บทที่1184 ทําคลอด

พอโดนเหลนรักทักท้วงแบบนี้ คุณท่านถือก็ดึงสติกลับมาได้ เขาจึงรีบเร่งเหลนของเขาทันที “งั้นพวกเราไปกันตอนนี้เลย?”

*ครับ!!

เสี่ยวหมี่โต้วพยักหน้า เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความ ถามทางสังอาน จากนั้นจึงพาคุณท่านถือออกไปพร้อมกัน

กลางดึกแบบนี้ เสี่ยวเหยียนที่นอนสะลึมสะลือ รู้สึกถึงแรงสั่น จากใต้หมอน

โทรศัพท์หรอ? เสี่ยวเหยียนที่เหนื่อยไม่ไหว ทั้งที่รับรู้ถึงแรง

สั่น แต่ร่างกายก็ไม่ตอบสนองอะไรเลย

โทรศัพท์สั่นอยู่สักพักก่อนจะหยุดไป แต่ผ่านไปไม่นานก็เริ่ม สั่นอีกครั้ง เสี่ยวเหยียนล้วงมือเข้าไปใต้หมอนอย่างฝัน แล้วรับ สาย

“ฮัลโหล……”

เสียงของเธอฟังแล้วเหมือนคนไม่มีแรง ง่วงอย่างไม่ไหว

“น้าเสี่ยวเหยียน!” เสียงของเสี่ยวหมี่โต้วดังมาจากปลายสาย อย่างชัดเจน เสี่ยวเหยียนขมวดคิ้วอย่างไม่รู้ตัว : “เสี่ยวหมี่โต้ว? กลางดึกแบบนี้ ทำไมถึงโทรมาหาน้าครับ? มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ครับ?”
“คือคือ น้าเสี่ยวเหยียนครับหม่ามีจะคลอดแล้ว!

“อืม……..ใครจะคลอดแล้วนะครับ เกี่ยวอะไรกับน้า…..ยัง ไม่ทันจะพูดจบ เสี่ยวเหยียนนิ่งไปแป๊ปหนึ่ง แล้วความง่วงก็หาย ไปในพริบตา เธอเบิกตากว้างทั้งสองข้างก่อนจะกระโดดลุกขึ้น นั่งบนเตียง “มู่จื่อจะคลอดแล้ว?

“ครับครับ ใช่ครับน้าเสี่ยวเหยียน ตอนนี้พวกเราอยู่ที่โรง พยาบาลแล้วครับ ผมโทรบอกคุณน้า แล้วครับ ให้เขาไปรับคุณ น้ามานะครับ”

แม้ในใจจะมีคำถามเป็นหมื่น แต่ทีนี้เสี่ยวเหยียนก็รู้สึกรีบร้อน กว่าเดิม ได้แต่ตอบว่า : “โอเคครับ เดี๋ยวน้ารีบไปครับ”

พอวางโทรศัพท์ลง เสี่ยวเหยียนรีบดึงผ้าห่มออกกระโดดลง จากเตียงแล้วเปลี่ยนชุดนอน จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์แล้วเปิด ประตูห้อง อาจจะเพราะเธอเสียงดังเกินไป ในตอนที่เปิดประตู ประตูห้องข้างๆก็เปิดออกเช่นกัน หลัวหุ้ยเหม่ยหรี่ตาที่ง่วงจ้อง มองมายังเธอ

“เหยียนเหยียน เกป่านนี้ยังไม่นอนทำอะไรอยู่?”

“แม่คะ?” เห็นหลัวหุ้ยเหมียยืนอยู่ตรงนั้น เสี่ยวเหยียนรู้สึกผิด ขึ้นมาทันที : “หนูเสียงดังจนแม่ตื่นหรอคะ? ขอโทษนะคะ แม่ กลับไปนอนต่อเถอะค่ะ หนูออกไปแป๊ปหนึ่ง”

“ทำไมหล่ะ?” หลัวหุ้ยเหม่ยขมวดคิ้วแล้วเดินออกมา

“มู่จื่อจะคลอดแล้ว ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลแล้วค่ะ”
“มู่จื่อจะคลอดแล้ว?” หลัวหุ้ยเหม่ยรู้สึกตกใจ “ไม่ใช่อีกสอง วันหรอ? ทำไมคลอดกะทันหันหล่ะ?”

เสี่ยวเหยียนส่ายหัว : “หนูก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เมื่อกี้เสี่ยวหมี่ โต้วเพิ่งโทรมา หนูลงไปก่อนนะคะแม่

“เดี๋ยวก่อนดึกดื่นแบบนี้ผู้หญิงตัวคนเดียวออกไปไม่ปลอดภัย เดี๋ยวแม่ไปเปลี่ยนเสื้อแล้วไปด้วยกันดีกว่า”

“ไม่เป็นไรค่ะแม่!” เสี่ยวเหยียนห้ามเธอเอาไว้ พร้อมอธิบาย :

“เดี๋ยวจะมีคนมารับหนูค่ะ แม่ไปพักผ่อนเถอะค่ะ”

พอลูกสาวพูดแบบนี้ หลัวหุ้ยเหม่ยเข้าใจขึ้นมาทันที เธอพยัก หน้า “ก็ได้ ลูกกะเวลาแล้วค่อยลงไปนะ เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว

เสี่ยวเหยียนดูเวลา ก่อนจะพบว่าตอนนี้ตีสามกว่าแล้ว ถึงลง

ไปตอนนี้ก็น่าจะได้รออีกสักพัก

ท้ายสุดในเวลาที่กำลังรอลงตึกหลัวหุยเหม่ยก็มานั่งเป็นเพื่อน เสี่ยวเหยียนอยู่ที่ห้องรับแขก เข็มนาฬิกาในห้องรับแขกดังติ๊ก ตอกแล้วเดินต่อไป ในคืนที่เงียบสงบแบบนี้ยิ่งดังเป็นพิเศษ

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เสี่ยวเหยียนที่เร่งให้หลัวหุยเหม่ย ให้กลับไปนอนต่อ แต่หลัวหุยเหม่ยกลับไม่ยอม จะอยู่นั่งเป็น เพื่อนเธอให้ได้

ช่วยไม่ได้ เสี่ยวเหยียนจึงไม่ได้ว่าอะไรต่อ

ในที่สุด โทรศัพท์ของเสี่ยวเหยียนก็สว่างขึ้น เป็นสายจากหาน ชิงที่โทรเข้ามา
เสี่ยวเหยียนรับลุกขึ้นยืนแล้วรับสาย : “ฮัลโหล?

“ฉันถึงด้านล่างตึกแล้ว เตรียมตัวเสร็จหรือยัง?”

“อื้ม ฉันลงมาเดี๋ยวนี้เลย” หลังจากที่เสี่ยวเหยียนกดวางสาย หันไปหาหลัวหุยเหม่ย : “แม่กลับไปนอนเถอะค่ะ หานซึ่งรออยู่ ด้านล่างแล้ว”

หลัวหุ้ยเหม่ยเดินมาหยุดที่ริมหน้าต่าง ผลักบานหน้าต่างออก ไปแล้ว เป็นรถคันที่คุ้นเคยกันนั้น เธอถึงจะวางใจแล้วพยักหน้า ไปทางเสี่ยวเหยียน : ” ได้ งั้นลูกไปเถอะ แม่จะกลับไปนอนต่อ แล้ว เดินทางปลอดภัยนะ”

“ค่ะแม่! เสี่ยวเหยียนผลักประตูออก แล้วเดินลงลึกไป

ในคืนที่เงียบสงบ ข้างเสาไฟมีรถจอดอยู่แค่คันเดียว เสี่ยวเห ยียนรีบวิ่งไปเปิดประตูรถก่อนจะนั่งลงที่นั่งข้างคนขับ

หลัวหุยเหมียที่มองเธอขึ้นรถอยู่บนตึก รู้ว่าเธอจะไม่ได้รับ อันตรายอะไรแล้ว ถึงจะปิดหน้าต่างแล้วกลับเข้าห้องไปนอน

รถยนต์เลี้ยวแล้วจากไป

“เข็มขัด”

หานชิงพูดเตือน เสี่ยวเหยียนรีบตอบสนองทันที เธอรีบรัด เข็มขัดให้ตัวเอง พร้อมถามว่า : “อีกสองวันจื่อถึงจะคลอด ไม่ใช่หรือไง? นี่คือคลอดก่อนกําหนดหรอ? หรือว่าเกิดอะไร ขึ้น?”
อาจจะเป็นเพราะน้องสาวจะคลอดแล้ว หานซึ่งก็เลยค่อนข้าง เป็นห่วง ดูจากสีหน้าของเขาแล้วค่อนข้างจริงจัง

“ไม่ค่อยแน่ใจ ไปโรงพยาบาลก่อนแล้วกัน

“อั้ม”

ในตอนที่ทั้งสองมาถึงโรงพยาบาล จื่อได้เข้าห้องคลอดไป แล้ว เหลือแค่สั่งงานกับเสี่ยวหมี่โต้วและคุณท่านคือสามคนที่ รออยู่ด้านนอก

พอเห็นทั้งสองที่รีบมา สั่งอานและคุณท่านถือก็ก้มหัวไปทาง ทั้งสอง เป็นการทักทาย

“คุณน้าเสี่ยวเหยียน” เสี่ยวหมี่โต้ววิ่งมาทางพวกเขา

“เสี่ยวหมี่โต้ว หม่ามีหล่ะ?” เสี่ยวเหยียนถามพร้อมหายใจถี่

“หม่ามีเข้าห้องคลอดแล้วครับ”

ได้ยินเช่นนั้น เสี่ยวเหยียนมองไปรอบๆ แล้วถามอีกว่า : “แดด ตามเข้าไปด้วยหรอครับ?”

เสี่ยวหมี่โต้วกระพริบตา พยักหน้า : “ครับ!”

ริมฝีปากเสี่ยวเหยียนกระตุกยิ้ม เข้าไปอยู่เคียงข้างตอนคลอด ด้วย

แม้จะรู้สึกทึ่งเล็กน้อย แต่เสี่ยวเหยียนกลับรู้สึกอิจฉาขึ้นมา ไม่รู้ว่าในอนาคตตอนที่ตัวเองคลอดลูกสามีจะอยู่เคียงข้างเธอ หรือเปล่า
พอคิดแล้ว เสี่ยวเหยียนก็มองไปยังทานซึ่งอย่างอัตโนมัติ

หานซึ่งที่ยังคงขมวดคิ้วเป็นปม ไม่ทันได้สังเกตสายตาและความ

คิดของเสี่ยวเหยียนในตอนนี้ “หมอว่ายังไงบ้างครับ? ทำไมถึงได้คลอดก่อนกำหนด จะเป็น

อันตรายอะไรหรือเปล่าครับ?

พอได้ยินเขาถามแบบนั้น เสี่ยวเหยียนถึงเพิ่งจะรู้ตัวว่าในเวลา แบบนี้ตัวเองดันมาคิดเรื่องที่ไม่ควรคิด เธอสะบัดความคิดออก จากหัว จากนั้นก็เดินก้าวไป หน้า

สั่งอานเห็นทั้งสองที่ค่อนข้างเป็นห่วง เธอจึงลุกขึ้นยืนพร้อม พูดโวยน้ำเสียงที่ทำให้โล่งใจ : “ไม่ต้องตื่นเต้นนะ ก็แค่คลอด ก่อนกําหนดสองวัน ไม่ก่อนกำหนดสองเดือนสักหน่อย เป็น สถานการณ์ปกติอยู่แล้ว”

เมื่อก่อนส่งอานเคยเป็นหมอ คำพูดของเธอจึงดูน่าเชื่อถือ หลังจากที่ได้ยินเช่นนี้คนที่เหลือจึงรู้สึกโล่งใจ

จากนั้นก็นั่งรออยู่บนเก้าอี้ตรงทางเดินของโรงพยาบาล

ในห้องคลอด

หาน จื่อที่นอนอยู่บนเตียงเหงื่อไหลแล้วไหลอีก เย่โม่เป็นที่ อยู่เคียงข้างข้างๆ แล้วกุมมือเธอไว้ตั้งแต่เข้ามา

แต่ถ้าดูจากสีหน้าแล้ว สีหน้าของเยโม่เซินนั้นแย่กว่าหาน อเสียอีก แล้วเหงื่อยังออกเยอะกว่าหาน จื่ออีกด้วย หานคู่จื่อหันมามองเย่ ไม่เป็นแวบหนึ่ง มองท่าทางของเขา ริมฝีปากยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้

“คนที่คลอดลูกคือฉันไม่ใช่นายนะ ทำไมนายทำท่าเหมือนเจ็บ กว่าฉัน?”

เย่ไม่เป็น ”

พอฟังแล้ว เขากุมมือเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม ถามเธอเสีย : “เจ็บมากใช่ไหม?”

หานคู่จื่อส่ายหัว : “นิดนึง ฉันทนไหวหน่า

ท้องแรกเธอก็เคยคลอดมาแล้ว ท้องที่สองคงจะสบายกว่าท้อง แรกเยอะ แม้หานจื่อจะรู้สึกไม่สบายมากๆ แต่พอเห็นท่าทางที่ ตื่นเต้นของชายตรงหน้าแล้ว เธออย่าไปทำให้เขาตื่นเต้นกว่า เดิมเลยดีกว่า

คิดไปคิดมา หาน จื่อถามขึ้นว่า “ นายจะออกไปก่อนไหม รอฉันคลอดเสร็จ?”

ฟังจบ เย่ ไม่เป็นส่ายหัวอย่างยึดมั่น “ฉันจะอยู่กับเธอที่นี่”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ