บทที่ 1277 จะคาดเดาไม่ออกได้ยังไง

“อันนี้ก็…”

“พี่วางใจเสียเถอะ ฉันเพียงแค่พบว่าตำแหน่งนั้นมันว่าง แล้ว ก็ยังว่างมาสักพักนึงแล้ว ไม่เจอคนเหมาะๆ ให้เลือกเลยสักที ฉัน จะบอกพี่เอาไว้เลยนะคะว่าถ้าสามารถเข้าบริษัทตระกูลเย่ได้ เรื่องที่พักของพี่ก็จะได้คลี่คลายไป เพราะว่าตำแหน่งนั้นมี สวัสดิการดีมากเลย มีห้องเดี่ยวเล็กๆเหมาะกับพี่ที่เป็นผู้หญิงคน เดียวเลย”

ฟังมาจนถึงตรงนี้แล้ว สวี่เย็นหวั่นก็ใจเต้นออกมาเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่อยากรับการช่วยเหลือจากคนอื่นจริงๆ คิดว่าอย่าง นี้มันเกินที่จะรับได้เกินไป

อีกอย่าง เดิมเธอก็ชอบทานชิงมากอยู่แล้ว ถ้ารับการช่วย เหลือจากน้องสาวของหานชิงไปในเวลานี้ แล้วต่อจากนี้จะยัง มีหน้าไปเจอหาเชิงได้หรือไง?

คิดมาจนถึงตรงนี้แล้ว สวี่เย็นหวั่นก็ยิ้มอย่างเงื่อนๆออกมา จากนั้นก็พูดออกไป “น้องมู่จื่อ ต้องขอบคุณน้องมากจริงๆนะคะ แต่…ต้องขอโทษด้วยที่พี่รับเอาไว้ไม่ได้ ขอโทษด้วยนะคะ”

หานมู่จื่อก็ได้พูดชัดเจนขนาดนั้นแล้ว นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะยัง ไม่ยอมรับอีก นี่มันเรื่องอะไรกัน?

หลังจากที่วางสายไป เพียงไม่นานหานคู่จื่อก็ได้พาตัวเองมาทำราวกับว่าตนเป็นสวีเย็นหวั่น ลองจินตนาการดูว่าจาก สถานการณ์ของเธอในตอนนี้ ถ้าน้องสาวของคนที่ตนชอบอยาก ช่วยตน เธอเองก็คงจะปฏิเสธเหมือนกัน

ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง……

แววตาหาน จื่อลึกลงหลายส่วน

เธอนึกไม่ถึงว่าความรู้สึกที่สวีเย็นหวั่นมีต่อพี่ชายของเธอจะ ลึกซึ้งอย่างนี้

แต่ระหว่างทั้งสองคนก็ไม่ได้ติดต่อกันมาตั้งหลายปีไม่ใช่ หรอ? ทําไมถึงได้ลึกซึ้งขนาดนี้? หรือว่า ในระหว่างช่วงหลายปีนี้ สวีเย็นหวั่นไม่ได้มีแฟนคนอื่นอีกเลย? หรือว่า…..

หาน จื่อคิดว่าเรื่องมันทะแม่งๆ ก็เลยโทรหาสวีเย็นหวั่นไปอีก ครั้ง นัดให้เธอออกมาคุยกันต่อหน้า

ทั้งสองคนนั่งกันอยู่ในร้านกาแฟ ทั้งสองฝ่ายไม่ได้พูดอะไรกัน

หานคู่จื่อเห็นท่าทางสวีเย็นหวั่น คิดว่าเธอคงคาดเดาอะไรได้ บ้างแล้ว ก็เลยส่งยิ้มแห้งๆออกไปพร้อมกับเป็นฝ่ายพูดออกไป ก่อนว่า “พี่เย็นหวั่น เมื่อก่อนพวกเราทั้งสองตระกูลเป็นตระกูลที่ คบค้าสมาคมกันมาหลายชั่วรุ่น ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของฉัน กับพี่จะไม่ได้ลึกซึ้งเท่าพี่กับฉัน แต่ร้ายดียังไงตอนเด็กๆพี่ก็เคย อุ้มฉัน จะว่ายังไงระหว่างพวกเราเองก็มีความสัมพันธ์ต่อกันอยู่ บ้างล่ะมั้งคะ? ฉันอยากช่วยพี่จริงๆ แต่ฉันก็เข้าใจความรู้สึกของ พี่ที่ว่าไม่อยากรับการช่วยเหลือจากคนอื่น ฉันก็เลยเพียงแค่ อยากแนะนำงานให้พี่ ส่วนเรื่องที่จะสามารถคว้างานนี้ได้หรือเปล่านั้น ทั้งหมดนั้นต้องความสามารถของพี่เอง ถึงอย่างก็ยังไม่สามารถรับมันได้อีกหรอคะ”

ได้ยินอย่างนั้นแล้ว เย็นหวั่นแก้วตรงช่วงระหว่างนิ้วมือค่อนข้างมองหานมู่จื่อนิ่ง

ต้องขอโทษจริง

หานจื่อแสยะอย่างสบายๆ จากนั้นจึงได้ถามออกไป พี่เย็นหวั่น บอกหรือเปล่าว่าทำไมถึงไม่สามารถรับได้?

สวีเย็นหวั่นไม่พูด เพียงแต่สีหน้าไม่ค่อยดีนักพี่เย็นหวั่นไม่พูด ไม่ให้ฉันลองดูล่ะคะ”

ได้ยินหาน จื่อพูดออกมาอย่างชายตามองเธอ ใบหน้าของหาน สวยมาก โดยเฉพาะดวงตา นั้น ไม่มีความหมองมัวๆ ใสบริสุทธิ์เหมือนดั่งเหมือน กับจะสามารถมองทุกอย่างได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

แต่เธอในตอนพูดกับเธอออกไปอย่างสงบนิ่ง ให้เธอลอง ทาย?

ใจของสวี่เย็นหวั่นๆมีอาการลนลานขึ้นมา หรือว่า…หา นมจื่อจะอ่านความคิดเธอออก

นี่ ไม่จะเป็นไปได้หรอก?
“พี่เย็นหวั่น?”

หานจื่อเห็นเธอเหม่อลอยไป ก็เอ่ยเรียกออกมา

สวี่เย็นหวั่นได้สติกลับมา พร้อมส่ายหน้าออกไป “น้องไม่ต้อง พูดหรอก พี่รู้ว่าน้องคงพอจะคาดเดามันได้

รอยยิ้มของเธอดูหม่นมัวออกมาเล็กน้อย “น้องฉลาดเสีย

ขนาดนี้ จัดการเรื่องทั้งหมดได้อย่างดี จะทายไม่ถูกได้ยังไง”

หานคู่จื่อนิ่งอึ้งไป แต่ก็นึกไม่ถึงว่าเธอจะยอมรับออกมาอย่าง หน้าตาเฉยอย่างนี้ ว่าแต่ เธอทายถูกแล้วจริงๆ

เพราะว่าชอบทานชิง ก็เลยไม่ยอมรับการช่วยเหลือจากน้อง สาวของเขา เพราะว่าความหยิ่งในศักดิ์ศรีของเธอมันรุนแรงมาก “สถานะทางการเงินของที่บ้านพี่ตกต่ำลง จนกลายมาเป็น

อย่างนี้ เดิมทีก็ไม่สามารถยืดอกเผชิญหน้าได้เลย ถ้า…พี่มารับ

ความช่วยเหลือจากน้องอีก แล้วหลังจากนี้คงไม่กล้ามองหน้าเขา

อีกแน่”

หานมู่จื่อ “.….

ก็ยังเป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ

“แต่น้องวางใจเถอะ ครั้งที่แล้วน้องบอกว่าตอนนี้เขามีความ สุขมาก พี่ก็เลยเดาว่าพี่ชายของน้องคงมีแฟนแล้ว ดังนั้นแล้ว…พี่ ก็จะไม่มีทางทําอะไรกับเขาหรอก”

หานมู่จื่อไม่พูดอะไร เพียงแค่จู่ๆ ก็รู้สึกว่าผู้หญิงตรงหน้านั้นน่าสงสารเลยทีเดียว

“พี่ไม่ได้เลวขนาดนั้นหรอก ถึงแม้ว่าจะชอบเขา กลับมาครั้ง นี้ก็โอบอุ้มไปด้วยความหวัง หลายปีมานี้พี่ไม่ได้ติดต่อเข้ามาเลย ตอนนี้เห็นเขาใช้ชีวิตอย่างมีความสุข พี่เองก็พอใจแล้ว พี่ไม่มี ทางไปทำลายมันหรอก พี่ก็แค่อยากมองเขาอยู่ไกลๆก็พอแล้ว”

หานคู่จื่อไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอีก จู่ๆก็คิดว่าตัวเองใจร้ายขึ้นมา

เพราะว่าเธอคิดจะจัดการหาตำแหน่งงานในบริษัทตระกูลเ ให้กับสวีเย็นหวั่นไปด้วยความเห็นแก่ตัวของเธอ อย่างแรกเลยก็ คือเกิดจากการที่ทำไปตามหน้าที่ และอยากจะช่วยเธอด้วย เหมือนกัน อย่างที่สองก็คืออยากดึงสวีเย็นหวั่นมาให้ไกลๆ

อันที่จริงเรื่องของความรู้สึกจำพวกนี้นั้น ใครจะรู้ว่าเธอจะ ควบคุมมันได้ดีหรือเปล่ากันล่ะ?

หานคู่จื่อไม่ใช่หานซิง ความสัมพันธ์ต่อสวี่เย็นหวั่นก็ไม่ได้ มากมายนัก เธอเองก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนิสัยใจคอเป็นยังไง จะ เหมือนกับเธอในตอนนี้หรือเปล่า

อันที่จริงคนเรานั้นก็เปลี่ยนกันได้

“มู่จื่อ แฟนของหานซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของน้องใช่มั้ย?”

จู่ๆสวีเย็นหวั่นก็ถามออกมา หานซื่อก็ตกตะลึงไป มองเธอไป ด้วยความแปลกใจ

“อย่าตกใจไปเลย พี่ควรเดาออกตั้งนานแล้วไม่ใช่หรอ? น้อง ถึงได้เอาใจใส่ขนาดนี้ เพราะทั้งสองคนนั้นสำคัญกับน้องมาก ไม่อย่าง….น้องก็ไม่ทางทำอะไรมากมายอย่างหรอก

จากที่ถูกบอกออกมาอย่างตรงเผง หานจื่อนิ่งอึ้ง

ออกมาก่อน จากนั้นยิ้มแล้วยอมรับออกมาอย่างสวย

“ใช่เธอเป็นเพื่อนรักของฉัน สองคนนั้นไม่ง่ายเลยที่จะ คบกัน และพี่ชายของฉันอยู่คนเดียวมาตลอดหลายปี ฉันว่าพวกเขาสองคนคบกันด้วยดี

พี่แล้ว น้องสบายใจเถอะ จะไม่มีทางทำลายความสัมพันธ์ ของพวกเขาเด็ดขาด”

สุดท้าย สวีเย็นหวั่นก็ยังไม่ยอมรับการช่วยเหลือจากหาน ออยู่ดี เพียงแค่พูดมาว่าอยากความพยายามของตัวเอง การยื่นประวัติหาน จื่อเห็นอะไรอีก เพียงบอกไปถ้าต้องการก็สามารถบอกกับเธอเลย

จากนั้นทั้งสองคนแยกกัน

หลังจากเจียงเสี่ยวไปทำอาหารให้เซียวอยู่หลายวัน ที่บ้านเซียวซูเต็มตัวแล้ว

ในตอนแรกบ้านของเซียวซู ในภายหลังเพราะว่าต้องข้าวด้วยกันนี่ ก็ เลยย้ายคอมของตัวเองมา หลังจากนั้นคิดอีกว่าเก้าอี้ที่บ้านของเซียวซูมันแข็งไปนั่งแล้วเจ็บ เธอก็เลยเอาเก้าอี้ทำงานย้าย มาที่บ้านของเซียวซูด้วยเลย

ในตอนที่ย้ายเก้าอี้มาก็พบว่าเก้าอี้กับโต๊ะคอมของเธอมันเป็น เซ็ตเดียวกัน ก็เลยให้คนย้ายโต๊ะคอมกับเก้าอี้ทำงานมาที่บ้าน เซียวซูพร้อมกันเลย

อยู่ไปอย่างสุขสงบอย่างนี้อยู่นาน เจียงเสี่ยวไปก็ได้คิดว่าห้อง นี้ไม่มีชีวิตชีวา ส่งผลต่อการแสดงแรงบันดาลใจออกมาได้อย่าง เต็มที่ ก็เลยเอาไม่ว่าจะเป็นเครื่องตกแต่งก็ดี ผ้าม่านก็ดี การ แขวนภาพบนผนังก็ดีจากบ้านตัวเองมาที่เซียวซูทั้งหมด

ส่วนเซียวซูทุกครั้งที่เลิกงานกลับบ้านมากินข้าว ก็จะพบกับ ของแปลกตาหลายอย่างเพิ่มขึ้นมาในบ้านของเขา ตอนแรกเขา ก็ยังถามเจียงเสี่ยวไปออกไป จนในภายหลังก็ขี้เกียจจะถามแล้ว

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ