บทที่994 อย่าคิดฉวยโอกาส

หลังจากนั้นเธอก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่เฉียวซื้อก็รู้สึกได้ถึงภัย คุกคามอย่างชัดเจน เขาเปิดปากอย่างน้อยใจว่า “ไม่เอาแบบนี้สิ พี่สะใภ้จะต้องเข้าใจอะไรฉันผิดแน่ๆ ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นนะ

หานจื่อไม่ลืมเรื่องที่เขามีชื่อด้านความเจ้าชู้ อีกอย่างตอนที่ เจอกันในลิฟต์ครั้งแรก คนๆนี้ก็เกือบเอื้อมมือมาที่ตัวเองด้วย

เขาคิดว่าตัวเธอลืมไปแล้วหรืออย่างไร

“ไม่ว่าคุณจะเป็นคนยังไง กระต่ายไม่กินหญ้ารอบรัง คนรอบ ตัวฉันคุณก็อย่าคิดเลย”

เฉียวจื้อ “ เฮ้อ เข้าใจแล้ว แต่ว่านะพี่สะใภ้ ถ้าคนรอบตัว

ของเธอสนใจฉันเองล่ะ แบบนั้นฉันจะปฏิเสธ หรือยอมรับดี”

เมื่อพูดจบ เฉียวซื้อก็ทำสีหน้าลังเล

หาน จื่อรู้สึกหมดคำพูด จากนั้นก็ส่งสายตาให้เขารู้ตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นเดินจากไป

เฉียวจื้อหัวเราเจ้าเล่ห์ออกมา แล้วทันใดนั้นเสียงเตือนในวีแช ทก็ดังขึ้น เขาก้มลงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก็พบว่าคู่ดูตัวชายชรา นัดหมายให้ส่งข้อความมาให้เขา

บ้าจริง พูดไม่รู้เรื่องหรือไงกัน

ตอนที่แลกวีแชทกันเขาก็พูดชัดเจนแล้ว ว่าทุกอย่างเป็นสิ่งที่คนเฒ่าคนแก่ที่บ้านจัดการ พวกเขาก็แค่แสดงละครตาม เพิ่มวี แซทกันก็จริง แต่ต่อไปจะไม่รบกวนอีกฝ่าย คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะ ยังส่งวีแชทมาหาตัวเองอีก

เฉียวจื้อไม่กล้าเล่นกับคุณหนูตระกูลใหญ่แบบนี้ พวกเธอมัก จะจริงจัง ส่วนเขา………ยังไม่มีความคิดนั้น

พอเขามองข้อความทีหนึ่งแล้ว ก็ทำเครื่องหมายอ่านแล้ว ก่อน จะโยนโทรศัพท์ไว้อีกทาง ไม่ได้ไปสนใจอีก

ผ่านไปไม่นาน เสี่ยวเหยียนกับเซียวซูก็กลับมา ตอนที่ได้ยิน เสียงกระดิ่งดัง หานมู่จื่อก็เตรียมตัวจะลุกขึ้น แต่เฉียวซื้อกลับชิง พูดก่อนว่า “พี่สะใภ้ เธอนั่งเถอะ เดี๋ยวฉันไปเปิดเอง

เขาไม่รอให้หาน จื่อตอบ เฉียวซื้อก็วิ่งเหมือนบินไปที่หน้า ประตูก่อนแล้ว จากนั้นก็เปิดประตูออก

เสี่ยวเหยียนกับเซียวซูถือข้าวของยืนอยู่หน้าประตู เมื่อเห็นคน ด้านในที่มาเปิดประตูเป็นคนที่ไม่รู้จัก สีหน้าของทั้งสองคนก็ฉาย แววเลิ่กลั่กทันที หันมามองสบตากันที่หนึ่ง

เสี่ยวเหยียนอดไม่ได้ที่จะถามออกมา หรือว่าพวกเรามาผิด บ้าน ?”

พูดจบ เสี่ยวเหยียนก็ทำท่าจะถอยกลับไปดูเลขชั้น แต่เพราะถือของมากมายอยู่ในมือ ทั้งสองคนก็เลยกดกริ่ง ทันทีโดยไม่ดูก่อน ตอนนี้เสี่ยวเหยียนคิดว่าตัวเองจำเลขชั้นผิด
ใครจะรู้ว่าตอนที่เธอเตรียมจะถอยหลัง เฉียวซื้อก็เดินเข้าไป ช่วยเธอถือของอย่างเป็นมิตร “ไม่ได้ผิดไม่ได้ผิด ที่นี่แหละ ของ พวกนี้คงหนักมากสินะ มามามา ฉันช่วยเธอถือเอง

เสี่ยวเหยียนจ้องเขาอย่างประหลาดใจ เฉียวจื้อก็เลยพูด อธิบาย “การบริการสาวสวย เป็นความภูมิใจของผม ยินดีที่ได้ รู้จัก ขอแนะนำตัวเองก่อน ผมชื่อเฉียวจื้อ”

“……” การแนะนำตัวอันแสนประหลาดนี้ทำให้เสี่ยวเหยียนถึง กับมึนงง อีกอย่างเธอก็รู้สึกว่าคนตรงหน้าเป็นมิตรกับตัวเองเป็น พิเศษ นี่มันเรื่องอะไรกัน

ตอนนั้นเอง เซียวซูก็เดินมาข้างหน้าก้าวหนึ่ง แล้วยืนบังหน้า เสี่ยวเหยียน

“คุณผู้ชาย คุณ…….

เขาขมวดคิ้ว เตรียมจะสอบถามตัวตนของคนตรงหน้า แต่ กลับเห็นหาน จื่อยืนอยู่หน้าประตู “พวกเธอกลับมาแล้ว ก็รีบเข้า มาเถอะ”

“มู่จื่อ”

เมื่อเห็นจื่อ เสี่ยวเหยียนก็มั่นใจทันทีว่าไม่ได้มาผิด ก็เลยรีบ ถือของในมือแล้วเดินเข้าไป เฉียวจอพลาดโอกาสที่จะทำตัวเป็น สุภาพบุรุษ ก็เลยถอนหายใจแล้วเดินตามเข้าไปอย่างน่าเสียดาย

เมื่อทุกคนเดินเข้าไปในบ้านแล้ว หานมอก็เห็นเฉียวซื้อเริ่ม เกี้ยวพาราสีเสี่ยวเหยียนทันที
“คนสวย เธอชื่ออะไรเหรอ ฉันเป็นเพื่อนสนิทของมู่จื่อกับอ ชื่อเฉียวจื้อ”

คงเป็นเพราะรู้สึกเกรงใจ เสี่ยวเหยียนก็เลยหันไปมองเขา แล้วบอกชื่อของตัวเอง

“เรียกฉันว่าเสี่ยวเหยียนก็พอค่ะ

เฉียวจื้อ “นี่เป็นชื่อเต็มของเธอเหรอ ?”

เพราะว่าอีกฝ่ายทำตัวสนิทสนมเกินไป เสี่ยวเหยียนก็เลยรู้สึก ต่อต้านเล็กน้อย ทําเสียงลืมตอบรับไปค่หนึ่ง แต่เฉียวซื้อกลับ ยิ้มตาหยีแล้วพูดว่า “ชื่อเต็มแบบนี้ ฉันไม่เชื่อหรอก แต่ในเมื่อ เธอพูดแบบนี้แล้ว ต่อไปฉันก็เรียกเธอว่าเสี่ยวเหยียนแล้วกัน”

เขียวชอยู่ข้างๆช่วยเสียวเหยียนเก็บของเข้าตู้เย็น พอเห็น เฉียวจื้อเอาแต่จีบเสี่ยวเหยียนต่อหน้าตัวเอง ก็ขมวดคิ้วแล้วเดิน เข้าไปพูดว่า

“คุณผู้ชาย คุณมาอยู่ในห้องครัวแบบนี้ จะมาช่วยพวกเราทำ กับข้าวเหรอครับ”

เฉียวจื้อซะงักไป มองดูผู้ชายตรงหน้าที่ตั้งท่าเป็นศัตรู แล้ว คิดถึงที่เขาปกป้องเสี่ยวเหยียนเมื่อครู่ ก็ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “พวกคุณเป็นคู่รักกันเหรอ ?”

เซียวซูกำลังจะบอกว่าไม่ใช่ แต่ใครจะรู้ว่าเสี่ยวเหยียนกลับ ตอบไปค่าหนึ่งว่า “แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณ

เฉียวจื้อยิ้มบางๆ ไม่ได้ตอบอะไร
ตอนนี้หานคู่จื่อก็ทนดูไม่ได้อีกต่อไป เดินไปข้างหน้าแล้วพูดว่า “เฉียวจื้อ คุณออกไปข้างนอกเลย

“เฮ้อ พี่สะใภ้ เป็นอะไรไป

เขาหันไปมองทางหาน จื่อ แต่เท้ากลับไม่ขยับ

หานมู่จื่อ โมโหเขาขึ้นมา เลยกัดฟันพูดว่า “ถ้าคุณยังไม่ออก ไป แล้วยังทำตัววุ่นวายอยู่ในนี้ ฉันจะไปฟ้องฉือ”

ฟ้องยูฉือ ?

เฉียวจื้อกะพริบตาปริบๆ “ฉันไม่ได้จีบผู้หญิงของเขาสักหน่อย เธอจะไปฟ้องเขาทำไม

“ใช่ คุณไม่ได้จีบผู้หญิงของเขา แต่คุณรู้ไหมว่าเธอเป็นคุณน้า

ของลูกชายคนสำคัญของฉือ คุณจีบไปเรื่อยแบบนี้ จะดีจริง

หรือ”

น้าของลูกชาย ?

เฉียวจื้อทองคำเหล่านี้อยู่ในใจหลายครั้ง ก่อนจะคิดได้ แล้ว เบิกตาโตทันที

“บ้าน่า ??”

“ออกมาเลย” หานมู่จื่อพูดอีกครั้ง

ครั้งนี้เฉียวจื้อไม่ยืนที่ออยู่ที่เดิมอีกแล้ว หันไปมองเสี่ยวเหยีย นอย่างเสียดายครั้งหนึ่ง แล้วหมุนตัวเดินออกไป

ในห้องครัวก็เลยเหลือแค่เสี่ยวเหยียนกับเซียวสองคน
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เสี่ยวเหยียนก็เอ่ยขึ้นว่า “คุณก็ออก ไปเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง

เซียวซู “……ฉันอยู่ช่วยเธอแล้วกัน”

เสี่ยวเหยียนสีหน้าเย็นชา “อืม คุณอย่าคิดว่าช่วงนี้คุณทำเรื่อง พวกนี้ แล้วฉันจะชอบคุณนะ

คำพูดพวกนี้ทำให้แววตาของเซียวซูเย็นชาเล็กน้อย แต่ก็ เปลี่ยนเป็นไม่ใส่ใจอย่างรวดเร็ว

“ฉันก็แค่ทำเรื่องที่ตัวเองอยากทำเท่านั้น ไม่ได้มีเป้าหมายอื่น เธอไม่ต้องรู้สึกกดดันหรอก”

“ไม่มีเป้าหมาย ?” เสี่ยวเหยียนซ้ำเลืองมองเขาทีหนึ่ง “เรื่อง ทั้งหมดที่ทำในคืนนั้น ก็ไม่มีเป้าหมายเหมือนกันเหรอ ? ถึงฉันจะ ไม่ได้ถือว่าฉลาดมากมาย แต่ฉันก็ไม่ใช่คนโง่นะ”

เมื่อฟังถึงตรงนี้ เซียวซูก็หัวเราะออกมา “ฉันก็แค่อยู่เพื่อช่วย ทํากับข้าว เธอจําเป็นต้องระแวงฉันขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าเรื่อง คืนนั้นทำให้เธอรู้สึกลำบากใจ ฉันรับปากว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก จะไม่เกิดขึ้นอีก……

เสี่ยวเหยียนไม่เชื่อคำพูดของเขาหรอก วันนั้นเธอก็ไม่คิด เหมือนกันว่าจู่ๆเขาก็จะเข้ามาจูบ

ถึงแม้ริมฝีปากจะประกบกันเพียงแผ่วเบา แต่ก็ร้ายแรงมาก แล้ว ยิ่งช่วงนี้เขาตามติดตัวเองทุกวัน ทำให้เสี่ยวเหยียนเกิด ความรู้สึกคิดระแวงไปเองขึ้นมา
เขากำลังพยายามเข้าใกล้ตัวเธอ ก็เพื่อจะจีบเธอไม่ใช่หรือ อย่างไร

แต่น่าเสียดาย ที่ในสมองเธอมีแค่หานชิงคนเดียวเท่านั้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่โศกเศร้าแบบนี้

“ฉันขอเตือนคุณไว้ก่อนเลยนะ คุณอย่าคิดจะฉวยโอกาส ตอน นี้ฉันอารมณ์แปรปรวนมาก

เมื่อฟังถึงตรงนี้ เซียวซูก็เหมือนว่าจะฟังความหมายของเธอ ออกแล้ว เลยยิ้มบางๆ “ความหมายของเธอก็คือ รอให้เธอ จัดการกับความรู้สึกของเธอได้แล้ว ฉันก็เริ่มจีบเธอได้แล้วใช่ ไหม”

เสี่ยวเหยียน ใจกระตุกวูบ แล้วหันไปมองทางเขาทันที

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ