บทที่ 794 คุณจีบผู้หญิงแบบนี้หรือ

อร่อยมากจริง ๆ นึกไม่ถึงว่าพี่สะไภ้จะมีทักษะด้านนี้อยู่วันหลัง จะต้องมากินฟรีบ่อย ๆแน่นอน

เจียว อคิดเงียบ ๆ ในใจ

หลังจากดื่มเสร็จ เฉียวซื้อก็ประคองชามแล้วมองไปยังหาน ออย่างพึงพอใจมาก

“ผมขออีกชามได้ไหม

หานคู่จื่อเหลือบไปมองเขา เมื่อเห็นการแสดงออกที่ดูมีความ หวังอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ราวกับกำลังเมาจากการดื่มซุปปลา จึง ทําให้อดยิ้มไม่ได้

สําหรับเซฟทุกคนแล้ว การที่มีคนชื่นชอบอาหารที่เขาทำนั้น ถือเป็นรางวัลและการยกย่อง

แม้ว่าทานจื่อจะไม่ได้เป็นเซฟ แต่วันนี้อาหารมื้อนี้ ที่เธอทำ เฉียวซื้อชอบกินสิ่งที่เธอทำเป็นอย่างมาก สำหรับเธอแล้วมันคือ การยกย่องและชมเชยเป็นพิเศษ

เธอมีความสุขในใจโดยธรรมชาติ เมื่อมีความสุข จึงถือ โอกาสนี้ลุกขึ้นยืนและรับชามของเขามา

“ได้สิ ฉันตักให้คุณ”

อย่างไรก็ตามในเวลานี้ ในที่สุดเข่โม่เซินซึ่งนั่งนิ่งมาโดยตลอดก็ทนไม่ไหว จึงพูดออกไปอย่างเย็นชา

“คุณไม่มีมือหรือ”

เสียงที่ดังขึ้นกะทันหันทำให้ทั้งสองคนต้องตกตะลึง เฉียวจอม

องหน้าพานมู่จื่อ มองเห็นดวงตาสีเข้มของเขาได้อย่างชัดเจน เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ละสายตากลับมา “หรือผมทำให้

เองดีกว่า!”

จากนั้นเขาก็หยิบชามในมือของหาน จอมา ลุกขึ้นยืนตักซุป ปลาด้วยตนเอง ในใจรู้สึกเซ็งมาก

ฮี ถือเป็นคนนี้คงจะอิจฉาเขาแน่นอนที่มีพี่สะใภ้ตักซุปปลา ให้ด้วยตนเอง แต่ไม่ได้ทําให้เขา

ในเวลานี้หาน จื่อเองก็พบว่า เย่ไม่เป็นไม่ได้ขยับตะเกียบเลย

ตั้งแต่เขานั่งลง

หรือจะไม่ถูกปากเขาหรือเปล่า หานมู่จื่อไม่สามารถรู้ได้ว่าใน ใจเขากำลังคิดอะไรอยู่ ได้แต่เพียงหยิบชามขึ้นมา แล้วตักซุป ปลาไปให้เขาหนึ่งถ้วย

“หรือ…..คุณดื่มซุปปลาอุ่นๆสักถ้วยก่อนเถอะ

เฉียวจอแอบมองไปยังเฮโมเซ็น

เย่ไม่เป็นมองไปยังชามซุปปลาที่อยู่ตรงหน้า แอบเปรียบ เทียบอยู่ในใจ ดูเหมือนว่าจะมากกว่าของเฉียวจื้อ ในใจจึงรู้สึก สบายใจสักหน่อย
เขาเงยหน้าขึ้นมองหาน ออย่างเย็นชา

คุณรู้ก็ดีแล้ว

ในความเป็นจริงเขาไม่ได้ต้องการให้ทานมู่จื่อดักซุปปลาอะไร ให้ตนเองหรอก เพียงแต่เมื่อเธอตกให้กับเฉียวซื้อแล้ว จากนั้นก็ ปล่อยให้ตนเองเคว้งอยู่ทางนี้ ทำให้เขาเข็งเป็นอย่างมาก

เมื่อหาน จื่อเห็นว่าในที่สุดเย่ ไม่เป็นก็ขยับมือ ดักซุปปลาเข้า ปาก รอจนกระทั่งเขากินดื่มเสร็จและวางชามลงจึงรีบถามเขา “เป็นอย่างไรบ้าง”

เฉียวจอชื่นชอบขนาดนั้น นั้นแสดงว่าซุปปลาของเธอนั้นทำได้

ไม่เลวสินะ

หานมู่จื่อ

เมื่อเห็นว่าเธอมองตนเองอย่างกระตือรือร้น ใบหน้าขาวนวล และดวงตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังของเธอเหมือนกำลังจะ บอกว่า ชมฉันหน่อยสิ รับชมฉันเร็วเข้า

“อย่างนั้นแสดงว่าอร่อยแน่ ถือเป็น ผู้ช่วยน้อยของคุณฝีมือ ไม่เลว ผมว่า….คราวหลังพวกเราก็มากินข้าวที่นี่กันบ่อย ๆ แล้ว ล่ะ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของเยโม่เป็นก็เย็นชา เสียงของเขาก็ จางหายไปเล็กน้อย

“ทั่วไป”
สายตาแห่งความคาดหวังของหาน จื่อก่อนหน้านี้ริบหรี่ลง รอยยิ้มของเฉียวจื้อหยุดที่อบนริมฝีปาก โน้มตัวลงไปพูด “คุณ นะ เงื่อนไขเยอะเหลือเกิน คุณคิดว่าทุกคนจะเป็นเหมือนเซฟ ยอดฝีมือที่ตระกูลยถือหรือไง มากินข้าวที่บ้านคนอื่น ปากก็อย่า จู้จี้ให้มาก ให้ตายสิ”

“ไม่เป็นไร…… หากมู่จื่อประนีประนอมให้จบ และพูดอธิบาย “ฉันรู้สึกว่าเขาพูดมาก็ไม่ผิด ฉันไม่ใช่เซฟที่ทำอาหารจริงจัง ก็ คงทําได้ไม่ดีเท่าไรแน่นอน กินข้าวกันก่อนเถอะ”

พูดจบ หานมอก็หยิบชามขึ้นมาและเริ่มจุ้ยข้าวเข้าปาก

อันที่จริงคำตอบของเย่ไม่เป็นก็ยังอยู่ในความคาดหวังของ เธอ และเธอเองก็ไม่ได้คาดหวังให้เย่ ไม่เซ็นต้องมายกย่อง ชมเชยตนเอง แบบนั้นก็ไม่ใช่เย่ไม่เป็น

แบบนี้ดีมาก

ฉากที่เธอก้มหน้าลงจุ้ยข้าวเข้าปากกลับซึมซาบเข้าสู่หัวใจ ของเย่ ไม่เซ็น ทำให้เขาหรี่ตาลง เป็นภาพลวงตาของเขาหรือ เปล่า

มักจะรู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้เหมือนจะกำลังผิดหวังหรือเปล่า ผิดหวังอะไร เขาไม่ได้ชมเธออย่างนั้นหรือ

แต่เฉียวจื้อก็ชื่นชมเธอไปตั้งมากมาย เธอยังต้องการคำ ชมเชยจากตนอีกหรือ

แต่เฉียวจื้อกลับต่าเย่ไม่เป็นอยู่ในใจ
มื้ออาหาร กินกันอย่างต่างคนก็ต่างใจ ในใจของทั้งสามคน ล้วนแต่มีความเห็นที่แตกต่างกัน

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ หานมอก็เก็บจานและ ตะเกียบเข้าไปห้องครัว เฉียวจื้อรีบลงมือต่อว่าแย่ไม่เป็น

“ผมจะบอกให้นะถือเป็น คุณจีบผู้หญิงแบบนี้หรือ ได้ยินดังนั้น แต่ไม่เป็นก็ขมวดคิ้ว “นายพูดอะไร

“ผมพูดอะไรผิด เขาลำบากทำกับข้าวให้คุณกิน คุณชมสักคำ จะตายหรือไง จะต้องเสียเลือดเสียเนื้อหรือไง”

เฉียวซื้อเอนตัวเข้าไปใกล้ พูดเสียงเบา “อย่าโทษกันนะพี่ชาย ผมไม่ได้เตือนคุณนะ คุณจีบผู้หญิงแบบนี้มันจีบไม่ติดหรอก” เย่โม่เซ็นชำเลืองตามองเขาในที่สุด

สายตานี้ กลับทำให้เฉียวซื้อกลัวจนตัวสั่น เขาไอเบาๆและ กลอกตาไปมา “คิดเสียว่าผมไม่ได้พูดอะไรไปนะ โอ้…… ก็แค่ สงสารผู้ช่วยของคุณ จัดเตรียมมื้ออาหารอย่างดี สุดท้ายผลก็ไม่ ได้รับคำพูดที่ดีจากคนอื่น เขาเป็นผู้หญิงนะ และก็ไม่รู้ด้วยว่าจะ เสียใจหรือเปล่า”

เย่ไม่เซ็น “

โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เยโม่เป็นเหลือบมองดู หมายเลขผู้โทร

“แย่แล้ว ตอนผมมาลืมจัดการกับควนเสว คุณปู่จื้อ โทรหาคุณ คงจะไม่ใช่เพื่อมารบกวนคุณหรอกนะ” เฉียวซื้อก้มตัวไปดู หน้าจอโทรศัพท์ และรีบอธิบายอย่างรีบร้อน

เย่ ไม่เซ็นรับโทรศัพท์อย่างใจเย็น

“คุณดา”

“ไอ้เด็กเวร ฉัน ให้คอยอยู่ดูแลเดี่ยวเสว นายไปไหนแล้วล่ะ

เยโม่เป็นเม้มริมฝีปากอันบางนั้น จู่ๆ ก็ต้องไปมองเดียวซื้อ อธิบายด้วยเสียงเบา เฉียวซื้อก่อเรื่องยุ่งยากไว้ ก็เลยมาหาผม เพื่อแก้ไขแทนเขา”

ทันใดนั้นเฉียวซื้อก็ต้องรับผิดแทน ……….

เฮ้ ใครยั่วใครกันแน่ “อะไรกัน เด็กเวรเฉียว อ.วันทั้งวันก็ไม่ได้เรื่อง นายอย่า

ไปสนใจเขาเลย รีบกลับมาก่อนตอนนี้ ฉันมีเรื่องสำคัญจะพูดคุย กับนาย

เรื่องสำคัญ……..

เย่โม่เซินหรี่ตาแคบลง มองไปยังห้องครัว โดยไม่รู้ตัว จากนั้น ก็พูดอย่างเย็นชา “เกรงว่าจะไม่ได้ครับ คุณตา ตอนนี้ผมกำลังยุ่ง กับเรื่องอื่นอยู่”

“ก็บอกไปแล้วไม่ใช่หรือว่าไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของเฉียวจื้อ นาย รีบกลับมาหาตาก่อน วันนี้เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญมาก

“ความวุ่นวายเกิดแล้ว ผมวางก่อนนะ” เย่ ไม่เซ็นพูดจบ ก็วางสายของฉือจีนทันที โดยไม่เห็นแก่หน้าเขาสักนิด เฉียว อเบิกตากว้าง “เรื่องสำคัญหรือ คงจะไม่ได้จะพูดคุย เรื่องงานแต่งของคุณกับดวนเลวหรอกนะ”

เยโม่เขิน “.………..

สีหน้าของเขายังไม่ได้มากขึ้น ริมฝีปากอันบางนั้นถูกกดเอา ไว้แน่น

เฉียวจอมองไปยังห้องครัว “ผมบอกคุณแล้ว เรื่องนี้หนีไฟ พ้น……. คุณปู่คือจะต้องให้คุณแต่งงานกับสวนเสน่แน่นอน ถ้า คุณคิดจะต่อต้าน คิดว่าคงจะยากมาก

“ชีวิตของผม ไม่ต้องการให้ใครมาคอยบงการ”

ใครก็ไม่ได้ทั้งนั้น แม้ว่าจะเป็นคุณตา แล้วจะอย่างไร

“แต่นั่นก็คือตาของคุณนะ ช่างเถอะ….ผมว่าเรื่องนี้ค่อนข้าง จะร้ายแรง หรือว่า……พวกเราจะกลับก่อนดีไหม หลบหนีไปไม่มี ทางพ้น

พอดีกับในเวลานั้น หาน จื่อออกมาจากห้องครัว เธอได้บอก ผลไม้มาหนึ่งจานแล้วก้มลงวางไว้ตรงหน้าของทั้งสองคน

แต่เฉียวซื้อพูดขึ้นอย่างกะทันหัน “คุณผู้ช่วยตัวน้อย ตอนนี้ก็ สายมากแล้ว พวกเราคงต้องกลับก่อนแล้วล่ะ

เมื่อได้ยินดังนั้น หาน จื่อก็ตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นก็ก้มมอง นาฬิกาบนข้อมือ
นี่ก็หนึ่งทุ่มแล้ว ค่อนข้างสายแล้วจริงด้วย ไม่คิดเลยว่าเวลาจะ ผ่านไปเร็วขนาดนี้ เธอจึงพยักหน้าด้วยความตกใจ ” โอเค อย่าง นั้นฉันไปส่งพวกคุณข้างล่าง

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ