเธอเสียเวลาไปครึ่งชั่วโมงก ว่าๆ

แต่แบรนด์ดังก็คือแบรนด์ดัง ถึงทำให้คนอื่นเสียเวลา แต่ท่าที การบริการของพวกเธอนี่ไม่มีจะพูดจริงๆ

แต่เจียงเสี่ยวไป๋หิวจนกระสับกระส่าย กอดแขนของเซียวซู และออดอ้อน: อากาศหนาวจังเลย เราไปกินสุกี้กันเถอะ”
“โอเคครับ “เซียวซูก็คิดไม่ถึงว่าจะใช้เวลาเยอะขนาดนี้ สําหรับผู้ชายแล้ว ซื้อของไวที่สุด และให้ความสำคัญกับความ ประทับใจตั้งแต่ครั้งแรก

แต่ผู้หญิงก็จะไม่ค่อยเหมือนกัน อีกอย่างพอเลือกกับเสี่ยวไป แล้ว เซียวซูก็พบว่าของมากมายมีความรู้อยู่ในนั้นจริงๆ

ถึงแม้กลางดึกแล้ว แต่คนที่กินสุกี้ก็ไม่น้อยเลย โชคดีที่เซียว กับเสี่ยวไปมาเช้า ได้ที่นั่งสุดท้าย

หลังจากพวกเขานั่งลงมา คนที่มาทีหลังก็ล้วนต้องเข้าแถวต่อ

คิวแล้ว

ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ จู่ๆเจียงเสี่ยวไปเห็นแหวนบนมือ ของตัวเอง ระยิบระยับ ใต้แสงไฟ เธอแกว่งนิ้วมือให้เซียวซู “แหวนวงนี้ตอนนั้นซื้อมาเท่าไหร่คะ หรือไม่เราเอาอันนี้ไปคืน?”

เซียวซู่ฟังแล้วอึ้งไปครู่หนึ่ง เหมือนคิดไม่ถึงว่าสามารถทำ แบบนี้ได้ หลังจากตะลึงไปครู่หนึ่งถึงพูด “ของที่ให้คุณแล้ว จะ คืนกลับไปได้ยังไง? นอกจากคุณไม่เอาผมแล้ว ถึงมีวิธีทำแบบ นี้”

ไม่อยากเอาเขาแล้ว?

แค่ฟังก็ไม่เป็นมงคลแล้ว ดังนั้นเจียงเสี่ยวไปก็เลยรีบกุมแหวน ไว้ ทำหน้าเหมือนล้ำค่าสุดขีดและพูด “งั้นก็ช่างเถอะ ใส่ไม่ได้ฉัน ก็เก็บมันไว้ ทั้งชาติก็ไม่คืนให้คุณเลย

พอพูดจบ เจียงเสี่ยวไปยังใกล้เข้าไปทิ่มนิ้วมือของเซียว
“นี่ ฉันจะบอกคุณนะ พอตัดสินใจแล้วก็กลับใจไม่ได้ชั่วนิรันดร์ แล้วนะ พองานแต่งกำหนดลงมา ต่อไปถึงคุณไม่อยากเอาฉัน คุณก็กำจัดฉันไม่ได้แล้วค่ะ”

พูดพวกนี้ก็เพื่อจงใจสะกิดเขา เธออยากให้เชียว แต่งงาน ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นี่เป็นเรื่องทั้งชีวิตเลย

ตอนแรกเซียวซูเงียบกริบไว้ ผ่านไปประมาณหลายวินาที เขา กุมนิ้วมือของเจียงเสี่ยวไปที่กำลังจิ้มเขาไว้ ขอแค่คุณไม่ทิ้งผม งั้นชาตินี้เซียวซูก็จะไม่มีทางทรยศคุณ

น้อยมากที่เขาจะให้คำมั่นสัญญา แต่ถ้าให้คำมั่นสัญญาแล้ว ชาตินี้ก็จะรักษาคำมั่นสัญญาแน่นอน

เดิมทีบรรยากาศแบบนี้ดีมาก ถ้าไม่อยู่ร้านสุกี้ล่ะก็ เจียงเสียว ไปอยากกระโจนไปจูบเขาที่นึงจริงๆ

แต่เวลานี้ พนักงานกลับเริ่มเสิร์ฟอาหารแล้ว มาขัดจังหวะ

บรรยากาศระหว่างเจียงเสี่ยวไปกับเซียวซู

เจียงเสี่ยวไปได้แต่ดึงมือตัวเองกลับ หลังจากสุกี้เดือดแล้ว ทั้ง สองได้เริ่มตั้งใจทานอาหารเย็น

ระหว่างทาน เจียงเสี่ยวไปรู้สึกอาหารต่างๆ ของร้านนี้ไม่เลว อีกอย่างน้ำซุปเมื่อเทียบกับที่เธอปรุงก็ไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่

เซียวซูรับผิดชอบลวกผัก แถมยังคีบผักให้เจียงเสี่ยวไป ทั้ง กระบวนการเทคแคร์เธอมากเป็นพิเศษ

เจียงเสี่ยวไปว่างจนไม่มีอะไรทำ ก็เลยถามเขาว่า “พวกเราตัดสินใจตามนี้เลยนะ แล้วจะบอกกับผู้ใหญ่เมื่อไหร่คะ?”

“ได้หมด ดูความคิดเห็นของคุณเลย

คงจะเพราะทั้งสองได้พูดคุยเรื่องแต่งงานแล้ว ดังนั้นความ รู้สึกของเจียงเสี่ยวไปก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว ก็ไม่ถามเขา ก็เลย ตัดสินใจเองซะเลย

“งั้นพรุ่งนี้หลังจากตื่นนอนเราก็พูดเลยนะ?”

“โอเคครับ”

เจียงเสี่ยวไป์อารมณ์ฟินสุดๆ ในใจคอยคิดอยู่หลังจากแหวน ทําออกมาจะมีหน้าตายังไง

แต่แค่คืนนี้ เจียงเสี่ยวไปนอนไม่หลับ กลางดึกพลิกไปพลิกมา เซียวซูที่นอนอยู่ข้างกายเธอก็นอนไม่หลับเหมือนกัน แต่เซียวซู ค่อนข้างเงียบสงบ ส่วนเจียงเสี้ยวไปกลับพลิกไปพลิกมาสารพัด อย่าง

จนสุดท้าย เซียวซูกดมือของเธอที่ขยับไปมั่วไว้

“เป็นอะไรไป?”

เจียงเสี่ยวไปส่ายหัว:“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันก็แค่ตื่นเต้นนิดหน่อย อีกอย่างรู้สึกไม่ค่อยสบายท้องด้วย

“ไม่ค่อยสบายท้อง?”เซียวซูเม้มริมฝีปากบางของตัวเอง มือ ล้วงลงไปข้างล่าง วางอยู่หน้าท้องของเธอเป็นเพราะเมนส์จะมา หรือเปล่า?”
ตอนที่ถามคําถามนี้ ใบหน้าที่อยู่ในความมืดมนของเซียวซู แดงเล็กน้อย ถึงแม้ความสัมพันธ์ของทั้งสองสนิทชิดเชื้อมาก แต่ เรื่องบางเรื่องยังไงซะก็ยังค่อนข้างเป็นส่วนตัวอยู่

เจียงเสี่ยวไปคิดไปครู่นึง วันพิเศษของตัวเองก็ใกล้ถึงแล้ว จริงๆด้วย

แต่เธอไม่เคยปวดขนาดนี้มาก่อน นา

รินน้ำร้อนให้ฉันแก้วนึงได้มั้ยคะ?”

“โอเค ได้ครับ”

จากนั้นเจียงเสี่ยวไปดื่มน้ำร้อนไปหน่อยแล้วหลับไป ปรากฏ พอถึงเที่ยงคืน จู่ๆปวดท้องรุนแรงขึ้นมา ปวดจนปลุกเจียงเสี้ยว ไปตื่นขึ้นมา โดยตรง และเหงื่อออกท่วมตัว

เซียวซูที่กอดเธอนอนกระทั่งสามารถรู้สึกได้ถึงเหงื่อของเธอ สุดท้ายเจียงเสี่ยวไปทั้งอาเจียนและท้องเสีย ถ่ายเยอะจน อ่อนเพลียไปทั้งคน ขาทั้งสองข้างอ่อนแรงไปหมด

เซียวซูเอาเสื้อคลุมตัวเองมาใส่ให้เธอ จากนั้นได้อุ้มเธอขึ้น

มา:”ไปโรงพยาบาลเถอะ”

เจียงเสี่ยวไปไม่มีแรงจะพูดและต่อต้าน คนทั้งคนอ่อนเพลียจน แม้แต่ตาก็ลืมไม่ขึ้น ซบอยู่ที่อ้อมกอดของเซียวซู่อย่างหรี่ตาไว้

หลังจากถึงโรงพยาบาล หมอได้ตรวจร่างกายให้เธอ พบว่า เจียงเสี่ยวไปทานของที่ไม่ถูกสุขลักษณะเข้าไป ทำให้อาหารเป็น พิษ จึงได้ให้น้ำเกลือเธอ
ช่วงระหว่างที่ให้น้ำเกลือ เจียงเสี่ยวไปก็นอนอยู่บนเตียงผู้ ป่วย บนตัวคลุมผ้าห่มของทางโรงพยาบาลไว้

หลังจากให้น้ำเกลือไปขวดนึง เจียงเสี่ยวไปถึงมีเรี่ยวแรงขึ้น มาหน่อย เธอลืมตามองเซียวซูที่เฝ้าอยู่ขอบเตียง ริมฝีปากยัง ซีดเซียวอยู่ “ตอนนี้หน้าตาของฉันขี้เหร่มากเลยใช่มั้ยคะ?”

เซียวซู่หยุดนิ่งไปครู่นึง จากนั้นได้ยื่นมือไปลูบจับหน้าผากขาว ใสของเจียงเสี่ยวไป คิดอะไรน่ะ? หลับตานอนดีๆ ผมเฝ้าอยู่ที่นี่

เจียงเสียวไปไม่ได้หลับตาลงอย่างเชื่อฟัง แต่ได้จ้องเซียวซูไว้ “ทําไมเราทานข้าวด้วยกัน ฉันอาหารเป็นพิษ แต่คุณกลับไม่ เป็น?”

เซียวซูคิดๆแล้วได้ตอบ: ไม่ว่าพิษอะไรก็คงทำอะไรผมไม่ได้ มั้ง?”

เตียงเสียวไปฟังแล้วแบะปาก “เหนื่อยจังเลย คืนนี้เพิ่งขอ แต่งงาน ก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลย คุณว่าฟ้ากำลังลงโทษฉันหรือ เปล่าเนี่ย? คนดูดวงดูถูกแล้วใช่มั้ย ที่จริงเราไม่เหมาะสมกัน?

ตอนแรกเธอบอกตัวเองขี้เหร่มาก เซียวซูฟังแล้วก็ไม่ค่อย ชอบใจ ตอนนี้ถึงขั้นพูดคำพูดที่ไม่เหมาะสม หลังจากเซียวซูฟัง แล้วจนปัญญาสุดๆ โน้มตัวใกล้มาที่เธอและพูดเตือนเสียงเบา “ถ้าคุณไม่อยากให้คนอื่นเห็นผมจูบคุณในที่สาธารณะ งั้นก็ห้าม พูดจาเหลวไหล”

เขาใกล้เข้ามากระชั้นชิดมาก ระยะห่างแบบนี้เจียงเดี่ยวไปสามารถเห็นรูขุมขนและเส้นขนบนใบหน้าเขา เธออดหัวเราะไม่ ได้ จากนั้นได้พูดเสียงเบากลัวที่ไหนกัน? ฉันไม่มีอะไรจะต้อง กลัว แต่แค่ตอนนี้ฉันขี้เหร่ขนาดนี้ ถ้าคุณจูบลง งั้นคุณก็มาส

เซียวซูไม่พูด แค่จ้องมองเธอไว้ จากนั้นค่อยๆก้มหน้าลง ริม ฝีปากบางประทับอยู่ที่ริมฝีปากซีดเซียวของเธอ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ