เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่

บทที่ 1322 ให้คำตอบอะไรไม่ได้



บทที่ 1322 ให้คำตอบอะไรไม่ได้

เขาเติบโตมาพร้อมกับสวีเย็นหวั่น

จึงเข้าใจความคิดอ่านของสวีเย็นหวั่นได้อย่างดี บนโลกนี้ นอกจากพ่อและแม่ของของเธอแล้ว เขาคงเป็นคนที่เข้าใจเธอ มากที่สุด

เพราะหลินสวี่เจิ้งเป็นคนรักสังเกต

สวี่เย็นหวั่นเป็นคนเก็บอารมณ์ของตัวเองได้เก่งมาก ถ้าไม่ได้ โตมาด้วยกัน สวี่เย็นหวั่นคงเดาใจเธอไม่ออกแน่นอน

“นี่คุณหมายความว่ายังไง?” สวีเย็นหวั่นมองเขาด้วยความ รู้สึกเหลือเชื่อ รอยยิ้มอันเยือกเย็นค่อยๆปรากฏขึ้นที่ริมฝีปาก ของเธอ

ในที่สุดสีหน้าของหลินสวี่เจิ้งก็จริงจังขึ้นมาทันที พูดด้วยน้ำ เสียงจริงจัง: “ไม่ใช่ว่าคุณเพิ่งจะเข้าไปทำงานที่บริษัทตระกูล หาน คุณทำงานที่นั่นมาสักพักแล้ว ผมคิดว่าคุณคงรู้แล้วว่าตอน นี้หานชิงมีแฟนแล้ว ”

“แล้วยังไงล่ะ?” สวี่เย็นหวั่นย้อนถาม

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลินสวี่เพิ่งเลิกคิ้วขึ้น แล้วยังไงล่ะ?

“คุณชอบเขาไม่ใช่เหรอ?”

“ใช่สิ อยู่ต่อหน้าคุณ ฉันจะไม่เสแสร้งอีกต่อไปแล้ว แต่ฉันชอบเขา กับการที่เขามีแฟนแล้ว มันเกี่ยวข้องกันยังไง?

หลินสวี่เจิ้ง: “

“ก็เป็นเพราะเขามีแฟนแล้ว ดังนั้นฉัน…แต่แอบชอบเขาก็ไม่ ได้เลยเหรอ?” สวี่เย็นหวั่นจับหัวใจของตัวเองไว้ ค่อยๆพูดขึ้น อย่างชัดถ้อยชัดค่า: “ฉันกับหานซิงโตมาด้วยกัน ฉันรู้จักเขามา นานกี่ปี ฉันก็รักเขามานานเท่านั้น แม้กระทั่งที่ฉันไปต่างประเทศ แต่ความรู้สึกที่ฉันมีให้เขาไม่เคยเลือนหายไปไหน ตอนนี้ เป็น เพราะเขามีแฟนแล้ว ฉันจึงต้องเลิกชอบเขาไปในทันที และห้าม อยู่ในบริษัทเดียวกับเขางั้นเหรอ?”

คำถามเหล่านี้ทำให้หลินสวี่เจิ้งพูดอะไรไม่ออกทันที แต่ไม่ นานนักเขาก็หาทางตอบกลับได้ เขาเดินขึ้นมาเล็กน้อย ยกมือ หนาใหญ่ของเขาวางไว้บนบ่าของสวีเย็นหวั่นเบาๆ พูดด้วยน้ำ เสียงแผ่วเบา: “ตอนนี้เขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว ทำไมคุณต้องมา ลําบากแบบนี้ด้วย?”

“ฉันยอม” สวี่เย็นหวั่นสะบัดการแตะต้องตัวจากเขาออก จาก นั้นเดินถอยหลังไป มองหลินสวีเจ๋งด้วยสายตาอันเย็นชา “ฉัน ชอบเขา นั่นถือเป็นเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้น แม้ว่าเรา จะโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก คุณก็ไม่มีสิทธิ์อะไรมายุ่งเรื่องของฉัน

หลินสวี่เจิ้ง: “หากว่าเขาไม่มีวันตอบอะไรคุณเลย คุณก็ถือว่า ไม่เป็นอะไรงั้นเหรอ?”

หลินสวี่เจิ้งขยับปาก เหมือนอยากจะพูดบางอย่าง สเย็นหวั่นเห็นเช่นนั้น จึงรีบพูดแทรกขึ้น “พี่หลินไม่ต้องพูดกับฉันแล้ว เรื่องความรักกับความรู้สึกเช่นนี้ เดิมทีก็ไม่ใช่เรื่องที่คนอื่นต้อง มายุ่ง ฉันเชื่อว่าพี่เข้าใจฉันมากกว่า ถ้ามีคนพูดอะไรกับพี่ ให้พี่ ไม่คิดถึงภรรยาที่จากไปแล้ว ให้พี่แต่งงานใหม่ ที่จะยอมไหม?”

คำพูดนี้พูดทิ่มแทงใจเขาเหลือเกิน

เพราะภรรยาของหลินสวี่เจ๋งที่จากไปคือชีวิตของเขา ไม่มีใคร สามารถมาแทนที่ตรงนี้ได้ ถ้ามีคนบอกให้เขาแต่งงานใหม่ เขา คงไม่พอใจทันที

ตอนแรกยังมีคนพูดปลอบเขา ต่อมาก็ไม่มีใครอยู่ปลอบเขา อีกแล้ว

“ไม่มีอะไรจะพูดแล้วใช่ไหม? งั้นก็ดีแล้ว ต่อไปไม่ต้องมาพูด เรื่องพวกนี้กับฉันอีก คุณเองก็สบายใจได้ ฉันไม่มีทางทำอะไร หรอก”

เมื่อพูดถึงตอนสุดท้าย สวีเย็นหวั่นยังยิ้มอย่างมีเลศนัยแสดง ถึงความเยาะเย้ยอีกด้วย จากนั้นก็หันกลับออกไป

หลินสวี่เจิ้งยังคงยืนตกตะลึงอยู่ที่เดิม ผ่านไปสักพักใหญ่จึงตั้ง สติขึ้นมาได้ จากนั้นก็นั่งลงกุมขมับด้วยความเหนื่อยใจ

ช่างปวดหัวอะไรขนาดนี้ สวี่เย็นหวั่นดื้อกว่าที่เขาคิดไว้เยอะ จริงๆ

คิดไม่ถึงเลยว่าผ่านไปนานหลายปีขนาดแล้ว มีหลายอย่างที่ เธอเปลี่ยนไป แต่สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยน คือความดื้อรั้น
ไม่มีทางท่าอะไรหรอก?

ก็หวังว่าเธอจะไม่ทำอะไรจริงๆ

ไม่เช่นนั้น…เขาไม่อยากจะคิดถึงผลสุดท้ายที่หานซิงกับส เย็นหวั่นต้องมองหน้ากันไม่ติดไปจนแก่ จากนั้นมิตรภาพระหว่าง กันและกันที่เคยมีมา คงยากที่จะกลับมาเหมือนเดิมอีกครั้ง

เติมทีวันนี้หลินสวี่เพิ่งคิดจะดึงให้สวีเย็นหวั่นไปอยู่ที่บริษัทของ ตัวเอง มีเรื่องอะไรเขาในฐานะพี่ชายจะได้ดูแลเธอได้ เพราะเห็น เธอต้องทนลำบากในตอนนี้ เขาเองก็รู้สึกไม่สบายใจ

น่าเสียดายที่เธอช่างดื้อด้านเกินไป

หลังจากที่สวีเย็นหวั่นออกไปจากร้านกาแฟ เมื่อถึงทางเลี้ยว เธอก็หยุดเดิน ยกมือขึ้นมาเกี่ยวผมไว้หลังหู จากนั้นใช้นิ้วค่อยๆ ซับน้ำตาที่ห่างตา และหยุดยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นจนถึงตอนนี้ สวีเย็นหวั่นไม่เคยรู้สึกว่าโชค ชะตาไม่มีความเป็นธรรม เพราะท้ายที่สุดสักวันหนึ่งครอบครัว สวี่ก็ต้องถูกทําลายโดยพ่อของเธอเอง และเธอยังโทษตัวเองที่ ประมาทเกินไป ห้ามพ่อของตัวเองได้ไม่ทันเวลา

แต่ตอนนี้ล่ะ?

เธอทำอะไรผิด? เธอแค่ทำงานอยู่ในบริษัทเท่านั้น เธอยังไม่

ได้ทําอะไรเลย

แต่หลินสวี่เจิ้งกลับเรียกเธอออกมา
เป็นเพื่อนเล่นที่โตขึ้นมาด้วยกันแท้ๆ แต่คําพูดของเขา กลับ ไม่แม้แต่คิดถึงจิตใจของตัวเองเลย

กระทั่งไม่มีการถามว่า ตอนนี้คุณสบายดีไหม?

อันที่จริงสวี่เย็นหวั่นไม่เคยคิดอยากได้ความสนใจจากหลินส เจิ้ง แต่เธอก็ไม่อยากให้เขามาก้าวก่ายเรื่องของตัวเอง

เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นวันนี้ เขาทำได้แย่มาก

สวี่เย็นหวั่นหลับตาลง เมื่อรู้สึกว่าตัวเองใจเย็นขึ้นแล้ว จึงรีบ ออกไปจากที่นั่นทันที

ไม่นานนักสวี่เย็นหวั่นก็กลับมาถึงบริษัท

เมื่อครู่เธอลาครึ่งวันเพื่อออกไปข้างนอก แต่สุดท้ายตอนกลับ ไป หัวหน้ายังถามด้วยความประหลาดใจ “เย็นหวั่น? เธอลาครึ่ง วันไม่ใช่เหรอ? ทำไมกลับมาแล้วล่ะ?”

สวี่เย็นหวั่นยิ้ม และพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน “พี่เหวินเหวิน ฉันจัดการเรื่องเสร็จแล้ว ก็เลยกลับมาก่อนค่ะ”

“แบบนี้นี่เอง” เจียงเหวินเหวินมองเธอด้วยสายตาชื่นชม “ดี จริงๆเลย จิตใจจดจ่อกับงาน แบบนี้ดีมากเลย แต่ตาของเธอดู แดงๆนะ คงไม่ได้เป็นเพราะร้องไห้มาใช่ไหม?”

เมื่อพูดจบ เจียงเหวินเหวินยังเดินเข้าไปประชิดหน้าสวีเย็น หวั่น จ้องมองด้วยความตั้งใจ

การเดินเข้าไปประชิดในระยะอันใกล้คงทำให้สวีเย็นหวั่นตกใจตะลึง แต่ไม่นานก็ตั้งสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว ส่ายหน้า พลางยิ้มขึ้น “เปล่าค่ะ แค่เมื่อครู่ตอนเดินมา มีรถวิ่งผ่านทำให้ ทรายพัดเข้าตาพอดี ฉันแสบตามาก ผลก็เลยเป็นแบบนี้ ดูน่า เกลียดมากเลยใช่ไหมคะพี่เหวินเหวิน ฉันเข้าไปล้างห้องน้ำ แล้วค่อยออกมานะคะ”

“ไม่ๆๆ ไม่น่าเกลียดสักหน่อย! เธอสวยขนาดนี้ ตาแดงๆ ใคร เห็นก็เอ็นดู จะน่าเกลียดได้ยังไงล่ะ?” เจียงเหวินเหวินตบไหล่เธอ เบาๆ “สาวน้อยแบบเธอเนี่ยนะ ความสามารถในการทำงาน เก่งกาจ แต่หัวดื้อเหลือเกิน มีเรื่องอะไรไม่สบายใจก็พูดออกมา ได้นะ พี่เหวินเหวินอายุมากขนาดนี้แล้ว เรื่องที่เธอยังไม่เคยเจอพี่ เหวินเหวินเจอมาหมดแล้ว สามารถช่วยเธอแก้ปัญหาได้นะ”

“ขอบคุณพี่เหวินเหวินนะคะที่เป็นห่วง พี่เหวินเหวินใจดีจังเลย ค่ะ”

“แม่สาวน้อย ไปล้างหน้าตาล้างตาที่ห้องน้ำก่อนดีกว่า” เจียง เหวินเหวินผลักไหล่ของเธอ จากนั้นสวีเย็นหวั่นก็เดินออกไป

เธอเพิ่งเดินออกไป เจียงเหวินเหวินก็เห็นเงาของใครบางคน แอบซุ่มอยู่ที่ประตู เมื่อเห็นเธอมองไป กลับเข้าไปหลบอยู่ด้าน หลัง

เจียงเหวินเหวินหรี่สายตาลง จากนั้นเดินออกไป “พนักงานต้อนรับ?” พนักงานต้อนรับที่ถูกจับได้: “…”
“เธอไม่อยู่เฝ้าหน้าเคาน์เตอร์ มาทําอะไรตรงนี้ล่ะ?” เฉียงเห วินเหวินถามด้วยความเหนื่อยใจ

พนักงานต้อนรับมองดูทางที่สวีเย็นหวั่นเดินออกไปเมื่อครู่ จากนั้นถามขึ้น “พี่เหวินเหวิน สวีเย็นหวั่นทำงานเป็นลูกน้องของ คุณเหรอ?”

“ใช่สิ ผู้หญิงคนนี้ทำงานขยันขันแข็ง และยังฉลาดมากอีกด้วย ฉันตั้งใจจะฝึกฝนเธอ ต่อไปก็จะเป็นผู้ช่วยมือขวาของฉัน”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ