บทที่1347 ไม่มีความอ่อนโยน

ทำอะไร? เสี่ยวเหยียนกะพริบตา เธอไม่อยากบอกเขานี่

เห็นเธอไม่ตอบ สายตาของท่านซึ่งก็มองสำรวจเข้ามา กุมข้อ มือเธอเอาไว้ “หืม?”

แต่เสี่ยวเหยียนกลับเอ่ยออกมาด้วยท่าทางที่ชวนน่าสงสัย “ตอนนี้ฉันไม่บอกคุณหรอก”

“ยังถึงตอนนั้นคุณก็รู้แล้ว!

ท่าทางชวนน่าสงสัยของหญิงสาว หานซิงเองก็ไม่ได้ถามออก มาอีก บวกกับอารมณ์ของเขาในวันนี้ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก ภายในรถก็เลยตกอยู่ในความเงียบขึ้นมาอีกครั้ง

พอเขาไม่พูด เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกว่าความกดดันจากร่างของ เขาต่ำลงอีกครั้ง เสี่ยวเหยียนรู้สึกว่ามันผิดปกติ วันนี้ท่าทางหาน ชิงดูอารมณ์ไม่ดีเลย

เพราะว่าตนต้องการเตรียมเซอร์ไพรซ์ให้เขา จนถึงตอนนี้ก็ เลยไม่บอกสุขสันต์วันเกิดให้เขาไปเลย และก็ไม่ได้ให้ของขวัญ เขาด้วยเหมือนกัน

เสี่ยวเหยียนก็เริ่มคาดเดาขึ้นมา ว่าเขาจะโกรธเพราะเรื่องนี้ หรือเปล่า

ก็เลยทําได้เพียงคิดอยู่ในใจ อดทนอีกนิด รอให้ถึงร้านอาหารก่อน หลังจากที่เห็นเซอร์ไพรซ์ที่เธอเตรียมให้เขาแล้ว เขาคงไม่ แผ่ความกดดัน เหมือนอย่างตอนนี้แน่

เพียงแต่ ถ้าเสี่ยวเหยียนรู้เรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ เธอคงไม่ คิดจะเตรียมเซอร์ไพรซ์ให้เขา ในวันนี้แน่ และไม่มีทางฉลองวัน เกิดให้เขาเหมือนกัน

ภายในร้านอาหาร

ในตอนที่พนักงานเห็นเสี่ยวเหยียนพาหานซึ่งเข้ามา ก็อดไม่ ได้ที่จะอุทานกัน จากนั้นก็กระซิบกระซาบกันขึ้นมา

“พระเจ้า แฟนของคุณจางหล่อมากเลย มิน่าเธอถึงยอมเตรียม เซอร์ไพรซ์ให้แฟน ถ้าฉันมีแฟนหล่อขนาดนี้นะ ให้ฉันเซอร์ไพรซ์ เขาทุกวัน ฉันก็ยอม!

“ฉันเห็นด้วย+10086ไปเลย!

“แฟนของเธอเป็นสไตล์เทพบุตรเลยนะเนี่ย แต่คุณจาง เหมือนจะธรรมดามากเลย สองคนนี้คบกัน ก็ยังเป็นคุณจางที่ เป็นคนเตรียมเซอร์ไพรซ์ให้แฟนอย่างเขาอีก รู้สึกว่า มัน…อืมมมม”

คำพูดตรงท่อนหลังถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูดออกมา แต่คนที่อยู่ใน ที่นั้นได้ยินก็รู้ว่าตรงท่อนหลังของคำพูดประโยคนี้ของเธอมัน หมายความว่าอะไร

คนที่เป็นหัวหน้าคนกลุ่มนั้นขัดเธอออกมา
“พอแล้ว อย่ามาต่างคนต่างความคิดกันไปหน่อยเลย ถึงยังไง คนจ่ายเงินก็เป็นลูกค้า จะไปยุ่งเรื่องคนอื่นมากมายไปทำไมกัน สิ่งที่พวกเราต้องทำก็คือบริการลูกค้าให้ดี ไม่อนุญาตให้แสดง ความคิดใดๆ รู้หรือเปล่า?”

“รู้แล้วค่ะ”

ตอนที่เสี่ยวเหยียนเข้ามาก็พูดกับหานชิงว่า “ฉันจองที่เอาไว้ แล้ว ร้านของพวกเขาขายดีมากเลย ถ้าไม่จองเอาไว้ก่อน ถึงตอน นั้นโดนแย่งหมดแน่”

หานชิงเองก็ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ส่งเสียงอึมออกมา ความ คิดเหมือนจะล่องลอยไปไกล

เสี่ยวเหยียนจูงมือเขาขึ้นไปข้างบนด้วยกัน

ภายในห้องส่วนตัวมีเซอร์ไพรซ์ที่เธอได้เตรียมเอาไว้ ขอเพียง ผลักประตูห้องเข้าไป ก็จะสามารถรู้สึกได้ถึงความแตกต่างกัน ด้านใน

ตอนที่ผลักประตูเข้าไป ภายในห้องก็เต็มไปด้วยบรรยากาศ ของความรู้สึกหวานแหววอย่างสาวน้อย การประดับตกแต่งที่ เป็นรูปหัวใจหลากหลาย มองดูแล้วเหมือนอย่างกับความฝัน

ส่วนหานชิงนั้นเหมือนกับไม่ได้ตระหนักถึง ก็คงเห็นแล้ว แต่ นึกว่ามันเป็นการตกแต่งของห้อง ก็เลยไม่ได้ไปสนใจมากมาย

เพียงไม่นานพนักงานก็ได้ยกอาหารที่เตรียมเอาไว้ให้วันนี้ โดยเฉพาะขึ้นมาเสิร์ฟ ทั้งหมดล้วนเป็นของที่ขายทั่วไปของร้านทั้งนั้น ดูเหมือนจะไม่มีอะไรปกติเลย ดังนั้นแล้วหานซิงเองก็เลย ไม่ได้ตระหนักถึงอะไรเลยเหมือนกัน

ถ้าความคิดของเขาวันนี้ไม่คิดวุ่นไปต่างๆนานาแล้วล่ะก็ ก็จะ ตระหนักได้ว่าของพวกนี้มันดูผิดปกติ แต่ความคิดของท่านซึ่งก็ ล่องลอยไปไกลเสียแล้ว

ดังนั้นแล้วในตอนที่พนักงานร่วมมือกับเสี่ยวเหยียนโดยการ ปิดไฟภายในห้อง ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด คิ้วของหานซึ่งก็ กระตุกออกมา ในที่สุดเขาก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ

ท่ามกลางความมืด มือบางวางลงมาบนหลังมือของเขา พลิก มือลงไปเบาๆ นิ้วมืออ่อนนุ่มสะกิดไปที่เขาเบาๆ หานซึ่งนึกว่าไฟ ดับ หญิงสาวนึกว่าเขาจะกลัว ก็เลยยื่นมือเข้ามาปลอบเขา

เด็กโง่คนนี้นี่

หานซิงคิดในใจ ในตอนที่กำลังคิดจะจับมือหญิงสาวกลับ บอกเธอว่าเขาไม่กลัว ไม่ต้องทำอย่างนี้ก็ได้

พริบ!

ในตอนนั้นเอง ไฟในห้องกลับสว่างขึ้นมาอีกครั้ง แต่ไฟสว่าง ขึ้นมาครั้งนี้ไม่ได้เหมือนกับเมื่อก่อนหน้านี้

ไฟที่สว่างขึ้นมาครั้งนี้เป็นแสงไฟหรี่เบาๆ อีกทั้งบนโต๊ะไม่รู้ว่า มีเค้กเพิ่มขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ในมือของเสี่ยวเหยียนถือไฟแช็ก ลุกขึ้นไปจุดเทียนบนเค้ก

หลังจากที่จุดเทียน ใบหน้าสวยของหญิงสาวส่องสว่างจากไฟที่ส่องลงมา บนใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้มสดใสออกมา แล้ว ก็เริ่มร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดให้กับทานซึ่ง

นาทีที่หานซิงเห็นเค้กนั้น ในความทรงจำก็เหมือนกับว่าจะมี อะไรถูกกระตุ้นมันขึ้นมา แทรกซึมเข้ามาในหัวของเขาชัดเจน เสียจนน่ากลัว ทำลายสติสัมปชัญญะของเขาไป

ตอนแสงไฟเริ่มสว่างไสวขึ้นมา ภาพที่ปรากฏขึ้นมาตรงหน้า หานชิงกลับไม่ได้เป็นภาพนี้ แต่กลับเป็นแสงไฟอีกอย่างที่ลุก โซนขึ้นมา ประกายไฟที่แทบจะแดงเลือดไปทั่วทั้งขอบฟ้า ดวงตาทั้งคู่ของเขาปวดร้อนไปหมด

เพลงวันเกิดดังขึ้นข้างๆ ใบหู และก็ได้กลายเป็นเสียงตะโกน ร้องออกมาเช่นกัน

แสงไฟทะยานขึ้นฟ้าไปพร้อมกับเสียงตะโกนร้องอย่างไร้

ความช่วยเหลือ แทบจะฉีกแยกไปทั้งท้องฟ้า

หน้าผากของหานชิงเหงื่อแตกชกออกมา สีหน้าย่ำแย่ลงอย่าง มาก แม้แต่ริมฝีปากบางก็ได้ถอดสีออกมา ใบหน้าของหญิงสาว ที่อยู่ภายใต้แสงไฟส่องไสวบิดเบี้ยวอยู่หลายครั้ง แต่ก็ได้กลับ มาปกติอีกครั้ง หลังจากนั้นก็ได้กลับมาบิดเบี้ยวอีกครั้ง

เส้นเลือดของหานชิงผุดออกมา การหายใจเริ่มติดขัดขึ้นมา “สุขสันต์วันเกิด!”

ในที่สุดหญิงสาวก็ร้องเพลงสุขสันต์วันเกิดจบ จากนั้นก็พูด อวยพรเขาเสียงดัง ด้วยคำพูดนี้เองได้ทำให้เส้นเลือดที่บีบรัดแน่นขาดผึ้ง

หลังจากที่เสี่ยวเหยียนพูดจบ เร่งให้หานชิงรีบเป่าเทียน ทั้ง

ยังเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าชื่อ ก่อนเป่าเทียนต้องขอพรก่อนนะ คุณอยากขออะไร?แต่ผลคือไม่ได้รับปฏิกิริยาตอบกลับมา หานซึ่งที่นั่งตรงกัน ข้ามเหมือนจะนิ่งเงียบเกินไป อีกทั้งสีหน้ายังผิดแปลกไป

เหมือนกัน

“หานชิง?เสี่ยวเหยียนลองเรียกชื่อเขาออกไป

แต่จู่หานซิงกลับเงยหน้าขึ้นมา สายตาจับจ้องมายังเธอ สายตาดูมืดครึ้ม คนที่เห็นก็หนาวสะท้านไปทั่วทั้งหลัง

เป็น เป็นอะไรไป?เธอถามเสียงสั่นออกมา ไม่เข้าใจว่าเกิด เรื่องอะไรขึ้น ริมฝีปากบางขยับออกมานึกอยากจะพูดอะไรบาง อย่างออกมา แต่จู่ๆหานซึ่งก็ลุกขึ้นมา ยังคงจ้องมองเธอไม่พูด อะไรเลยสักค้าดังเดิม

เสี่ยวเหยียนเห็นภาพที่เกิดขึ้นแล้ว ก็ได้ลุกตามขึ้นมา

“เกิดเรื่องอะไรหรอ?

ภาพในหัวของหานชิงหลงเหลืออยู่เพียงภาพน่ากลัวพวกนั้น ไม่มีอะไรอื่น ดังนั้นแล้วในตอนนี้ก็แทบจะไม่ได้ยินเสียงของเสี่ยว เหยียนเลยด้วยซ้ำ เสี่ยวเหยียนรู้จักเขามานาน ก็ไม่เคยเห็น ท่าทางอย่างนี้ของเขามาก่อน สายตาดุดันเสียจนเหมือนกับคนที่ ไม่มีความอ่อนโยนคนนึง
เป็นครั้งแรกที่เสี่ยวเหยียนเห็นกลิ่นอายที่ทำให้รู้สึกหวาดกลัว จากร่างของหาน ง

นี่ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกัน?

น่าเสียดายที่หานซึ่งไม่ได้ให้คำตอบเธอ เท้าของเขาเดินโซเซ ออกไป ออกไปนอกห้องนั้น

พนักงานที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าห้อง ในตอนที่เห็นเขาวิ่งออกมาด้วย สีหน้าซีดเผือด ไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเหมือนกัน ก็เลยรีบ เดินเข้าไป

“คุณจาง เกิดอะไรขึ้นคะ? ทำไมแฟนของคุณถึงได้ออกไปแล้ว ล่ะคะ?”

เสี่ยวเหยียนที่ถูกถามยืนนิ่งอยู่กับที่ เธองุนงงทำอะไรไม่ถูกอยู่ นาน นึกไม่ออกว่าตัวเองทำอะไรผิดไป แต่เหมือนกับว่าเมื่อกี้นี้

เธอไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เพียงแค่อวยพรวันเกิดเขาเท่านั้นเอง

หรือว่า…นี่ก็ทำผิดด้วยงั้นหรอ?

ยิ่งคิดยิ่งยุ่ง

จวบจนพนักงานเอ่ยกันขึ้นมา “สีหน้าแฟนคุณเหมือนจะไม่ ค่อยดีเลยนะคะ พวกคุณทะเลาะกันหรอ? หรือว่าของที่พวกเรา เตรียมกันมีปัญหาอะไร?”

พนักงานที่มีท่าทีไม่เห็นด้วยกับจางเสี่ยวเหยียนเมื่อก่อนหน้านี้ ในตอนนี้เองก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยออกมา “ไม่แน่ว่าจะไม่ต้องการ ให้คุณฉลองวันเกิดให้เขาล่ะมั้งคะ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ