บทที่ 354 คว้าโอกาสไว้ไม่ได้

เมื่อได้ยินดังนั้น เย่โม่เซินก็ขมวดคิ้วขึ้น : “ฉัน เดินทางมาเมืองข้างเคียง เพื่อที่จะมาซื้อของที่ซูเปอร์ มาร์เก็ตแทนคุณเนี่ยนะ?

“ซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตแล้วจะทำไมล่ะ? ยังไง เธอก็มาเยี่ยมป้าแล้ว ช่วยกตัญญูต่อป้าหน่อยจะเป็น อะไรไป? ”

เมื่อพูดจบ สังอานก็มองไปยังเย่โม่เซิน

“ไม่ไป” เย่โม่เซินปฏิเสธตรง ๆ “ไปเองสิ” “ก็ได้” สังอานลุกขึ้นยืน: “งั้นเธอช่วงส่งฉัน

หน่อย”

เย่โม่เซินไม่ค่อยพอใจ ทำปากบิ้งเงียบไม่พูดอะไร

“ทำไม? กตัญญูช่วยเหลือแค่นี้จะทำไมกัน? ” “ก็แค่ชั้นล่างไม่ใช่รึไง? ยังต้องไปส่งอีกเหรอ? ”

“ไปชอปปิ้งด้วยกันหลาย ๆ คนน่ะมันดีกว่าทั้งนั้น แหละ รีบไปเถอะ”

แม้ว่าเยโม่เซินจะขมวดคิ้ว แต่สุดท้ายก็ไปด้วยกัน กับสังอาน

“ฉันบอกอะไรเธอให้นะ อากาศของเมืองซูน่ะดี กว่าอากาศของทางด้านเมืองเป่ยมาก เมืองเป่ยผู้คน แออัด เธอรู้มั้ยว่าตอนที่ป้าของเธอน่ะต้องไปทำงาน ไม่เคยไปทำงานทันเลย? โชคดีที่ครั้งนี้โรงพยาบาลโอน ย้ายมาแล้ว การที่ฉันได้ย้ายมาที่เมืองซูนี่เองก็ไม่ใช่ เรื่องง่าย ๆ เลย”

หลังจากที่เข้าไปในซูเปอร์มาร์เก็ตแล้ว สังอานก็ พูดไปถอนหายใจไป หลังจากนั้นเขาก็ให้เย์โม่เซิน ช่วยเข็นรถเข็นให้ แม้ว่าปากของเย่โม่เซินนั้นจะไม่ดี อย่างไร แต่ตัวเขานั้นก็จริงใจ

ไม่ว่าสังอานจะพูดอะไรเขาก็ทำ

การปรากฏตัวของเย่โม่เซินที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ก็เป็น ที่ดึงดูดเป็นเป้าสายตาของหญิงสาวจำนวนไม่น้อย

“ว้าว ผู้ชายคนนั้นหล่อมากเลย ที่อยู่ข้าง ๆ นั่น แฟนเค้าอย่างงั้นเหรอ? ”

“เธอจะบ้าหรอ ผู้หญิงข้าง ๆ นั่นดูยังไงก็แค่แม่ ของเขาไม่ใช่รึไง?

“ไม่ใช่หรอกน่า ดูแล้วยังเด็กอยู่เลยนะ”

“แค่เห็นแวบเดียวก็รู้แล้วว่าพวกเค้าเป็นตระกูลที่ ร่ำรวย เลี้ยงมาดีจริง ๆ เลย พอดูดี ๆ แล้วพวกเขาก็ดู คล้าย ๆ กันอยู่นะ เห้อ อยากจะถามจริง ๆ ว่าเขาน่ะมี แฟนยัง พอจะขอแอดวีแชทหรืออะไรไปได้มั้ย”

“คิดไปไกลแล้ว ผู้ชายแบบนี้นะเขาไม่มาสนใจเธอ หรอก แน่นอนว่าต้องมีผู้หญิงสวย ๆ รอมาให้เค้าเลือก แน่ ๆ เธอเองก็ไม่ได้เด่นอะไร เค้าจะมาสนใจเธอได้ยัง ไงกันล่ะ? ”
พนักงานสาวหลายคนต่างก็มองเย่โม่เซินกับสังอา นที่เดินจากไปไกล ๆ อย่างน่าเสียดาย เยโม่เซินก็ยังคงขมวดคิ้วอยู่เช่นนั้น เหมือนว่าเขา

นั้นจะได้ยินคำพูดพวกนั้น แต่ก็เหมือนกับว่าไม่ได้ยิน

แต่ว่าสังอานได้ยินชัด จึงยิ้มขึ้นและหันหน้าไป ถามเยโม่เซิน

“ดูเหมือนว่าเสน่ห์ของหลานชายฉันจะไม่ได้ลดลง เลยนะ ไปที่ไหนก็มีผู้หญิงมองทุกที่”

เมื่อได้ยิน เย่โม่เซินก็เหมือนกับมีท่าทางไม่ค่อย พอใจนัก “ป้า”

“โอเคๆ ไม่แกล้งเธอแล้ว รู้น่าว่าเธอน่ะไม่ใช่คนที่ ชอบเล่น” สั่งงานพูดจบ ก็ถอนหายใจออกมาและพูด ขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ว่า: “ตั้งแต่ที่เสิ่นเฉียวจากไป เธอ ก็…”

“ป้า! ” ชื่อนั้นราวกับว่าเป็นการล้ำเส้นของเย่โม่ เซินไปแล้ว เขาขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ และหยุดฝี ก้าวลงทันที

สังอานยักคิ้ว และเบะปากออกเล็กน้อย “ถือซะว่า ป้าไม่ได้พูดอะไรก็แล้วกัน ไปกันเถอะ”

ทั้งคู่รีบขึ้นไปที่ชั้นสอง

หลังจากที่ เย่โม่เซินและสังอานขึ้นไปที่ชั้นสอง

แล้ว
หานมู่จื่อก็พาเสี่ยวหมีโต้วของเธอมาถึงที่ซูเปอร์ มาร์เก็ตพอดี เมื่อเข้าไปแล้วเสี่ยวหมี่โต้วก็เงยหน้า ขึ้น: “หม่าม ผมสามารถถอดหมวกออกได้มั้ย? ”

เมื่อได้ยิน หานมู่จื่อก็มองไปรอบ ๆ อาจจะเป็น เพราะว่าวันนี้ยังเช้าอยู่ ไม่มีคนตามพวกเขา

แล้วก็ เนื่องจากเมื่อวานเพิ่งกลับประเทศมาก็มีนัก ข่าวมาตามไปแล้ว เพราะงั้นก็คงไม่มีเหตุผลที่จะมา ตามถ่ายในวันนี้อีก ดังนั้นตอนนี้ก็ยังคงวางใจได้

เมื่อคิดได้เช่นนั้นหานมู่จื่อก็พยักหน้าและพูด ขึ้น: “ได้สิ เธอถอดหมวกออกเถอะ”

เมื่อเสี่ยวหมี่โต้วได้ยิน ก็ถอดหมวกที่อยู่บนหัวออก ด้วยความดีใจ “ขอบคุณครับหม่ามี้”

หานมู่จื่อยื่นมือไปลูบหัวของเขา: “ไปกันเถอะ

พวกเราไปเอารถเข็นกัน แล้วก็ไปดูโซนของสดกัน หน่อย” “หม่ามให้ผมเข็นเอง! ” เสี่ยวหมี่โต้วรีบเสนอตัว

เองอย่างมุ่งมั่น และเข็นรถเข็นด้วยขาสั้น ๆ ของเขา

พนักงานสาวเหล่านั้นหลังจากที่เพิ่งจะเม้าเรื่อง ของเย่โม่เซิน เมื่อเห็นเสี่ยวหมี่โต้วมาก็อดไม่ได้ที่จะ สนใจ ดวงตาของพวกเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ และต่างก็ดึงแขนเสื้อกัน

“ฉันบอกแล้วเห็นมั้ยล่ะ ผู้ชายดีๆ แบบนั้นน่ะไม่มา ถึงมือพวกเราหรอก ฉันแค่คิดว่าเค้านะคงจะมีแฟนแล้วแต่ไม่คิดเลยว่าถึงขนาดมีลูกที่โตขนาดนี้แล้ว!

“ลูก? เธอพูดบ้าอะไรของเธอน่ะ? ”

“เธอก็ดูไปที่เด็กคนนั้นสิ หน้าตาเหมือนกับผู้ชาย คนเมื่อกี้นี้แป๊ะเลยไม่ใช่รึยังไง? ”

และพริบตาที่เธอชี้ไปให้เพื่อนของเธอดูนั้น: “บ้า แล้ว นี่ออกมาจากแม่พิมพ์เดียวกันรึยังไงเนี่ย? ทำไม ถึงเหมือนกันขนาดนี้? ฉันยังคิดอยู่เลยว่าจะหน้าด้าน ไปขอวีแชทเค้า ไม่คิดเลยว่าถึงขนาดว่ามีลูกแล้ วนะเนี่ย? ฉันรู้สึกเหมือนโดนดาเมจมหาศาล! ”

“คนในครอบครัวก็ต้องมาซูเปอร์มาร์เก็ตด้วยกันสิ พอเลย ๆ หนุ่มหล่อคนนั้นมีแฟนแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นมี ครอบครัวแล้วอีก พอแล้วล่ะ คงต้องเลิกคิดเรื่องนี้ไป ได้เลย”

ในพนักงานเหล่านั้นมีอยู่คนหนึ่งที่อดไม่ได้ที่จะ เข้าไปและคุยกับเสี่ยวหมี่โต้ว : “เจ้าตัวน้อย พ่อของ เธอขึ้นไปชั้นบนแล้วนะ”

เสี่ยวหมี่โต้วทำเสียงสงสัย และเอานิ้วชี้ไปที่ตัวเอง อย่างงง ๆ : “พี่สาวเรียกผมหรอครับ? ”

“ว้าว น่ารักจังเลย! ต่างกับผู้ชายที่ที่ดูเย็นชาไป ทั้งตัวคนนั้นอย่างสิ้นเชิง! ”

หญิงสาวหลายคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะเดินมาใกล้ ๆ กับเสี่ยวหมี่โต้ว และช่วยเข็นรถเข็นแทนเขา พยักหน้า แล้วก็พูดขึ้นว่า: “ใช่แล้ว เรียกเธอนี่แหละ พ่อของเธอน่ะขึ้นไปชั้นสองแล้วนะ”

เธอคิดว่าเธอนั้นพูดเตือนไปด้วยเจตนาที่ดี

เสี่ยวหมี่โต้วกระพริบตาปริบ ๆ แม้ว่าเขานั้นจะฟัง ย ๆ ไม่รู้เรื่องว่าพี่สาวนั้นกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ แต่ว่าพี่สาว นั้นดูเหมือนว่าจะเป็นคนใจดีเพราะงั้นเขาก็เลยพยัก หน้าตอบรับ “ขอบคุณครับพี่สาวสุดสวย ผมเข้าใจ แล้ว”

“น่ารักจริง ๆ เลย….ฉันขอ…..บีบแก้มเธอหน่อย ได้มั้ย? ”

ในกลุ่มนั้นมีคนที่อดใจตัวเองไม่ได้ที่จะพูดขอร้อง ในเรื่องที่ไม่ค่อยสมควรนัก

เสี่ยวหมี่โต้วนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยกนิ้วขึ้นมา 1

นิ้ว ในตอนที่หญิงสาวนั้นกำลังคิดว่าเขาจะบอกว่าให้

จับได้แค่นิดเดียวเท่านั้นนะ แต่ว่าเขานั้นกลับส่ายนิ้ว ของเขาด้วยท่าทีที่จริงจัง : “ไม่ได้ครับ” หญิงสาวรู้สึกผิดหวังอยู่บ้าง และหญิงสาวที่อยู่ รอบ ๆ เธอนั้นก็ต่างรู้สึกเสียดาย

ก็ก ๆ

เสียงของรองเท้าส้นสูงดังตรงมา

หานมู่จื่อที่ถือกระเป๋าอยู่ก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า ด้วยใบหน้าที่ยิ้มเล็กน้อย: “สวัสดี ไม่ทราบว่าพวก คุณมีธุระอะไรงั้นเหรอ? ”
“หม่าม” เสี่ยวหมี่โต้วเดินกลับไปที่ข้าง ๆ หา นมู่จื่อและจับมือของเธอไว้

เมื่อได้ยินเสี่ยวหมี่โต้วเรียกหม่ามี้ หญิงสาวทั้ง หลายก็ทำหน้าไม่ค่อยถูกนัก: “ต้องขอประทานโทษ ด้วยค่ะคุณผู้หญิง พอดีว่าลูกของคุณน่ารักมากเกินไป เพราะงั้นพวกเรา….ก็เลยเข้ามาทักทายเค้าค่ะ”

เรื่องเช่นนี้นั้นหานมู่จื่อก็ค่อนข้างที่จะชินกับมัน แล้ว แต่อย่างไรก็ควรที่จะถามตามมารยาทเสียก่อน

“เป็นอย่างนี้นี่เอง เสี่ยวหมี่โต้วบอกลาพี่สาวทุกคน เร็วเข้าสิ พวกเรายังต้องไปซื้อของต่ออีกนะ”

“พี่สาวครับบ้ายบาย”

หานมู่จื่อยิ้มให้กับพวกเธอ หลังจากนั้นก็พาเสี่ยว หมี่โต้วไป

เมื่อเธอเดินไปแล้ว พนักงานต่างก็รวมตัวคุยกันอีก

ครั้ง

“เห็นรึยังล่ะ? ภรรยาของเขานะทั้งดูดีมีสง่าราศี คนอย่างพวกเราไม่มีทางที่จะไปเทียบได้หรอก”

“….ก็จริง ยังไงก็เลิกหวังเถอะ กลับไปทำงานกันดี

กว่า”

“นี่ พวกเธอเห็นมั้ยว่าพวกเขาแยกกันเดิน คนก่อน หน้าก็ขึ้นไปที่ชั้นสอง ส่วนนี่ก็ไปโซนอาหารสด ทำไม กันล่ะ? ”
“ก็จะทำไมกันอีกล่ะ ก็แยกกันซื้อของไง ไม่เห็น หรอว่าพวกเขานะเข้ามาไม่พร้อมกันนะ? “

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ